آیه‌ی ۶

همواره از جانب خداوند هدایتی می‌آید و او پیامبری یا وصیّ پیامبری است.

قَالَ اللَّهُ تَعَالَى:

﴿فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ﴾[۱]

ترجمه:

خداوند بلندمرتبه فرموده است:

پس هرگاه از جانب من برای شما هدایتی آمد، پس هر کس هدایت مرا پیروی کند، نه ترسی بر او خواهد بود و نه اندوهی.

ملاحظه

أَخْبَرَنَا صَالِحُ بْنُ مُحَمَّدٍ السَّبْزَوَارِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى: ﴿فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ﴾، فَقَالَ: نَبِيٌّ أَوْ وَصِيٌّ.

ترجمه:

صالح بن محمّد سبزواری ما را خبر داد، گفت: از منصور درباره‌ی سخن خداوند بلندمرتبه پرسیدم که می‌فرماید: «پس هرگاه از جانب من برای شما هدایتی آمد، پس هر کس هدایت مرا پیروی کند، نه ترسی بر او خواهد بود و نه اندوهی»، پس فرمود: پیامبری یا وصیّ پیامبری.