حدیث ۵
زمین هیچ گاه از عالمی که فزونی و کاستی را می‌داند، خالی نمی‌ماند.
رَوَى مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ بَابَوَيْهِ [ت۳۸۱ه] فِي «كَمَالِ الدِّينِ وَتَمَامِ النِّعْمَةِ»[۱]، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبِي وَمُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ قَالَا: حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ وَعَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى، عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ -يَعْنِي جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ الصَّادِقَ- عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ:
«إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَتَعَالَى لَمْ يَدَعِ الْأَرْضَ إِلَّا وَفِيهَا عَالِمٌ يَعْلَمُ الزِّيَادَةَ وَالنُّقْصَانَ، فَإِذَا زَادَ الْمُؤْمِنُونَ شَيْئًا رَدَّهُمْ، وَإِذَا نَقَصُوا شَيْئًا أَكْمَلَهُ لَهُمْ، وَلَوْلَا ذَلِكَ لَالْتَبَسَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أُمُورُهُمْ».
ترجمه:
محمّد بن علی بن بابویه [د.۳۸۱ق] در کتاب «کمال الدین و تمام النعمة» روایت کرده، (به این صورت که) گفته است: پدرم و محمّد بن حسن رضي الله عنهما ما را حدیث کردند، گفتند: سعد بن عبد الله و عبد الله بن جعفر ما را حدیث کردند، از محمّد بن عیسی، از یونس بن عبد الرحمن، از ابو الصبّاح، از ابو عبد الله -یعنی جعفر بن محمّد صادق- علیه السلام که فرمود:
«هرآینه خداوند تبارک و تعالی زمین را وانگذاشته، مگر اینکه در آن عالمی است که فزونی و کاستی را می‌داند، تا هرگاه مؤمنان چیزی افزودند، آنان را برگرداند و هرگاه چیزی کاستند، برایشان کامل کند و اگر این نبود، امور مؤمنان بر آنان مشتبه می‌شد».
