حدیث ۱۱
«خداوند زمین را از وقتی که آدم علیه السلام از دنیا رفته، بدون امام نگذاشته است»
رَوَى مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ بَابَوَيْهِ [ت۳۸۱ه] فِي «كَمَالِ الدِّينِ وَتَمَامِ النِّعْمَةِ»[۱]، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبِي وَمُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ قَالَا: حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى، عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى، عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَوَّلِ -يَعْنِي مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ- قَالَ:
«مَا تَرَكَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ الْأَرْضَ بِغَيْرِ إِمَامٍ قَطُّ مُنْذُ قُبِضَ آدَمُ عَلَيْهِ السَّلَامُ يُهْتَدَى بِهِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ، وَهُوَ الْحُجَّةُ عَلَى الْعِبَادِ، مَنْ تَرَكَهُ ضَلَّ وَمَنْ لَزِمَهُ نَجَا، حَقًّا عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ».
ترجمه:
محمّد بن علی بن بابویه [د.۳۸۱ق] در کتاب «کمال الدین و تمام النعمة» روایت کرده، (به این صورت که) گفته است: پدرم و محمّد بن حسن رضي الله عنهما (هر دو) ما را حدیث کردند، گفتند: سعد بن عبد الله ما را حدیث کرد، از محمّد بن عیسی، از صفوان بن یحیی، از ابو الحسن اول -یعنی موسی بن جعفر علیهما السلام- که فرمود:
«خداوند عزّ و جلّ زمین را از وقتی که آدم علیه السلام از دنیا رفته، بدون امامی که به وسیله‌ی او به خداوند عزّ و جلّ راه یافته شود وا نگذاشته و او حجّت بر بندگان است، هر کس او را واگذارد گمراه می‌شود و هر کس با او همراهی کند نجات می‌یابد. این حقّی بر خداوند عزّ و جلّ است».
