Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Нақд ва барраси
 

Худованд дар ояи 46 сураи Бақара, хошиъинро касоне муъаррифӣ мекунад ки ба дидори Парвардигорашон ва бозгашт ба сӯӣ Ӯ зан доранд. Ин дар ҳоле аст ки тибқи баёноти ҳазрат, расидан ба яқин дар дин илзомӣ аст ва мутобиқи оёте ки мукаррар дар китоб оварда шудааст, зан ҳеҷ ҷойгоҳе дар Ислом надорад.

Лутфан тавзиҳ диҳед ки ҷамъи миёни ин ду чигуна мешавад?

Бо ташаккур аз заҳамоти фаровони шумо азизон

Мусаллам аст ки дар китоби Худованд таноқуз ё сухане бар хилофи ақл вуҷуд надорад, вале муташобиҳоте вуҷуд дорад ки барои фаҳми маънои онҳо бояд ба муҳкамоти китоби Худованд муроҷиъа кард; Чунонки фармудааст: ﴿هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ ۗ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ[1]; «Ӯ касе аст ки китобро бар ту нозил кард, аз он оёте муҳкама ҳастанд ки асли китоб шумурда мешаванд ва оётӣ дигар муташобиҳотанд, аммо касоне ки дар дилҳошон инҳирофе вуҷуд дорад аз муташобиҳоти он ба дунболи фитна ва ба дунболи таъвили онҳо пайравӣ мекунанд, дар ҳоле ки таъвили онҳоро ҷуз Худованд ва росихони дар илм намедонанд»; Чунонки ба унвони намуна, дар ояе фармудааст: ﴿وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ۝ إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ[2]; «Чеҳраҳойе дар он рӯз шукуфтаанд; Ба Парвардигорашон назорагаранд», вале ин бо таваҷҷуҳ ба онки назар кардан ба Худованд ақлан мумкин нест, ояи муташоба маҳсуб мешавад ва барои фаҳми маънои он бояд ба оёти муҳкам муроҷиъа кард; Монанди ояе ки фармудааст: ﴿لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ[3]; «Дидагон Ӯро дарк намекунанд ва Ӯ дидагонро дарк мекунад ва Ӯ борикбини огоҳ аст» Ва аз он фаҳмида мешавад ки мурод аз назар кардан ба Худованд, назар кардан ба худи Ӯ нест, балки назар кардан ба нишонаҳои Ӯст, ё дар ояи дигар фармудааст: ﴿وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا[4]; «Ва Парвардигорат ва фариштагон (дар рӯзи қиёмат) саф ба саф меоянд» Вале ин бо таваҷҷуҳ ба онки омадан ва рафтани Худованд ақлан мумкин нест, ояи муташоба маҳсуб мешавад ва барои фаҳми маънои он бояд ба оёти муҳкам муроҷиъа кард; Монанди ояе ки фармудааст: ﴿يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا[5]; «Рӯзе ки бархӣ нишонаҳои Парвардигорат меояд имони касе ба Ӯ суд намерасонад агар аз пеш имон наёварда ё дар имони худ хайре касб накарда бошад» Ва аз он фаҳмида мешавад ки мурод аз омадани Худованд дар рӯзи қиёмат, омадани худи Ӯ нест, балки омадаи бархӣ нишонаҳои Ӯст, ё дар ояи дигар фармудааст: ﴿الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى[6]; «Худованд бар тахт такя кард», вале ин бо таваҷҷуҳ ба онки такя кардани Худованд бар тахт ақлан мумкин нест, ояи муташоба маҳсуб мешавад ва барои фаҳми маънои он бояд ба оёти муҳка муроҷиъа кард; Монанди ояе ки фармудааст: ﴿وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۖ وَلَا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا[7]; «Тахти Ӯ осмонҳо ва заминро шомил шудааст ва нигаҳдории онҳо Ӯро ба сахтӣ намеяндозад» Ва ояе ки фармудааст: ﴿أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ[8]; «Огоҳ бошед ки Ӯ ба ҳама чиз иҳота дорад» Ва аз он фаҳмида мешавад ки мурод аз тахти Худованд, ҳамаи махлуқотаи Ӯ шомили осмонҳо ва замин аст ва мурод аз такя кардани Ӯ бар онҳо иҳотаи Ӯ ба онҳост. Ба ҳамин тартиб, ояе ки дар он фармудааст: ﴿الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ[9]; «Касоне ки гумон мебаранд Парвардигорашонро мулоқот мекунанд ва онон ба сӯӣ Ӯ боз мегарданд», ояи муташоба маҳсуб мешавад; Чароки гумон бурдан ба охират ба маънои сирфи эҳтимоли он додан, бино бар ҳукми ақли ва бино бар оёти муҳкаме монанди ﴿إِنَّ الظَّنَّ لَا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا[10]; «Ҳароина гумон чизеро аз ҳақ кифоят намекунад» кофӣ нест ва аз ин рӯ, барои фаҳми маънои он бояд ба оёти муҳкам муроҷиъа кард; Монанди ояе ки фармудааст: ﴿وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ[11]; «Ва касоне ки ба ончи бар ту нозил шуд ва ончи пеш аз ту нозил шуд имон меоваранд ва ба охират яқин меёбанд» Ва аз он фаҳмида мешавад ки мурод аз гумон бурдан ба охират, сифи этимоли он додан нест, бал мӯътақид будан ба он аз рӯӣ яқин аст ки аз боби тақобуле бо кофирон, гумон бурдан ба охират табйин шудааст; Чароки бештари кофирон гумон ба охират намебаранд ва изҳор мекунанд ки мо гумон ба охират намебарем; Чунонки Худованд дар бораи онон фармудааст: ﴿وَظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَيْنَا لَا يُرْجَعُونَ[12]; «Ва гумон бурданд ки онон ба сӯӣ Мо бозмегарданд» Ва аз қавли онон фармудааст: ﴿وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِنْ رُدِدْتُ إِلَى رَبِّي لَأَجِدَنَّ خَيْرًا مِنْهَا مُنْقَلَبًا[13]; «Ва гумон намебарам ки қиёмат барпо шавад ва агар (эҳтимолан) ба сӯӣ Парвардигорам боз гардам низ ҳатто бозгашгоҳе беҳтар аз ин хоҳам ёфт». Бинобарин, Худованд дар ояи мавриди ишора, дар мақоми баёни он аст ки мӯъминон бар хилофи бештари кофирон, гумон ба охират мебаранд, на инки ба охират яқин надоранд; Чунонки дар ҷойи худ, гумон бурдан ба охиратро низ барои бархӣ кофирон кофӣ надониста ва ононро ба сабаби фиқдони яқин ба он некуҳиш карда ва фармудааст: ﴿وَإِذَا قِيلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَيْبَ فِيهَا قُلْتُمْ مَا نَدْرِي مَا السَّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَيْقِنِينَ[14]; «Ва чун гуфта мешавад ҳароина ваъдаи Худованд ҳақ аст ва дар қиёмат шакке нест, мегӯйед: Намедонем ки қиёмат чист, танҳо аз рӯӣ зан гумоне мебарем ва яқин (ба он) пайдо намекунем»; Ҳамчунонки ба рӯшанӣ хоста ва ҳадафи худро яқини бандагонаш ба охират шумурда ва фармудааст: ﴿يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ بِلِقَاءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ[15]; «Оётро тафсил медиҳад то шояд шумо ба дидори Парвардигоратон яқин кунед»!

Аз инҷо дониста мешавад ки Худованд дар ҳеҷ мавриде заннро кофӣ надониста, балки дар ҳамаи маворид яқинро зарурӣ дониста ва агар дар мавриде аз занни хошиъон ба охират ёд карда, аз боби таъна ба гарданкашоне будааст ки занни ба охират надоштанд ва изҳор мекунад ки мо занне ба охират надорем; Чунонки гӯйи ба онон фармуда бошад: «Агар шумо гумоне ба охират надоред, мӯъминон гумоне ба он доранд»! Бар ҳамин бунёд аст ки ҳеҷ як аз мазоҳиби Исломӣ, занни ба охиратро кофӣ надонистаанд, балки ҳамаи онҳо бар вуҷуби яқин ба он таъкид кардаанд; Чароки зан, ҳар чан аз назари бештари онҳо дар аҳкоми Исломи эътибор дорад, аз назари ҳеҷ кадомашон дар дар ақойиди Исломи мӯътабар нест ва ба ҳамин далил, бардошти ҳамаи онҳо аз ояи мавриди ишора, яқини хошиъон ба охират аст.

Бо ин авсоф, аз Худованд масъалат дорем ки ҳамаи мусалмононро ба нур дохил кунад ва аз зулумот ваҳм ва шак ва зан берун оварад; Зеро ваҳм ва зан зулумоте ҳастанд ки бархӣ бар рӯйи бархӣ дигар ва ҳар кас Худованд барои ӯ нуре қарор надиҳад, барои ӯ нуре нест.

↑[1] . Оли Имрон/ 7
↑[2] . Қиёма/ 22 ва 23
↑[3] . Анъом/ 103
↑[4] . Фаҷр/ 22
↑[5] . Анъом/ 158
↑[6] . Тоҳо/ 5
↑[7] . Бақара/ 255
↑[8] . Фуссилат/ 54
↑[9] . Бақара/ 46
↑[10] . Юнус/ 36
↑[11] . Бақара/ 4
↑[12] . Қасас/ 39
↑[13] . Каҳф/ 36
↑[14] . Ҷосия/ 32
↑[15] . Раъд/ 2
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши баррасии нақдҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани нақд
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед нақдҳои илмии худ бар осори аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш ба баррасии илмӣ гирифта шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи нақд дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст нақди шумо дар пойгоҳ баррасӣ шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани нақди худ, нақдҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Беҳтар аст аз навиштани нақдҳои мутаъаддид ва ғайри муртабит бо ҳам дар ҳар навбат худдорӣ кунед; Чароки чунин нақдҳое дар пойгоҳ ба тафкик ва эҳёнан дар муддатӣ бештар аз муддати маъмули баррасӣ мешаванд.