Бародари арҷманд!
Ба назар мерасад ки шумо ба далили адами мутолиъаи комил ва муназзами китоби «Бозгашт ба Ислом» аз як сӯ ва адами диққати кофӣ дар иборот ва адиллаи зикр шуда дар он, дучори иштибоҳ шудаед. Аз ин рӯ, шойиста аст ки ба тавзиҳоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
Аввалан «Ақлоният» ба маънои мутобиқати як бовар бо зеҳният ва зоъиқаи мазҳабии шумо нест, бал ба маънои мутобиқати он бо китоби Худо ва суннати мутавотири Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам дар рӯшанойии ақли салим аст ки комилан бар хилофи пиндори шумо, барои бовар ба хилофати дувоздаҳ тан аз аҳли байти Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам, вуҷуд дорад; Чароки дар мабоҳиси «Имкони иқомаи кулли Ислом», «Ихтилофи мусалмонон», «Ҳокимияти ғаёри Худованд», «Лузуми ҷаъли халифа барои Паёмбар бар Худованд», «Ҷаъли аҳли байти Паёмбар ба унвони халифаи ӯ» ва «Ҷаъли дувозда тан аз аҳли байти Паёмбар ба унвони халифаи ӯ» бо зикри далоили фаровон табйин шуда ва бо ин васф, иддаъои шумо мабнӣ бар инки бовари мазкур бар хилофи Қуръон ва ақл аст, иддаъои маҳз дар баробари далил аст.
Сониян имомат дар китоби Худо бар ду гуна аст ва гунаи севвуме надорад: Яке имомат ба амри Худованд ки мабнои ҳукумати Худованд аст ва дигари имомат бидуни амри Худованд ки мабнои ҳукумати тоғут аст; Чунонки дар бораи Оли Иброҳим фармудааст: ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا﴾; «Ва ононро имомоне қарор додим ки ба амри мо раҳбарӣ мекунанд» Ва дар бораи оли фиръавн фармудааст: ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ﴾; «Ва ононро имомоне қарор додим ки ба сӯӣ оташ даъват мекунанд» бидуни қайд ﴿بِأَمْرِنَا﴾ ва бо ин васф, ҳар имоме ки ба амри Худованд раҳбарӣ намекунад, ба сӯӣ оташ даъват мекунад ва қабули ҳокимияти ӯ, парастиши тоғут аст; Чунонки фармудааст: ﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا﴾; «Оё надидӣ касонеро ки мепиндоранд ба ончи бар ту ва ончи пеш аз ту нозил шудааст имон доранд, мехоҳанд ки ба тоғут ҳукумат баранд, дар ҳоле ки амр шудаанд ба он кофир шаванд ва шайтон мехоҳад ки ононро ба гумроҳии давраӣ дучор кунад»!
Солисан возеҳ аст ки имомони Оли Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам, «Рисолатӣ набигуна» надоштаанд; Чароки имомат ба амри Худованд, аъамми аз набувват аст; Ба ин маъно ки ҳар Паёмбаре имоме ба амри Худованд аст, монанди Иброҳим алайҳи салом ки Худованд ӯро мустақиман ба имомат мансуб кард ва фармуд: ﴿إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا﴾; «Ман туро имоме барои мардум қарор додаам», вале ҳар имоме ба амри Худованд, Паёмбар нест, монанди Толут алайҳи салом ки Худованд аз тариқи Паёмбараш ӯро ба имомат мансуб кард ва фармуд: ﴿إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكًا﴾; «Ҳароина Худованд Толутро ба унвони ҳокиме барои шумо барангехтааст» Ва дувоздаҳ тан аз банӣ Исроъил ки ононро ба унвони нақиб мансуб кард ва фармуд: ﴿وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا﴾; «Ҳароина Худованд мисоқи банӣ Исроъилро гирифт ва аз онон дувоздаҳ нақибро барангехт» Ва ин суннати Худованд дар умматҳои гузашта аст ки тағйире дар он рӯй надодааст; Чунонки фармудааст: ﴿سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا﴾; «Суннати Худованд дар касоне ки гузаштанд чунин буд ва ҳаргиз барои суннати Худованд тағйире нахоҳӣ ёфт»! Бинобарин, касоне ки миёни имомат ва амр ва насби Худованд ҷудоӣ меандозанд, дар баробари китоби Худованд ва суннати Ӯ истодаанд ва барои Ӯ дар ҳукуматаш шарик гирифтаанд, дар ҳоле ки Ӯ дар ҳукуматаш шарике надорад; Чунонки фармудааст: ﴿وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ﴾; «Барои Ӯ дар ҳукуматаш шарике нест» Ва фармудааст: ﴿وَلَا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَدًا﴾; «Ва аҳадеро дар ҳукумати худ шарик намекунад»; Ба ин маъно ки ҳукумат танҳо дар дасти Ӯст ва аҳаде ҷуз Ӯ дар бораи он ихтиёре надорад; Чунонки фармудааст: ﴿تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ﴾; «Мутаборак омад касе ки ҳукумат дар дасти Ӯст» Ва фармудааст: ﴿وَرَبُّكَ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَيَخْتَارُ ۗ مَا كَانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ﴾; «Ва Парвардигорат ҳар чи бихоҳад меофаринад ва ихтиёр мекунад, ононро ихтиёре нест, Худованд покиза ва бартар аз чизе аст ки шарик қарор медиҳанд» Ва Ӯ ҳукумати худро ба ҳар кас ки бихоҳад медиҳад; Чунонки фармудааст: ﴿وَاللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَنْ يَشَاءُ﴾; «Ва Худованд ҳукуматашро ба ҳар кас ки бихоҳад медиҳад» То ба унвони халифаи Ӯ дар замин миёни мардум ба ҳақ ҳукм биронад; Чунонки аз боби намуна, ба Довуд алайҳи салом фармудааст: ﴿يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ﴾; «Эй Довуд! Мо туро халифае дар замин қарор додем, пас миёни мардум ба ҳақ ҳукумат бирон» Ва ин суннати Ӯст ки ҳамвора барқарор будааст ва хоҳад буд; Чунонки ваъда дода ва фармудааст: ﴿إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً﴾; «Бегумон Ман дар замин халифаеро қарор диҳандаам» Ва Ӯ ҳеҷ гоҳ ваъдаи худро хилоф намекунад; Ба ин маъно ки ҳатто як рӯз заминро бидуни халифае дар он во намегузорад; Чунонки фармудааст: ﴿إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ﴾; «Бегумон Худованд ваъдаро хилоф намекунад»! Ин ҳақиқате аст ки ҷои ҳеҷ тардиде дар он нест ва ҳар кас синаи худро аз қабули он танг меёбад, барои ӯ хайр хоста нашудааст.
Робиъан бар хилофи пиндори аҷиби шумо, чизе ки бо адолати Худованд мунофот дорад, қарор надодани халифае дар замин аст, на қарор додани ӯ; Зеро бидуни қарор додани халифае дар замин ки олими ба кулли Ислом бошад ва битавонад онро ба мусалмонон таълим диҳад, иқомаи кулли Ислом тавассути онон мумкин нест ва бо ин васф, таклифи онон ба он, бар хилофи адолат аст. Аз ин рӯ, Худованд ҳаргиз мусалмононро ба иқомаи кулли Ислом таклиф нафармуда магар пас аз инки касеро дар миёни онон бо илми ба кулли он барои таълим ва ҳидояташон боқӣ гузоштааст; Чунонки ба масобаи як қоъида фармудааст: ﴿وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ﴾; «Ва барои ҳар қавме ҳидоятгаре аст» Ва фармудааст: ﴿وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ﴾; «Ва аз миёни касоне ки офаридаем ҳамвора шуморе ҳастанд ки ба ҳақ ҳидоят мекунанд ва бо он адолат меварзанд»! Ин суннати Худованд дар гузаштагон аст ва суннати Худованд дар гузаштагон, ҳаргиз дигаргун нахоҳад шуд; Чунонки фармудааст: ﴿فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ ۚ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا﴾; «Пас оё интизори чизе ҷуз суннати гузаштагонро доранд?! Пас ҳаргиз барои суннати Худованд дигаргунӣ нахоҳӣ ёфт ва ҳаргиз барои суннати Худованд ҷобаҷоӣ нахоҳӣ ёфт»!
Хомисан вуҷуди дувоздаҳ халифа барои Паёмбар, мубтанӣ бар ахбори мутавотире аст ки ҳамаи мусалмонон бо ихтилофи мазоҳибашон аз он Ҳазрат ривоят кардаанд ва албатта бо суннати Худованд дар умматҳои гузашта мутобиқат дорад ва бо ин васф, ҷои ҳеҷ тардиде дар сиҳат ва асолати он нест. Умри кӯтоҳи онон низ ба он сабаб буд ки ин мардуми ҷоҳил ва гумроҳ, ононро яке пас аз дигарӣ куштанд, дар ҳоле ки агар аз онон пайравӣ мекарданд, Худованд ба нигоҳ доштани онон дар замин барои замонӣ бештар тавоно буд. Вонгаҳе мумкин аст ки Худованд пас аз онон қиёматро барангезад ё халифае барои онон мансуб кунад то таълим ва ҳидояти умматро ба ниёбат аз онон идома диҳанд; Чунонки ривоёте бо ин мазомин, дар манобеъи шиъа ва аҳли суннат омадааст. Аз ин рӯ, иддаъои таъоруз миёни теъдоди онон ва имоматашон, асле надорад ва маҳзи таваҳҳум аст ки илқоъоти салафиёни мунҳариф ва моддагароёни мулҳид бархосааст.
Содисан пайванди насабӣ ва иртиботи фарзандӣ дар миёни хулафоъи Худованд, «Шайтанате бар алайҳи Ислом ва ташобаҳ ба силсила маротиби шоҳаншоҳӣ» нест, бал суннате аз суннатҳои ҳакимонаи Худованд аст ки дар китоби худ аз он хабар дода ва фармудааст: ﴿إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ﴾; «Ҳароина Худованд Одам ва Нуҳ ва хонадони Иброҳим ва хонадони Имронро бар ҷаҳониён баргузид; Фарзандоне ки бархӣ аз бархӣ дигаранд ва Худованд шунавоӣ доност» Ва фармудааст: ﴿وَمِنْ آبَائِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَإِخْوَانِهِمْ ۖ وَاجْتَبَيْنَاهُمْ وَهَدَيْنَاهُمْ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ﴾; «Ва аз падаронашон ва фарзандонашон ва бародаронашон, ононро баргузидем ва ба роҳӣ рост ҳидоят кардем»! Аз инҷо дониста мешавад ки «Силсила маротиби шоҳаншоҳӣ», шайтанати подшоҳони ҷаббор бар алайҳи Ислом ва ташобеҳӣ ба силсилаи хулафоъи Илоҳӣ буда ва ин акси таваҳҳуми шумо аст!
Собиъан бовар ба Маҳдӣ, чунонки аз гуфтори ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло дар мабҳаси «Маҳдӣ вопасини халифаи Паёмбар» дониста мешавад, мубтанӣ бар хабари мутаватири Паёмбар аст ки ҳамаи мусалмонон аз ҳамаи мазоҳиб ривоят кардаанд ва шакке нест ки хабари мутавотир, ақлан ҳуҷҷат аст ва тасдиқи хабари Паёмбар шаръан воҷиб мешавад; Чунонки фармудааст: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ﴾; «Эй касоне ки имон овардед! Аз Худованд итоъат кунед ва аз Паёмбар итоъат кунед ва аъмоли худро ботил накунед»! Бо ин васф, истешҳод ба оётӣ монанди ﴿وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ﴾; «Ва ирода Дорим то бар касоне ки дар замин заъиф шумурда шуданд миннат ниҳем ва ононро пешвоёне қарор диҳем ва ононро ворисон қарор диҳем», сирфан барои исботи созгории ақида ба Маҳдӣ бо китоби Худованд аст; Чунонки ақида ба Маҳдӣ чизе ҷуз ақида ба пешвойи ва ворисияти мустазъафони замин, бо ирода, миннат ва ҷаъли Худованд нест ва ин ҳатто агар дар шаъни банӣ Исроъил бошад, мухтасси ба онон нест, балки хабаре аз суннатӣ Илоҳӣ дар бораи ҳамаи мустазъафони замин атс; Чунонки афзун бар ваҳдати милок, сиғаи музориъаи афъол дар оя ба он ишъора дорад ва далиле барои ихтисоси он ба банӣ Исроъил нест.
Аз инҷо дониста мешавад ки пиндори шумо, нодуруст ва ношӣ аз илқоъоти бархӣ гурӯҳҳои инҳирофӣ аст ва пайванде бо «Ақлоният» ё «Қуръон» надорад. Албатта мумкин аст ки бархӣ инҳирофот ва бидъатҳои аҳли ташаюъ низ дар шаклгирии ин пиндор муъассир буда бошад, вале бояд таваҷҷуҳ дошта бошед ки бовар ба хилофати аҳли байти Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам, мутаъаллиқ ба аҳли ташаюъ ва мубтанӣ бар манобеъи онон нест, балки мутаъаллиқ ба Исломи асил ва мубтанӣ бар муштаракоти ҳамаи мусалмонон аст ва бо ин васф, набояд онро як бовари шиъӣ ба ҳисоб овард; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ﴾; «Ва ҳеҷ гоҳ душманӣ бо гурӯҳе шуморо во надорад ки адолат наварзед, адолат варзед ки он ба тақво наздиктар аст ва аз Худо битарсед; Чароки Худо ба ончи мекунед огоҳ аст».
Худованд ба шумо тавфиқи шинохти дини холис ва бозгашт ба онро ато фармояд; Чароки дини холис барои Ӯст ва Ӯ бисёр бахшанда ва меҳрабон аст.
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
Бахши баррасии нақдҳо