Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Нақд ва барраси
 

Дар матлаби навишта шуда дар сайти мӯҳтарами шумо чанд бор ишора ба ғарби кофир ва Амрикои унхелӣ ва Ислом бар ҳақ ишора кардаед ки бештари [ин] ҷумалот солҳост ба гӯши ҳама мерасад ва ба андозаи донаи арзане асари хайр надоштааст. Бузургтарин иштибоҳ дар ҷаҳони мавҷуд вогузории ҳукумати кишварҳо ба масъулони динӣ ва руҳонии ҷавомеъ мебошад ки бидуни рӯдарбоистӣ дар идораи сиёсӣ ва иқтисодӣ ва низомӣ ва иҷтимоъии кишварҳо асароти номатлуби худро гузошта ки имрӯз мо 75 милион Эронӣ ба василаи ҳукумати динӣ дар ин ҷаҳон дар ботлоқ афтодаем ва дасту по мезанем. Ҳаргиз ва ҳаргиз иддаъои руҳонӣ ва атрофиёнашон дар асри фазо ва интернети қодир нестанд милатеро ба пешрафти ҳама ҷониба бирасонанд. Аз қадим шунида будем шарафул макон билмакин, шарафи ҳар маконе бастагӣ ба он шахсе дорад ки дар он макон нишаста. Дин наметавонад дар ҷойгоҳи дурӯғ ва табъиз ва хосахарҷиҳои афрод ва садҳо норасойии дигар дар ҷомеъа, башарро ба сӯӣ ростӣ ва садоқат бибарад. То ҳоло ки тарихи башар чунин чизеро нишон надодааст.

Бародари гиромӣ!

Сухан аз адами салоҳияти «Масъулони динӣ ва руҳонии ҷавомеъ» барои ҳукумат, ҳамон андоза кӯҳна ва такрорӣ шудааст ки сухан аз салоҳияти онон барои он; Чароки ин ҳар ду назария ҳамеша бо ҳам матраҳ будаанд ва ҳеҷ як «Ба андозаи донаи арзане асари хайр надоштаанд»! Агар «Масъулони динӣ ва руҳонии ҷавомеъ» чанд даҳа аст ки ҳукуматро ба даст гирифтаанд, масъулони сикулор ва лойики ҷавомеъ, қарнҳост ки ҳукумат мекунанд, вале натиҷаи ҳукумати онон ҷуз ҷаҳл, фақр, табъиз, фасод, ҷанг, ноамнӣ ва таваҳҳуш барои ҳамаи ҷаҳон набудааст! Ба назар мерасад ки ибороти «Шарафул макон билмакин», танҳо чизе аст ки ҷаноби олӣ аз «Қадим» шунидаед; Зеро ҳатто инро нашунидаед ки бузургтарин ҷангҳои вайронгар ва хонумонсӯзи тарихро «Масъулони динӣ ва руҳонии ҷавомеъ» ба роҳ наяндохтанд, бал ҳамин масъулони сикулор ва лойики ҷавомеъ барпо карданд ки бо ғорати манобеъи кишварҳои мустазъаф ва мазлум ва истесмори табақаи коргар ва маҳрум, ба сарват ва қудрат даст ёфтанд ва ҳукумати худро бар рӯи устухонҳои шикастаи сиёҳпӯстон ва хунҳои рехта шудаи сурхпӯстон, бино намуданд. Оре, масъулони динӣ ва руҳонии колисои котолик низ дар тӯли ҳазор сол ҳукумати худ бар Аврупо, чизе чуз ваҳшат ва фалокатро барои мардумони он сомон ба армуғон наёварданд ва «Зидди Масеҳ» ин тифли шайтониро чунон зонияе дар шиками худ парваронданд, вале бо ин ҳама, масъулони сикулор ва лойики он сомон буданд ки дар қарни ҳаждаҳум, ин тифли шумро чунон қобилае ба дунё оварданд ва пас аз ду қарн тарбият, бар саросари ҷаҳон фармонраво сохтанд.

Аз инҷо дониста мешавад ки ҳукумати «Масъулони динӣ ва руҳонӣ» ва ҳукумати масъулони ғайри динӣ ва ғайри руҳонии ҷавомеъ, ду рӯи як сиккаанд ва ҳеҷ як бо таъбири шумо «Ба андозаи донаи арзане асари хайр надоштаанд»! Бар ин асос, Мансури Ҳошимии Хуросонӣ мӯътақид аст: «Бузургтарин иштибоҳ дар ҷаҳони мавҷуд» танҳо «Вогузории ҳукумат ба масъулони динӣ ва руҳонии ҷавомеъ» нест, бал вогузории ҳукумат ба умуми касоне аст ки Холиқи ҷаҳон ононро барои ҳукумат шоиста надониста ва таъйин накардааст ва «Масъулони динӣ ва руҳонии ҷавомеъ» аз ҷумлаи онҳо ҳастанд; Бо таваҷҷуҳ ба инки Холиқи ҷаҳон сазовортарин кас ба идораи он аст ва Ӯ ин корро аз тариқи муаъррифии «Инсони комил» ба унвони намояндаи худ анҷом медиҳад.

Оре, албатта агар ҷаноби олӣ ба вуҷуди Худованд имон надоред, лозим аст бо таваҷҷуҳ ба нишонаҳои Ӯ дар осмон ва замин ва низоме ки ҳар чизеро фаро гирифта ва ҳаракати мавзуне ки бар табиъат ҳоким аст, ба вуҷуди Ӯ имон оваред, вале агар ба вуҷуди Ӯ имон доред, лозим аст ба ин ҳақиқати маҳтум гардан ниҳед ки ҳукумат бар ҷаҳон танҳо аз они Ӯст ва инсон шоистагии онро надорад ки бар инсон ҳукумат кунад. Таҳаққуқи адолат дар ҷаҳон, дар гарави таҳаққуқи ҳукумати Худованд бар он аст ва ҳукумати Худованд бар он ҳангоме таҳаққуқ меёбад ки халифаи Ӯ дар он ба ҳокимият даст ёбад ва халифаи Ӯ дар он, ҳангоме ба ҳокимият даст меёбад ки амсоли шумо даст аз «Масъулони динӣ ва руҳоӣ» ва «Масъулони ғайри динӣ ва ғайри руҳонӣ» бардоред ва ҳамчунон аз ин ба сӯӣ он ва аз он ба сӯӣ ин рафту омад накунед, балки рӯӣ худро аз ҳар ду ба сӯи «Инсони комил» баргардонед ва дасти ниёз ба остони ӯ дароз намойед ва оҷизона дар баробари ӯ зону бизанед ва зимни иқрор ба иштибоҳи ҳазор солаи худ, аз ӯ бихоҳед ки бар шумо миннат бигзорад ва ҳукумат бар шуморо бипазирад то шуморо аз зиллат ва масканат раҳоӣ диҳад ва ба каромат ва саъодат бирасонад.

Ин танҳо роҳи наҷот барои шумост ва ҳар роҳе ҷуз ин, бероҳае ба сӯӣ табоҳӣ аст, хоҳ онро дини биномед ва хоҳ онро куфри; Чароки бидуни Худованд ва халифаи Ӯ дар замин, тафовути чандоне миёни дин ва куфр нест ва касе ки бо Худованд ва халифаи Ӯ дар замин байъат намекунад, агар хоҳад бо «Масъулини динӣ ва руҳонӣ» байъат кунад ва агар хоҳад бо «Масъулони ғайри динӣ ва ғайри руҳонӣ»; Балки агар хоҳад бо санге ва агар хоҳад бо чӯбе; Чароки барои ӯ яксон аст!

Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши баррасии нақдҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани нақд
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед нақдҳои илмии худ бар осори аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш ба баррасии илмӣ гирифта шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи нақд дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст нақди шумо дар пойгоҳ баррасӣ шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани нақди худ, нақдҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Беҳтар аст аз навиштани нақдҳои мутаъаддид ва ғайри муртабит бо ҳам дар ҳар навбат худдорӣ кунед; Чароки чунин нақдҳое дар пойгоҳ ба тафкик ва эҳёнан дар муддатӣ бештар аз муддати маъмули баррасӣ мешаванд.