Ҳадиси 1

Замин ҳеч гоҳ аз олим холӣ намемонад.

رَوَى أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ [ت274ه‍] فِي «الْمَحَاسِنِ»[1]، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ، عَنْ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ الْحَلَبِيِّ، عَنْ أَيُّوبَ بْنِ الْحُرِّ، عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ -يَعْنِي مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ الْبَاقِرَ- عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ:

مَا كَانَتِ الْأَرْضُ إِلَّا وَفِيهَا عَالِمٌ.

Тарҷума:

Аҳмад ибни Муҳаммад ибни Холид [д.274қ] дар китоби «Ал-Маҳосин», аз падараш, аз Назри ибни Сувайд, аз Яҳё ибни Имрони Ҳалабӣ, аз Айюб ибни Ҳур, аз Сулаймон ибни Холид, аз Абу Ҷаъфар -яъне Муҳаммад ибни Алии Боқир- алайҳи салом ривоят кардааст ки фармуд:

Замин (ҳеч гоҳ) набуда, магар инки дар он олиме вуҷуд доштааст.