Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Нақд ва барраси
 

Бо ташаккур аз заҳамоти шумо азизон, мойилем ба иттилоъатон бирасонем ки мо китоби оқойи Хуросониро хондаем ва аз матолибе ки дар сайти эшон мунташир мешавад истифода мекунем ва дар аксари маворид бо эшон ҳамназар ҳастем ва эшонро як нобиға ва як олими барҷаста ва қобили эҳтиром медонем, вале ба ҳеҷ ваҷҳ шахсмеҳвариро кори дурусте намедонем ва дӯст надорем ки зери назари касе бошем ва худамонро ба як чаҳорчӯби хос муқайяд ва маҳдуд кунем. Мо бардоштҳои худамонро дорем ва мӯътақидем ки ҳар кас бояд худаш мутаносиб бо ташхис ва тавони худаш барои зуҳури имом Маҳдӣ заминасозӣ кунад. Лизо ба навбаи худ ҳар коре ки салоҳ бубинем барои нашри ин паём анҷом медиҳем, бидуни инки ба шумо гузориш бидиҳем ё бо шумо дар иртибот бошем. Дуруст аст ки мо тарҳи куллиро аз ин бузургвор гирифтаем, вале равиши худамонро дорем ва далиле намебинем ки ба эшон посухгӯ бошем. Албатта эшон олимтарин ва солеҳтарин шахсе ҳастанд ки мешиносем, вале ин далил намешавад ки аз эшон итоъат кунем; Хусусан бо таваҷҷуҳ ба инки иддаъои хоссе надоранд ва худро Хуросонии мавъуд намешуморанд ва ба назари мо мумкин нест ки Худованд бар касе ҷуз имом Маҳдӣ мӯҳри таъйид зада бошад ва моро ба итоъат аз ӯ амр карда бошад. Лизо аз шумо хоҳиш мекунем ки аз мо таваққуи гузориш ва иртиботи мустамар надошта бошед ва иҷоза диҳед ки худамон озодона дар ин арса фаъолият кунем.

Бардошти мо аз суханони шумо ин аст ки филҷумла гуфтумони аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъолоро пазируфтаед, вале ба худи эшон эҳсоси ниёз намекунед ва ҳамроҳӣ бо эшонро зарурӣ намедонед; Аз ин рӯ, лозим аст ки чанд нуктаро ба шумо ёдоварӣ кунем.

1 . Дар Ислом ҳеҷ кас ҷуз Худованд асолат ва мавзӯъият надорад ва бо ин васф, меҳвар қарор додани ҳар касе ба ҷуз Ӯ ширк маҳсуб мешавад, вале ин ба маънои лузуми эътизол ва инқитоъ аз ҳамагон нест, бал ба маънои ин аст ки ҳар касе мутобиқ бо аҳкоми Худованд амал мекунад ва ба сӯӣ Ӯ фаро мехонад, шойистаи ҳамроҳӣ аст; Чунонки фармудааст: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ[1]; «Эй касоне ки имон овардед! Аз Худованд битарсед ва ба ҳамроҳи ростгӯён бошед» Ва фармудааст: ﴿وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ[2]; «Ва худатро ба ҳамроҳи касоне нигоҳ дор ки Парвардигорашонро субҳ ва шом мехонанд ва хушнудии Ӯро меҷӯянд» Ва фармудааст: ﴿وَتَوَفَّنَا مَعَ الْأَبْرَارِ[3]; «Ва моро ба ҳамроҳи некон бимирон» Ва ҳар касе бар хилофи аҳкоми Худованд амал мекунад ва ба сӯӣ ғайри Ӯ фаро мехонад, шойистаи эътизол ва инқитоъ, балки мухолифат ва муқобила аст; Чунонки фармудааст: ﴿فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِكْرِنَا وَلَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا[4]; «Пас дурӣ биҷӯй аз ҳар касе ки аз зикри мо рӯй бартофта ва ҷуз зиндагии дунёро нахостааст» Ва фармудааст: ﴿وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ[5]; «Ва аз мушрикон дурӣ биҷӯй» Ва фармудааст: ﴿وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ[6]; «Ва аз ҷоҳилон дурӣ биҷӯй». Бегумон ин мафҳуми тавҳид ва сароҳати мустақим дар Ислом аст ва ҳар кас шеваи дигарро дар пеш мегирад, ба ин маъно ки аз аҳли ҳақ дурӣ меҷӯяд ё бо аҳли ботил ҳамроҳӣ мекунад, дар гумроҳии ошкоре аст.

2 . Аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло як назарияпардози динӣ нест то тасдиқи назарияи ӯ кофӣ бошад, бал як қойим кунандаи ба ҳақ ва раҳбари инқилобӣ аст ки амалан дар ҳоли иҷрои назарияи худ аст ва шумо агар назарияи ӯро тасдиқ фармуда бошед, бояд бо ӯ дар иҷрои он ҳамкорӣ кунед. Возеҳ аст ки заминасозӣ барои зуҳури имом Маҳдӣ алайҳи салом як наҳзати ҷаҳонӣ аст ва барои инки ба ормони худ ноъил шавад ва бар душманонаш чира гардад, ба «Созмондиҳӣ», «Ҳамоҳангӣ» ва «Мудирият» ниёз дорад. Инки ҳар касе роҳ бияфтад ва ба гӯшае биравад ва бигӯяд ман барои худам заминасозӣ мекунам, ба ғоят хомандешона аст. Яке аз меҳвариҳои паёми аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло, «Зарурати иҷтимоъи солеҳон барои ҳимоят аз Маҳдӣ» аст ва бо ин васф, ҳар иқдоме ки дар хилофи ҷиҳати ин «Иҷтимоъ» сурат пазирад, мухарриб ва инҳирофӣ аст ва ба нақзи ғараз меанҷомад. «Такравӣ» ва «Мувозекорӣ» ва иқдомоти «Худсарона» ва «Инзивоъҷӯёна» танҳо ба лувс шудани гуфтумони заминасозӣ ва таназзули он аз сатҳи як наҳзати ҷаҳонӣ то сатҳи як дидгоҳи шахсӣ мунҷар мешавад. Ин «Иштибоҳи бузург» ҳатто агар ношӣ аз адами дарки абъоди ин гуфтумони азим бошад, сабаби эҷоди «Тафриқа» дар миёни мӯъминон ва бурузи «Шикоф» дар суфуфи онон мегардад ва ба қадре дур аз ҳикмат ва маслиҳат аст ки баъид аст ҳеҷ инсони оқил ва хайрхоҳе аз мӯъминон ба он розӣ шавад. Чунин «Амри ба мункар ва найҳи аз маъруфе» танҳо аз «Мунофиқон» интизор меравад ки мекӯшанд неруҳои ҳаққро аз ҳолати «Тамаркуз» ва «Инсиҷом» хориҷ кунанд то аз дарун муталошӣ ва ба ҷазоъири кӯчак тақсим шаванд. Танҳо онон ҳастанд ки зарурати «Ваҳдат» ва «Ҳамбастагӣ» ро инкор мекунанд ва нақши раҳбариро нодида мегиранд ва шиъори «Ҷудойи» ва «Истиқлол» сар медиҳанд ва албатта онон маҳкум ба шикаст ва нокомианд; Чароки суннатҳои Илоҳӣ чунин иқтизо мекунад.

3 . Вуҷуби «Иҷтимоъ» ва «Таъовуни» мӯъминон бо якдигар дар некукорӣ ва тақво яке аз омӯзаҳои муҳим ва бунёдини Ислом аст; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَأُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ[7]; «Ва монанди касоне набошед ки пароканда шуданд ва ихтилоф карданд пас аз инки нишонаҳои рӯшан барояшон омад ва онон барояшон азобӣ азим аст» Ва фармудааст: ﴿وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى[8]; «Ва бо якдигар дар некукорӣ ва тақво ҳамкорӣ кунед» Ва фармудааст: ﴿إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ[9]; «Ҳароина Худованд дӯст медорад касонеро ки дар сафӣ воҳид дар роҳаш меҷанганд чунонки гӯйи саддӣ муҳкаманд» Ва аз ин рӯ, касоне ки дар садади ﴿تَفْرِيقًا بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ[10]; «Ҷудойи андохтан миёни мӯъминон» ҳастанд ва бо такравии худ ﴿يَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ[11]; «Аз ғайри роҳи мӯъминон мераванд» ро ба азобӣ сахт бим додааст; Ҳамчунонки Паёмбар низ бар «Лузуми ҷамоъат» ба маънои ҳамроҳӣ бо тӯдаи аҳли ҳақ таъкид карда ва «Мафориқати ҷамоъат» ба маънои ҷудойи аз онон ҳатто ба андозаи як ваҷабро мусовӣ бо хуруҷ аз Ислом дониста ва фармудааст: «مَنْ فَارَقَ الْجَمَاعَةَ شِبْرًا، فَقَدْ خَلَعَ رِبْقَةَ الْإِسْلَامِ مِنْ عُنُقِهِ»; «Ҳар кас ба андозаи як ваҷаб аз ҷамоъати (аҳли ҳақ) фосила бигирад, тавқи Исломро аз гардани худ даровардааст»! Ҳамаи ин таъкидот барои он аст ки «يَدُ اللَّهِ مَعَ الْجَمَاعَةِ وَمَنْ شَذَّ شَذَّ فِي النَّارِ»; «Дасти Худованд ба ҳамроҳи ҷамоъат аст ва ҳар кас ҷудойи ҷӯяд дар оташ ҷустааст» Ва «إِنَّ الشَّيْطَانَ مَعَ الْوَاحِدِ وَهُوَ مِنَ الْإِثْنَيْنِ أَبْعَدُ»; «Шайтон ба ҳамроҳи як нафар аст ва аз ду нафар дуртар аст» Ва «إِنَّما یَأکُلُ الذِّئْبُ مِنَ الْغَنَمِ الْقاصِیَةَ»; «Ва гург аз миёни гӯсфандон онро медарад ки фосила гирифтааст»!

4 . Возеҳ аст ки «Ҷамоъати аҳли ҳақ» монанди ҳар ҷамоъати дигаре дар ҷаҳон барои тадовум ва интизоми худ ба раҳбар ниёз дорад ва ин як зарурати уқалойи ва Исломӣ аст, беонки ба маънои «Шахсмеҳварӣ» бошад; Зеро «Шахсмеҳварӣ» ба маънои он аст ки ҳамаи аъзои як ҷамоъат дар хидмати аҳдоф ва манофеъи як шахс бошанд, на дар хидмати аҳдоф ва манофеъи муштарак; Ҳамчунонки ба маънои итоъати кӯр кӯрона ва бе чуну чаро аз ӯст, ҳол онки «Ҷамоъати аҳли ҳақ» дар хидмати аҳдоф ва манофеъи шахсии раҳбари худ қарор надоранд ва ба сурати кӯр кӯрона ва бе чуну чаро аз ӯ итоъат намекунанд, балки танҳо таҳти «Назорати мутаъораф» ва «Мудирияти уқалоии» ӯ дар чаҳорчӯби аҳкоми шаръ қарор доранд ва барои даст ёфтан ба аҳдоф ва манофеъи муштарак талош мекунанд; Чунонки дар китоби «Ҳиндисаи Адолат»[12] омадааст: <Заминасозони ҳукумати инсони комил, монанди донаҳои тасбеҳ ҳастанд ки бо риштаи раҳбари муштарак ба якдигар васл мешаванд ва ба «Ҳамоҳангӣ» ва «Ҳамкорӣ» дар ростои ҳадафи муштарак даст меёбанд.> Ва ин бо ҳеҷ меъёре «Шахсмеҳварӣ» маҳсуб намешавад. Бегумон халт миёни «Доштани мудирият» ва «Шахсмеҳварӣ» иштибоҳи аҷибе аст ки танҳо дар миёни хавориҷ собиқа доштааст; Ҳамонон ки мегуфтанд: «لا حکم إلا لله» ва мақсудашон ин буд ки ба ҳеҷ амире ниёз нест![13]

5 . Бидуни шак «Мӯҳри таъйид» аз ҷониби Худованд бар «Имомат» ва «Вилояти» касе ҷуз Маҳдӣ алайҳи салом мумкин нест, вале «Мӯҳри таъйид» аз ҷониби Худованд бар «Заминасоз будани» касе барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом мумкин аст; Чароки Худованд ҳар касро то ҳадде ки ихтиёр додааст «Таъйид» мефармояд ва «Таъйиди» Ӯ лузуман сифр ё садӣ нест! Аз ин рӯ, ривоёти мутавотире аз Паёмбар ва аҳли байт дар «Таъйиди» заминасози Хуросонии зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом расидааст, то ҳаддае ки бо таъкид ва сароҳат фармудаанд: «فَأْتُوهُ فَبایِعُوهُ وَلَوْ حَبْواً عَلَی الثَّلْجِ»; «Ба сӯӣ ӯ бишитобед ва бо ӯ байъат кунед агарчи чаҳор дасту по бар рӯӣ барф»! Рӯшан аст ки ин «Мӯҳри таъйид» аз ҷониби Худованд бар заминсози Хуросонии зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом маҳсуб мешавад ва бо ин васф, истибъоди шумо воқеъиятро тағйир намедиҳад. Албатта «Мисдоқшиносӣ» ва ташхиси инки оё аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло –бо таваҷҷуҳ ба таҷаллии аъйнӣ ва комили ин хусусият дар ӯ– ҳамон заминасози ваъдаи зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом аст ё на, вазифаи шумост ва ин вазифа бо дурӣ ҷустан аз аҳвоъи нафсонӣ ва бардоштҳои шахсӣ ва бе далил ва низ наздик шудан ба ин бузургвор барои огоҳии бештар аз вежагиҳояш қобили анҷом аст, на бо ҳолатӣ шабиҳ ба «Худшифтагӣ» ва баҳо додани пеш аз ҳад ба бардоштҳои шахсӣ ва бе далили худ ва на бо фосила гирифтан аз имон ва иктифо ба чизе ки дар ин бора бар рӯӣ сайт қарор гирифтааст! Ҳар чанд тавзиҳоти мустадал ва мабсуте дар ин бора бар рӯӣ сайт қарор гирифта ки барои оқилон кофӣ аст; Монанди нақд ва баррасии 21 ва пурсишу посухи 36.

Аз инҷо дониста мешавад ки мутаъассифона бархӣ бародарон ва хоҳарони мо ҳанӯз натавонистаанд аз шарри бархӣ мавонеъи шинохт дар худ монанди «Такаббур» ва «Аҳвоъи нафсонӣ» халос шаванд ва аз ин рӯ, мехоҳанд бо ҷудойи андохтан миёни ин гуфтомуни раҳойибахш ва оварандаи он, худро дар барзахе қарор диҳанд ва ҳамзамон ҳам аз масъулияти ҳамроҳӣ бо ин бузургвор ва ҳам аз паёмадҳои нафйи гуфтумони ӯ бигурезанд; Монанди касоне ки Худованд дар бораи онон фармудааст: ﴿يُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا[14]; «Мехоҳанд миёни Худованд ва фиристодагонаш ҷудойи бияндозанд ва мегӯянд ба яке имон меоварем ва ба дигарӣ кофир мешавем ва мехоҳанд миёни ин ду роҳе биёбанд»! Дар ҳоле ки бидуни шак ин рӯйкарди саҳиҳе нест ва метавонад ҳам ба худи онон ва ҳам ба ин гуфтумони раҳойибахш садама бизанад. Лизо мо хайрхоҳона ба шумо тавсиа мекунем ки аз «Худраъйи», «Такравӣ» ва «Назоратгурезӣ» бипарҳезед ва бар хилофи ҷиҳати рудхона шино накунед, балки мутобиқ бо қавоъиди Исломи амал кунед ва фурутанона ва мухлисона ба корвони заминасозони зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом бипайвандед ва аз истеъдодҳо ва тавонмандиҳои худ барои «Ҳамандешӣ» ва «Ҳамкорӣ» бо ин муъаллими бузург ва сойири бародарон ва хоҳарони мӯъмин ба манзури расидан ба «Ормони муштарак» баҳра бибаред ва яқин бидонед ки ин танҳо роҳи пирӯзӣ ва саъодат аст.

↑[1] . Тавба/ 119
↑[2] . Каҳф/ 28
↑[3] . Оли Имрон/ 193
↑[4] . Наҷм/ 29
↑[5] . Анъом/ 106
↑[6] . Аъроф/ 199
↑[7] . Оли Имрон/ 105
↑[8] . Моъида/ 2
↑[9] . Саф/ 4
↑[10] . Тавба/ 107
↑[11] . Нисоъ/ 115
↑[12] . с103
↑[13] . Барои огоҳии бештар дар ин бора, нигоҳ кунед ба: Китоби Ҳиндисаи Адолат, с96 то103.
↑[14] . Нисоъ/ 150
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши баррасии нақдҳо
Таълиқот
Нақдҳо ва баррасиҳои фаръӣ
Нақди
фаръии 1
Нависанда: М. Содиқӣ
Тарих: 28/1/2020

Ташаккур аз шумо азизон ки дар ҳоли талоши шабонарӯзӣ барои фароҳам кардани заминаи зуҳури халифаи Худованд имом Маҳдӣ алайҳи салом дар партуви раҳнамудҳои олими фарзона ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ айядуллоҳ таъоло ҳастед. Аз Худованди мутаъол дархости тавфиқи рӯзафзун бароятон дорам. Ин Шоъ Аллоҳ ки Худованд аз тақсироти ҳақир бигзарад ва тавфиқи ҷуброн бидиҳад. Лутфан бифармойед ки ҳадди итоъатпазирӣ аз амиронамон дар наҳзати муборак чигуна аст?

Посух ба нақди
фаръии 1
Тарих: 2/2/2020

Каммият ва кайфияти фаъолиятҳои муртабит бо наҳзати заминасозӣ барои зуҳури имом Маҳдӣ алайҳи салом, тавассути амироне таъйин мешавад ки тавассути дафтари аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло гузиниш ва муъаррифӣ мешаванд. Бинобарин, ҳар гуна фаъолият марбут бо наҳзат дар фазои майдонӣ ё маҷозӣ, бояд таҳти назорат ва мудирияти онон анҷом шавад ва ҳарфшунавӣ ва фармонбардорӣ аз онон дар робита бо он зарурӣ аст; То ҳадде ки агар касе бидуни назорат ва мудирияти онон фаъолиятӣ майдонӣ ё маҷозӣ дар робита бо наҳзат дошта бошад, аз ёрони аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло маҳсуб намешавад, бал унсурӣ худсар ва бегона маҳсуб мешавад ки хоста ё нохоста ба наҳзат осеб мезанад; Чароки дурустӣ ва ҳамоҳангии фаъолияташ қобили тазмин нест ва табъан масуълияти авоқиби он бар ӯҳдаи худаш аст. Аз ин рӯ, ривоёти мутаъаддиде ҳокӣ аз зарурати ҳарфшунавӣ ва фармонбардорӣ аз амирони лашкари ҳақ расидааст, агарчи хулқ ё равиши онон хушоянд набошад; Чунонки ба санади саҳиҳ аз расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ривоят шудааст: «مَنْ رَأَى مِنْ أَمِيرِهِ شَيْئًا يَكْرَهُهُ فَلْيَصْبِرْ، فَإِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَحَدٍ يُفَارِقُ الْجَمَاعَةَ شِبْرًا فَيَمُوتُ إِلَّا مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً»[1]; «Ҳар кас аз амири худ чизе бубинад ки хуш намедорад, бояд сабр кунад; Чароки ҳеҷ кас ба андозаи ваҷабе аз ҷамоъати (аҳли ҳақ) ҷудо намешавад, магар инки чун бимирад ба марги ҷоҳилият мурдааст». Ба ҳамин далил, аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло ёрони худро ба ҳарфшунавӣ ва фармонбардорӣ аз амиронашон суфориш карда ва фармудааст:

«Барои шумо аз ду чиз метарсам: Ихтилоф дар миёнатон ва нофармонӣ аз амиронатон; Чароки монанди ду теғаи қайчӣ, риштаи корро мебуранд. Зинҳор дар миёни шумо ихтилофе набошад ва ҳар як аз шумо аз амири худ итоъат кунад. Аз ман нест касе ки дар миёни шумо ихтилофе бар меангезад ё аз амири худ нофармонӣ мекунад; Монанди касе ки мегӯяд ман ин амирро қабул надорам; Пас аз ҷамоъат ҷудо мешавад ва ба худсарӣ рӯй меоварад ва ба коршиканӣ мепардозад, то он гоҳ ки ба фитна меафтад; Монанди гӯсфанде ки аз галла ҷудо мешавад ва ба танҳойи мечарад, то он гоҳ ки гурге ӯро меёбад ва медарад! Амирони шумо аз солеҳони шумо ҳастанд ва бо шумо машварат мекунанд. Пас аз онҳо итоъат кунед, то корҳотон сомон ёбад; Чароки ин барои шумо беҳтар аст агар бидонед.»[2]

↑[1] . Муснади Аҳмад, ҷ1, с275; Сунани Дорамӣ, ҷ2, с241; Саҳеҳул Бухорӣ, ҷ8, с87; Саҳеҳул Муслим, ҷ6, с21
↑[2] . Гуфтори 162
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши баррасии нақдҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани нақд
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед нақдҳои илмии худ бар осори аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш ба баррасии илмӣ гирифта шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи нақд дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст нақди шумо дар пойгоҳ баррасӣ шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани нақди худ, нақдҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Беҳтар аст аз навиштани нақдҳои мутаъаддид ва ғайри муртабит бо ҳам дар ҳар навбат худдорӣ кунед; Чароки чунин нақдҳое дар пойгоҳ ба тафкик ва эҳёнан дар муддатӣ бештар аз муддати маъмули баррасӣ мешаванд.