وجود برخی اختلافات عمیق تاریخی میان دو گروه بزرگ مسلمانان یعنی شیعیان و اهل سنّت قابل انکار نیست و همه‌ی ما به خوبی می‌دانیم که متأسفانه از صدر اسلام تا کنون، به مرور بر عمق این اختلافات افزوده شده است؛ آن چنانکه به واسطه‌ی برخی عوامل شوم سیاسی و مذهبی در میان خود مسلمانان و نیز برخی شرارت‌ها و دسیسه‌های خارجی از سوی غیر مسلمانان، شکاف روابط و مناسبات میان این دو گروه مسلمان به تدریج عمیق‌تر شده، تا جایی که امروز تبعات انشقاق و جدایی در امّت به زشت‌ترین شکل ممکن پدیدار گردیده است. این واقعیّت تلخ موجود است و انکار چنین واقعیّت نامطلوبی در میان مسلمانان و حاشای اختلافات جدّی موجود در میانشان ولو آنکه با حسن ظن باشد، سودی ندارد و تلاشی نافرجام و تقلّایی بیهوده است. همچنانکه بی‌تردید وقتی ما سخن از ضرورت اتّحاد مسلمین به میان می‌آوریم، منظورمان انکار اختلافات موجود و گونه‌ای خودفریبی نیست، بلکه غرضمان تلاش برای همگرایی و هم‌افزایی هر چه بیشتر مسلمانان با وجود برخی اختلاف نظرهای تاریخی از طریق تأکید بر روی نقاط مشترک و مورد توافق است.

اما در این میان چیزی که هرگز پذیرفتنی نیست و انصافاً مایه‌ی تأثّر و تأسّف هر مسلمان آگاه و آزاده‌ای می‌گردد، آن است که گروهی از مسلمانان مغرض یا جاهل، نه تنها بر طبل اختلافات موجود می‌کوبند و در آتش آن‌ها می‌دمند، بلکه اختلافات جدیدی اختراع می‌کنند و پیوسته در حال تولید فتنه‌های تازه‌اند! گویی اختلافات واقعی برای این‌ها کافی نیست که اختلافاتی خیالی و موهوم می‌سازند تا شکاف موجود میان مسلمانان را از چیزی که هست بیشتر و عمیق‌تر نشان دهند! این‌ها از فرط حماقت یا شرارت، به سراغ نقاط مشترک و عقاید و اعمال وحدت‌آفرین میان مسلمانان می‌روند و با افسانه‌سازی، دروغ‌پردازی و علَم کردن خرافات کوچه و بازار و نوشتن آن به پای کلّ یک مذهب، مسلمانان مذاهب دیگر را نسبت به برادران دینی خود بدبین می‌کنند و در مورد مسلّم‌ترین و اجماعی‌ترین باورهای اسلامی به تردید می‌اندازند.

یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که دستخوش این رویکرد شوم و انحرافی شده، موضوع امام مهدی علیه السلام است که عدّه‌ای دانسته و عدّه‌ای نادانسته، در حال القاء اختلاف و تشدید واگرایی میان مسلمانان درباره‌ی آن هستند؛ آن گونه که شعار بی‌معنا و بدعت‌آمیز «مهدی شیعه/ مهدی سنّی» از مبدأ زمانی نامعلومی میان آنان رواج یافته و به شدّت در حال تبلیغ و ترویج است. این در حالی است که اعتقاد به مهدی و حتمیّت ظهور و قیام او و پیروزی‌اش بر مستکبران و جائران عالم و پر شدن زمین از عدالت توسّط او، وعده‌ی قطعی رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم است که در مجامع روایی شیعه و اهل سنّت، تواتری کم‌نظیر و فوق العاده دارد. همچنانکه حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی در کتاب ارزشمند «‫بازگشت به اسلام» این تواتر را با روشی متقن و عالمانه اثبات فرموده‌اند (رجوع کنید به: بازگشت به اسلام، ص227 تا 229). ایشان پس از اثبات تواتر حدیث مهدی و استشهاد به برخی آیات قرآنی در این باره می‌فرمایند:

«با این وصف، شایسته است عقیده به حتمیّت ظهور مهدی به عنوان خلیفه‌ی خداوند در زمین و کسی از اهل بیت پیامبر که زمین را با اقامه‌ی اسلام کامل و خالص از عدالت و قسط پر می‌کند، از مسلّمات اسلام شمرده شود و مورد اجماع مسلمانان باشد، تا مبنایی برای وحدت آنان در آینده به شمار رود» (همان، ص230)...