من نه نویسنده هستم و نه عارف و نه زاهد، بلکه تنها بنده‌ای گنه‌کار از بندگان خدا هستم. آنچه می‌نویسم هم حرف دلم است برای برادران و خواهرانی مانند خودم...

برادران و خواهرانم!

بیایید از خودمان بپرسیم به چه دلیل دوازده خلیفه‌ی خدا و پیامبرش تا به امروز همواره در سختی و تنهایی بوده‌اند و امروز بعد از 1400 سال هیچ یک از آنان در میان ما شناخته شده نیست؟ چه شد که ما یازده خلیفه‌ی خدا و پیامبرش را بی‌رحمانه و‌ ناجوانمرادنه شهید کردیم و تنها گذاشتیم و دوازدهمین آن‌ها را هم به طور کامل از معادلات خود حذف کردیم و کنار نهادیم؟ آری ما چنین کردیم؛ من و تو با حکومت بخشیدن به صحابی و شاه و شیخ؛ بدون هیچ حجّتی از جانب خداوند و پیامبرش.

بدون شک ما در خون آن یازده خلیفه‌ی خداوند و پیامبرش با گذشتگانمان شریک هستیم؛ زیرا ما خلیفه‌ی ‌زمان خود را مانند آن‌ها یاری نکردیم و حکومت را به او نسپردیم، با این بهانه که به او دسترسی نداریم، در حالی که خودمان باعث و بانی عدم دسترسی به او بودیم! پس عدّه‌ای از ما با این بهانه‌ی پوشالی به نان و نوایی رسیدند و اموال خلیفه‌ی خداوند را به نفع خود مصادره کردند و به جای او حکومت نمودند و مدّعی ولایت شدند! شگفتا از کسانی که ادّعای سیر تا پیاز می‌کنند و با این وجود دیگران را مدّعیان دروغگو می‌شمارند!

وای بر ما که بجای ولایت‌مداری، ولایت‌معاش شده‌ایم! به راستی که ولایت‌مداری با ولایت‌معاشی از آسمان تا زمین فاصله دارد. ولایت‌مدار کسی است که به ولایت احدی جز خلیفه‌ی خداوند در زمین گردن نمی‌نهد و از قِبل ولایت او پولی نمی‌گیرد و تا رسیدن به او دست از تلاش بر نمی‌دارد که یا با هر زحمتی هست به او برسد‌ و یا در راه رسیدن به او شهید شود.

اما ولایت‌معاشان کسانی هستند که اولیائی جز خلیفه‌ی خداوند می‌گیرند و از هر فرصت و بهانه‌ای برای دور زدن خلیفه‌ی خداوند و عبور از او استفاده می‌کنند؛ یک روز به بهانه‌ی نبودن وصیت، یک روز به بهانه‌ی شورا، یک روز به بهانه‌ی جوان بودن خلیفه‌ی خداوند، یک روز به بهانه‌ی عدم دسترسی به او و روزهای دیگر به بهانه‌های دیگر که نفس‌های آنان پیش‌ می‌کشد.

شما را به خدا قسم دست از بهانه‌جویی بردارید و از خواب بیدار شوید؛ کمی تحقیق کنید؛ کمی تدبّر کنید؛ کمی تعصّب را کنار بگذارید و حق‌جو و حق‌پذیر باشید. ای کسانی که امروز به زعم خودتان قدرت و اقتداری دارید! چرا از عقل خودتان استفاده نمی‌کنید؟ چرا تابع دلیل نمی‌شوید و از اهواء خود پیروی می‌کنید و به تقلید از رجال می‌پردازید؟ مگر خودتان نمی‌گویید که هر کس امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیّت مرده است؟ پس چرا چشم و گوشتان را بسته‌اید و دعوت‌کننده‌ی به سوی امام زمانتان و برقراری حاکمیّت خداوند را تکذیب و استهزاء می‌کنید؟ وای بر شما که نه دین دارید و نه آزاده هستید؛ چراکه اگر دین داشتید، با کسی که به سوی دین خالص و کامل دعوت می‌کند، برخورد نمی‌کردید و اگر آزاده بودید، در مورد مخالف خود دروغ‌پردازی و داستان‌سرایی نمی‌کردید و اتّهامات بی‌اساس نمی‌زدید.

آزادمردی آن است که اهل شرافت و صداقت باشید و سخن حق را اگرچه بر خلاف امیال و منافعتان باشد قبول کنید، نه آنکه بنده‌ی پول و قدرت و امنیت پوشالی باشید و هر طرف باد وزید به همان طرف بروید. من به شما هشدار می‌دهم که از گناهان خود بترسید و توبه کنید و به جای ولایت‌معاش بودن، ولایت‌مدار باشید و به جای پذیرفتن ولایت این و آن به دنبال ولایت مهدی باشید...