باشد که جهان، پس از آن‌که از ظلم آکنده شده است، از عدالت لبریز شود.

● استاد با شنیدن این سخن، قیام کرد و دست شاگرد خود را گرفت و در حالی که به افق می‌نگریست، گفت: ﴿الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ﴾[۱] «سپاس برای خدایی است که ما را به این هدایت فرمود، در حالی که ما هدایت‌شدنی نبودیم اگر خدا ما را هدایت نمی‌فرمود» و خورشید در میان آسمان بود و ابر نبود و همه جا روشن بود ...