أَخْبَرَنَا عَلِيُّ بْنُ دَاوُودَ الْفَيْض‌آبَادِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنْ رَوْثِ الْحَيَوَانِ يُصِيبُ ثَوْبِي، فَقَالَ: اغْسَلْ ثَوْبَكَ مِنْ رَوْثِ مَا يَأْكُلُ اللَّحْمَ، لِأَنَّهُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ، وَلَا بَأْسَ بِرَوْثِ الْغَنَمِ وَالْبَقَرِ وَالْإِبِلِ وَكُلِّ مَا لَا يَأْكُلُ اللَّحْمَ، لِأَنَّهُ نَبَاتُ الْأَرْضِ.
ترجمه‌ی گفتار:
علیّ بن داوود فیض‌آبادی ما را خبر داد، گفت: از منصور درباره‌ی مدفوع حیوان پرسیدم که به لباسم برخورد می‌کند، پس فرمود: لباست را از مدفوع هر چیزی که گوشت می‌خورد بشوی؛ چراکه آن مردار و خون است، ولی مدفوع گوسفند و گاو و شتر و هر چیزی که گوشت نمی‌خورد اشکالی ندارد؛ چراکه آن گیاه زمین است.
شرح گفتار:
برای خواندن شرح این گفتار، به پرسش و پاسخ ۳۷۹ مراجعه کنید.