Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Пурсиш ва посух
 

Назари аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ дар мавриди ваҳй чист? Мухолифони тавҳид, ваҳйро осмонӣ намедонанд. Яҳудиён ва масеҳиён ҳам Қуръонро ваҳй намедонанд, балки мӯътақиданд ки каломи худи Паёмбар медонанд. Бидуни истинод ба худи Қуръони карим чигуна метавон ваҳёнӣ ва осмонӣ будани Қуръонро исбот намуд?

Ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъолло, дар мабҳаси «Шинохти вопасин Паёмбар» аз китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом»[1], пас аз табйини тарихӣ будан ва тавотури беназири Қуръон, эъҷози онро далили бар судури он аз ҷониби Худованд ва дорои чаҳор ваҷҳ донистааст:

Якум инки «Ба рағми такомули тадриҷии он дар бисту се сол ва ҳолоти мутазодди Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам дар амну хавф ва мекнату фақр ва қарору ҳиҷрат ва ҷангу сулҳ ва паирӯзию шикаст ки одатан муқтазии ихтилофи ақволи одамӣ аст, ихтилофе дар он нест ва оҳангӣ воҳид ва собит дорад».

Дуввум инки «Дар ниҳояти фасоҳат ва балоғат аст».

Севум инки «Ҳовии ахборӣ саҳиҳ аз оянда ва улумӣ махфӣ дар замони такомул аст».

Чаҳорум инки «Ҳеҷ таъорузе бо ақл ва ахлоқи фитрӣ надорад».

Рӯшан аст ки «Ҷамъи миёни инҳо барои инсонӣ беиртибот бо Худованд, мақдур нест» ва бо ин васф, судури Қуръон аз ҷониби Худованд, қатъӣ аст[2]; Хусусан бо лиҳози таҳаддии он ки дар тӯли беш аз чаҳорда қарни гузашта ба рағми вуҷуди давоъӣ фаровон посухе дода нашуда, дар ҳоле ки ин муддат барои посух додан ба он дар сурате ки имкон дошта бошад, кофӣ аст; Бал Қуръон бо ҳеҷ китобе аз китоби шоъирон, ҳакимон, воъизон ва донишмандон муқоиса намешавад магар инки дар лафз ва маъно бар он бартарӣ дорад ва бо ин авсоф, таҳаккум ва истебъоди сафиҳоне ки ба Худованд ва имкони иртиботи Ӯ бо инсон бовар надоранд, аз эътибори он намекоҳад; Чунонки дар бораи онон фармудааст: ﴿إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ۝ فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ۝ ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ۝ ثُمَّ نَظَرَ ۝ ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ۝ ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ ۝ فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ ۝ إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ۝ سَأُصْلِيهِ سَقَرَ[3]; «Ҳароина ӯ андешид ва нақша кашид; Пас марг бар ӯ! Чигуна нақша кашид?! Сипас марг бар ӯ! Чигуна нақша кашид?! Сипас нигарист; Сипас рӯй дар ҳам кашид ва шитобзада амал кард; Сипас пушт намуд ва такаббур варзид; Пас гуфт ин ҷуз ҷодуе ки бозгӯ мешавад нест; Ин ҷуз гуфтори башар нест; Ӯро ба сақар хоҳам расонд».

↑[2] . Чунонки фармудааст: ﴿تَنْزِيلُ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (Саҷда/ 2); «Фуру фиристодани китоб, тардиде дар он нест ки аз ҷониби Парвардигори ҷаҳониён аст».
↑[3] . Муддасир/ 18-26
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Таълиқот
Пурсишҳо ва посухҳои фаръӣ
Пурсиши
фаръии 1
Нависанда: Носир
Тарих: 20/8/2021

Ин сухан ки Қуръон дар ниҳояти фасоҳат ва балоғат аст, ба чи маъност? Барои касе ки забонаш Арабӣ нест, ин фасоҳат ва балоғат чигуна қобили фаҳм аст? Гуфта шудааст ки Қуръон ҳовии ахбори саҳиҳ аз оянда ва улуми махфӣ дар замони такомул аст. Намунаҳое аз ин ахбор ва улумро зикр бифармойед.

Посух ба пурсиши
фаръии 1
Тарих: 21/8/2021

Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:

А. Фасоҳат ва балоғати Қуръон, ба маънои ҳусни баён, қуввати таъсир ва саломати он аз ибороти нодуруст, таркибҳои нораво ва калимоти номуносиб аст ки вазнӣ мумтоз ва сабуке мунҳасир ба фард дорад, ба наҳве ки агар ояе аз он дар миёни матне аз дигарон гунҷонида ва ба касе нишон дода шавад, ба содагӣ метавонад онро тамйиз ва тафзил диҳад, агарчи онон фасеҳтарин ва балиғтарини мардум бошанд; Чунонки оёти Қуръон дар миёни аҳодиси Паёмбар, хутбаи амирал мӯъминин ва осори суханварони машҳур, монанди моҳ дар миёни ситорагон медурахшад ва ҷилвагарӣ мекунад ва ин ояти бузурге аст ки барои ҳамаи ошноён бо забони Арабӣ, ба қадри ошнойишон, маҳсус ва машҳуд аст. Албата агар касе мутлақан бо забони Арабӣ ошнойи надошта бошад ва бихоҳад фасоҳат ва балоғати Қуръонро дарк кунад, чорае надорад ҷуз инки ба худ заҳмат диҳад ва бо забони Арабӣ ошно шавад; Чароки ин мушкили ӯст, на мушкили Қуръон; Ҳамчунонки агар касе пас аз шунидани хабари зуҳури Паёмбар, ба худ заҳмати омадани ба назди ӯро надиҳад ва аз ин рӯ, мӯъҷизаи ӯро мушоҳида накунад, тақсири худаш аст, на тақсири Паёмбар ки мӯъҷизаеро барои ҳозирон зоҳир сохтааст. Ҳар чанд ӯ хоҳад тавонист ба хабари ҳозирон, ҳаргоҳ мутавотир ё маҳфуф ба қаринае илмовар бошад, эътимод кунад ва аз ин тариқ, ба сидқи Паёмбар яқин ёбад; Ҳамчунонки ноошноён бо забони Арабӣ, дасти кам то замоне ки бо он ошно шаванд, метавонанд ба хабари садҳо забоншиноси хибра ва маъруф ки аз фасоҳат ва балоғати хосси Қуръон хабар додаанд ва дар баробари он сари таъзим фуруд овардаанд, эътимод кунанд; Хусусан бо таваҷҷуҳ ба инки фасоҳат ва балоғати хосси Қуръон, монанди адли Алӣ ва саховати Ҳотам, аз ҷумлаи машҳурот аст ва ҳатто мавриди қабул ва иқрори бисёрӣ аз ғайри мусалмонон буда ва бо таваҷҷуҳ ба инки то кунун ҳатто як тан натавонистааст китобе бинависад ки дар фасоҳат ва балоғат монанди Қуръон дониста шуда бошад ва ин қаринаи илмовар барои хабари садҳо забоншиноси хибра ва маъруф аст. Вонгаҳе бисёрӣ аз забоншиносон дар ин боб осори мабсут ва мустадаллеро ба нигориш даровардаанд ки агар касе саводи хондани онҳоро дошта бошад, метавонад барои дарки бештари фасоҳат ва балоғати Қуръон аз онҳо кӯмак бигирад; Монанди «Маъонии Қуръон» аз Фарроъ (д.207қ), «Ал-Нукта фи Эъҷозул Қуръон» аз Абу Ҳасани Раммонӣ (д.384қ), «Баёни эъҷозул Қуръон» аз Хаттобӣ (д.388қ), «Эъҷозул Қуръон» аз Боқалонӣ (д.403қ), «Талхису баён фи муҷозотил Қуръон» аз Шариф Ризо (д.406қ), «Далоъилу Эъҷоз» аз Абдулқоҳири Ҷарҷонӣ (д.471қ), «Ал-Нукта фи Қуръони Карим» аз Абу Ҳасани Маҷошӣ (д.479қ), «Фунунл афнон фи аюни улуми Қуръон» аз Ибни Ҷувзӣ (д.597қ), «Ал-Бурҳон фи таносуб сурал Қуръон» аз Ғарнотӣ (д.708қ), «Ал-Бурҳон фи улумил Қуръон» аз Заркашӣ (д.794қ), «Басоъир зул тамйиз фи тоъифул китобил Азиз» аз Фирузободӣ (д.817қ), «Асрор тартилу Қуръон», «Ал-Итқон фи улумил Қуръон», «Маросидул матолеъ фи таносибул мақотеъ вал матолеъ», «Муътаракул Қуръон фи эъҷозул Қуръон» ҳар чаҳор аз Суютӣ (д.911қ), «Ман балоғатил Қуръон» аз Бадавӣ (д.1384қ), «Ал-Мӯъҷизатул кабиру Қуръон» аз Абу Зуҳра (д.1394қ), «Ал-Эъҷозул баёнил Қуръон» аз Оъиша бинти Шотий (д.1419қ), «Ман равоъул Қуръон» аз Муҳаммад Саъид Буто (д.1434қ), «Мабоҳис фи эъҷозул Қуръон» аз Мустафо Муслим (д.1442қ), «Шазротул заҳаб дирос фи балоғатул Қуръон» аз Муҳаммад Тавфиқи (муосир), «Ал-Таҳқиқ фи калимоти Қуръонил Карим» аз Ҳасани Мустафо (муъосир) ва осори фаровони дигар.

Б. Ахбори ғайбӣ ва илмии Қуръон низ, чунон фасоҳат ва балоғати он, шуҳраи омму хосс аст. Аз ҷумлаи онҳо метавон ба ахбори зер ишора кард:

1 . Хабар аз пирӯзии Румиён бар Эрониён дар вақту замони муъаян; Чунонки фармудааст: ﴿وَهُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ ۝ فِي بِضْعِ سِنِينَ[1]; «Ва онон пас аз шикаст хӯрданашон пирӯз хоҳанд шуд, дар байни се то нӯҳ сол».

2 . Хабар аз шикаст хӯрдан ва гурехтани кофирон аз мусалмонон дар ҷангӣ Бадр, бо вуҷуди бархурдории онон аз ҷамъияти бештар; Чунонки фармудааст: ﴿أَمْ يَقُولُونَ نَحْنُ جَمِيعٌ مُنْتَصِرٌ ۝ سَيُهْزَمُ الْجَمْعُ وَيُوَلُّونَ الدُّبُرَ[2]; «Ё мегӯянд ки мо ҷамъияти пирӯзмандем! Ҷамъияташон шикаст хоҳад хӯрд ва по ба фирор хоҳанд гузошт».

3 . Хабар аз чигунагии ҳалокати Валид ибни Муғайраи Махзумӣ ки бо асобати зарбате бар биниаш кушта шуд; Чунонки фармудааст: ﴿سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ[3]; «Бар бинии ӯ доғе хоҳем гузошт».

4 . Хабар аз имон ва ҳимояти шаҳри дигари (Мадина), агар аҳли Макка бар куфри худ боқӣ бимонанд; Чунонки фармудааст: ﴿فَإِنْ يَكْفُرْ بِهَا هَؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ[4]; «Пас агар инон ба он кофир шаванд, ҳароина қавмӣ дигареро бар он мегуморем ки ба он кофир нахоҳанд буд».

5 . Хабар аз фатҳи Макка ки таҳти султаи кофирон буд; Чунонки фармудааст: ﴿لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيَا بِالْحَقِّ ۖ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ آمِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُءُوسَكُمْ وَمُقَصِّرِينَ لَا تَخَافُونَ[5]; «Бегумон Худованд хоби Паёмбарашро рост қарор додааст; Ин Шоъ Аллоҳ ҳатман ба Масҷидул Ҳаром дохил хоҳед шуд, дар ҳоле ки мӯйи сарро метарошед ва кӯтоҳ мекунед ва тарсе надоред».

6 . Хабар аз дасиса ва тавтиъаҳои махфии кофирон ва мунофиқон; Чунонки фармудааст: ﴿وَقَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنْزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ[6]; «Ва гурӯҳе аз аҳли китоб гуфтаанд: Дар оғози рӯз ба чизе ки бар мӯъминон нозил шудааст имон оваред ва дар поёни рӯз ба он кофир шавед, то шояд онон (аз Ислом) баргарданд» ва фармудааст: ﴿يُخْفُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ مَا لَا يُبْدُونَ لَكَ ۖ يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ مَا قُتِلْنَا هَاهُنَا[7]; «Дар худ чизеро пинҳон медоранд ки барои ту ошкор намекунанд, мегӯянд: Агар мо бар чизе будем, онҷо кушта намешудем» ва фармудааст: ﴿وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا[8]; «Ва гурӯҳе аз онон аз Паёмбар изн мехоҳанд, мегӯянд ки хонаҳомон беҳифоз аст, дар ҳоле ки беҳифоз нест, онон ҷуз қасди фирор надоранд» ва фармудааст: ﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَيَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاءُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ وَيَقُولُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ ۚ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا ۖ فَبِئْسَ الْمَصِيرُ[9]; «Оё надидӣ касонеро ки аз даргӯшӣ (сухан гуфтан дар гӯш) гуфтан наҳй шуданд, сипас коре ки аз он наҳй шудандро такрор мекунанд ва барои гуноҳу душманӣ ва нофармонии Паёмбар дарғӯшӣ мегӯянд ва чун ба наздат меоянд туро гунае таҳият (хушомад) мегӯянд ки Худованд ба он гуна таҳият нагуфтааст ва дар дил мегӯянд: Чаро Худованд моро ба хотири чизе ки мегӯйем азоб намекунад? Ҷаҳаннам барояшон кофӣ аст ки бад бозгаштгоҳе аст» ва фармудааст: ﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ نَافَقُوا يَقُولُونَ لِإِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَكُمْ وَلَا نُطِيعُ فِيكُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّكُمْ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ۝ لَئِنْ أُخْرِجُوا لَا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِنْ قُوتِلُوا لَا يَنْصُرُونَهُمْ وَلَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنْصَرُونَ[10]; «Оё мунофиқонро надидаӣ ки ба бародаронашон аз кофирони аҳли китоб мегӯянд: Агар ихроҷ шавед мо ҳам бо шумо хориҷ мешавем ва дар бораи шумо аз аҳаде итоъат намекунем ва агар бо шумо ҷанг шавад шуморо ёрӣ мекунем, дар ҳоле ки Худованд шаҳодат медиҳад ки дурӯғ мегӯянд! Агар ихроҷ шаванд бо онон хориҷ намешаванд ва агар бо онон ҷанг шавад ононро ёрӣ намекунанд ва агар ёрӣ кунанд по ба фирор мегузоранд ва он гоҳ ёрӣ нахоҳанд шуд» ва ахбори фаровони дигар ки ҳамагӣ мутобиқ бо воқеъ буд, то ҷойе ки онон худ нигарон буданд ки сурае нозил шавад ва дасисаву тавтиъаҳои махфии ононро ифшо кунад; Чунонки фармудааст: ﴿يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا فِي قُلُوبِهِمْ ۚ قُلِ اسْتَهْزِئُوا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ مَا تَحْذَرُونَ[11]; «Мунофиқон метарсанд дар бораашон сурае нозил шавад ки ононро аз чизе ки дар дил доранд хабар диҳад, бигӯ истеҳзоъ кунед; Зеро Худованд чизе ки аз он метарседро меоварад».

7 . Хабар аз юуриш ва ифсоди муғулон бино бар тафсири аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло; Чунонки фармудааст: ﴿حَتَّى إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُمْ مِنْ كُلِّ حَدَبٍ يَنْسِلُونَ[12]; «То он гоҳ ки яъҷуҷ ва маъҷуҷ раҳо шаванд ва аз ҳар баландӣ сарозер шаванд» ва фармудааст: ﴿إِنَّ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ[13]; «Ҳароина яъҷуҷ ва маъҷуҷ муфсидони дар замин ҳастанд».

8 . Хабар аз пайдоиши васойили нақлияи ҷадид; Чунонки фармудааст: ﴿وَالْخَيْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوهَا وَزِينَةً ۚ وَيَخْلُقُ مَا لَا تَعْلَمُونَ[14]; «Ва асбу қотир ва улоғро (офарид) то саворашон шавед ва зинате бошад ва низ чизеро меофаринад ки (акнун) намедонед» ва фармудааст: ﴿وَآيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ۝ وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ[15]; «Ва ояте барои онон аст ки мо фарзандонашон (яъне наслҳои оянда) ро дар киштии пур ҳамл мекунем ва барояшон аз навъи он чизи дигаре меофаринем ки савораш шаванд»; Бо таваҷҷуҳ ба инки чизи дигаре аз навъи киштӣ ки ояндагон савораш мешаванд, васойили нақлияи ҷадид ҳастанд, на асбу қотир ва улоғ ки махсуси ба ояндагон набудаанд ва аз навъи киштӣ маҳсуб намешаванд ва ин тафсири бадеъӣ аз аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло аст; Чунонки яке аз ёронаш моро хабар дод, гуфт:

«سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى: ﴿وَآيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ۝ وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا يَرْكَبُونَ، فَقَالَ: خَلَقَ لِذُرِّيَّتِهِمْ مِنْ جِنْسِ الْفُلْكِ مَا يَرْكَبُونَ، وَهُوَ السَّيَّارَةُ وَالْقِطَارُ وَالطَّائِرَةُ، وَلَيْسَ الْخَيْلُ وَالْبِغَالُ وَالْحَمِيرُ مِنْ جِنْسِ الْفُلْكِ وَلَمْ يُخْلَقْ لِذُرِّيَّتِهِمْ فَقَطُّ»; «Аз Мансур дар бораи сухани Худованд пурсидам ки фармудааст: <Ва ояте барои онон аст ки мо фарзандонашонро дар киштии пур ҳамл мекунем ва барояшон аз навъи он чизи дигаре меофаринем ки савораш шаванд>, пас фармуд: Барои фарзандонашон аз навъи киштӣ чизи дигаре меофаринад ки савораш шаванд ва он мошин, қатор ва ҳавопаймо аст ва асбу қотир ва улоғ аз навъи киштӣ нест ва танҳо барои фарзандонашон офарида нашудааст».

9 . Хабар аз мароҳили рушди ҷанин дар раҳим ба таври комил ва маҳсур будани он дар се ғишо (яъне парда) ки бо пешрафти дониши пизишкӣ маълум шуда; Чунонки фармудааст: ﴿ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ[16]; «Сипас нутфаро ба хунӣ баста ва хунӣ бастаро ба тӯдаи гӯште ва тӯдаи гӯштеро ба устухон дигаргун сохтем, пас он гоҳ устухонро гӯшт пӯшонидем, сипас онро офаринишӣ дига кардем» ва фармудааст: ﴿يَخْلُقُكُمْ فِي بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ خَلْقًا مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فِي ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ[17]; «Шуморо дар шикамҳои модаронатон меофаринад, офаринише пас аз офариниши дигар, дар торикиҳои селоя».

10 . Хабар аз мойеъ будани лояи дарунии замин; Чунонки фармудааст: ﴿أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ[18]; «Оё аз касе ки дар осмон аст эминед ки шуморо дар замин фуру бурд, то онҷо ки дар талотум аст?!» ва онҷо лояе дар гӯштаи замин аст ки ҳастаи дарунии заминро фаро гирифтааст ва бар хилофи сатҳи он, ҳолати мойеъ дорад ва аз умқи 2900 километрӣ шурӯъ ва ба умқи 5120 километрӣ хатм мешавад; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى: ﴿أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ، فَقَالَ: إِنَّ الْأَرْضَ تَمُورُ فِي بَطْنِهَا، أَلَا وَاللَّهِ مَا كَانَ مُحَمَّدٌ يَعْلَمُ مَا فِي بَطْنِهَا، وَلَكِنَّ اللَّهَ نَبَّأَهُ»; «Аз Мансур дар бораи сухани Худованд пурсидам ки фармудааст: <Оё аз касе ки дар осмон аст эминед ки шуморо дар замин фурӯ бурд, то онҷо ки дар талотум аст?!> пас фармуд: Ҳароина замин дар батни худ талотум дорад; Бале ба Худо савганд Муҳаммад намедонист ки дар батни замин чист, вале Худованд ба ӯ хабар дод».

11 . Хабар аз пайдоиши ҷаҳон бо гусастагӣ ё инфиҷори бузург ки мустанадтарин тафсири физики ҷадид аз чигунагии пайдоиши ҷаҳон маҳсуб мешавад; Чунонки фармудааст: ﴿أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا ۖ وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ ۖ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ[19]; «Оё касоне ки кофир шуданд надиданд ки осмонҳо ва замин пайваста буд, пас онҳоро аз ҳам гусастем ва ҳар чизи зиндаеро аз об офаридем? Оё пас имон намеоваранд?».

12 . Хабар аз куравияти замин ба гунае ки барои аҳли тадаббур қобили фаҳм бошад ва барои авом сангин набошад; Чароки мусаттаҳ будани онро мусаллам мепиндоштанд; Чунонки фармудааст: ﴿فَلَا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ[20]; «Пас ба Парвардигори машриқҳо ва мағрибҳо савганд ки мо тавонойем»; Бо таваҷҷуҳ ба инки вуҷуди машриқҳо ва мағрибҳои мутаъаддид барои замин, танҳо дар сурати куравияти он маъно дорад ва фармудааст: ﴿يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ[21]; «Шабро ба даври рӯз мепечонад ва рӯзро ба даври шаб мепечонад»; Бо таваҷҷуҳ ба инки таквири чизе дар луғат, ба маънои печонидани он бо ҳолати дойираи аст ва бо таваҷҷуҳ ба инки печонидани пай дар пайи шаб ва рӯз ба даври якдигар, танҳо дар сурати куравияти замин сидқ мекунад, балки асосан маънойе ҷуз печонидани пай дар пайи он ду ба даври замин надорад. Илова бар ин, Қуръон аз «دَحْوُ الْأَرْضِ» хабар дода ва яке аз маъонии «Даҳв» дар луғат, гирд кардани чизе аст; Чунонки мегӯянд: «دَحَى الْخَبَّازُ الْعَجِينَةَ» яъне нонвой, хамирро ба сурати гирд даровард. Бино бар, ояи ﴿وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا[22]; «Ва заминро пас аз он даҳв кард», метавонад тасри ба куравияти замин бошад ва танҳо ба далили дур будани ин маъно аз зеҳни мухотабон ва муфассирони нахустин, ҳамли бар густарондани замин шуда бошад.

13 . Хабар аз ҳаракати замин ки барои сокинони он маҳсус нест; Чунонки фармудааст: ﴿وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ۚ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ[23]; «Ва кӯҳҳоро мебинӣ ва мепиндорӣ ки собит ҳастанд, дар ҳоле ки монанди абр дар ҳаракатанд, он сохти Худованде аст ки ҳар чизеро неку сохта». Ба илова, бархӣ ташбеҳи замин ба «مَهْد»; «Гаҳвора» дар Қуръонро нозир ба ҳаракати вазъияти он донистаанд; Чароки боризтарин вежагии гавҳора, ҳаракати рафту баргаштӣ он барои ором кардани кӯдак аст; Ҳамчунонки маънои дигар «دحو» дар луғат, ба пеш рондан аст; Чунонки мегӯянд: «دَحَا الْمَاشِيَةَ» яъне галаро ба пеш ронд ва аз ин ҷиҳат, метавон онро хабар аз ҳаракати интиқолии замин ҳам донист.

14 . Хабар аз вуҷуди гарониш ё фарсойиш барои замин; Чунонки фармудааст: ﴿أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا[24]; «Оё пас намебинанд ки мо заминро мегирем ва аз атрофаш мекоҳем?»; Бо таваҷҷуҳ ба инки гарониши замин, сабаби фишурда шудани он мешавад ва фарсойиши он, аз сатҳи он мекоҳад.

15 . Хабар аз инки ноҳияи Баҳрул Майит, камиртифотарин ҷойи замин аст; Зеро шикасти Румиён аз Эрониён ки дар наздикии Баҳрул Майит рӯй додаро ﴿فِي أَدْنَى الْأَرْضِ[25]; «Дар пасттарин замин» дониста ва ин чизе аст ки танҳо бо аксҳои фазойи ва муҳосиботи илмӣ ҷадид маълум шудааст.

16 . Хабар аз инки кайҳон, аз бадви пайдоиш то кунун, дар ҳоли инбисот аст; Чунонки фармудааст: ﴿وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ[26]; «Ва осмонро бо қудрат бано ниҳодием ва пайваста густаронандаем». Ҷолиб аст ки физикдонони ҷадид ин падидаро як воқеъияти илмии исботшуда медонанд ва мӯътақиданд ки раванди фазояндаи он, бисёр аҷиб ва асроромез аст, чунонки гӯйи неруйи нормаръи ва ношинохта, муҷиби он мешавад!

17 . Хабар аз коҳиши оксижен бо афзойиши иртифоъ нисбат ба сатҳи замин ки сабаби душвории танаффуси мешавад; Чунонки фармудааст: ﴿فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ ۖ وَمَنْ يُرِدْ أَنْ يُضِلَّهُ يَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَيِّقًا حَرَجًا كَأَنَّمَا يَصَّعَّدُ فِي السَّمَاءِ[27]; «Пас ҳар кас ки Худованд бихоҳад ӯро ҳидоят кунад, синаашро барои Ислом мегушояд ва ҳар кас ки бихоҳад гумроҳаш кунад, синаашро танг ва гирифта мегардонад, чунонки гӯйи ба осмон боло меравад».

18 . Хабар аз инки суъуди инсон ба берун аз ҷавви замин бо таҷҳизот ва адвоти муносиб, мумкин аст, вале бидуни он, сабаби қарор гирифтан дар маърази партувҳои кайҳонии сӯзонанда ва муҳлик мешавад; Ҳамчунонки фурӯ рафтани беш аз ҳад бар даруни замин, мувҷиби рӯбарӯ шудан бо оташ ва флезӣ сӯзон мешавад ки дар гӯшту ҳастаи замин қарор дорад ва ин мустафод аз ояе аст ки фармудааст: ﴿يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ ... يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ[28]; «Эй гурӯҳи ҷинну инс! Агар метавонед ки ба аъмоқи осмонҳо ва замин нуфуз кунед, пас нуфуз кунед; Нуфуз намекунед магар бо имконот... (чароки) бар шумо партувӣ сӯзон аз оташ ва флез мефиристад, пас он гоҳ ёрӣ намешавед» ва ин тафсири бадеъӣ аз аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло аст; Чунонки яке аз ёронаш моро хабар дод, гуфт:

«سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى: ﴿يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ فَقَالَ: بِسَبَبٍ يُسَلِّطُهُمْ عَلَى ذَلِكَ وَيَحْفَظُهُمْ، وَقَدْ أُوْتُوا نَصِيبًا مِنْهُ، فَيَنْفُذُونَ بِهِ بَعْضَ النُّفُوذِ، قُلْتُ: قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى: ﴿يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ، فَقَالَ: إِنَّ فَوْقَ السَّمَاءِ وَتَحْتَ الْأَرْضِ شُوَاظًا مِنْ نَارٍ وَنُحَاسًا، فَإِنْ نَفَذُوا مِنْهُمَا بِغَيْرِ سُلْطَانٍ هَلَكُوا»; «Аз Мансур дар бораи сухани Худованд пурсидам ки фармудааст: <Эй гурӯҳи ҷинну инс! Агар метавонед ки ба аъмоқи осмонҳо ва замин нуфуз кунед, пас нуфуз кунед; Нуфуз намекунед магар бо султон>, пас фармуд: Бо василае ки ононро бар ин кор мусаллат созад ва ҳифз намояд ва ҳароина ба онон насибе аз он дода шудааст, пас бо он миқдоре нуфуз мекунанд, гуфтам: Сухани Худованд ки фармудааст: <Бар шумо партувӣ сӯзон аз оташ ва флез мефиристад, пас он гоҳ ёрӣ намешавед>, пас фармуд: Болои осмон ва зери замин, партувӣ сӯзон аз оташ ва флез вуҷуд дорад, пас агар бидуни султон ба он ду нуфуз кунанд, ҳалок мешаванд».

19 . Хабар аз вуҷуди завҷият дар гиёҳон, бал дар ҳамаи зарроти ташкилдиҳандаи модда ки бо чашм дида намешаванд ва табъан барои гузаштагон маълум набудаанд; Чунонки фармудааст: ﴿سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ[29]; «Пок аст касе ки ҳамаи завҷҳоро офарид, аз чизе ки замин мерасонад ва аз худашон ва аз чизе ки (акнун) намедонанд» ва чизе ки дар он ҳангом намедонистанд, зарроте монанди атом аст ки дар ҳастаи худ аз завҷи нетрун ва протон ташкил шуда ва ин завҷияте аст ки имрӯз метавон онро дар саросари ҷаҳон қобили мушоҳида ёфт; Чунонки фармудааст: ﴿وَمِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ[30]; «Ва аз ҳар чизе ба сурати завҷ офаридем бошад ки шумо мутазаккир шавед».

20 . Хабар аз падидаи «Ҳамрафти пахши дугона» дар дарёҳо ва он иборат аз адами омехтагии онҳо бо якдигар ба рағми тамоси доъимӣ миёни онҳост ки аз ихтилофи дамо ё ғилзати шӯрӣ дар онҳо нашъат мегирад; Чунонки фармудааст: ﴿وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا[31]; «Ӯ касе аст ки ду дарёро дар канори ҳам қарор дод, яке ширину гуворо ва дигарӣ шӯру талх ва миёни он ду барзах ва ҳоъиле қарор дод» ва фармудааст: ﴿مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ۝ بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ[32]; «Ду дарёро дар канори ҳам қарор дод ба наҳве ки бо ҳам тамос доранд, вале миёни он ду марзе аст ки аз он намегузаранд».

21 . Хабар аз вежагии наҳуфта дар сари ангуши дасти инсон ки имрӯз аз он ба унвони василае барои эҳрози ҳувияти афрод истифода мешавад; Чунонки фармудааст: ﴿أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ۝ بَلَى قَادِرِينَ عَلَى أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ[33]; «Оё инсон мепиндорад ки устухонҳояшро ҷамъ нахоҳем кард? Чаро, мо қодирем ки сари ангуштони дасташонро шакл диҳем».

22 . Хабар аз нақшаи қисмати пешини мағз дар кантроли гуфтор ва рафтори инсон; Чунонки фармудааст: ﴿كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ۝ نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ[34]; «Чунин нест, агар ӯ даст барнадорад, аз пеши сараш мегирем; Пеши сари дурӯғгӯ ва хатокораш»; Бо таваҷҷуҳ ба инки бино бар охирин кашфиёти пизишкӣ ва зистшиносӣ, рӯйкарди шахсиятӣ, доварӣ, барномарезӣ, истидлол, сухан гуфтан ва ҳаракати иродӣ, аз коркардҳои ин қисмат аз мағз ҳастанд ки ба он «Луби пешонӣ» гуфта мешавад.

Ва ахбори ғайбӣ ва илмии дигар ки дар инҷо қобили эҳсо нест ва ба мурури замон, маворид ва абъоди бештаре аз онҳо ошкор мешавад.

Акнун бояд пурсид; Оё марде дар биёбонҳои дурафтодаи Арабистон ки ҳатто саводи хондан ва навиштан надошта, метавонистааст дар ҳазору чаҳорсад соли пеш, бидуни иртибот бо Худованд, чунин огоҳии дақиқ, беназир ва хориқулодае аз падидаҳои ҳастӣ ва ҳақоиқи пинҳони илмӣ ва бисёрӣ аз ҳаводис ва таҳаввулоти оянда дошта бошад ва китоберо ба ҷаҳон ироъа кунад ки ҳазорон забоншинос, донишмандон ва файласуф, дар баробари шукӯҳи лафз ва азимати маънои он, хозуъ ва хошуъ шудаанд?! Возеҳ аст ки чунин нест. Бинобарин, ҷойи шакке вуҷуд надорад ки ӯ Паёмбари Худованд буда ва китобе ки ироъа карда, аз назди Худованд нозил шудааст.

↑[1] . Рум/ 3-4
↑[2] . Қамар/ 44-45
↑[3] . Қалам/ 16
↑[4] . Анъом/ 89
↑[5] . Фатҳ/ 27
↑[6] . Оли Имрон/ 72
↑[7] . Оли Имрон/ 154
↑[8] . Аҳзоб/ 13
↑[9] . Муҷодила/ 8
↑[10] . Ҳашр/ 11-12
↑[11] . Тавба/ 64
↑[12] . Анбиёъ/ 96
↑[13] . Каҳф/ 94
↑[14] . Наҳл/ 8
↑[15] . Ёсин/ 41-42
↑[16] . Мӯъминун/ 14
↑[17] . Зумар/ 6
↑[18] . Мулк/ 16
↑[19] . Анбиёъ/ 30
↑[20] . Маъориҷ/ 40
↑[21] . Зумар/ 5
↑[22] . Нозиъот/ 30
↑[23] . Намл/ 88
↑[24] . Анбиёъ/ 44
↑[25] . Рум/ 3
↑[26] . Зориёт/ 47
↑[27] . Анъом/ 125
↑[28] . Ар-Раҳмон/ 33-35
↑[29] . Ёсин/ 36
↑[30] . Зориёт/ 49
↑[31] . Фурқон/ 53
↑[32] . Ар-Раҳмон/ 19-20
↑[33] . Қиёмат/ 3-4
↑[34] . Алақ/ 15-16
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Пурсиши
фаръии 2
Нависанда: Ҳамид
Тарих: 10/2/2022

Чаро вуҷуди оёти носих ва мансух дар Қуръон, бо иддаъои адами вуҷуди ихтилоф дар Қуръон, тазодде надорад?

Посух ба пурсиши
фаръии 2
Тарих: 22/2/2022

«Насх», суннатӣ ҳакимона аз суннатҳои Илоҳӣ аст ки аз адолат, таносуб ва пӯёйии дин бармехезад; Зеро ба маънои тағйири таклифи мардум бо тағйири шаройити онон дар бистари замон ва макон аст; Бо таваҷҷуҳ ба инки тағйири шаройити онон дар бистари замон ва макон, маслиҳати ононро тағйир медиҳад ва таклифи мутафовитеро иқтизо мекунад, ба наҳве ки таклифи қаблишон дар шаройити ҷадид, дигар одилона ва мутаносиб нест. Возеҳ аст ки насх бо ин маъно, бо иддаъои адами вуҷуди ихтилоф дар Қуръон мунофоте надорад; Зеро мурод аз ихтилоф, таноқуз аст ки дар таъйини ду таклифи мутазод барои замон ва макони воҳид намуд меёбад, на таъйини ду таклифи мутафовит барои ду замон ё макон мутафовит. Ба иборати дигар, ихтилоф ба маънои иҷтимоъи амр ва наҳй ё нафй ва исбот дар мавзӯъи воҳид аст ки аз ҳаким содир намешавад, магар дар ҳолати ҷаҳл ё нисён ва аз ин рӯ, судури он аз Худованд муҳол аст; Чароки Худованд, на ҷоҳил аст ва на дучори нисён мешавад, дар ҳоле ки дигарон аз ҷаҳл ва нисён мубарро нестанд ва табъан аз ихтилоф дар сухан ба қадри ҷаҳл ва нисёнашон раҳойи намеёбанд. Аз ин рӯ, адами вуҷуди ихтилоф дар Қуръон, яке аз далоили муҳимми судури он аз ҷониби Худованд аст; Чунонки худ ба ин нукта ишора карда ва фармудааст: ﴿أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ ۚ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا[1]; «Оё пас дар Қуръон андеша намекунанд?! Агар он аз назди ғайри Худованд буд, ҳатман дар он ихтилофи бисёре меёфтанд» ва далил инки аз «ихтилофи бисёр» сухан гуфтааст он нест ки дар Қуръон, ихтилофи андае ёфт мешавад, бал он аст ки муддаъиёни дурӯғини паёмбарӣ, аз ҷоҳилтарин ва фаромӯшкортарини мардуманд ва табъан агар Қуръон сохтаи яке аз онон буд, ногузир ихтилофи бисёре дар он ёфт мешуд; Бо таваҷҷуҳ ба инки ҳар кас аз илм ва зикр баҳрае дошта бошад, ба дурӯғ иддаъои паёмбарӣ намекунад ва ҳар чи ҷаҳл ва нисёни касе бештар бошад, ихтилофи бештаре дар сухани ӯ ёфт мешавад, дар ҳоле ки ҳеч ихтилофе, ҳар чанд андак, дар Қуръон ёфт намешавад, бо инки оварандаи он ҳатто саводи хондан ва навиштан надошта ва ин гувоҳӣ ошкор бар судури он аз ҷониби Худованд аст.

Ҳосил онки насхи як оя бо ояи дигар ба далили тағйири вазъияти мардум дар замон ё макони мухталиф, ихтилоф дар Қуръон маҳсуб намешавад ва бо нузули он аз ҷониби Худованд мунофоте надорад; Магар дар назари касе ки бо куфр, душмани ва айбҷӯйи ба он менигарад ва ба дунболи баҳонаи ҳар чанд воҳӣ барои ташкик дар он ҳастанд; Чунонки худ ба онон ишора карда ва фармудааст: ﴿وَإِذَا بَدَّلْنَا آيَةً مَكَانَ آيَةٍ ۙ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُنَزِّلُ قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مُفْتَرٍ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ[2]; «Ва чун ояеро бо ояи дигар ҷойгузин созем, дар ҳоле ки Худованд беҳтар медонад ки чи чизе нозил мекунад, мегӯянд; Ту танҳо як дурӯғгӯйи, балки бештарашон намедонанд». Ин оя гӯёйи он аст ки шубҳаи мазкур аз оғоз дар миёни мункирони Қуръон вуҷуд дошта ва ношӣ аз ҷаҳли бештари онон ва таҷоҳули бархӣ дигар будааст.

↑[1] . Нисоъ/ 82
↑[2] . Наҳл/ 101
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани пурсиш
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед пурсишҳои худро дар бораи осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш посух дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи пурсиш дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст ба пурсиши шумо дар пойгоҳ посух дода шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани пурсиши худ, пурсишҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Аз сабт ва ирсоли пурсишҳои ҷадид пеш аз дарёфти посухи пурсиши қаблӣ, худдорӣ кунед.
3 . Аз сабт ва ирсоли беш аз як пурсиш дар ҳар навбат, худдорӣ кунед.
4 . Авлавияти мо, посухгӯйи ба пурсишҳои марбут бо имом Маҳдӣ алайҳи салом ва заминасозӣ барои зуҳури ӯст; Чароки дар ҳоли ҳозир, аз ҳар чизе муҳимтар аст.