Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Пурсиш ва посух
 

Дар улум ва фунуне мисли улуми фаннӣ ва муҳандисӣ, кишоварзӣ, мудирият, иқтисод ва ... ки фарзияҳо, назарияҳо, усул ва қавонини мухталифе вуҷуд дорад ва ё ироя мешавад, маъмулан иҷмоъи ҷамъе аз хубрагон барои исботи назарияҳои ироя шуда мавриди қабул воқеъ мешавад. Суъол ин аст ки оё дар ин гуна улум ҳамонанди усули ақойид ва аҳкоми мазҳабӣ бояд ба халифаи Худованд муроҷиъа намуд? Оё иҷмоъ дар ин маворид ҳам дорои ишкол аст?

Мурод аз иҷмоъ дар истилоҳи аҳли фиқҳ, иттифоқи назари ҳамаи мусалмонон ё ҳамаи аҳли илм бар як ҳукми шаръӣ аст ки бино бар назари қоъилони ба ҳуҷҷияти он, ҳукми шаръиро исбот мекунад; Чароки иттифоқи назари ҳамаи мусалмонон ё ҳамаи аҳли илм бар ботил, мумкин нест ва ин ба эътибори вуҷуди халифаи Худованд дар миёни онон, саҳиҳ аст; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ[1]; «Ва аз касоне ки офаридаем шуморе ҳастанд ки ба ҳақ ҳидоят мекунанд ва бо он адолат меварзанд» Ва бо ин васф, иттифоқи назари ҳамаи онон бар ботил, муҳол аст; Ҷуз онки чунин иттифоқи назаре на қобили кашф аст ва на судманд; Чароки аз як сӯ эҳсоъи назари ҳамаи онон одатан мумкин нест ва аз сӯӣ дигар чизе ки ҳамаи онон собит медонанд, ниёзе ба исбот надорад то барои исботи он, ба иттифоқи назари ҳамаи онон истинод шавад. Аз инҷо дониста мешавад ки адами имкони исботи ҳукми шаръӣ бо иҷмоъ, аз боби солабаи ба интифоъи мавзӯъ бо таваҷҷуҳ ба адами имкони истиқроъи том аз як сӯ ва адами имкони таҳсил аз сӯӣ дигар аст ва муроди ҳазрати аллома аз адами ҳуҷҷияти иҷмоъ, чизе ҷуз ин нест.

Аммо «Иҷмоъи ҷамъе аз хубрагон», қатъи назар аз инки дар бораи чи ҳукме бошад, таъбирӣ мутаноқиз аст; Чароки ба итифоқи назари «Ҷамеъ аз хубрагон» иҷмоъ гуфта намешавад, балки ба иттифоқи назари ҳамаи онон иҷмоъ гуфта мешавад ва чунин иттифоқи назаре, хоҳ дар бораи ҳукмӣ ташриъӣ бошад ва хоҳ дар бораи ҳукмӣ таквинӣ, қобили эҳроз нест. Оре, «Иҷмоъи ҷамъе аз хубрагон», ба маънои огоҳӣ аз назари бештари онон ва адами огоҳӣ аз назари мухолиф, қобили эҳроз аст, вале барои исботи ҳеҷ ҳукме агарчи таквинӣ бошад, кофӣ шумурда намешавад; Чунонки «Ҷамъе аз хубрагон» дар тӯли садҳо сол, бар мусаттаҳ будани замин ва гардиши хуршед ба гирди он ва вуҷуди чаҳор унсур ва на фалак ва ҳафт иқлим дар ҷаҳон, иттифоқи назар доштанд ва мухолифе барои назарашон шинохта набуд ва бо ин ҳол, нодурустии он ошкор шуд.

Аммо руҷӯъ ба халифаи Худованд барои шинохти аҳкоми таквинӣ аз қабили фунуни муҳандисӣ, зироъат, иқтисод ва табобат, воҷиб нест; Чароки ин аҳком, моҳияти ҳақиқӣ ва табиъӣ дорад ва аҳкоми ҳақиқӣ ва табиъӣ, аз тариқи ақл шинохта мешаванд, магар дар ҷиҳоте аз онҳо ки дорои аҳкомӣ ташриъӣ ҳастанд, монанди ҳукми баланд сохтани сохтумон ва рӯ ба Қибла сохтани ҳоҷатхона ва ҳукми музориъа ва мусоқот ва ҳукми рибо ва бархӣ макосиб ва ҳукми замони табиб. Бо ин ҳол, руҷӯъ ба халифаи Худованд барои шинохти аҳкоми таквинӣ ҳам бисёр муфид аст, балки баъид нест бештари ин аҳком тавассути хулафоъи Худованд таълим дода шуда бошанд; Чунонки зоҳиран садосозӣ тавассути Зулқарнайн[2] ва зиреҳсозӣ тавассути Довуд алайҳи салом[3] ва мисгарӣ ва ҳунари меъморӣ тавассути Сулаймон алайҳи салом[4] таълим дода шудааст.

↑[1] . Аъроф/ 181
↑[2] . Каҳф/ 96
↑[3] . Сабоъ/ 10 ва 11; Анбиёъ/ 80
↑[4] . Сабоъ/ 12; Намл/ 44
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани пурсиш
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед пурсишҳои худро дар бораи осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш посух дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи пурсиш дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст ба пурсиши шумо дар пойгоҳ посух дода шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани пурсиши худ, пурсишҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Аз сабт ва ирсоли пурсишҳои ҷадид пеш аз дарёфти посухи пурсиши қаблӣ, худдорӣ кунед.
3 . Аз сабт ва ирсоли беш аз як пурсиш дар ҳар навбат, худдорӣ кунед.
4 . Авлавияти мо, посухгӯйи ба пурсишҳои марбут бо имом Маҳдӣ алайҳи салом ва заминасозӣ барои зуҳури ӯст; Чароки дар ҳоли ҳозир, аз ҳар чизе муҳимтар аст.