Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Пурсиш ва посух
 

Итлоқи «Имом» барои ғайри Расули Худо ва дувоздаҳ ҷонишинаш чи ҳукме дорад?

«Имом» ба маънои касе аст ки ба ӯ иқтидо мешавад ва бо ин васф, итлоқи «Имом» бар касе ҷойиз нест магар онки иқтидо ба ӯ мутлақан ҷойиз бошад; Зеро итлоқи «Имом» бар касе ки иқтидо ба ӯ мутлақан ҷойиз нест, дурӯғ аст, агарчи «Имом» хондани ӯ ба наҳви муқайяд рост бошад, монанди «Имоми ҷамоъат» барои касе ки дар намоз ба ӯ иқтидо мешавад ва «Имоми луғат» ё «Имоми ҳадис» барои касе ки суханаш дар он пазируфта мешавад ва монанди ин. Бинобарин, касе ки худро бидуни қайд «Имоми» мехонад ё дигарон ӯро бидуни қайд «Имом» мехонанд ва ӯ ононро аз ин кор боз намедорад, аз ду ҳол берун нест: Ё Худованд ба табаъият аз ӯ ба наҳви мутлақ изн дода ки дар ин сурат, «Имом» хонанд ӯ парастиши Худованд аст, ё Худованд ба табаъият аз ӯ ба наҳви мутлақ изн надода ки дар ин сурат, «Имом» хондани ӯ парастиши тоғут ёшабеҳ ба он аст; Чароки «Имом» дар китоби Худованд бар ду кас итлоқ шудааст; Яке касе аст ки ба амри Худованд раҳбарӣ мекунад; Чунонки фармудааст: ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا﴾[1]«Ононро имомоне қарор Додем ки ба амри Мо раҳбарӣ мекунанд» Ва дигарӣ касе аст ки бидуни амри Худованд раҳбарӣ мекунад; Чунонки фармудааст: ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ﴾[2]«Ва ононро имомоне қарор Додем ки ба сӯӣ оташ фаро мехонанд» бидуни қайди ﴿بِأَمْرِنَا﴾ ва бо ин васф, «Имом» хондани касе ҷуз халифаи Худованд дар замин, агар бо эътиқод ба вуҷуби табаъият аз ӯ монанди табаъият аз халифаи Худованд дар замин бошад, ширк аст ва агар бидуни ин эътиқод бошад, сӯъи таъбир ва ташаббуҳ ба мушрикон шумурда мешавад, дар ҳоле ки Худованд фармудааст: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انْظُرْنَا﴾[3]; «Эй касоне ки имон овардед! Нагӯйед: <Роъано> (чун мумкин аст боиси сӯъи бардошт ё сӯъи истифодаи бархӣ шавад) ва бигӯйед <Унзурно»> ва фармудааст: ﴿ذَلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ ۖ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۚ أَنَّى يُؤْفَكُونَ﴾[4]«Ин сухани онон бо даҳонҳошон аст, шабеҳи сухани касонеро мегӯянд ки пештар кофир шуданд, Худованд ононро бикушад, ба куҷо инҳироф меёбанд?!». Ва аз ин рӯ, ҳазрати Мансур акидан аз он наҳй фармудааст: Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«قامَ الْمَنْصُورُ فِينا خَطِيبًا، فَوَعَظَنا وَأَحْسَنَ وَعْظَنا، حَتَّى اقْشَعَرَّتِ الْجُلُودُ وَرَجَفَتِ الْقُلُوبُ وَبَكَتِ الْعُيُونُ وَرُفِعَتِ الْأَصْواتُ! فَلَمّا جَلَسَ قامَ إِلَيْهِ رَجُلٌ مِنْ أَصْحابِنا فَمَدَحَهُ وَقالَ لَهُ فِي مَدْحِهِ: إِنَّكَ لَأَنْتَ إِلَهُ الْواعِظِينَ! فَغَضِبَ الْمَنْصُورُ غَضَبًا شَدِيدًا وَقالَ لَهُ: أُسْكُتْ -أَسْكَتَكَ اللَّهُ- فَإِنَّهُ لا إِلَهَ إِلّا اللَّهُ، وَأَمّا أَنا فَمُعَلِّمُ خَيْرٍ! فَقالَ لَهُ الْمادِحُ: جُعِلْتُ فِداكَ، إِنِّي ما عَنَيْتُ مِنَ الْإِلَهِ ما يُعْبَدُ مِنْ دُونِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ، وَلَكِنَّهُ كَلِمَةٌ يَقُولُونَها بِأَلْسِنَتِهِمْ! فَقالَ لَهُ: وَهَلْ أَهْلَكَ النَّصارَى إِلّا كَلِمَةٌ يَقُولُونَها بِأَلْسِنَتِهِمْ؟! ﴿كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ ۚ إِنْ يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبًا﴾! ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى أَصْحابِهِ وَقالَ: اعْلَمُوا ما تَقُولُونَ -يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ- فَإِنَّ الشَّيْطانَ يَبِيضُ وَيُفَرِّخُ! فَقُلْتُ لَهُ: جُعِلْتُ فِداكَ، هَلْ لَنا أَنْ نُسَمِّيَكَ الْإِمامَ كَما يُسَمِّي النَّاسُ قادَتَهُمْ؟ قالَ: لا، ذَاكَ اسْمٌ لا يَتَسَمَّى بِهِ غَيْرُ الْمَهْدِيِّ إِلّا دَجَّالٌ»[5]; «Мансур дар миёни мо ба хутбае бархост, пас моро андарз дод ва неку андарз дод то ҷойе ки пӯстҳо ларзид ва дилҳо такон хӯрд ва чашмҳо гирист ва садоҳо боло рафт! Пас чун нишаст марде аз ёронамон ба сӯӣ ӯ бархост ва ӯро ситойиш кард ва дар ситойиши ӯ гуфт: Ҳароина ту Худои воъизонӣ! Пас Мансур сахт ба хашм омад ва ба ӯ фармуд: Сокет (хомӯш) шав ки Худованд сокет кунад; Чароки ҷуз Худованд худойе нест ва ман танҳо муъаллим ҳастам! Пас ситойишгар гуфт: Фидоят шавам, манзури ман аз Худо касе ки ҷуз Худованди баландмартаба парастиш шавад набуд, бал он калимае аст ки бо забонҳошон мегӯянд! Пас ба ӯ фармуд: Ва оё масеҳиёнро ҷуз калимае ки бо забонҳошон мегӯянд ҳалок кард?! <Калимаи бузурге аст ки аз даҳонҳошон берун меояд, онон ҷуз дурӯғ намегӯянд>[6]! Сипас ба ёрони худ рӯй намуд ва фармуд: Бидонед ки чи мегӯйед -Худованд шуморо биёмӯрзад-; Чароки шайтон тухм мегузорад ва ҷӯҷа мекунад! Дар ин ҳангом ман гуфтам: Фидоят шавам, оё мо метавонем туро имом биномем ҳамон тавр ки мардум раҳбаронашонро (имом) меноманд? Фармуд: На, ин номе аст ки ҷуз Маҳдӣ касе ба он номида намешавад магар даҷҷол».

*Барои тазеҳоти бештар, ба матни арабӣ муроҷиъа кунед.
↑[1] . Анбиёъ/ 73
↑[2] . Қасас/ 41
↑[3] . Бақара/ 104
↑[4] . Тавба/ 30
↑[5] . Гуфтори 117, фақараи 14
↑[6] . Каҳф/ 5
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани пурсиш
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед пурсишҳои худро дар бораи осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш посух дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи пурсиш дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст ба пурсиши шумо дар пойгоҳ посух дода шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани пурсиши худ, пурсишҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Аз сабт ва ирсоли пурсишҳои ҷадид пеш аз дарёфти посухи пурсиши қаблӣ, худдорӣ кунед.
3 . Аз сабт ва ирсоли беш аз як пурсиш дар ҳар навбат, худдорӣ кунед.
4 . Авлавияти мо, посухгӯйи ба пурсишҳои марбут бо имом Маҳдӣ алайҳи салом ва заминасозӣ барои зуҳури ӯст; Чароки дар ҳоли ҳозир, аз ҳар чизе муҳимтар аст.