Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Пурсиш ва посух
 

Оё гуфтани «Ашҳаду Анна Алиян Валиюллоҳ» дар азон, онро ботил мекунад? Уламои шиъа онро ҷузъе аз азон намедонанд, вале аз он наҳй ҳам намекунанд ва истидлолашон ба ояи 55 сураи Моъида аст. Оё ҷаноби Хуросонӣ дар ин бора бо онон мувофиқ аст?

Тардиде нест ки Алӣ ибн Абӣ Толиб валии Худованд аст, вале азон ибодати хоссе аст ки Худованд ва Паёмбараш онро ташриъ кардаанд ва барои касе ҷойиз нест ки чизеро бар он бияфзоянд, агарчи он чизи фий ҳадди нафс ҳаққ бошад; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنْ قَوْلِ الشِّيعَةِ فِي الْأَذَانِ: <أَشْهَدُ أَنَّ عَلِيًّا وَلِيُّ اللَّهِ>، فَقَالَ: بِدْعَةٌ، ثُمَّ قَالَ: إِنِّي وَاللَّهِ لَأَعْجَبُ مِنْ قَوْمٍ يُنَاقِضُونَ أَنْفُسَهُمْ عَلَى كُلِّ مِئْذَنَةٍ! قُلْتُ: وَكَيْفَ ذَلِكَ؟ أَصْلَحَكَ اللَّهُ، قَالَ: يَشْهَدُونَ أَنَّ عَلِيًّا وَلِيُّ اللَّهِ وَهُمْ يُخَالِفُونَهُ فَيُؤَذِّنُونَ بِمَا لَمْ يُؤَذِّنْ بِهِ! وَاللَّهِ مَا كَانَ عَلِيٌّ يَقُولُ هَذَا فِي أَذَانِهِ وَلَا يَأْمُرُ بِهِ»; «Аз Мансур дар бораи сухани шиъа дар азон пурсидам ки мегӯянд: <Ашҳаду Анна Алиян Валиюллоҳ>, пас фармуд: Бидъат аст, сипас фармуд: Ман ба Худо савганд дар шигифтам аз гурӯҳе ки бар сари ҳар манорае (иддаъои) худро нақз мекунанд! Гуфтам: Чигуна ин корро мекунанд? Худованд коратро сомон диҳад, фармуд: Шаҳодат медиҳанд ки Алӣ валии Худованд аст, вале бо ӯ мухолифат мекунанд, пас ба гунае азон мегӯянд ки ӯ нагуфтааст! Ба Худо савганд инро дар азони худ намегуфт ва ба он амр намекард!».

Бинобарин, гуфтани «Ашҳаду Анна Алиян Валиюллоҳ» дар азон бо эътиқод ба инки ҷузъӣ аз азон аст, ҷойиз нест ва агар касе онро бидуни эътиқод ба инки ҷузъӣ аз азон аст бигӯяд, дар байни азон сухан гуфта ва ин коре аст ки дар ҳамаи мазоҳиб макрӯҳ шумурда шуда ва Шофеъӣ иъодаи азон пас аз онро мустаҳаб донистааст ва агар ин корро дар иқома анҷом диҳад, бояд иқомаро аз сар бигӯяд; Чароки он ба манзалаи ҷузъе аз намоз аст; Чунонки Абу Ҳоруни Макфуф ривоят кардааст: «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ -يَعْنِي جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ الصَّادِقَ- عَلَيْهِ السَّلَامُ: يَا أَبَا هَارُونَ! الْإِقَامَةُ مِنَ الصَّلَاةِ، فَإِذَا أَقَمْتَ فَلَا تَتَكَلَّمْ وَلَا تُؤْمِ بِيَدِكَ»[1]; «Абу Абдуллоҳ –яъне Ҷаъфар ибни Муҳаммади Содиқ- алайҳи салом фармуд: Эй Або Ҳорун! Иқома аз намоз аст, пас чун иқома гуфтӣ дар байни он сухан нагӯ ва бо даст ишора накун» Ва Амр ибни Абӣ Наср ривоят кардааст: «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ: أَيَتَكَلَّمُ الرَّجُلُ فِي الْأَذَانِ؟ قَالَ: لَا بَأْسَ، قُلْتُ: فِي الْإِقَامَةِ؟ قَالَ: لَا»[2]; «Ба Абу Абдуллоҳ (Содиқ) алайҳи салом гуфтам: Оё инсон метавонад дар азон сухан бигӯяд? Фармуд: Ишколе надорад, гуфтам: Дар иқома читур? Фармуд: На» Ва Муҳаммад ибни Муслим ривоят кардааст: «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ: لَا تَتَكَلَّمْ إِذَا أَقَمْتَ لِلصَّلَاةِ، فَإِنَّكَ إِذَا تَكَلَّمْتَ أَعَدْتَ الْإِقَامَةَ»[3]; «Абу Абдуллоҳ (Содиқ) алайҳи салом фармуд: Ҳаргоҳ барои намоз иқома гуфтӣ, дигар сухан нагӯ; Чароки агар сухан гӯйи, бояд иқомаро иъода кунӣ».

Аҷиб аст ки шиъаён, аҳли суннатро бобати гуфтани «Ассалоту хайру минан навм» ба далили адами вуруди он дар азон аз тариқӣ собит, некуҳиш мекунанд, аммо худашон чизеро мегӯянд ки мушобаи он, балки бебунёдтар аз он аст! ﴿كَذَلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴾[4]; «Ин гуна барои исроф кунандагон коре ки анҷом медиҳанд зиннат дода шуда» Ва ин ҳақиқате аст ки бар олимони мутақаддим пӯшда будааст; Чунонки Муҳаммад ибни Алӣ ибни Бобувей (д.381қ) маъруф ба шейхи Садуқ, дар «Ман ло яҳзарул фақиҳ»[5] тасриҳ карда ки гуфтани ин иборат дар азон аз бидъатҳои «Муфавваза лаънаҳумулоҳ» аст ки худро ба дурӯғ дар миёни шиъа ҷо задаанд!

↑[1] . Ал-Кофии Кулайнӣ, ҷ3, с306; Таҳзибул Аҳкоми Тувсӣ, ҷ2, с54
↑[2] . Ал-Кофии Кулайнӣ, ҷ3, с304; Таҳзибул Аҳкоми Тувсӣ, ҷ2, с54
↑[3] . Таҳзибул Аҳкоми Тувсӣ, ҷ2, с55
↑[4] . Юнус/ 12
↑[5] . Ман ло яҳзарул фақиҳ Ибни Бобувей, ҷ1, с290
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани пурсиш
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед пурсишҳои худро дар бораи осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш посух дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи пурсиш дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст ба пурсиши шумо дар пойгоҳ посух дода шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани пурсиши худ, пурсишҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Аз сабт ва ирсоли пурсишҳои ҷадид пеш аз дарёфти посухи пурсиши қаблӣ, худдорӣ кунед.
3 . Аз сабт ва ирсоли беш аз як пурсиш дар ҳар навбат, худдорӣ кунед.
4 . Авлавияти мо, посухгӯйи ба пурсишҳои марбут бо имом Маҳдӣ алайҳи салом ва заминасозӣ барои зуҳури ӯст; Чароки дар ҳоли ҳозир, аз ҳар чизе муҳимтар аст.