Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Пурсиш ва посух
 

Дар хусуси илми ғайб суъолоте доштам:

1. Оё Паёмбар илми ғайб доштанд?

2. Оё аъиммаи [аҳли байт] илми ғайб доштанд?

3. Дар сурати доштани илми ғайб вақте ки ман мутаваҷҷеҳ шудам халифа ё ... дорои илми ғайб аст, читавар метавонам бо ихтиёр аъмоли хуб анҷом диҳам ва аз аъмоли бад дурӣ кунам? Инҷо ҳеҷ рушде сурат намегирад.

Бо ташаккур

Мурод аз «Илми ғайб», илм ба мавзӯъоте аст ки илм ба онҳо барои инсон аз тариқи табиъӣ мумки нест, монанди илм ба ҳаводисӣ дар гузашта ки нақл нашудаанд ва ҳаводисӣ дар ҳол ки аз чашм ва гӯши инсон пӯшидаанд ва ҳаводисӣ дар оянда ки асбоби онҳо дар ҳоли ҳозир маълум нест, на монанди илм ба тулуъи хуршед дар фардо ё вазъияти ҳаво дар чанд рӯзи дигар ё бардошти маҳсул дар фасле аз сол ки асбоби онҳо дар ҳоли ҳозир маълум аст ва аз ин рӯ, илми ба ғайб шумурда намешаванд.

Бо ин васф, рӯшан аст ки илми ба ғайб танҳо барои Худованд аст; Зеро танҳо Ӯст ки комил аст ва ба иқтизои камоли худ, ба ҳар чизе доност ва танҳо Ӯст ки азалӣ ва абадӣ аст Холиқи асбоб ва ҳаводис аст ва табъан ба махлуқоти худ дар гузашта, ҳол ва оянда иҳота дорад ва чизе дар берун аз хилқати Ӯ воқеъ намешавад то аз Ӯ пинҳон бимонад; Чунонки фармудааст: ﴿فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ[1]; «Пас бигӯ ғайб танҳо барои Худованд аст» Ва фармудааст: ﴿وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ ۚ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۚ وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَلَا رَطْبٍ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ[2]; «Ва калидҳои ғайб назди Ӯст ки касе ҷуз Ӯ онҳоро намедонад ва чизе ки дар хушкӣ ва дарёстро медонад ва ҳеҷ барге намеафтад магар инки онро медонад ва ҳеҷ донае дар торикиҳои замин ва ҳеҷ тар ва хушке нест магар инки дар китобӣ Рӯшангар аст» Ва фармудааст: ﴿قُلْ لَا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ[3]; «Бигӯ ҳеҷ касе ки дар осмонҳо ва замин аст ҷуз Худованд ғайбро намедонад» Ва бо ин васф, табиъӣ аст ки инсон олим ба ғайб нест ва наметавонад бошад; Чароки ақл ва ҳисси ӯ қодир нест ҳаводисӣ дар гузаштаро дарк кунад ки барои ӯ нақл нашудаанд ё ҳаводисӣ дар ҳолро дарк кунад ки аз чашм ва гӯши ӯ пӯшидаанд ё ҳаводисӣ дар ояндаро дарк кунад ки асбоби онҳо дар ҳоли ҳозир барои ӯ маълум нест ва ин муқтазои табиъати ӯст ки бар он офарида шуда ва ба ҳамин ҷиҳат аст ки Худованд аз боби инкор ва истибъод фармудааст: ﴿أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَيْبِ فَهُوَ يَرَى[4]; «Магар назди ӯ илми ғайб аст, пас ӯ мебинад?!» Ва фармудааст: ﴿أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ[5]; «Ё ғайб пеши онҳост, пас онҳо менависанд?!» Ва табъан дар ин бора, фарқе миёни Паёмбарон ва дигарон нест; Чароки олим набудан ба ғайб, муқтазои башар будани онҳо ва маҳдуд будани қувоӣ башарӣ аст ки миёни Паёмбарон ва дигарон муштарак аст; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ[6]; «Бигӯ ман танҳо башарӣ монанди шумо ҳастам» Ва фармудааст: ﴿قُلْ لَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ[7]; «Бигӯ ман ба шумо намегӯям ки ганҷинаҳои Худованд назди ман аст ва ғайб намедонам ва ба шумо намегӯям ки ман як фариштаам» Ва фармудааст: ﴿قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ[8]; «Бигӯ ман барои худам суд ё зиёнеро молик нестам магар чизе ки Худованд бихоҳад ва агар ғайб медонистам бар хайр меафзудам ва ба ман шар намерасид» Ва бо ин васф, аъиммаи аҳли байт низ ба тариқи авлое олими ба ғайб нестанд; Чароки онҳо низ башарӣ монанди сойири мардум ҳастанд ва башар аз он ҳайс ки башар аст, зарфияти илми ба ғайбро надорад.

Бале, мумкин аст Худованд башаре ки ба ӯ ваҳй мекунадро аз ҳодисаи дар гузашта ки барои ӯ нақл нашудааст ё ҳодисаи дар ҳол ки аз чашм ва гӯши ӯ пӯшидааст ё ҳодисаи дар оянда ки асбоби он барои ӯ маълум нест хабар диҳад; Чунонки фармудааст: ﴿وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَجْتَبِي مِنْ رُسُلِهِ مَنْ يَشَاءُ[9]; «Ва Худованд касе нест ки шуморо аз ғайб мутталеъ кунад, вале Худованд ҳар кас аз Паёмбаронашро ки мехоҳад бар мегузинад» Ва фармудааст: ﴿عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا ۝ إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا﴾[10]; «Олим ба ғайб аст, пас аҳадеро аз ғайби худ огоҳ намекунад; Магр касе аз Паёмбаронро ки биписандад, пас аз пеши рӯи ӯ ва аз пушти сараш дидабоне бар меангезад»; Ҷуз онки аз як сӯ ин огаҳ сохтани Паёмбар ба ғайб тавассути Худованд, корӣ ҳамешагӣ ва қобили таваққуъ нест, бал махсус ба мавоқеъи зарурат ё маслиҳат аст ки Худованд ба он донотар аст; Чунонки намунаҳои фаровоне аз ноогоҳии Паёмбарон дар бораи ғайб вуҷуд дорад; Монанди ноогоҳии Одам алайҳи салом аз нияти иблис ҳангоме ки ӯро ба хӯрдани аз шаҷараи мамнӯъа даъват кард ва ноогоҳии Нӯҳ алайҳи салом аз инки фарзандаш растгор намешавад то он гоҳ ки ғарқ шуд ва ноогоҳии Иброҳим ва Лут алаҳйи салом аз кистии фариштагон то он гоҳ ки худро муъаррифӣ карданд ва ноогоҳии Яъқуб алайҳи салом аз саргузашти Юсуф алайҳи салом ва макони ӯ то он гоҳ ки ӯ худро ба бародаронаш муъаррифӣ кард ва ноогоҳии Мӯсо алайҳи салом аз кори ду бонуи Мадян то ҷое ки аз он ду пурсид: ﴿مَا خَطْبُكُمَا[11]; «Кори шумо дуто чист?» Ва ноогоҳии Аюб алайҳи салом аз инки ҳамсараш муртакиби фаҳшо шудааст то ҳадде ки савганд хӯрд ӯро сад тозиёна бизанад ва ноогоҳии Юнус алайҳи салом аз инки қавмаш имон меоварданд то ҳадде ки бо хашм ононро тарк намуд ва аз сӯӣ дигар ин огоҳи сохтани Паёмбар ба ғайб тавассути Худованд, илми ғайбе барои Паёмбар шумурда намешуд, балки дар воқеъ илми ғайбе барои Худованд аст; Чароки Худованд Паёмбарро аз он огоҳ сохтааст; Ҳамчунонки агар Паёмбар дигаронро аз он огоҳ кунад, илми ғайбе барои дигарон шумурда намешавад; Чароки Паёмбар ононро аз он огоҳ сохтааст ва «Илми ба ғайб» бар касе ки тавассути дигарӣ аз ҳодисаи пинҳон огоҳӣ ёфтааст, сидқ намекунад; Чунонки аҳли байти Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам монанди бархӣ саҳобаи ӯ, аз тариқи ӯ дар бораи бархӣ ҳаводиси оянда огоҳӣ ёфтанд, вале ҳаргиз ба сабаби он, иддаъои илми ба ғайб накарданд, балки сариҳан онро аз худ нафй намуданд.

Ба унвони намуна, Абу Амр Муҳаммад ибни Умар ибни Абдулазиз Кашшӣ аз муҳаддисони қарни чаҳоруми ҳиҷрӣ, дар китоби риҷоли худ ки Абу Ҷаъфари Тувсӣ (д.460қ) онро талхис карда, ба санади саҳиҳ аз Абдуллоҳ ибни Муғайра ривоят кардааст ки гуфт: «كُنْتُ عِنْدَ أَبِي الْحَسَنِ -يَعْنِي مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ- عَلَيْهِ السَّلَامُ أَنَا وَيَحْيَى بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ، فَقَالَ يَحْيَى: جُعِلْتُ فِدَاكَ، إِنَّهُمْ يَزْعُمُونَ أَنَّكَ تَعْلَمُ الْغَيْبَ؟ فَقَالَ: سُبْحَانَ اللَّهِ! سُبْحَانَ اللَّهِ! ضَعْ يَدَكَ عَلَى رَأْسِي، فَوَاللَّهِ مَا بَقِيَتْ فِي جَسَدِي شَعْرَةٌ وَلَا فِي رَأْسِي إِلَّا قَامَتْ! ثُمَّ قَالَ: لَا وَاللَّهِ، مَا هِيَ إِلَّا وِرَاثَةٌ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ»[12]; Яъне: «Ман ва Яҳё ибни Абдуллоҳ ибни Ҳасан (бини Алӣ) алайҳи салом назди Абул Ҳасан (Мӯсо ибни Ҷаъфар) алайҳи салом будим, пас Яҳё гуфт: Фадоят шавам, онҳо гумон мекунанд ки шумо илми ба ғайб доред! Фармуд: Субҳоналлоҳ! Субҳоналлоҳ! Дастатро бар рӯӣ сарам бугзор! Ба Худо савганд ҳеҷ мӯйе бар танам ва сарам намонд магар инки рост шуд! Сипас фармуд: На ба Худо савганд, он ҷуз варосате аз Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам нест».

Ҳамчунин, ба санади саҳиҳ аз Абу Басир ривоят кардааст ки гуфт: «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ -يَعْنِي جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ الصَّادِقَ- عَلَيْهِ السَّلَامُ: إِنَّهُمْ يَقُولُونَ! قَالَ: وَمَا يَقُولُونَ؟ قُلْتُ: يَقُولُونَ تَعْلَمُ قَطْرَ الْمَطَرِ وَعَدَدَ النُّجُومِ وَوَرَقَ الشَّجَرِ وَوَزْنَ مَا فِي الْبَحْرِ وَعَدَدَ التُّرَابِ! فَرَفَعَ يَدَهُ إِلَى السَّمَاءِ وَقَالَ: سُبْحَانَ اللَّهِ! سُبْحَانَ اللَّهِ! لَا وَاللَّهِ، مَا يَعْلَمُ هَذَا إِلَّا اللَّهُ»[13]; Яъне: «Ба Абу Абдуллоҳ (Ҷаъфар ибни Муҳаммад) алайҳи салом гуфтам: Онҳо (чизҳое) мегӯянд! Фармуд: Чи мегӯянд? Гуфт: Мегӯянд ки шумо қатраҳои борон ва шумораи ситорагон ва баргҳои дарахт ва вазни чизе ки дар дарёст ва шумораи хошокро медонед! Пас он ҳазрат дасти худро ба осмон баланд кард ва фармуд: Субҳаналлоҳ! Субаҳаналлоҳ! На ба Худо савганд, инро касе ҷуз Худованд намедонад»!

Ҳамчунонки, Абу Ҷаъфар Муҳаммад ибни Яъқуби Кулайнӣ (д.328қ) дар китоби маъруф Ал-Кофӣ[14] ба санади худ аз Судайри Сайрафӣ ривоят кардааст ки гуфт: «كُنْتُ أَنَا وَأَبُو بَصِيرٍ وَيَحْيَى الْبَزَّازُ وَدَاوُدُ بْنُ كَثِيرٍ فِي مَجْلِسِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذْ خَرَجَ إِلَيْنَا وَهُوَ مُغْضَبٌ، فَلَمَّا أَخَذَ مَجْلِسَهُ قَالَ: يَا عَجَبًا لِأَقْوَامٍ يَزْعُمُونَ أَنَّا نَعْلَمُ الْغَيْبَ، مَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ، لَقَدْ هَمَمْتُ بِضَرْبِ جَارِيَتِي فُلَانَةٍ، فَهَرَبَتْ مِنِّي، فَمَا عَلِمْتُ فِي أَيِّ بُيُوتِ الدَّارِ هِيَ»; Яъне: «Ман ва Абу Басир ва Яҳёӣ Базоз ва Довуд ибни Касир дар маҷлиси Абу Абдуллоҳ (Ҷаъфар ибни Муҳаммад) алайҳи салом будем ки ногоҳ ба сӯӣ мо берун омад дар ҳоле ки хашмгин буд, пас чун дар ҷои худ нишаст фармуд: Шигифто аз касоне ки мепиндоранд мо ғайб медонем! Ғайбро ҷуз Худованди Аззаваҷал намедонад! Ҳароина ман хостам канизам фалониро бизанам, пас аз ман фарор кард ва ман надонистам ки дар кадом як аз утоқҳои хона пинҳон шудааст»!

Инҳо намунае аз ривоёте аст ки маъноӣ онҳо ба сурати мутавотир аз аъиммаи аҳли байт расида ва мувофиқ бо китоби Худованд ва ақли солим аст ва ба ҳамин далил, ҳатто олимони бузурги шиъа ба он иқрор доштаанд ва эътиқод ба илми ғайб барои аъимми аҳли байтро мисдоқи ғулув дар бораи онон ва ҳатто куфр ва ширк шумурдаанд; Чунонки ба унвони намуна, Муҳаммад ибни Алӣ ибни Бобувей маъруф ба Шейхи Садуқ (д.371қ) аз олимони бузурги шиъа, дар китоби Камолу Дин ва Тамому неъма[15] гуфтааст: «مَنْ يَنْحَلُ لِلْأَئِمَّةِ عِلْمَ الْغَيْبِ، فَهَذَا كُفْرٌ بِاللَّهِ وَخُرُوجٌ عَنِ الْإِسْلَامِ عِنْدَنَا»; Яъне: «Ҳар кас илми ғайбро ба аъимма нисбат бидиҳад, ин куфри ба Худованд аст ва дар назари мо хуруҷ аз Ислом шумурда мешавад» Ва дар ҷойи дигари аз ҳамон китоб[16], гуфтааст: «وَالْغَيْبُ لَا يَعْلَمُهُ إِلَّا اللَّهُ وَمَا ادَّعَاهُ لِبَشَرٍ إِلَّا مُشْرِكٌ كَافِرٌ»; Яъне: «Ва ғайбро ҷуз Худованд намедонад ва онро барои башаре иддаъо намекунад магар мушрикӣ кофир». Ҳамчунонки, Муҳаммад ибни Муҳаммад ибни Нӯъмон маъруф ба Шейхи Муфид (д.413қ) аз олимони бузурги шиъа, дар китоби Авоъилул мақолот[17] гуфтааст: «فَأَمَّا إِطْلَاقُ الْقَوْلِ عَلَيْهِمْ بِأَنَّهُمْ يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ فَهُوَ مُنْكَرٌ بَيِّنُ الْفَسَادِ، لِأَنَّ الْوَصْفَ بِذَلِكَ إِنَّمَا يَسْتَحِقُّهُ مَنْ عَلِمَ الْأَشْيَاءَ بِنَفْسِهِ، لَا بِعِلْمٍ مُسْتَفَادٍ وَهَذَا لَا يَكُونُ إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ، وَعَلَى قَوْلِي هَذَا جَمَاعَةُ أَهْلِ الْإِمَامَةِ إِلَّا مَنْ شَذَّ عَنْهُمْ مِنَ الْمُفَوِّضَةِ وَمَنِ انْتَمَى إِلَيْهِمْ مِنَ الْغُلَاةِ»; Яъне: «Аммо гуфтани ин сухан дар бораи аъиммаи аҳли байт ки онон илми ғайб доранд, нодуруст ва возеҳул бутлон аст; Зеро ин васф танҳо сазовори касе аст ки худаш ба зоти худ ашёъиро медонад на бо илме ки (аз дигарӣ) истифода кардааст ва ин ҷуз барои Худованди Аззаваҷал нест ва ҳамаи мӯътақидон ба имомати (аҳли байт) ба истиснои шуморӣ андак аз муфавваза ва ғолиёне ки ба онон боз мегарданд, бар ин ақидаи ман ҳастанд».

Аз инҷо дониста мешавад ки илми ба ғайб, танҳо барои Худованд аст ва ба касе ҷуз Ӯ нисбат дода намешавад ва ин мавриди иҷмоъи мусалмонон аз ҳамаи мазоҳиби Исломӣ ба истиснои шуморе аз ғолиёни шиъа ва сӯфиёни суннӣ аст ва мабнои он китоби Худованд ва суннати мутавотир дар рӯшанойии ақли солим аст, на ин таваҳҳум ки агар халифаи Худованд дар замин илми ба ғайб дошта бошад, ихтиёр аз мукаллаф бардошта мешавад; Чароки чунин таваҳҳуме бебунёд аст; Бо таваҷҷуҳ ба инки илми халифаи Худованд ба ғайб, аз илми Худованд ба он бузургтар нест ва бо ин васф, вақте илми Худованд ба он бо ихтиёри мукаллаф мунофоте надорад, илми халифаи Ӯ ба он ба тариқи авло мунофӣ бо ихтиёри мукаллаф нест ва албатта илми Худованд ба ғайб, барои иҷтиноби мукаллаф аз гуноҳон кифоят мекунад; Чунонки фармудааст: ﴿وَكَفَى بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا[18]; «Ва Парвардигорат ба унвони касе ки ба гуноҳони бандагонаш огоҳ ва биност, кофӣ аст» Ва агар касе аз илми Худованд парво надошта бошад, парвои ӯ аз илми дигарон суде ба ӯ намерасад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَى مِنَ الْقَوْلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا[19]; «Аз мардум пинҳон медоранд ва аз Худованд пинҳон намедоранд, дар ҳоле ки Ӯ бо онон аст вақте шабона суханоне мегуянд ки намеписанданд ва Худованд ба ончи мекунанд муҳит аст»!

Ин Исломи холис аст ки дар гузори қарнҳо аз ёдҳо рафтааст ва Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ёдоварӣ мекунад, бошад ки мусалмонон онро ба ёд оваранд ва оқибат барои парҳезконон аст.

↑[1] . Юнус/20
↑[2] . Анъом/59
↑[3] . Намл/65
↑[4] . Наҷм/35
↑[5] . Тур/41
↑[6] . Фуссилат/6
↑[7] . Анъом/50
↑[8] . Аъроф/188
↑[9] . Оли Имрон/179
↑[10] . Ҷин/26 ва 27
↑[11] . Қисас/23
↑[12] . Тувсӣ, Ихтиёр маърифатул риҷол, ҷ2, с587
↑[13] . Тувсӣ, Ихтиёр маърифатул риҷол, ҷ2, с588
↑[14] . ҷ1, с257
↑[15] . с106
↑[16] . с116
↑[17] . с67
↑[18] . Исроъ/17
↑[19] . Нисоъ/108
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани пурсиш
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед пурсишҳои худро дар бораи осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш посух дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи пурсиш дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст ба пурсиши шумо дар пойгоҳ посух дода шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани пурсиши худ, пурсишҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Аз сабт ва ирсоли пурсишҳои ҷадид пеш аз дарёфти посухи пурсиши қаблӣ, худдорӣ кунед.
3 . Аз сабт ва ирсоли беш аз як пурсиш дар ҳар навбат, худдорӣ кунед.
4 . Авлавияти мо, посухгӯйи ба пурсишҳои марбут бо имом Маҳдӣ алайҳи салом ва заминасозӣ барои зуҳури ӯст; Чароки дар ҳоли ҳозир, аз ҳар чизе муҳимтар аст.