Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Пурсиш ва посух
 

Дар мавзӯъи тақлид, дар бораи ояи 122 сураи Тавба, чигуна метавон посух дод? Бо ташаккр

Дар ояи 122 сураи Тавба омадааст: ﴿وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً ۚ فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ; «Ва мӯъминон касоне набуданд ки ҳамагӣ (ба назди Паёмбар) кӯч кунанд, пас чаро аз ҳар фирқае аз онон тоъифае кӯч накарданд то дар бораи дин дониш омӯзанд ва то қавми худро чун ба сӯяшон боз мегарданд бим диҳанд бошад ки онон бимнок шаванд». Рӯшан аст ки ин ояи шарифа, ба «Тақлид аз олимон» рабте надорад, балки марбут ба хабари ровиён аз Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам аст; Чунонки умуми аҳли илм, онро дар адиллаи ҳуҷҷияти хабар зикр кардаанд; Ҳар чанд бар хилофи пиндори онон, танҳо бар ҳуҷҷияти хабари мутавотир аз он Ҳазрат ё мутлақи хабар аз ӯ барои аҳли замонаш далолат дорад; Бо таваҷҷуҳ ба инки аз як сӯ ҳамаи кӯч кунандагон ба назди Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам «Муҷтаҳид» набуданд, балки «Ровӣ» буданд ва гуфтору кирдори он Ҳазратро барои қавми худ пеш аз бозгашт ба сӯяшон ривоят мекарданд; Хусусан бо таваҷҷуҳ ба инки тақлид аз чанд муҷтаҳид барои як қавм маъқул нест; Чароки одатан фатвои онон бо якдигар мутафовит аст ва аз сӯӣ дигар «Тоъифа» дар забони Арабӣ ба бештар аз се нафар гуфта мешавад ва ривояти бештар аз се нафар, ҳаргоҳ одил бошанд ва хабар аз мавзӯъ ва ҳукми воҳиде бидиҳанд, мутавотир мҳсуб мешавад ва ривояти мутавотир ҳуҷҷат аст. Ин дар сурате аст ки мурод аз «Тоъифа» ро касоне бидонем ки аз ҳар фирқа ба назди Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам кӯч мекунанд, вале агар мурод аз онро –монанди бархӣ муфассирон– касоне бидонем ки аз назди Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ва на ба назди ӯ кӯч мекунанд, бархӣ дар далолати оя бар ҳуҷҷияти хабари мутавотир нест; Зеро касоне ки назди Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам меомаданд то дар бораи дин дониш омӯзанд, як «Фирақ» ба маънои даста ҳастанд ки бисёр бештар аз «Тоъифа»анд ва возеҳ аст ки хабари онон аз Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам мутавотир аст.

Фориғ аз онки агар ин «Тоъифа» ё «Фирқа» ро «Муҷтаҳид» фарз кунем низ наметавонем бимнок шудани қавмашон бо инзори ононро ба маънои пайравӣ аз онон бидуни далил бидонем; Чароки пайравӣ аз ғайри маъсум биуни далил, бар хилофи ақл ва бар хилофи оёти фаровоне аз Қуръон аст ва бо ин васф, бояд бимнок шудани қавмашон бо инзори ононро ба маънои пайравӣ аз онон бо илми тафсилӣ ба далойили қатъияшон бидонем ки тақлид аз онон шумурда намешавад; Бо таваҷҷуҳ ба инки тақлид, ба маънои пайравӣ аз гуфта ё кардаи дигарӣ бидуни далил аст[1].

Ҳосил онки ояи 122 сураи Тавба, ҷавози тақлид аз олимонро исбот намекунад, балки ҳуҷҷияти хабари мутавотир ё мутлақи хабар аз халифаи Худованд барои аҳли замони ӯро исбот мекунад ва рӯшан аст ки пайравӣ аз далоили қатъии олимон монанди ояи Қуръон ё хабари мутавотир аз халифаи Худованд ё мутлақи хабари ӯ барои аҳли замонаш, тақлид аз олимон шумурда намешавад ва аз маҳалли низоъ берун аст; Чароки маҳалли низоъ, ҷавози пайравӣ аз фатвои олимон бидуни огоҳӣ аз далоили онҳост; Чунонки имрӯз бо руҷӯъ ба расоъили амалия ва тавзеҳул масоъили онҳо маъмул аст.

Худованд ба ҳамаи мусалмонон тавфиқи раҳоӣ аз тақлид ва рӯй овардан ба таҳқиқ дар бораи динро арзонӣ дорад.

↑[1] . Нигоҳ кунед ба: Бозгашт ба Ислом, с45.
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани пурсиш
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед пурсишҳои худро дар бораи осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш посух дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи пурсиш дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст ба пурсиши шумо дар пойгоҳ посух дода шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани пурсиши худ, пурсишҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Аз сабт ва ирсоли пурсишҳои ҷадид пеш аз дарёфти посухи пурсиши қаблӣ, худдорӣ кунед.
3 . Аз сабт ва ирсоли беш аз як пурсиш дар ҳар навбат, худдорӣ кунед.
4 . Авлавияти мо, посухгӯйи ба пурсишҳои марбут бо имом Маҳдӣ алайҳи салом ва заминасозӣ барои зуҳури ӯст; Чароки дар ҳоли ҳозир, аз ҳар чизе муҳимтар аст.