Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Пурсиш ва посух
 

Вазифаи зан дар ин даврон чист? Чигуна метавонад имоми хешро ёрӣ диҳад?

Ҳамаи таколифи фардӣ ва иҷтимоъӣ ки дар Ислом ташръи шуда, миёни мард ва зан муштарак аст, магар таклифе ки далилӣ қатъӣ барои ихтисоси он ба яке аз он ду вуҷуд дошта бошад; Чунонки Худованд дар китоби худ, барои навъи «Инсон» чаҳор таклиф зикр карда ва фармудааст ﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ۝ وَالْعَصْرِ ۝ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ ۝ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ[1]; «Ба номи Худованди бахшандаи меҳрубон; Савганд ба аср ки ҳароина инсон дар зиён аст, магр касоне ки имон оварданд ва амали солеҳ анҷом доданд ва якдигарро ба ҳақ тавсиа карданд ва якдигарро ба сабр тавсиа карданд». Рӯшана аст ки «Инсон», шомили мард ва зан мешавад ва бо ин васф, чаҳор таклифи зикр шуда барои ӯ, мутаваҷҷиҳи ҳар ду аст; Имон, амали солеҳ, тавсиаи дигарон ба ҳақ ва тавсиаи дигарон ба сабр. Бинобарин, мард ва зан ҳар ду мукаллафанд ки авалан ба ҳақ имон оваранд, ба ин маъно ки онро аз ҳайси назарӣ бипазиранд ва сониян ба он амал кунанд, ба ин маъно ки онро аз ҳайси амалӣ иқома кунанд ва солисан дигаронро ба он тавсиа кунанд, ба ин маъно ки ба пазириши он аз ҳайси назарӣ фаро хонанд ва робиъан дигаронро ба сабр тавсиа кунанд, ба ин маъно ки амал бар тибқи ҳақ даъват намоянд. Ба ин тартиб, пазириши ҳақ ва иқомаи он, таколифи фардии он ду ва тавсиаи дигарон ба ин кор, таклифи иҷтимоии он ду аст ки агар анҷомаш бидиҳанд, аз «Хуср» хориҷ мешаванд ва агар анҷомаш надиҳанд, дар «Хуср» боқӣ мемонанд ва дар ин замина, фарқе миёни он ду нест.

Заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом низ дар ҳамин «Чаҳорчуб» таъриф мешавад; Зеро ин кор, ба тартибе ки ҷаноби Мансур дар китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом» табйин фармуда, аз бузургтарин масодиқи ҳақ аст ва бо ин васф, пазириши он аз ҳайси назарӣ ва иқомаи он аз ҳайси амалӣ ва даъвати дигарон ба ин кор, вазифаи ҳар мард ва зани мусалмоне аст ва муҷиби растгории онон аз «Хуср» шумурда мешавад. Бале, дар сурате ки тавсиаи мардон барои зане мафсада дошта бошад, метавонад ба тавсиаи занон иктифо кунад; Ҳамчунон агар тавсиаи занон барои марде мафсада дошта бошад, метавонад ба тавсиаи мардон иктифо кунад, машрут ба онки мафсадаи тарки тавсиа, аз мафсадаи тавсиа бештар набошад; Ҳамчунонки ҳиҷрат ба сӯӣ Мансур, агарчи барои азимат ба сӯӣ Маҳдӣ, бар занон воҷиб нест; Чароки барои ғолиби онон ҳараҷ дорад ва Худованд фармудааст: ﴿مَا جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ[2]; «Бар шумо дар дин ҳараҷе қарор надодааст»; Магар инки касе аз онон ба сабаби ҳамроҳии падари худ, ё шавҳари худ, ё бародари худ, ё писари худ мутамаккин аз он бошад; монанди занони саҳобӣ дар Макка ки ба ҳамроҳи падарон ва шавҳарон ва бародарон ва писарони худ, ба сӯӣ Мадина ҳиҷрат карданд; ҳамчунонки ҷиҳод дар роҳи Маҳдӣ бо истеъмоли силоҳ, бар занон воҷиб нест; Чароки аз васъи бештари онон хориҷ аст ва Худованд фармудааст: ﴿لَا تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وُسْعَهَا[3]; «Ҳеҷ кас ҷуз ба андозаи вусъаш таклиф намешавад»; Магар инки касе аз онон барои хадамоти пушти ҷабҳа, монанди итъоми размандагон ва парастории маҷруҳон, довталаб шавад.

Хулоса онки ҳар мусалмоне вазифа дорад барои ҳимоят аз Маҳдӣ ба наҳве ки муқтазии зуҳури ӯст, ҳар кори машруъе ки метавонандро анҷом диҳад; Чароки молики вазифа дар ин росто, «Машруъият» ва «Тавоноӣ» аст ва дар ин замина, ҳеҷ тафовуте миёни зан ва мард вуҷуд надорад ва чигунагии ҳимоят аз Маҳдӣ ба наҳви мазкур, дар китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом»[4] омадааст.

↑[1] . Аср/1-3
↑[2] . Ҳаҷ/78
↑[3] . Бақара/233
↑[4] . с293
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани пурсиш
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед пурсишҳои худро дар бораи осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш посух дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи пурсиш дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст ба пурсиши шумо дар пойгоҳ посух дода шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани пурсиши худ, пурсишҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Аз сабт ва ирсоли пурсишҳои ҷадид пеш аз дарёфти посухи пурсиши қаблӣ, худдорӣ кунед.
3 . Аз сабт ва ирсоли беш аз як пурсиш дар ҳар навбат, худдорӣ кунед.
4 . Авлавияти мо, посухгӯйи ба пурсишҳои марбут бо имом Маҳдӣ алайҳи салом ва заминасозӣ барои зуҳури ӯст; Чароки дар ҳоли ҳозир, аз ҳар чизе муҳимтар аст.