Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Нукта
 

Аз як тараф шиъаёни ғолӣ ва мунҳариф! Аз як тараф сунниҳои носибӣ ва мутаъассиб! Аз як тараф басейҷиҳои дуоташа ва нодон! Аз як тараф чапиҳои сикулор ва бебовар! Аз як тараф қуръониҳои мунофиқ ва муртад! Аз як тараф муддаъиёни дурӯғин ва шайёд! Ҳама ва ҳама даст ба дасти ҳам додаанд то ин олими озода ва мазлумро аз миён бардоранд! Дар ҳоле ки ин олими озода ва мазлум ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло, дар пртуви ақлонияти Исломӣ ва бо такя бар китоби Худо ва суннати мутавотири Паёмбараш ҳаракат мекунад ва таслими фишорҳо, тавҳинҳо, тӯҳматҳо ва шароратҳо намешавад ва барои хуш омадан ё бад омадани касе ҳаққеро зери по намегузорад ё бо ботиле созиш намекунад! Ба ростӣ касоне ки нисбат ба ин бузургвор буғз, кина, нафрат ва иънод доранд, оё аз худ намепурсанд ки чи гуноҳе аз ӯ сар задааст?! Оё гуноҳи ӯ сар фуруд наёвардан дар баробари тоғутҳо ва даъват ба сӯӣ ҳукумати Аллоҳ аст?! Оё гуноҳи ӯ даъват ба сӯӣ ҳукумати Маҳдӣ, ба ҷои вилояти мутлақаи фақиҳ ва хилофати Абубарк Бағдодӣ ва демокросии ғарбӣ ва ҳампаймонони Рус ва Амрикост?! Оё гуноҳи ӯ таъкид бар зарурати таҳсили яқин дар ақойид ва аҳком, ба ҷои пайравӣ аз зунун, авҳом ва хурофот аст ё таъкид бар зарурати таҳқиқ ба ҷои тақлиди кӯр кӯрона аст?! Агар гуноҳи ӯ инҳост, бегумон ӯ аз инҳо даст бар намедорад, агар чи шиъаёни ғолӣ ва мунҳариф, сунниҳои носибӣ ва мутаъассиб, басейҷиҳои дуоташа ва нодон, чапиҳои секулор ва бебовар, қуръониҳои мунофиқ ва муртад, муддаъиёни дурӯғину шайёд ва дигарону дигарон, аз ҳар тараф ба ӯ фишор биёваранд ва тавҳин кунанд ва тӯҳмат бизананд ва озор бирасонанд; Зеро ӯ касе нест ки дар асари фишорҳо, тавҳинҳо, тӯҳматҳо ва озорҳои онон, ба Ислом пушт кунад ва тобеъи аҳвоъи онон шавад. Ман ӯро мешиносам ва солҳо дар маҳзари ӯ шогирдӣ кардаам. Аз ӯ шунидам ки дар васфи мароми хеш мефармояд:

«Ман аз мардуме ҳастам ки сарзаниш бадандешӣ онҳоро аз роҳи Худо боз надорад ва аз маломати маломатгаре намеҳаросанд; Гуфторашон гуфтори ростон ва кирдорашон кирдори дурустон аст; Онон ки то ҳастанд раҳнамои гумгаштагонанд ва дар зинда кардани китоби Худованд ва суннати Паёмбараш мекӯшанд; На такаббур меварзанд ва на бартарӣ меҷӯянд; На зиёдат мехоҳанд ва на ба хиёнат мепардозанд; На ҳақро вомегузоранд ва на ба ботил мегароянд; Онон ки ҳеҷгоҳ хотир ба палидӣ намеолоянд; На чарбзабонии чоплус ононро мефиребад ва на буридани мардум ононро метарсонад; Дилҳошон пайваста дар маҳалли олӣ ба парвоз аст ва лабҳошон ҳамвора ба қавли аҳсан боз»!

Ин хислати марде аст ки парчами Қуръон ва суннатро бар дӯши ақл ниҳода ва ба ҷанги ҷаҳл, тақлид, аҳвоъи нафсонӣ, дунёгароӣ, таъассуб, такаббур ва хурофот бархостааст, то бидуни ҳеҷ иддаъо ва чашмдоште, заминаро барои зуҳури Маҳдӣ ва таҳаққуқи ҳокимияти Аллоҳ бар ҷаҳон фароҳам созад. Бо ин васф, касоне ки бо ӯ бидуни ҳеҷ узри муваҷҷаҳ ва далили қонеъ кунандае адоват меварзанд, бояд худро барои муъохизаи Худованд ва уқубати Ӯ дар дунё ва охират муҳайё созанд; Чароки бидуни шак аз маҳкамаи адли Ӯ раҳоӣ нахоҳанд ёфт ва ба зудӣ товони зулми худро хоҳанд пардохт; Чунонки фармудааст: ﴿وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ!

Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани
мақола ё нукта
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед мақолот, хотирот ва дилнавиштаҳои худро дар пайванд бо осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш ба намоиш гузошта шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи мақола ё нукта дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.