Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Нома
 

Худовандро чунонки сазовор аст нашнохтанд, ҳангоме ки ҳокимоне ҷуз Ӯ ихтиёр карданд ва ба аҳкоме ҷуз аҳкоми Ӯ гардан ниҳоданд ва дар борааш чизе гуфтанд ки ба он донише надоштанд, ҳангоме ки гуфтанд: Худованд моро ба ин фармон додааст, дар ҳоле ки Худованд ба ширк фаромон намедиҳад, вале онон бар Ӯ дурӯғ бастаанд...

Роҳзанонӣ роҳи Худо мардумро аз китоби Худо ва халифаи Ӯ боздоштанд ва ба худ машғул карданд, чунонки кӯдакро аз пистони модар боз медоранд ва ба пситонак машғул мекунанд! Сипас паёмади ин роҳзанӣ он шуд ки мардум ба тақлид аз онон муътод шуданд ва дере нагузаш ки аз чолаи тақлид дар фуруъ, ба чоҳи тақлид дар усул дарафтоданд ва ононро бар охират ва дунёи хеш мусаллат сохтанд ва вилояташон бар хешро чунон вилояти Худованд гардан ниҳоданд ва ононро Худовандгороне ҷуз Худованд гирифтанд; Монанди Яҳудиён ки бо коҳинони хеш чунин карданд ва ононро дар фитрати Паёмбаронашон ба Худовандгорӣ гирифтанд ва чун Паёмбаре барои онон зуҳур мекард, ба ишораи онон ӯро такзиб мекарданд ё ба фатвои онон ӯро мекуштанд; Зеро ҳеҷ Паёмбаре барои онон зуҳур намекард, магар инки бар зидди коҳинонашон сухан мегуфт ва аз рӯӣ риёкориҳо ва хиёнатҳояшон парда бар мегирифт...

Ба ростӣ ки китоби Худоро пушти сар андохтаед ва халифаи Ӯро зойеъ гузоштаед ва ақлро дар пои хоҳишҳоятон зебҳ кардаед ва ин чандон шигифт нест; Зеро шумо беш аз ҳазор сол аст ки аз асри Паёмбарон дур шудаед ва рӯзгори фитрат ба шумо дарозӣ ёфтааст ва акнун халфи гузаштагоне ҳастед ки на Паёмбареро диданд ва на васии Паёмбареро, пас динро аз онон мерос бурдед; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَذَا الْأَدْنَى وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا وَإِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ ۚ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ أَنْ لَا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ ۗ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ[1]; «Сипас ба ҷои гузаштагон, халафе омадаанд ки динро аз онон мерос бурдаанд, пас пешниҳодаҳои ин дунёро мегиранд ва мегӯянд ки мо омӯрзида хоҳем шуд ва агар чизи дигаре барояшон пеш ниҳода шавад онро низ мегиранд! Оё паймони дин аз онон гирифта нашуда буд ва дарси онро нахонда буданд ки ба Худованд ҷуз ҳақ нисбат надиҳанд ва саройи охират барои касоне ки парҳезкоранд беҳтар аст?! Оё хирад намеварзед»?! Пас по бар ҷои пои падаронатон наиҳодед ва зуррияи пас аз онон будед; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿أَوْ تَقُولُوا إِنَّمَا أَشْرَكَ آبَاؤُنَا مِنْ قَبْلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةً مِنْ بَعْدِهِمْ ۖ أَفَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ[2]; «Ё бигӯйед: Ҳамон падаронамон аз пеш шарик гирифтанд ва мо низ зуррияти пас аз онҳо будим, оё пас моро ба ончи аҳли ботил карданд ҳалок мекунӣ»?!...

Зинҳор фиреби зоҳири ононро нахуред ва хоми илқоъоти онон нашавед; Зеро онон монанди шаётинанд ки аз рост ба суроғатон омадаанд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ[3]; «Гӯянд шумо аз рост ба суроғи мо меомадид»! Дар ҳоле ки рост ва чап ҳар ду бероҳаанд ва ба як анҷом меанҷоманд ва он ҳамоно оташ аст ки бад анҷоме барои гумроҳон аст. Дини Худоро бо китоби Ӯ ва халифааш бишиносед, на бо ороъи риҷол; Зеро касоне ки дини Худоро бо ороъи риҷол шинохтаанд, дини Худоро нашнохтаанд...

Онгоҳ ба пуштивонаи ин манзалат ки Худованд барои онон қарор надодааст, ҳар мусалмоне ки таслими ҳукми онон нашавад ва аз аҳвоъи онон пайравӣ накунадро озор медиҳанд ва таъарруз ба мол ва ҷон ва обурӯӣ ӯ ки Худованд мӯҳтарам доштаастро ҳалол медонанд ва бархӣ уъмоли онон ки таҳти фармонашон кор мекунанд дар замин табоҳӣ меангезанд ва бархӣ пайравонашон ки бештарашон сафиҳонанд, аз мухолифонашон бароъат меҷӯянд, чунонки гӯйи мухолифони Худованд будаанд ва дар миёни онон бадбахтҳое ҳастанд ки барои онон мекушанд ва кушта мешаавнд! ...

Инон ҳанӯз болиғ нашуда буданд ки фарёд заданд ва ҳанӯз бол дар наёварда буданд ки парвоз карданд ва ҳанӯз шино наёмӯха буданд ки ба дарё париданд! Пас ҷомаеро бар тан намудаанд ки барои онон бузург аст ва кафшеро по кардаанд ки аз пояшон боз мемонд! Бузургтар аз даҳонашон луқма бардоштаанд ва бештар аз шикамашон таъом хурдаанд, пас наздик аст ки дандонҳошон аз ҳам гусаста шавад! Монанди роҳибони ҷома мепӯшанд, вале монанди кофирон меандешанд ва монанди солеҳон сухан мегӯянд, вале монанди ҷабборон амал мекунанд! Чунон морҳои хуш хат ва холанд ки дарунӣ оканда аз заҳр доранд! Бомдодон барои ситам берун меоянд ва шомгоҳон барои найранг ба хона боз мегарданд! Дилҳошон аз кибру оз оканда аст ва ҷуз ҳифзи қудраташон савдое дар сар надоранд! Мустакбиронро некуҳиш мекунанд, дар ҳоле ки худ аз зумраи ононанд ва муддаъиёниро дуруғгӯ мешуморанд, дар ҳоле ки худ иддаъои ононро доранд! Динро фидои сиёсат кардаанд ва охиратро ба дунӯ фурухтаанд! Гуноҳони бузург кардаанд ва бидъатҳои зишт ниҳодаанд! Ноҳалолро ба мансабҳо гумоштаанд ва фурумоягонро ба мақомҳо расондаанд! Неконро манзавӣ сохтаанд ва хайрхоҳонро бадном намудаанд!...

Ба Худо савганд, агар дар минтақаи онон бингаред онро басӣ суст меёбанд ва агар ҳуҷҷаташонро баррасид онро басӣ нотамом мебинед. Афкорашон парешон ва ақволашон мутаноқиз аст; Чароки Худованд барои ончи мегӯянд бурҳоне нозил накардааст ва онон ба Ӯ нисбати дурӯғ медиҳанд...

Магар касоне аз онон ки ниятӣ неку доранд ва чун даъвати Худовандро мешунаванд, иҷобат мекунанд ва ба сӯӣ Ӯ боз мегарданд ва аз сафи золимон берун меоянд; Чароки онон аз зумраи парҳезкоронанд ва оқибат барои парҳезкорон хоҳад буд, ҳангоме ки гуноҳонашон омӯрзида мешавад ва хатоҳояшон аз ёд меравад ва дар биҳиштҳое дохил мешаванд ки аз зери онҳо наҳрҳо ҷорӣ аст, то подоше барои сабрашон бошад ва Худовандро подошӣ бузург аст...

Чаро ҳеҷ як аз онон ки дар замин мекнат дода шуданд ба сӯӣ халифаи Худованд дар он фаро нахонданд ва аз молу силоҳи худ ба ӯ набахшидад то монанди онон дар он менат дода шавад? Оё тарсиданд ки аз мекнаташон дар он коста шавад? Лоҷарам ҳамаи мекнаташон дар онро аз даст хоҳанд дод ҳангоме ки халифаи Худованд дар он ба мекнат мерасад, то ҷойе ки хушбаттарини онон касе хоҳад буд ки гӯсфандони қарияи падарашро мечаронад! Оё ҳокиме дар дунё ёфт намешавад ки ҳукумати худ дар онро бифурӯшад, дар изои инки барояш ҳукумате дар биҳишт бошад? Ҳароина Худованд ба гирифтани ҳукумати онон бо қаҳр қодири аст, вале мехоҳад ки онро бо рағбат ба Ӯ биспоранд...

Ҳақиқат ин аст ки шумо аз бими инҳироф ба ҷап, ба рост мунҳариф шудаед ва аз бими тафрит, ба ифрот дучор омадаед ва аз бими оташ, ба даруни он паридаед! Дар ҳоле ки Худованд шуморо уммати миёна қарор дода ва аз чапу рост бар ҳазар дошта ва фармудааст: ﴿وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا[4]; «Ва ин чунин шуморо умматӣ миёна қарор Додаем». Пас ҷуз валии Ӯ авлиёъе нагиред ки бадбахт мешавед ва ҷуз роҳи ӯ роҳҳое напӯйед ки гумроҳ мешавед! Ҳароина ман барои шумо бародарӣ хайрхоҳ ҳастам. Оё мехоҳед аз касоне бошед ки дар рӯзи растохез мегӯянд: ﴿رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَا[5]; «Парвардигоро! Мо аз ҳокимон ва бузургонамон итоъат кардем пас онон моро гумроҳ карданд»?! ...

Зинҳор! Шайтон шуморо нафиребад ки таваҳҳуми истирор кунед ва бигӯйед ки инсон барои мо аз дигарон беҳтаранд ва моро аз инон гузире нест ва дафъи афсад ба фосид мекунем; Чароки агар шумо тақво пеш гиред ва розӣ ба фасод нашавед ва аз пайравии тоғут бипарҳезед, Худованд барои шумо аз ҷойе ки намепиндоред роҳе мегушояд ва шуморо ду баҳра аз раҳматаш арзонӣ медорад ва барои шумо нуре қарор медиҳад то дар партуви он гом бирдоред ва кӯтоҳии гузаштаятонро мебахшояд; Чароки Ӯ бисёр омӯзанда ва меҳрубон аст; Чунонки фармудааст: ﴿وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى[6]; «Ва касоне ки аз пайравии тоғут бипарҳезанд ва ба сӯӣ Худованд боз гарданд, барояшон башорат аст». Инак ман шуморо башорат медиҳам: Худованд ҳаргиз бандагони хешро миёни бад ва бадтар саргардон насохта ва Ӯ Ҳакмитар ва Каримтар аз он аст ки чунин карда бошад, бал барои онон варои бад ва бадтар, хубӣ қарор додааст, вале бештари онон аз он бехабаранд. Акнун ман берун омадаам то шуморо аз он хабар диҳам ва пас аз рӯзгоре ки бар шумо дароз омадааст, парда аз рӯӣ он баргирам, бошад ки басират ёбед. Акнун ман барои шумо паёме овардаам ки дар он барои шумо фараҷ аст ва шояд Худованд кореро оғоз карда ки бар шумо пӯшида бошад; Чароки Ӯ бар ҳар коре тавоност. Пас агар поям ба замин устувор монад ва касоне ки мехоҳанд Худо парастиш нашавад манро аз рӯӣ он бар надоштанд, бо шумо сухан хоҳам гуфт ва ҳақро ошкор хоҳам сохт, чандон ки кӯдакон онро аз бар кунанд ва занони хонанишин ба он масал зананд ва агар поям гирифта шавад ва аз рӯӣ замин бардошта шавам боке надорам; Чароки аз падаронам беҳтар нестам ва ҷонам аз ҷони онон гиромитар нест ва чи ширин аст барои ман пайвастан ба онон, дар ҳоле ки аз китоби Худо ва суннати Паёмбараш пайравӣ намудаам ва дар Ислом бидъате ворид накардаам ва муддаъии чизе ки барои ман нест нашудаам ва дар замин бартарӣ наҷустаам ва табоҳӣ наянгехтаам ва таклифи хеш дар қиболи қавмамро анҷом додаам; Ва чи беҳтар аст барои ман магар аз зистан дар ҷаҳоне ки бо зулм анбошта шуда ва аз мурдори саг наҷастар гардидааст! Бетардид, бозгашти ман ба сӯӣ Худованд аст ва Ӯ миёни ман ва касоне аз шумо ки манро хор доранд ва ситам кунанд, довар хоҳад буд. Ба касоне аз шумо ки ҳақро бишиносанд ва бар сари он истодагӣ кунанд ваъда додааст ки ононро дар замин мекнат диҳад ва ойини писандидаяшонро барояшон бигустаронад ва тарсашонро пас аз дере ба амният табдил намояд, то ӯро ба пиростагӣ бирасонад ва касеро бо Ӯ шарик насозад. Онгоҳ касоне ки бар Худованд дурӯғ бастанд аз раҳмати Ӯ нумед хоҳанд шуд ва хоҳанд донист ки Ӯро дар замин оҷиз натавонанд кард ва Худованд ба ваъдаи худ вафо мекунад ва Ӯро нуре аст ки густаронандаи он аст, ҳар чанд кофирон хуш надоранд. Ҳангоме ки суханонӣ гуногун шунида мешавад ва ҳар кас аз сӯйе нидое сар медиҳад, аз сухане пайравӣ кунед ки бо сухани Худованд ва Паёмбараш созгортар аст ва ба нидое посух диҳнад ки бо нидои ақл ҳамоҳангтар аст; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿فَبَشِّرْ عِبادِ ۝ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ[7]; «Башорат бидеҳ бандагонамро; Ҳамонон ки суханонро мешунаванд ва аз беҳтаринашон пайравӣ мекунанд, онон ҳамоно касоне ҳастанд ки Худованд ҳидояташон кардааст ва онон ҳамоно хирадмандонанд» Ва ин гуна бо шумо мукотиба кардем, бошад ки шумо мутазаккир шавед ва ба сӯӣ ҳақ боз гардед ва Парвардигоратонро бо ойинӣ пироста барои Ӯ бипарастед ва аз парастиши тоғут, агар чи дар радои Ислом бошад бипарҳезед ва барои адолат ба по хезед то фитна аз замин барафтад ва дин ҳамааш барои Худо бошад ва касоне ки дар бораи оёти Ӯ муҷодила мекунанд бидонанд ки ононро гурезгоҳе нест ва дуруд бар касе ки пайрави ҳидоят аст.

↑[1] . Аъроф/ 169
↑[2] . Аъроф/ 173
↑[3] . Софот/ 28
↑[4] . Бақара/ 143
↑[5] . Аҳзоб/ 67
↑[6] . Зумар/ 17
↑[7] . Зумар/ 17-18
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Донлуди маҷмӯъаи номаҳои ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло
Номи китоб: Ал-Калимуттаййиб; Маҷмӯъаи номаҳои ҳазрати
аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло
Ношир: Дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло
Навбати чоп: Якум
Замони чоп: 26 март 2019
Макони чоп: Душанбе; Тоҷикистон