Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Мақола
 

Ин рӯзҳо бори дигар шоҳиди ҷилваҳое аз адами аҳлияти режими ҷаббор ва хунрези оли Саъуд барои ҳокимият бар сарзамини ваҳй ва сарпарастии уммулқурои ҷаҳони Ислом ҳастем; Режиме ки аз ҳамон оғоз шаклгирӣ дар бодеаҳои наҷоди, бо шиъори такфири мусалмонони мухолиф ва саркӯби нидои мунтақидони худ, бар сари кор омада ва подшоҳии оли Умаяро бо мантиқи мустакбирона ва муфсидона эҳё намуд ва ҳокимияти ҷълӣ худро бо зулм ва ҷиноят ба рӯӣ хуни мусалмонони мазлум ва мустазъафи минтақа устувор сохт ва сипас дар ҳоле ки худро намояндаи Ислом ва танҳо мунодии тавҳид дар ҷаҳон мешумурад, ба оғӯши ғарб ғалтид ва ба урдугоҳи куффор ва мушрикин пайваст ва бо сӯъи истифода аз даромадҳои ҳосил аз ҳарамайни шарифайн ва захоъири беҳисоби нафт дар шибҳа ҷазира, ба тасбити ҳокимияти золимон ва нашри ақойиди инҳирофӣ ва ширкомези худ дар ҷаҳон пардохт.

Имрӯз низ равиши ворисони писари Саъуд ва писари Абдулваҳҳоб, ҳеҷ тағйире накардааст; Зеро инон ҳанӯз монанди ниёкони саффок ва ҷоҳталаб худ ҳозиранд барои ҳифзи ҳокимияти номашрӯъи худ ки ба лаккаи нанге дар ҷаҳони Ислом табдил шудааст, ҳар фитнаеро дар миёни мусалмонон барангезанд ва ҳар садои мухолиферо дар гулу хафа созанд; Ҳамчунонки то кунун бузургтарин латамот ва коритарин садамотро бар пайкари ранҷури ҷаҳони Ислом ворид сохтаанд ва бо ҳоким кардани хафақон ва фазои саркӯб ва ваҳшат дар сарзамини ваҳй, ҷойе барои нақди аъмол ва сиёсатҳои ғайри Исломии худ боқӣ нагузоштаанд.

Оре, тардиде нест ки ҷаҳони Ислом аз замони қудратгирии хонадони Саъд ба юмни ҳимоятҳои бедариғ ва ҳамаҷонибаи Биританиё, бо шеби бисёр тунде ба тарафи завол ва инҳитоти сиёсӣ ва фарҳангӣ ҳаракат намудааст; Чароки бо рӯйи кор омадани ин режим тундравӣ мазҳабӣ, аз як сӯ рӯйкардҳои ифротӣ ва тангназаронаи ваҳҳобӣ ба сурати фазояндае дар миёни мусалмонон афзойиш ёфта ва ухуввати Исломӣ ва хулқи азими Набавӣ дар миёни онон, ҷойи худро ба хушунат, такфир, тирур ва саркӯби якдигар дода, то ҷойе ки дар асари таблиғоти таҳрик кунанда ва иғвогаронаи ин шарурон, чизе аз эҳтироми мутақобил, тасомуҳ ва мудоро миёни мазоҳиби Исломӣ боқӣ намонда ва ҳатто адабиёти бисёре аз уламо ва муфтиён ба адабиёти авоми эҳсосотӣ ва бекорчиҳои кӯчагард монанд шудааст ва аз сӯӣ дигар, сиёсати танишзоӣ ва ноором кардани ҷаҳони Ислом аз тариқи ташкил ва тақвияти гурӯҳҳои такфирии муфсид ва ҳаросафкан монанди доъиш, ваъзиятеро ба вуҷуд овардааст ки мусалмонон дар ҳеҷ нуқтае аз ҷаҳон рӯӣ оромишро намебинанд ва ҳамаи вақт ва нерӯӣ худро ба ҷойи муқобила бо душманони Ислом, сарфи муқобила бо якдигар мекунанд, то ба ниёбат аз тарафи куффор ва мушрикон ба тазъиф ва тахриби якдигар бипардозанд ва аз як сӯ заминаро барои пешравӣ ва истилоъи ҳар чи бештари муттаҳид ва дусти қадимии оли Саъуд, режими ғосиби исроъил фароҳам кунанд ки битавонанд бо камтарин ҳазина ва мамонеъат, Фаластин ва атрофи онро ба тасарруфи худ даровард ва аз сӯӣ дигар майдонро барои ҷавлони низомӣ ва сиёсии абарқудратҳои ғарб ва шарқ дар кишварҳои Исломӣ боз кунанд то битавонанд ба баҳонаи мубориза бо терорисм, занону кӯдакон ва ҷавонони мусалмонро ба хок ва хун бикашанд ва нафту газ ва сойири манобеъи ононро ба ғорат бибаранд. Ин ҳамон чизе аст ки оли Саъудро ба дӯсти самимӣ ва ҳампймони арзишманди Амрико ва исроъил ва душмани ғаддор ва хатарноки кишварҳои мустақилли Исломӣ табдил кардааст!

Мутаъассифона мутталеъ шудем ки рӯзи гузашта ин режими саффок ва мунофиқ, ҳукми эъдоми теъдое аз мухолифон ва мунтақидони мусалмони худ аз ҷумла яке аз олимони барҷастаи аҳли ташаюъ ба номи шайх Намри Боқир Ал-Намрро бо баҳонаҳоӣ воҳӣ ва иддаъоҳоӣ собит нашуда, ба иҷро дароварда, дар ҳоле ки пайдост ҷурми бисёре аз онон, чизе ҷуз рӯшангарӣ алайҳи сиёсатҳои ин режими золим ва интиқод аз эъмоли ғайри Исломии он набудааст. Ҳар чанд муфтии муздур ва худфурухтаи ин режими Абдулазиз ибни Абдуллоҳи оли шайх, дар изҳоротӣ сахиф ва бепоя ки нишон аз хиёнатпешагии ин Каъбаул Аҳбори замон дорад, ҳукми қатли ин мусалмонони мазлумро «Бо такя бар китоби Худо ва суннати Паёмбар» дониста ва барои ҳифзи дин, обуру, ҷон, ақл ва моли мардум зарурӣ шумурдааст, аммо пур возеҳ аст ки изҳороти ин шайхи аъвар, мисдоқи боризи дурӯғ бастан бар Худованд ва Паёмбараш ва талбиси ҳақ ба ботил ва иъонат бар исму удвон аст ва ба ҳеҷ унвон наметавонад ин қабил аъмоли зидди Исломӣ ва ҷинояти ваҳшиёнаи оли Саъудро татҳир кунад.

Аммо гузашта аз ҳамаи ин мавзуъот, паёме ки воқеъаи таъассф барангези ахир ва ба таври куллӣ эъдоми бераҳмонаи олимони дигарандеш ва мунтақид дар Арабистони Саъудӣ дар худ дорад, ду нуктаи бисёр муҳим аст:

Нуктаи аввал инки бо иноят ба таъаллуқи шайх Намр ба ҷомеъаи аҳли ташаюъ, ин иқдоми режими оли Саъуд пеш аз ҳар чиз бар ихтилофоти фирқаи ва низоъҳои мазҳабӣ дар ҷаҳони Ислом доман мезанад ва муҷибӣ аз хасороти ҷуброн нопазир ва ҳазинаҳои газзоферо барои уммати мусалмон ба бор меоварад ки масъулияти мустақимми он мутаваҷҷеҳи оли Саъуд ва ҳокимони сафиҳ ва кӯтоҳфикри он аст; Чунонки гӯйи ин ҳокимони мунофиқ ва мағруз, на танҳо эътиное ба ҳифзи ваҳдати мусалмонон надоранд, балки иттифоқан ба дунболи дамидан дар оташи тафриқа миёни мазоҳиби Исломӣ аз тариқи ин рафторҳои таҳрикомез ва шарурона ҳастанд; Ба ин наҳв ки ба баҳонаи эъдоми як олими шиъа мазҳаб, шиъа ва сунниро ба ҷони якдигар бияндозанд ва мавҷи ҷадиде аз мунозиъоти мазҳабӣ ва фаҷойъи хунинро дар ақсои нуқоти ҷаҳони Ислом калид бизананд; Хусусан бо таваҷҷуҳ ба сиёсатҳои ғалат ва содалавҳонаи бархӣ ҳокимиони шиъа дар кишварҳое монанди Эрон ки ба ҷойи мудирияти бӯҳрон ва хунсо намудани тавтиъаи оли Саъуд, бо шулуғкорӣ ва таҳрики эҳсосоти мазҳабии мардум бидуни ҳидояти онҳо дар ҷиҳати саҳиҳ, ба ташдиди ихтилофот миёни аҳолии мазоҳиби мепардозанд.

Нуктаи дуввум ки аз ҳар нуктаи дигаре муҳимтар аст ва бо ин ҳол, аз чашми бисёрӣ аз мусалмонон пӯшида монда, он аст ки ин қабил ҷинояти сркӯбгарона дар Арабистони Саъудӣ, занги хатарӣ ҷиддӣ ва ҳушдорӣ таккондиҳанда барои мусалмононе аст ки бо назар ба ривоёти мутавотири Исломӣ, дар интизори зуҳури имом Маҳдӣ аз Маккаи муъаззама ба сар мебаранд; Чароки вақте оли Саъуд ба унвони мутаваллиёни ин шаҳр, ҳеҷ шахсияти муслеҳ ва мунтақидеро дар сарзамини худ таҳаммул намекунанд ва сар аз бадани ҳар олими мусалмоне ки амри ба маъруф ва наҳй аз мункар намояд ҷудо мекунанд ва барои ин кор аз ҳеҷ эътироз ва мухолифате низ дар миёни мусалмонон парво надоранд, рӯшан аст ки бо имом Маҳдӣ низ дар сурати зуҳур ҳамин корро анҷом медиҳанд ва он гоҳ аз дасти ин мусалмонони мунфаъил низ дар беҳтарин ҳолати мумкин, корӣ бештар аз ҳамин вокунишҳои эҳсосӣ ва гузаро дар чанд нуқта аз ҷаҳони Ислом бар намеояд! Ин ба маънои он аст ки мавҷудияти оли Саъуд, аз бузургтарин мавонеъи мавҷуд бар сари роҳи зуҳури Маҳдӣ аст ва то ҳангоме ки ин ҷабборон бар Макка ва Мадина ҳукм меронанд, имконе барои зуҳури он ҳазрат вуҷуд надорад. Аз ин рӯ, яке аз муқаддамоти воҷиб ва иҷтиноб нопазир барои зуҳури он ҳазрат ки ҳамвора мавриди иноят ва таъкиди ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло қарор дошта, халаъи яди оли Саъуд аз пардадории Каъба ва ихроҷи онон аз ҳарамайни шарифайн аст; Ҳамчунонки ин олими басир ва вафодор ба Маҳдӣ, дар бахше аз китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом» зимни ишора ба адами салоҳияти оли Саъуд фармудааст:

«Азли онон аз тасаддии ҳарам ва супурдани он ба Маҳдӣ, воҷиб аст; Ҳамчунонки ихроҷи онон аз Макка, балки Ҷазиратул Араб, ба иқтизои вуҷуби ихроҷи мушрикон аз он, воҷиб аст; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلَا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَذَا;[1] «Эй касоне ки имон овардед! Ҷуз ин нест ки мушрикон наҷасанд, пас баъд аз ин солашон ба Масҷидул Ҳаром наздик нашаванд»; Хусусан бо таваҷҷуҳ ба инки Макка, бино бар ахбори мутавотир, паноҳгоҳи Маҳдӣ пеш аз зуҳури ӯст[2] ва бо ин васф, истелоъи золимон бар он, хатарӣ ҷиддӣ барои ӯ шумурда мешавад ва табъан бар ҳамаи мусалмонон воҷиб аст ки ҳар чи зудтар, истелоъи золимон бар ин шаҳрро бартараф кунанд то амният ва имкони зуҳури Маҳдӣ дар он, фароҳам шавад. Ҳар чанд ҷангидан дар ин шаҳр, ба иқтизои ҳурмати он аз ҷониби Худованд, ҷойиз нест; Чунонки фармудааст: ﴿وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّى يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ;[3] «Ва бо онон назди Масҷидул Ҳаром наҷангед то онгоҳ ки онон бо шумо дар он биҷанганд» Ва аз ин рӯ, чорае ҷуз қатъи дастрасӣ онон ба ин шаҳр аз хориҷи он нест ва чи басо қатъи робитаи мусалмонон бо онон дар заминаи иқтисодӣ, сиёсӣ ва фарҳангӣ, муқаддимаи ин корро фароҳам созад.»[4]

Бо ин васф, рӯшан аст ки то ҳокимони оли Саъуд бо табхир дар кохҳои заррини худ гом бармедоранд ва ҷоми шароби худро ба ҷоми шароби кофирон ва мушрикин мезананд ва ба ифсод дар сарзамини ваҳй идома медиҳанд ва бо тасарруфоти удвонии худ, байтулмоли мусалмонон ва даромадҳои ҳосил аз ҳаҷҷу умра ва фуруши нафтро алайҳи мусалмонон ва ба суди душманони Ислом ҳазина менамоянд, замина барои зуҳури Маҳдӣ фароҳам нест ва ин амр, таваққуъӣ нобаҷо ва хиёлӣ хом хоҳад буд, дар ҳоле ки агар мусалмонон барои нобудии оли Саъуд ё дасти кам, қатъи яди онон аз Макка ва Мадина, иҷмоъе ҳосил намоянд, қодир хоҳанд буд ки масалан аз тариқи таҳримҳо ва фишорҳои иқтисодӣ дар кӯтоҳтарин замони мумкин, камари иқтисоди пушолӣ ва такмаҳсулии оли Саъудро ки беҳуда фарбеҳ шудааст, бишкананд ва заминаи суқути онро фароҳам созанд; Чунонки ба унвони намуна, бо таҳрими Арабистон дар ду ҳавзаи хариди нафт ва умраи муфрада, касраӣ будиҷаи ин кишвар аз 98 милиорд долар дар соли гузашта ки ба худии худ рукудӣ бесобиқа барои касрӣ будиҷа дар ин кишвар маҳсуб мешавд, ба чандин баробар хоҳад расид ва низоми иқтисодии ин кишварро комилан фалаҷ хоҳад кард. Бидуни шак заъфи шадиди низоми иқтисодӣ ва гардиши сармояи оли Саъуд, барои нобудии ин режим ё дасти кам водор кардани он ба тағйири равиши худ кофӣ хоҳад буд ва ин ҳамон чизе аст ки зуҳури Маҳдиро наздик хоҳад сохт ин шоъ Аллоҳ.

↑[1] . Тавба/ 28.
↑[2] . Нигоҳ кун ба: Абдурразоқ, Ал-Мусаннаф, ҷ11, с371; Муснади ибни Ҷаъд, с393; Ибни абӣ Шейба, Ал-Мусаннаф, ҷ8, с308; Муснади Аҳмад, ҷ6, с105, 259, 287, 289, 290, 316 ва 318; Муснади ибни Роҳувей, ҷ4, с121; Саҳиҳул Бухорӣ, ҷ2, с159; Саҳиҳул Муслим, ҷ8, с166, 167, ва 168; Сунани ибни Моҷа, ҷ2, с1350; Сунани абӣ Довуд, ҷ2, с310 ва 311; Сунанул Тирмизӣ, ҷ3, с317; Сунанул Нисоӣ, ҷ5, с206 ва 207; Саҳиҳ ибни Ҳиббон, ҷ15, с157; Ҳокими Нешобурӣ, Ал-Мустадрак, ҷ4, с429, 431 ва 520.
↑[3] . Бақара/ 191.
↑[4] . Ҳошимии Хуросонӣ, Бозгашт ба Ислом, с329 ва 330
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани
мақола ё нукта
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед мақолот, хотирот ва дилнавиштаҳои худро дар пайванд бо осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш ба намоиш гузошта шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи мақола ё нукта дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.