أَخْبَرَنا عَبْدُ اللّهِ بْنُ حَبيبٍ الطَّبَرِيُّ، قالَ: سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ الْهاشِميَّ الْخُراسانِيَّ يَقُولُ: ما ذِئْبانِ ضارِيانِ فِي غَنَمٍ قَدْ غابَ عَنْها راعِيها أَحَدُهُما فِي أَوَّلِها وَ الْآخَرُ فِي آخِرِها يَمْزُقانِ مِنْ كُلِّ جانِبٍ بِأَضَرَّ فِي قَوْمٍ مِنْ عالِمَيْنِ أَحَدُهُما يَتَّبِعُ السُّلْطانَ وَ الْآخَرُ يَتَّبِعُ السُّوقَ!
Тарҷумаи гуфтор:
Абдуллоҳ ибни Ҳабиби Табарӣ моро хабар дод, гуфт: Шунидам ҳазрати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ мефармояд: Ду гурги даранда дар галлае ки чӯппони он ғойиб аст, дар ҳоле ки яке дар ҷилави он ва дигарӣ дар ақаби он аст ва аз ҳар тараф пора мекунанд, зиёнбортар аз ду олим дар қавме нестнад ки яке аз он ду аз ҳоким ва дигарӣ аз бозор (ё кӯча) пайравӣ мекунад!
