Бо сипос аз шумо, ёдовар мешавем ки афзоиши диққати ва эҳтиёти шумо дар мувоҷеҳ бо аҳодис, бисёр муборак ва қобили ситоиш аст; Зеро аз афзоиши тақвои шумо дар динатон ҳикоят дорад ва нишон медиҳад ки шумо оқилонатар аз гузашта амал мекунед; Бо таваҷҷуҳ ба инки бепарвоии як нафар дар ахзи ба аҳодис, бо вуҷуди эҳтимоли ҷаълӣ будан ё заъиф будани онҳо, на танҳо аз диндории ӯ нашъат намегирад, балки аз бемаболотии ӯ дар динаш бар мехезад ва ин бар хилофи таваҳҳуми ройиҷ дар миёни авом аст; Зеро онон мепиндоранд ки муқтазои диндорӣ, ахзи ба ҳар ҳадисе аст агачи воҳид ва ғайри яқинӣ бошад, дар ҳоле ки чунин ҳадисе танҳо муҷиби занн мешавад ва Худованд аз ахзи занн наҳй карда ва бо ин васф, ахзи ба чунин ҳадисе, нофармонии Худованд аст ва шакке нест ки нофармонии Худованд наметавонад муқтазои диндорӣ бошад!

Бале, аҳмияти ин қоъида дар робита бо аҳодиси эътиқодӣ ва фиқҳӣ бештар аст ва дар робита бо аҳодиси ахлоқӣ ва тарбиятӣ ки ҳовии нукоти эътиқодӣ ва фиқҳӣ нестанд, камтар аст; Монанди аҳодиси амр кунанда ба ростгӯӣ ва ятимнавозӣ ва ҳусни халқ ва бар по доштани намози шаб ва наҳй кунанда аз фаҳшо ва ҳирс ва ҳасад ва ҷадал; Бо таваҷҷуҳ ба инки ин аҳодис ҳатто агар айнан аз маъсум содир нашуда бошад, мислан содир шудаанд ва ахзи ба мазмуни куллии онҳо ахзи ба занн маҳсуб намешавад, балки ахзи ба яқин аст. Аз ин рӯ, истифода аз ин қабил аҳодиси ахлоқӣ ва тарбиятӣ, ҳар чанд мутавотир набошад, ишколе надорад ва истешҳод ба онҳо аз он ҳайс ки мутобиқ бо Қуръони карим ва аҳодиси мутавотир ва мутобиқ бо ақли салим ҳастанд, ҷойиз аст; Бар хилофи аҳодиси марбут ба ақойид ва аҳком ки ногузир бояд мутавотир бошанд; Ба ин маъно ки лафз ё мазмуни онҳо дар ҳар табақа тавассути ҳаддиақал чаҳор нафар ривоят шуда бошад ва ин бо муроҷиъа ба ҷавомеъи ҳадисии мутаъаххир ки маҷмӯъаи аҳодиси расида дар бораи ҳар мавзӯъро дар як боб ҷамъоварӣ кардаанд, ба осонӣ қобили баррасӣ аст; Чароки бо ин муроҷиъа то ҳадди зиёде маълум мешавад ки дар бораи як ақида ё ҳукм, чанд ҳадис бо чанд тариқ расида ва кадом як воҳид ва кадом як мутавотир аст.

Бале, рӯшан аст ки ин аз роҳкорҳои муваққат барои шинохти ақойид ва аҳкоми Исломи аст ва роҳкори аслӣ, дастрасӣ ба халифаи Худованд дар замин аст ки дар раъси таколиф қарор дорад ва бо заминасозӣ барои зуҳури ӯ мумкин аст ва заминасозӣ барои зуҳури ӯ мубтанӣ бар ҷамъ шудани назди Мансури Ҳошимии Хуросонӣ аст ки мусалмононро ба ҷамъ шудан барои ёрии Маҳдӣ фаро мехонад; Чароки ҳаргоҳ шуморӣ кофӣ аз мусалмонон барои ёрии Маҳдӣ ҷамъ шаванд, зуҳури ӯ бино бар ваъда ва суннати Худованд қатъӣ аст.

Худованд ҳамаи моро барои қиём ба ин вазифаи хатири Исломӣ муваффақ гардонад.