| Нависандаи нақд: Алӣ Розӣ | Тарихи нақд: 15/3/2020 |
Бархӣ мегӯянд ҳамон тавар ки ҳазрати Маҳдӣ (а) мавъуд ҳастанд, даъват кунандагон ва заминасозони зуҳури эшон ба ҳукми ақли салим бояд мавъуд бошанд; Зеро ақл ҳукм мекунад ки Расули Худо ва сойири аъимаи аҳли байт ба онҳо башорат диҳанд ва мардумро ба сӯӣ онҳо суқут диҳанд. Ҳол чигуна аст ки алломаи Хуросонӣ исрор доранд фақат бар мавориди яқинии китоби «Бозгашт ба Ислом» такя кунем ва ба мавориде ки ба Хуросонии мавъуд дар аҳодиси мӯътабар ишора шуда такя накунем? Дар ин сурат чигуна ба яқини комил бирасем? Дар маҷмӯъ ривоёте ки аз Расули Худо (с) ва Амирул Мӯъминин ва сойири аъимаи аҳли байт нақл шуда ба сароҳат мавориди зкйл барои шинохти яке аз нойибони хосси ҳазрати Маҳдӣ (а) ишора шуда:
- Соҳиби парчамҳои сиёҳ
- Ҳошимӣ ва Хуросонӣ будан
- Фотимӣ будан
- Ҳасанӣ ё Ҳусейнӣ будан
- Ҷавони зебо рӯй
- Дар кафи дасти чаппаш хол аст.
- Пешопеши лашкараш Шуъайб ибни Солеҳи Тамимӣ аст.
- Ганҷҳои Толиқон ӯро иҷобат мекунанд.
- Бо банӣ Умаяи охири замон (Суфиёнӣ) ҷанг мекунад ва ӯро шикаст медиҳад.
- Ҳазрати Маҳдӣ дар лашкараш пинҳон аст ва ӯро ҳидоят мекунад ва ...
Ҳамаи маворид нишон аз он дорад ки Расули Худо ва аъиммаи аҳли байт нишонаҳоеро лозим дидаанд барои шиносойии ӯ матраҳ намуданд, ҳамон тавр ки Салмони Форсӣ ҳангоми вуруд ба Мадина нишонаҳоеро ки аз китоби осмонӣ бардошт карда буд бо Расули Худо татбиқ дод ва ба яқини комил расид ва ба ҳазрат имон овард. Лутфан дар ин маврид бештар тавзиҳ диҳед.
| Посух ба нақди шумораи: 5 | Тарихи посух ба нақд: 19/3/2020 |
Ривоёт дар бораи зуҳури марде аз Хуросони бузург бо парчамҳои сиёҳ ки ба сӯӣ Маҳдӣ фаро мехонад ва барои ҳокимияти ӯ заминасозӣ мекунад, мутавотир аст ва агар касе эҳтимол медиҳад ки ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло назар ба иҷтимоъи сифоти мазкур, ҳамон мард аст, набояд дар интизори иддаъои ӯ биншинад, балки бояд дар бораи ӯ таҳқиқ кунад ва таҳқиқ дар бораи ӯ, бо руҷуъ ба ӯ ё руҷуъ ба касоне мумкин аст ки ба ӯ руҷуъ доранд то дар бораи нишонаҳои ӯ иттилоъ ҳосил кунад; Чароки шинохти Хуросонии мавъуд мутаваққиф бар иддаъои ӯ нест, бал мутаваққиф бар нишонаҳое аст ки барони ӯ ривоят шудааст, хоҳ ӯ онро иддаъо кунад ва хоҳ ба далойиле аз иддаъои он худдорӣ кунад; Зеро дар ривоёт наёмадааст ки Хуросонии мавъуд, худро Хуросонии мавъуд мешуморад, бал танҳо нишонаҳое барои ӯ омада ва рӯшан аст ки ин нишонаҳо, барои шинохти ӯ тавассути дигарон қатъи назар аз иддаъои ӯ кофӣ аст; Бо таваҷҷуҳ ба инки агар қатъи назар аз иддаъои ӯ кофӣ набошад, бо назар ба иддаъои ӯ низ кофӣ нахоҳад буд; Зеро иддаъо барои касе ки нишонаҳои Хуросонии мавъудро надорад судманд нест, ҳамчунонки тарки иддаъо барои касе ки нишонаҳои Хуросонии мавъудро дорад, зиёнбор нест. Аз ин рӯ, Буҳайрои насронӣ Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва салломро пеш аз онки иддаъо кунад, бо нишонаҳояш шинохт ва ин аз боби он буд ки гуфтаанд; «Офтоб омад далили офтоб» ва гуфтаанд: «Ҳунар биёр ва забоноварӣ макун Саъдӣ/ чи ҳоҷат аст бигӯяд шакар ки шининам!»