| Нависандаи нақд: Ношинос | Тарихи нақд: 17/1/2015 |
Бино бар таҳқиқоти мо, «Мансури Ҳошимии Хуросонӣ» як номи мустаъор аст.
| Посух ба нақди шумораи: 1 | Тарихи посух ба нақд: 17/1/2015 |
Ҳар чанд ҳуввияти худи шумо барои мо маълум нест ва эҳтимоли зиёд медиҳем ки худатон аз номи мустаъор истифода мекунед ва намедонем ки таҳқиқоти казойии шумо бо чи ангеза ва бар пояи кадом салоҳят ва бо этико ба чи манобеъи хабарӣ анҷом шудааст, вале ба шумо пешниҳод мекунем ки чандон ба ин кашфиёти худ эътимод надошта бошад ва ҳамвора эҳтимоли хато ва иштибоҳро дар онҳо лиҳоз намойед, то ба ҷойи Каъба сар аз Туркистон дар наёваред; Чунонки гуфтаанд: «Тарсам ки нараси ба Каъба эй аъробӣ / к-ин роҳ ки ту меравӣ ба Туркистон аст»!
Дар ъайни ҳол, ин имкон низ вуҷуд дорад ки ҳадси шумо саҳиҳ бошад; Зеро аввалан истифода аз номи мустаъор дар миёни озодагоне ки бо тавоғит ва зӯрмандони ҷаҳон мубориза мекунанд ва ёронӣ андак ва душманонӣ бисёр доранд, ройиҷ аст ва кори ғайри оддӣ ва дур аз интизоре маҳсуб намешавад; Сониян бисёрӣ аз мардум дар ҷаҳон дорои ду ном ҳастанд ки бо яке дар миёни наздикон ва дӯстон ва бо дигарӣ дар миёни дигарон шинохта мешаванд, дар ҳоле ки шахсияти, равиш ва аҳдофи онон дар ҳар сурат собит ва мушаххас аст; Солисан иттихози алқоби неку барои пешвоён ва олимони дини, корӣ маъмули аст, бал суннатӣ Исломӣ ба шумор меравад ки гоҳе тавассути ёрон ва дӯстдоронашон ва бо таваҷҷуҳ ба хисол ва сифоти некуи онон анҷом мешавад ва ҳатто бештар аз номҳои худашон шӯҳрат меёбад; Чунонки ба унвони намуна, лақаби «Мустафо» барои Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ва лақаби «Аҳмад» ки дар Инҷил бо он муъаррифӣ шуда ва ин қабил буда ва лақаби «Сиддиқ» барои Абу Бакр ва лақаби «Форуқ» барои Умар ва лақаби «Зиннурайн» барои Усмон ва лақаби «Муртазо» барои Алӣ аз ин қабил буда ва барои Алӣ номи дигаре буда ки гӯё модараш бар ӯ ниҳода буда ва ба он шӯрат надошта; Чунонки бо ишора ба он фармудааст: «أنا الذّي سمّتني أمّي حیدره/ ضرغام آجام و لیث قسوره» яъне ман касе ҳастам ки модарам манро Ҳайдар номид ва он ба маънои бабри бешаҳо ва шери жиён аст. Соири пешвоёни аҳли байт низ алқоби мухталифе монанди «Боқир», «Содиқ», «Козим» ва «Ризо» доштанд ки имрӯз ба онҳо шинохтатар ҳастанд то ба номҳои худашон, бал Маҳдӣ ки Мансур ба сӯӣ ӯ даъват мекунад низ номи дигаре дорад ва «Маҳдӣ» лақаб ва шӯҳрати ӯст; Фориғ аз онки Худованд номи бархӣ аз авсиёъашро низ пас аз баргузидани онон тағйир дода; Чунонки дар Таврот омадааст ки хитоб ба Иброҳим алайҳи салом ки номаш «Абраам» буд фармуд: «Номи ту аз ин пас дигар Абраам хонда нахоҳад шуд, балки номи ту Иброҳим хоҳад буд; Зеро ки туро падари қавмҳои бисёр Гардонидаем»[1] Ва хитоб ба ӯ фармуд: «Ва аммо ҳамсарат Сорои, дигар номи ӯро Сорои махон, балки номи ӯ Соро хоҳад буд»[2] Ва хитоб ба Яъқуб алайҳи салом фармуд: «Номи ту Яъқуб аст, вале аз ин пас дигар номи ту Яъқуб хонда нахоҳад шуд, балки номат Исроъил хоҳад буд. Пас ӯро Исроъил Номид»[3] Балки аз он ба масабаи суннати Худ хабар дод ва хитоб ба душманони Худ фармуд: «Худованд шуморо хоҳад кушт ва ходимони хешро ба исми дигар хоҳед номид»[4] Бо таваҷҷуҳ ба ин шавоҳид, мумкин аст ки ҳадси шумо саҳиҳ бошад; Ба ин маъно ки «Мансур» низ лақаб ва шӯҳрати нависандаи китоби «Бозгашт ба Ислом» ва заминасози зуҳури Маҳдӣ бошад, вале бидуни шак ин чизи муҳҳиме нест ки фикри шумо ва кӯтоҳфикроне монанди шуморо ба худ машғул карда ва ба дастовези сустатон барои таблиғ бар зидди ин олими бузург ва мазлум табдил шудааст; Чароки мусалламан аз назари оқилон, танҳо андешаҳо ва омӯзаҳои Исломӣ ва ислоҳгаронаи ӯ аҳмият дорад ва ному лақаб ва шӯҳрати ӯ таъйин кунанда нест; Бо таваҷҷуҳ ба онки ин андешаҳо ва омӯзаҳо муттакӣ бар ном ва лақаб ва шӯҳрати ӯ нест то бо тағйири он тағйир ёбад, бал муттакӣ бар китоби Худо ва суннати мутавотири Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ва аҳкоми қатъии ақл аст ки дар ҳар ҳол собит ва қобили пайравӣ аст. Бинобарин, шумо метавонед тасаввур кунед ки номи Мансури Ҳошимии Хуросонӣ, Муҳаммад, ё Алӣ, ё Умар, ё Саъид, ё Ҷаъфар, ё Қосим, ё Муҳаммад Алӣ, ё Абдуллоҳ, ё чизи дигаре аз ин қабил аст; Чароки ӯ ҳар номе дошта бошад, нависандаи китоби «Бозгашт ба Ислом» ва раҳбари наҳзати мубораке аст ки ба кӯрии чашми мунофиқон ва бемордилон, барои иқомаи Исломи холис ва комил дар ҷаҳон ва таҳаққуқи ҳокимияти Маҳдӣ зуҳур кардааст ва бо вуҷуди ҳамаи адоватҳо ва ҷавсозиҳо ба ҳаракати худ то расидан ба ормони мутаъолӣ ва муқаддасаш имома медиҳад Ин Шоъ Аллоҳ.