Ба ҳар гӯшае ки менигарӣ шайтонеро мебинӣ ки парчамеро барафрошта ва ба сӯӣ худ фаро мехонад ва аботилӣ чандро барои мардум зинат медиҳад то аз ӯ пайравӣ кунанд, бидуни ҳуҷҷате аз ҷониби Худованд ё аҳаде аз ҷониби халифааш ва ҳеҷ якро намебинӣ магар онки фурумоягонӣ чандро гирд оварда ва саргарм сохта ва ба ин бовар расондааст ки дӯстони Худованданд ва дӯстоне ҷуз онон барои Худованд нест, дар ҳоле ки на дар илм бо дӯстони Ӯ қаробате доранд ва на дар амал бо онҳо шабоҳате; Ҷуз инки номҳои онҳоро бар худ ниҳодаанд ва мақомҳои онҳоро иддаъо кардаанд, то шояд беҳтар аз чизе ки ҳастанд ба назар оянд ё ба сабаби коре ки анҷом надодаанд ситойиш шаванд; Чунон калоғе ки худро уқоб номида ё қурбоғае ки худро булбул, то касоне ки дар умри худ уқоб ё булбуле надидаандро бовар ояд! Дар ҳоле ки Худованд ҳар касро бихоҳад бар мегузинад ва ҳар касро бихоҳад хор медорад ва касеро аз Ӯ талабе нест! Пас агар ононро бубинӣ ки чигуна аҳвоъи худро худои худ гирифтаанд ва дар увҳоми худ фуру рафтаанд ва аз зунуни худ пайравӣ кардаанд, ба шигифт меойи ва мепиндорӣ ки галлаи гӯсфандонанд, ё гурӯҳи ҷоду шудагон! Ба хобҳои мағшуши худ фирефта ва ба орзуҳои дарози худ дил баста! Гоҳе дар водии муташобиҳот саргардон, гоҳе дар гирдоби такаллуфот ғӯтавар! Аз нодорӣ ба ривояте овехта ва аз ночорӣ ба таъвиле пардохта! Он қадр ба худ талқин кардаанд ки гӯйи худ низ бовар кардаанд! Ҷуз муғолита мантиқе надоранд ва ҷуз забонбозӣ шевае намешиносанд! Барои ҳар ишколе баҳонае ёфтаанд ва бар рӯйи ҳар рихнае молае кашидаанд! Дурӯғро бо рост меомезанд то бовари он осонтар афтад ва ботилро бо ҳақ мепӯшонанд то тамйизи он душвортар гардад! Агар олимеро бинанд аз ӯ мегурезанд то мабодо расвошон созад ва агар ҷоҳилеро бинанд ба ӯ меовезанд то шояд фирефтааш созанд! Бо талбисҳо ва тадлисҳо, монанди тоъун шуюъ меёбанд ва монанди саратон пешравӣ мекунанд, то заминро ба гуфтори ёва биянборанд ва замонро ба гумони бад биёлоянд, то гуфтори дуруст дар он равнақе наёбад ва роҳи рост дар он кж намояд! Бо ҷазм ва бе далил ва бо эҳсос ва бе ақл, бархӣ бар рӯӣ бархӣ дигар рехтаанд ва тӯдаҳои фитнаро сохтаанд, то марди беилмро гумроҳ созанд ва зани бефикрро бадбахт кунанд! Зинҳор! Зинҳор! Аз макри онон бар ҳазар бошед ва дар доми онон фуру наяфтед, ҳангоме ки шуморо ба сӯӣ касе ҷуз халифаи Худованд мехонанд, бо калимоте ки аз кара нармтар аст ва ибороте ки аз асал ширинтар, то чунон бода ҳушатонро бирабоянд ва чунон руспие дилатонро биларзонанд; Чароки даъвати онон ба сӯӣ ҳовия аст ва фарҷоми онон ҷуз табоҳӣ нест ва вой бар касе аст ки даъвати ононро пазиранда аст! Ба Худо савганд ҳеҷ буте сохта намешавад магар инки парастандагоне барои он ёфт мешавад, агарчи каллаи харе бар сари чӯбе бошад; То он гоҳ ки ҷунбандае аз замин берун ояд ва бо мардум гуфтор кунад, пас бар хуб ва бад нишоне ниҳад ки бо он шинохта шаванд; Ҳароина мардум ба нишонаҳои Худованд яқин намедоштанд!