| Нависандаи пурсиш: Ҳодӣ | Тарихи пурсиш: 29/6/2016 |
Аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло, яке аз мавонеъи аслии такшили ҳукумати Маҳдӣ алайҳи саломро вуҷуди ҳукуматҳои тоғутии феълӣ медонанд, дар ҳоле ки бештари ин ҳукуматҳо монанди ҳукумати Эрон, на танҳо худро монеъи зуҳур намедонанд, бал худро аз пештозони заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом медонанд ва ҳар коре мекунанд, онро заминасозӣ барои зуҳур медонанд.
Аввал инки чи тавр бояд ба ин ҳукуматҳо фаҳмонд ки дар масири дурусте нестанд ва монеъи аз ташкили ҳукумат барои Маҳдӣ алайҳи салом ҳастанд?!
Дуввум ҳол ки ҳокимони ин ҳукуматҳо намехоҳанд худ канор бираванд, вазифаи мардум ва ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ, барои бардоштани ин монеъи бузург чист ва чи коре метавонанд анҷом диҳанд?
| Посух ба пурсиши шумораи: 0 | Тарихи посух ба пурсиш: 4/7/2016 |
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
Аввалан заминасонӣ барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом як унвони мубҳам ва сайёл нест, балки маънои мушаххас ва собите дорад ва он ҳамоно даъвати мардум ба итоъат аз Маҳдӣ алайҳи салом ба ҷойи итоъат аз ғайри ӯ ва ташвиқи онон ба эҷод ва ҳифзи ҳукумати ӯ ба ҷойи эҷод ва ҳифзи ҳукумати дигарон аст ва бо ин васф, касе ки акси ин корро анҷом медиҳад, ба ин тартиб ки мардумро ба итоъат аз худ монанди итоъат аз Маҳдӣ алайҳи салом даъват мекунад ва ба эҷоду ҳифзи ҳукумати дигарон ба ҷойи эҷод ва ҳифзи ҳукумати он ҳазрат ташвиқ менамояд, заминасози зуҳури он ҳазрат нест, балки ба рӯшанӣ монеъи зуҳури он ҳазрат аст, агарчи аз фарти беҳаёйи ва авомфиребӣ, худро заминасози зуҳури он ҳазрат бишуморад; Монанди бархӣ ҳокимони минтақа ки итоъат аз худро монанди итоъат аз Маҳдӣ алайҳи салом воҷиб медонанд ва дағдағае ҷуз ҳифзи ҳукумати худ ба ҳар наҳви мумкин надоранд, то ҳадде ки мӯътақиданд ҳифзи ҳукумати онон «Аз ҳифзи як нафар валув имоми аср бошад аҳмияташ бештар аст»[1] ва аз ин рӯ, бо даъвати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло ба сӯӣ ҳукумати он ҳазрат мухолифат мекунанд.
Сониян ҳар ҳокими мусалмоне ки ба сӯӣ Худованд тавба кунад, метавонад заминасози зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом бишавад ва он ба ин тартиб аст ки эълон кунад:
1 . Даъвати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъолоро мепазирад ва бидуни чашмдоште аз он ҳимоят мекунад.
2 . Мардумро муваззаф ба итоъат аз худ намекунад, балки муваззаф ба итоъат аз Маҳдӣ алайҳи салом медонад ва барои худ ҳаққи ҳокимият қоъил нест.
3 . Мутаъаҳҳид ба канорагирӣ аз ҳукумат ва вогузории он ба Маҳдӣ алайҳи салом бидуни қайд ва шарт аст ва ҳукми ӯ дар бораи худро мепазирад.
4 . Ҳаминаи интиқоли ҳукумат ба Маҳдӣ алайҳи саломро амалан ва бо эҷоди бистаҳои иҷройи ва зарфиятҳои қонунӣ фароҳам мекунад.
5 . Тазминҳои лозим барои ҳифзи амният ва озодии Маҳдӣ алайҳи салом дар сарзамини худро ироъа ва барои ҷалби эътимоди ӯ талош мекунад.
6 . Неруҳои мусаллаҳро барои ҳифозат аз Маҳдӣ алайҳи салом дар ҳар нуқтаи ҷаҳон омода ва басейҷ мекунад.
7 . Аз мардум барои Маҳдӣ алайҳи салом байъат мегирад ва ононро барои ҳимоят аз ӯ тарбият ва созмондиҳӣ мекунад.
Рӯшан аст ки ҳаргоҳ яке аз ҳокимони мусалмон ҳамаи ин ҳафт корро бо имон ва ихлоси кофӣ анҷом диҳад, ба наҳве ки аз назари коршиноси одил ва мустақиле монанди аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло муносиб ва қаноъатбахш бошад, замина барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом фароҳам мешавад ва зуҳури он ҳазрат пас аз фароҳам шудани заминааш ҳатмӣ аст. Он гоҳ он ҳазрат дар бораи чунин ҳокими мусалмоне ба суратӣ одилона ҳукм мефармояд ва қатъан тавба ва ислоҳи ӯро дар назар мегирад ва бо дар назар гирифтани он, чи басо ӯро авф ва дар симаташ ибқо мекунад ё кори дигаре анҷом медиҳад ки худ ба он огоҳтар аст.
Солисан ҳар ҳокими мусалмоне ки ба сӯӣ Худованд тавба накунад, ба ин маъно ки пас аз шунидани даъвати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло, бар рӯйкарди пешини худ пой бифишорад ва корҳои ҳафтгонаи фавқро анҷом надиҳад, душмани Худованд ва Паёмбари Ӯ саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ва муфсиди дар замин шумурда мешавад ва табъан муқобила бо ӯ бо риъояти маротиби амри ба маъруф ва найҳи аз мункар, бар ҳар мусалмоне воҷиб аст; Чунонки аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло дар бораи чунин ҳокиме фармудааст:
<Ҳар кас ҷуз Маҳдӣ, мусалмононро ба байъати бо хеш даъват кунад, имоме аст ки ба сӯӣ оташ даъват мекунад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ﴾[2]; «Ва ононро имомоне сохтем ки ба сӯӣ оташ даъват мекунанд», бал тоғуте аст ки ба ҷои Худованд парастиш мешавад ва пайравонашро аз нур ба торикӣ берун мебарад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴾[3]; «Ва касоне ки кофир шуданд, сарпарастонашон тоғутанд, ононро аз нур ба торикӣ берун мебаранд, онон ҳамнишинони оташанд ва дар он ҷовидон хоҳанд буд»; Бал ҳар кас ҷуз Маҳдӣ, мусалмононро бо силоҳи худ бизанад то дар байъати ӯ дохил шаванд, бо Худованд ва халифаи Ӯ, ба муҳориба бархоста ва дар замин фасод ангехтааст ва сазои касоне ки бо Худованд ва халифаи Ӯ, ба муҳориба бар мехезанд ва дар замин фасод меангезанд, ҷуз ин нест ки кушта шаванд ё ба дор овехта шаванд ё дастҳо ва пойҳошон ба хилофи ҳам бурида шавад ё аз замин ронда шаванд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴾[4]; «Сазоӣ касоне ки бо Худованд ва Паёмбараш ба ситез бар мехезанд ва дар замин фасод меангезанд ҷуз ин нест ки кушта ё ба дор овехта шаванд ё дастҳо ва пойҳошон ба хилофи ҳам бурида шавад ё аз замин ронда шаванд; Он барояшон хорие дар зиндагии дунёст ва барояшон дар охират азобӣ бузург хоҳад буд» Ва ман агар дар замин тамаккун ёбам, ононро ба сазоӣ аъмолашон хоҳам расонд; Чароки бардоштани онон аз сари роҳи Маҳдӣ, бар ҳар мусалмоне ки мутамаккин аз он бошад, воҷиб аст.>[5]
Бинобарин, вазифаи мусалмонон дар ҳар як аз кишварҳои Исломӣ он аст ки ҳокими худро бо гуфтори нарм ба сӯӣ корҳои ҳафтгонаи фавқ даъват кунанд. Пас агар даъвати ононро пазируфт, бо ӯ дар анҷоми корҳои ҳафтгонаи фавқ ҳамкорӣ кунанд ва агар даъвати ононро напазируфт, ӯро бо гуфтори сахт ба сӯӣ корҳои ҳафтгонаи фавқ даъват кунанд то даъвати ононро бипазирад ва агар боз ҳам даъвати ононро напазируфт, ӯро бо фаъолиятҳои маданӣ ва аз ҷиҳоти сиёсӣ ва иқтисодӣ таҳти фишор қарор диҳанд то даъвати ононро бипазирад ва агар боз ҳам даъвати ононро напазируфт, ӯро барканор кунанд ва касеро ба ҷойи ӯ бигуморанд ки корҳои ҳафтгонаи фавқро анҷом медиҳад ва агар ҳозир ба канорагирӣ нашуд, бо ӯ биҷанганд то ҳангоме ки ҳозир ба канорагирӣ шавад ё корҳои ҳафтгонаи фавқро анҷом диҳад ва агар касе дар ҷанги бо ӯ кушта шавад, шаҳид аст ва монанди касе аст ки дар рикоби Маҳдӣ алайҳи салом кушта шудааст.
Ин маънои заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом аст ки аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло бунёни онро ниҳода ва дар ҳоли тарроҳӣ ва иҷройи он аст, дар ҳоле ки бархӣ ҳокимони минтақа аз он метарсанд ва пешгирӣ мекунанд. Бо ин васф, ҳар кас мехоҳад ба аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло мулҳақ шавад то ба эҷоди ҳукумати Маҳдӣ алайҳи салом ёрӣ расонад ва ҳар кас мехоҳад ба бархӣ ҳокимони минтақа мулҳақ шавад то ба ҳифзи ҳукумати онон ёрӣ расонад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَى شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَى سَبِيلًا﴾[6]; «Бигӯ ҳар кас ба шеваи худ амал кунад, пас Парвардигоратон ба касе ки ҳидоятёфтатар аст донотар аст»!