Нависандаи пурсиш: Яъқуби

Тарихи пурсиш: 10/3/2016

Хӯрдани шароб дар сурати таҷвиз аз сӯӣ пизишк чи ҳукме дорад?

Посух ба пурсиши шумораи: 2

Тарихи посух ба пурсиш: 13/3/2016

Нӯшидани шароб танҳо барои музтар ҷойиз аст ва ӯ касе аст ки ҳифзи ҳаёташ мутаваққиф бар нӯшидани шароб аст ва албатта воҷиб аст ки ба қадри зарурат аз он иктифо кунад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ﴾[1]; «Пас ҳар кас музтар шавад беонки ситамгар ё зиёдахоҳ бошад гуноҳе бар ӯ нест, ҳаройина Худованд омӯрзандаи меҳрубон аст» Ва фармудааст: ﴿فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِإِثْمٍ ۙ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ﴾[2]; «Пас ҳар кас дар тангнойе музтар шавад беонки мойил ба гуноҳе бошад, пас Худованд омӯрзандаи меҳрубон аст». Аммо оё касе ки ҳифзи ҳаёташ мутаваққиф бар нӯшидани шароб нест, балки коҳиши дард ё беҳбуди беморияш мутаваққиф бар он аст, музтар шумурда мешавад? Зоҳир ин аст ки на; Чароки мутабодир аз ﴿فَمَنِ اضْطُرَّ﴾ дар китоби Худованд, касе аст ки ҳифзи ҳаёташ мутаваққиф бар тановули ҳаром аст, на коҳиши дард ё беҳбуди беморияш, балки чи басо мутабодир аз он дар урф низ ҳамин бошад; Хусусан бо таваҷҷуҳ ба инки мутаваққиф будани коҳиши дард ё беҳбуди беморӣ бар нӯшидани шароб бисёр баъид аст; Чароки имрӯза равишҳои мухталифе барои коҳиши дард ва беҳбуди беморӣ падид омада ва бо вуҷуди онҳо изтирор ба нӯшидани шароб собит намешавад, агарчи пизишкӣ фосиқ ба он тавсия намояд.