| Нависандаи нақд: Яъқуби | Тарихи нақд: 5/3/2016 |
Чанд суъол дорам:
1 . Аҳмади Касравӣ дар китобҳояш мисли шиъагарӣ ва ... вуҷуди Маҳдиро зери суъол бурда ва далили онро адами посухгӯйи уламои дин медонад. Мегӯяд уламо дар қиболи вуҷуд ва зуҳури Маҳдӣ посухгӯ нестанд ва мӯътақиданд Маҳдӣ дар ҷазираи Хазро дар рафоҳ зиндагӣ мекунад ва ҳар мавқеъ Худо салоҳ бидонад зуҳур мекунад... аз тарафӣ бархӣ уламо мисли оқойи Баҳҷат мегӯянд Маҳдӣ дар биёбонҳо ва дараҳои Ҳиҷоз ё Ироқ ё Хуросон ба далили ғурбат дарбадар ва хоъиф аст ... дар ин бора бештар тавзиҳ диҳед.
2 . Бархӣ уламои қадим мисли Шайхи Тувсӣ ва Шайхи Муфид ва ... барои инки ғайбат иттифоқ афтода далили хосси худашонро доштанд аз ҷумла инки мардум омода шаванд ё оқил шаванд ва ё инки аз вуҷуди Маҳдӣ мисли офтоби пушти абр баҳра бибаранд ва ... оё ба назари шумо дар замонаи мо мардум оқил шудаанд?
| Посух ба нақди шумораи: 4 | Тарихи посух ба нақд: 5/3/2016 |
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Посухгӯ набудани олимони мусалмон дар бораи Маҳдӣ, ба маънои вуҷуд надоштани Маҳдӣ нест, бал ба маънои хоъин будани олимони мусалмон аст ки вазифаи худ дар қиболи он ҳазратро тарк кардаанд ва ба ҷойи талош барои бозгардондани ӯ ба ҷойгоҳи худ, худро дар ҷойгоҳи ӯ қарор додаанд! Вагарна аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло низ як олими мусалмон аст ки ба ҳамаи пурсишҳои бепосух дар бораи Маҳдӣ посух гуфта ва барои бозгардондани ӯ ба ҷойгоҳаш қиём фармуда ва аз ҷону мол ва обурӯйи худ гузаштааст. Бино бар назари ин бузургвор ки дар китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом»[1] табйин шуда, Маҳдӣ дар ҷазираи хиёлии мавсум ба «Хазроъ» нест, балки дар миёни мардум аст ва дар сурати эҷоди муқаддамоти лозим тавассути онон барои ҳокимияташ, ба ҳокимият даст меёбад ва ин муқаддамоти лозим, шаройитӣ фавқулода ва ғайри табиъӣ нест, бал шаройитӣ оддӣ ва табиъӣ аст ки барои даст ёфтани ҳар каси дигаре ба ҳокимият зарурӣ аст ва аз тариқи ирода ва иқдоми ҷамъӣ иддаи кофӣ аз мардум ҳосил мешавад.
2 . Бархӣ олимони қадими шиъа монанди Муҳаммад ибни Муҳаммад ибни Нӯъмон маъруф ба Шайхи Муфид (д.413қ) ва шогирдони вафодори ӯ монанди Шариф Муртазо (д.436қ) ва Абу Ҷаъфари Тувсӣ (д.460қ), ҳанӯз ба матомеъи дунё олуда нашуда буданд ва ба ҳамин далил, иллати зоҳир набудани Маҳдӣ дар замин ва нақши мардум дар онро то ҳадде дарк мекарданд, вале олимони пас аз онон ба тадриҷ ба матомеъи дунё олуда шуданд ва иллати зоҳир набудани Маҳдӣ дар замин ва нақши мардум дар онро аз ёд бурданд ва бузургтарин мусибати ворида бар ин уммат пас аз даргузашти Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам –ки зоҳир набудани Маҳдӣ аст– ро ба фурсатӣ муғтанам барои марҷаъият ва вилояти худ ва тасарруф дар амвол ва анфуси мусалмонон табдил карданд ва бо ин шева, заминаи тӯлонитар шудани онро фароҳам сохтанд ва ҳамакнун густохиро ба ҷойе расондаанд ки барои ҳифзи марҷаъият ва вилояти худ, дар баробари даъвати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ба сӯӣ Маҳдӣ истодаанд ва бо ӯ ки ба заминасозӣ барои зуҳури он бузургвор мепардозад, мухолифат мекунанд!
Аммо инки «Оё мардум дар замони кунунӣ оқилтар шудаанд», пурсише аст ки бояд худашон посух диҳанд. Рӯшан аст ки агар даъвати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ба сӯӣ Маҳдиро иҷобат кунанд ва бо ӯ дар заминасозӣ барои зуҳури он ҳазрат ҳамроҳ шаванд, оқилтар шудаанд ва агар монанди шумо ин корро анҷом надиҳанд, дар ҷоҳилияти пешини худ ғӯтаваранд ва Худованд бар бурдани онон ва овардани мардумӣ дигар тавоност; Чунонки фармудааст: ﴿فَإِنْ يَكْفُرْ بِهَا هَؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ﴾[2]; «Пас агар инҳо ба он кофир шаванд, қавмӣ дигарро ба он мегуморем ки ба он кофир набошанд» Ва фармудааст: ﴿إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَى ذَلِكَ قَدِيرًا﴾[3]; «Агар Бихоҳад шуморо мебарад эй мардум ва дигаронро меоварад ва Худованд бар ин кор тавоност»!