1 . أَخْبَرَنَا الْحَسَنُ بْنُ الْقَاسِمِ الطِّهْرَانِيُّ، قَالَ: سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ الْهَاشِمِيَّ الْخُرَاسَانِيَّ عَنِ الشَّهِيدِ، فَقَالَ: مَنْ قُتِلَ فِي طَاعَةِ اللَّهِ فَهُوَ شَهِيدٌ، وَخَيْرُ الشُّهَدَاءِ مَنْ قُتِلَ مَعَ خَلِيفَةِ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ وَهُوَ يَضْرِبُ بِسَيْفِهِ أَوْ يَرْمِي بِسَهْمِهِ، ثُمَّ قَالَ: لَوْ سَأَلْتَ هَؤُلَاءِ الْجَبَابِرَةَ عَنْ قَتْلَاهُمْ لَقَالُوا إِنَّمَا قُتِلُوا فِي طَاعَةِ اللَّهِ! أَلَا فَمَنْ قُتِلَ فِي طَاعَةِ سُلْطَانٍ غَيْرِ خَلِيفَةِ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ فَإِنَّمَا قُتِلَ فِي طَاعَةِ الشَّيْطَانِ! فَلَا يَغُرَّنَّكُمْ هَؤُلَاءِ الْجَبَابِرَةُ لِيَأْكُلُوا أَنْفُسَكُمْ بِالْبَاطِلِ كَمَا يَأْكُلُونَ أَمْوَالَكُمْ! فَإِنَّ أَمْوَالَكُمْ قَدْ تُخْلَفُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا، وَلَا تُخْلَفُ أَنْفُسُكُمْ إِلَّا فِي النَّارِ!
Тарҷумаи гуфтор:
Ҳасан ибни Қосими Теҳронӣ моро хабар дод, гуфт: Аз Мансури Ҳошимии Хуросонӣ дар бораи шаҳид пурсидам, пас фармуд: Ҳар кас дар ҳоли итоъат аз Худованд кушта шавад, шаҳид аст ва беҳтарини шуҳадо касе аст ки ҳамроҳ бо халифаи Худованд дар замин кушта шавад дар ҳоле ки шамшер мезанад ё тир меандозад, сипас фармуд: Агар аз ин ҷабборон дар бораи куштагонашон бипурси хоҳанд гуфт ки дар ҳоли итоъат аз Худованд кушта шуданд! Огоҳ бошед ки ҳар кас дар ҳоли итоъат аз ҳокиме ҷуз халифаи Худованд дар замин кушта шавад, дар ҳоли итоъат аз шайтон кушта шудааст! Пас ин ҷабборон шуморо фиреб надиҳанд, то ҷонҳоятонро ба ботил бихуранд, ҳамон тавр ки молҳоятонро мехуранд; Чароки шояд молҳоятон дар зиндагии дунё бозгарданд, вале ҷонҳоятон боз нахоҳанд гашт ҷуз дар оташ!
2 . أَخْبَرَنَا أَبُو إِبْرَاهِيمَ السَّمَرْقَنْدِيُّ، قَالَ: سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ يَقُولُ لِأَصْحَابِهِ: أَلَا تَتَعَجَّبُونَ مِنْهُمْ؟! يُسَمُّونَ قَتِيلَ هَذَا شَهِيدًا وَقَتِيلَ هَذَا شَهِيدًا، وَمَا هُمَا إِلَّا جِيفَتَانِ تَهُبُّ عَلَيْهِمَا الرِّيَاحُ! أَلَا وَاللَّهِ مَا الشَّهِيدُ إِلَّا أَنَا وَأَصْحَابِي، وَإِنْ مِتْنَا عَلَى فُرُشِنَا.
Тарҷумаи гуфтор:
Абу Иброҳими Самарқандӣ моро хабар дод, гуфт: Шунидам Мансур ба ёрони худ мефармояд: Оё аз инон ба шигифт намеойед?! Куштаи инро шаҳид меноманд ва куштаи онро шаҳид меноманд, дар ҳоле ки он ду ҷуз мурдоре ки бодҳо бар он мевазанд нестанд! Огоҳ бошед ки шаҳиде ҷуз ман ва ёронам нест агарчи бар бистарҳои худ бимирем.
Шарҳи гуфтор:
Оре, бегумон Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ва ёрони мухлиси ӯ ки бо молу ҷони худ дар роҳи таҳаққуқи ҳокимияти халифаи Худованд дар замин мекӯшанд, шаҳидони зиндаанд ва агар дар ин роҳ кушта шаванд, беҳтарини шаҳидон маҳсуб мешаванд, балки дар асри ҳозир шаҳиде ҷуз онон ёфт намешавад; Зеро ҳеч як аз кушандагони дигаре ки мебинем ва мешунавем, дар роҳи таҳаққуқи ҳокимияти халифаи Худованд дар замин намекӯшанд, балки ҳамагон аз ҳар гурӯҳ ва мазҳабе, дар роҳи таҳаққуқи ҳокимияти худ ё дигарон мекӯшанд ва ин дар ҳоле аст ки шаҳодат танҳо дар роҳи таҳаққуқи ҳокимияти халифаи Худованд дар замин мумкин аст; Чароки таҳаққуқи ҳокимияти халифаи Худованд дар замин, танҳо роҳи таҳаққуқи ҳокимияти Худованд дар замин аст ва таҳаққуқи ҳокимияти Худованд дар замин, танҳо мисдоқи «سبیل الله»; «Роҳи Худованд» маҳсуб мешавад ва ин тафсири сухани Худованд аст ки фармудааст: ﴿الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ﴾[1]; «Касоне ки имон оварданд, дар роҳи Худованд меҷанганд ва касоне ки кофир шуданд, дар роҳи тоғут меҷанганд».
Аз даргоҳи Худованди меҳрубон, тавфиқи шаҳодати ҳақиқӣ дар роҳаш ва ҳамроҳ бо заминасозони ҳукумати халифаашро масъалат дорем.