Нависандаи пурсиш: Алӣ Розӣ

Тарихи пурсиш: 6/12/2015

Назари алломаи Хуросонӣ дар мавриди телефонҳои тасвирӣ чист? Оё истифода аз онҳо аз назари шаръӣ ҳаром аст?

Посух ба пурсиши шумораи: 0

Тарихи посух ба пурсиш: 9/12/2015

Тамоси телефонии тасвирӣ дар сурате ки иъонати кофирон аз ҳайси иқтисодӣ ё амниятӣ набошад, ба зоти худ ҳукме надорад ва ҳукми он тобеъи ҳукми чизе аст ки дар он дида ва шунида мешавад. Бо ин ҳол, беҳтар аст ки истифода аз ин қабил абзорҳои ҷадиди ғарбӣ, маҳдуд ба ҳадди зарурат бошад; Чароки ғолибан тавлил ва ишоъаи онҳо дар чаҳорчӯби низоми сармоядорӣ ва мубтанӣ бар аҳдофи истеъморӣ аст ва таҷриба нишон додааст ки ривоҷи онҳо дар миёни мусалмонон паёмбадҳои фарҳангии хубе надорад. Интернет, моҳвора, теливизиун, радио, телефон ва монанди он, имрӯз дар кантроли комили кофирон ва золимон қарор дорад ва дар ҷиҳати манофеъи сиёсӣ, иқтисодӣ ва фарҳангии онон пуштибонӣ ва мудирият мешавад. Аз ин рӯ, ҳазарти аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло, корбурди ин қабил абзорҳоро барои касоне ки ба онҳо ниёзи мубраме надоранд, тавсия намекунад ва худ то ҳадди мумкин аз онҳо мепарҳезад; Чунонки бархӣ ёронамон моро хабар доданд, гуфтанд:

«کانَ الْمَنْصُورُ یَکْرَهُ أَنْ یَمُسَّ نَقْداً بِیَدِهِ کَأَنَّما یَسْتَقْذِرُهُ فَیَقُولُ لِأَصْحابِهِ: خُذُوهُ وَ کانَ لا یَنْظُرُ إِلَی التِّلْفازِ إِلّا مِنْ ضَرُورَةٍ وَ کانَ لا یَحْمِلُ مَعَهُ جَوّالاً وَ کانَ أَشَدَّ شَيْءٍ کَراهَةً عِنْدَهُ الْإِنْتِرْنِتُ، فَقُلْنا لَهُ: أَ حَرامٌ هِيَ؟! قالَ: لا وَ لَكِنِّي أَجِدُ مِنْها قَساوَةً فَأَعافُها»; «Ҳазрати Мансур аз инки пулеро бо дасти худ ламс кунад кароҳат дошт чунонки гӯйи онро нопок медонист, пас ба ҳамроҳони худ мефармуд: Бигиредаш ва ҷуз барои зарурате ба теливизиун наменигарист ва ҳаргиз бо худ телефони ҳамро ҳамл намекард ва макрӯҳтарин чиз дар наздаш интернет буд, пас ба он ҳазрат гуфтем: Оё инҳо ҳаром аст?! Фармуд: На, вале ман аз инҳо қасовате эҳсос мекунам, пас дурӣ меҷӯям».