Нависандаи пурсиш: Яъқуби

Тарихи пурсиш: 12/2/2016

Агар ба ҷойи дигарон 12 халифаи Паёмбар ҳукумат мекарданд ва охирин халифа ҳам ғоъиб намешуд чи иттифоқе меафтод? Билохира ҳама бояд аз дунё мерафтанд. Дар ин сурат баъдаш чи иттифоқе меафтод? Ҷаҳон чигуна ба интиҳо мерасид? Дар ин сурат дигар ғайбати охирин мунҷӣ маънӣ надошт.

Посух ба пурсиши шумораи: 3

Тарихи посух ба пурсиш: 16/2/2016

Рӯшан аст ки агар ба ҷойи дигарон, дувоздаҳ халифаи Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ба ҳукумат даст меёфтанд, ҳамаи аҳкоми Ислом ҷорӣ ва ҳамаи аҳдофи он муҳаққақ мешуд; Чунонки Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам дар ривоётӣ мутавотир аз ин ҳақиқат хабар дода ва ҳукумати ононро зомини муноъат, иззат, қиём, мазо, зуҳур, салоҳ ва истиқомати Исломи то рӯзи қиёмат шумурда буд ва ин нуктае аст ки ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло дар китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом»[1] табйин карда ва фармудааст:

<Бисёрӣ аз асҳоби Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам монанди Ҷобир ибни Самура, Абдуллоҳ ибни Масъуд, Абдуллоҳ ибни Умар, Абдуллоҳ ибни Аббос, Абдуллоҳ ибни Амр, Анас ибни Молик, Абдуллоҳ ибни абӣ Авфо, Аббос ибни Абдул Муталлиб, Ҷобир ибни Абдуллоҳ, Абу Ҷуҳайфа, Абу Қатода, Оиша ва дигарон, барои даҳо нафар аз тобеъонашон ва ба воситаи онон барои садҳо нафар аз мусалмонон, аз он Ҳазрат ривоят кардаанд ки теъдоди хулафоъи пас аз худро дувоздаҳ нафар шумурда ва ба анҳоъи мухталиф фармудааст: «يَکُونُ مِن بَعدِي اثنا عَشَرَ خَلِيفةً کُلُّهُم مِن قُرَيش»; «Пас аз ман дувоздаҳ халифа хоҳанд буд ки ҳамаяшон аз Қурайшанд» Ва таъкид намудааст ки Ислом бо такяҳ бар хилофати онон, то рӯзи қиёмат «Муниъ», «Азиз», «Қоъим», «Мозӣ», «Зоҳир», «Солеҳ» ва «Мустақим» хоҳад буд ва ин мубтанӣ бар суннати Худованд дар умматҳои гузашта аст ки барои онон дувоздаҳ пешво қарор дода; Чунонки ба унвони намуна фармудааст: ﴿وَلَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا﴾[2]; «Ва ҳароина Худованд паймони банӣ исроъилро гирифт ва аз онон дувоздаҳ пешво барангехта» Ва рӯшан аст ки суннати Худованд дар умматҳои гузашта, дар ин уммат низ ҷорӣ аст ва тағйире намепазирад; Чунонки фармудааст: ﴿سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا﴾[3]; «Суннати Худованд дар касоне ки аз пеш гузаштанд чунин буд ва ҳаргиз барои суннати Худованд тағйире намеёбӣ»!>.

Бо ин васф, маҳрумияти уммат аз ҳокимияти ин хулафоъи дувоздагонаро бояд бузургтарин зойеъа пас аз даргузашти Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ба ҳисоб овард.