| Нависандаи пурсиш: Мино Султонӣ | Тарихи пурсиш: 3/3/2015 |
Лутфан дар бораи ном, син, миллият ва мушаххасоти зоҳирии ҷаноби Мансури Ҳошимии Хуросонӣ заминасози зуҳури имом Маҳдӣ алайҳи салом тавзиҳоти бештаре бидиҳед. Бо ташаккур
| Посух ба пурсиши шумораи: 9 | Тарихи посух ба пурсиш: 3/3/2015 |
Хоҳари гиромӣ!
Шахсиятгароӣ ба бемории шойеъ ва хатарноке дар миёни мусалмонон табдил шудааст; Зеро онон сухани ҳақро аз касе ки намешиносанд намепазиранд ва сухани ботилро аз касе ки мешиносанд мепазиранд, дар ҳоле ки сухани ҳақ, ҳақ аст агарчи гӯяндааш ношинохта бошад ва сухани ботил, ботил аст агарчи гӯяндааш шинохта бошад. Сухани ҳақ, бо ношинохта будани гӯяндааш ботил ва сухани ботил, бо шинохта будани гӯяндааш ҳақ намешавад, бал ҳар гӯяндае бо чизе ки мегӯяд шинохта мешавад; Агар сухани ӯ ҳақ буд бар ҳақ ва агар сухани ӯ ботил буд, бар ботил аст. Чи бисёр гӯяндае пуровозае ки ботил мегӯяд ва чи бисёр гӯяндаӣ гумноме ки ҳақ! Оё ҳақ будани касе вобаста ба номи ӯст ё аз миллияти ӯ табаъият мекунад ё аз мушаххасоти зоҳирии ӯ асар мепазирад?! Дар ҳоле ки номҳо ановинӣ эътиборӣ ҳастанд ва миллиятҳо таваҳҳумотӣ худбофтаанд ва мушаххасоти зоҳирӣ бо мушаххасоти ботинӣ мулозим нестанд. Оё шумо бо таваҷҷуҳ ба ном, син, миллият ва мушаххасоти зоҳирии ҷаноби Мансури Ҳошимии Хуросонӣ пай бурдаед ки эшон «Заминасози зуҳури имом Маҳдӣ алайҳи салом» аст ё бо таваҷҷуҳ ба андешаҳо, омӯзаҳо ва ормонҳои эшон?! Агар бо таваҷҷуҳ ба андешаҳо, омӯзаҳо ва ормонҳои эшон ба ин воқеъият пай бурдаед, пас чаро дар бораи ном, син, миллият ва мушаххасоти зоҳирии эшон кунҷковӣ мекунанд?! Оё намедонед ки ин кунҷковии шумо, дер ё зуд ба фитнае барои шумо ва дастовезе барои шубҳаангезон табдил хоҳад шуд?! Ҳамон шаётини инсӣ ва ҷиннӣ ки мекӯшанд шуморо аз матн ба ҳошия ва аз муҳкамот ба муташобеҳот машғул созанд то ба ин ҳилла, зеҳнатонро мағшуш ва қалбатонро бемор намоянд то дар ҳуҷум бадбиниҳо ва бадгумониҳо, сипари ақлониятро бар замин андозед. Онон медонанд ки дар масофи ҳуҷҷатҳо ва бароҳини қотеъи ҷаноби Мансури Ҳошимии Хуросонӣ, монанди тифли оҷиз ва дармондаанд; Чароки ҳуҷҷатҳо ва бароҳини қотеъи ин нодираи даврон, сарро мешиканад ва гарданро хам мекунад! Аз ин рӯ, барои муқобила бо эшон, чорае ҷуз ҷавсозӣ ва ҳошияпардозӣ надоранд ва чизе ки ба онон маҷоли ин шарорат ва шайтанатро медиҳад, ҳассосият ва эҳтимоми амсоли шумо ба ном, син, миллият ва мушаххасоти зоҳирии ин бузугвор аст; Зеро агар амсоли шумо ба ин қабил ҳавошӣ ва фуруъ, аҳаммияти чандоне намедодед, инон то ин андоза бар рӯӣ он таъкид намекунанд, вале воқеъ он аст ки амсоли шумо ба ин қабил ҳавошӣ ва фуруъ, аҳаммияти фаровоне медиҳед ва ин дастовезе барои ин душманони Худо ва душманони халифаи Ӯ дар замин аст. Инон монанди соири шаётини инсӣ ва ҷиннӣ, аз нуқтаи заъфи шумо сӯъи истифода мекунанд ва нуқтаи заъфи шумо, аҳаммият додан ба зоҳири ашхос ба ҷои андешаҳо, омӯзаҳо ва ормонҳои онон аст; Чунонки ба унвони намуна, бархӣ таваққуъ доранд ки ҷаноби Мансури Ҳошимии Хуросонӣ, дорои зоҳирӣ фавқуъода ва дар ҳолаҳои аз нур бошад ва аз ин рӯ, ҳангоме ки эшонро башаре монанди худ меёбанд, андешаҳо, омӯзаҳо ва ормонҳои эшонро фаромӯш мекунанд ва аз эшон рӯй бар мегардонанд; Ғофил аз онки Паёмбарон низ башаре монанди онон буданд, ҷуз онки Худованд бо тавфиқи илм ва амали солеҳ, бар онон миннат ниҳода буд; Чунонки фармудааст ﴿قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِنْ نَحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَمُنُّ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَمَا كَانَ لَنَا أَنْ نَأْتِيَكُمْ بِسُلْطَانٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ﴾[1]; «Паёмбаронашон ба онон гуфтанд ки мо ҷуз башаре монанди шумо нестем, вале Худованд бар ҳар кас аз бандагонаш ки бихоҳад миннат мегузорад ва моро намерасад ки барои шумо мӯъҷизае биёварем магар бо изни Худованд ва мӯъминон бояд бар Худованд таваккул дошта бошанд»! Ин аст ки иғвогарони шайтонсифат мекӯшанд чунон кашфӣ тоза ва ҳалле барои як муъаммо, ҷаноби Мансури Ҳошимии Хуросониро аз ҳайси ном, син, миллият ва мушаххасоти зоҳирӣ мононди дигарон муъаррифӣ кунанд то ба заъми худ, адами ҳаққонияти эшонро ба исбот расонанд; Ғофил аз онки ҳаққонияти ин бузугвор, ба ном, син, миллият ва мушаххасоти зоҳирии эшон нест, бал ба андешаҳо, омӯзаҳо ва ормонҳои холис ва комили эшон аст ва ҳаминҳост ки эшонро аз дигарон мутамойиз месозад; Вагарна ин бузургвор муддаъӣ нест ки фаришта аст ва муддаъӣ нест ки бо дигарон тафовут дорад, балки танҳо даъват кунандае ба сӯӣ оли Муҳаммад ва заминасозе барои зуҳури Маҳдӣ аст ва агар касе аз эшон пайравӣ мекунад бояд бо назар ба ин воқеъият бошад на бо назар ба ном, син, миллият ва мушаххасоти зоҳирии эшон, ҳар чанд бо пешгӯйиҳои Исломӣ мутобиқат дошта бошад.
Аз ин рӯст ки ин бандаи солеҳи Худованд, дар сароғози номаи худ хитоб ба мусалмонони Порсӣ навишт:
«Ва аммо баъд.. эй гурӯҳи хирадмандон! Эй бародарон ва хоҳарони мусалмон! Бо шумо дар бораи шумо сухан мегӯям. Оё суханамро мешунавед ва дил месупоред ё гӯши худро мегиред ва раҳ месупоред?! Ба Худо савганд агар душмани инсон барои ӯ номае бинависад, ӯ онро бо диққат мехонад то бидонад ки душмани ӯ барояш чи навиштааст, дар ҳоле ки ман дӯсти дилсӯз ва бародари хайрхоҳи шумо ҳастам ва сазовортарам то бидонед барои шумо чи навиштаам. Агар шумо манро намешиносед ман шуморо мешиносам ва агар шумо манро дӯст намедоред ман шуморо дӯст медорам. Ба суханам гӯш биспоред ва напурсед ки кистам; Чароки кистии инсон дар сухани ӯ ошкор мешавад ва оқил ба сухан менигарад на ба гӯяндаи он! Чи бисёр сухани росте ки кӯдаке гӯяд ва чи бисёр сухани дурӯғе ки бузургон гӯянд! Сухани рост, рост аст агар чи кӯдаке гӯяд ва сухани дурӯғ, дурӯғ аст агар чи бузургон гӯянд! Аз ин рӯ, агар суханеро бишносед, нашнохтани гӯяндаи он ба шумо зиёне намерасонад, ҳамчунонки агар суханеро нашносед шинохтани гӯяндаи он ба шумо суде намерасонад! Пас ба суханам гӯш биспоред то манро бишносед; Чароки инсон дар зери забони хеш пинҳон аст ва касе шинохта намешавад то онгоҳ ки ба сухан дарояд. Шумо гӯш дода нашудаед магар барои шунидан ва чашм дода нашудаед магар барои дидан ва ақл дода нашудаед магар барои тамйизи ончи мешунавед ва мебинед ки кадомин рост ва кадомин норост аст. Пас суханамро бо гӯши худ бишнавед ва бо ақли худ баррасед то агар рост буд бипазиред ва агар норост буд напазиред. Худованд ба шумо тавфиқ диҳад; Чароки шайтон мехоҳад шумо нашунавед то надонед ва надонед то бадбахт шавед ва оё бадбахтӣ ҷуз дар паӣ нодонӣ аст?! Ман медонам касоне ки пеш аз ман будаанд, сухан, бисёр гуфтаанд ва шуморо ранҷондаанд; Чароки бисёрӣ аз суханони онон дурӯғ будааст ва чизҳое гуфтаанд ки ба он донише надоштаанд ва гурӯҳе аз онон касоне ҳастанд ки шуморо намехоҳанд магар барои худҳояшон ва сухан намегӯянд магар барои фиреб. Шуморо ба сӯӣ ҳаққе фаро мехонанд ки худ аз он бегонаанд ва барои шумо хайре мехоҳанд ки худ аз он бебаҳраанд! Инон динро такягоҳе барои қудрат ва охиратро дастовезе барои дунё кардаанд; Вагарна, на динро чунонки бояд мешиносанд ва на охиратро чунонки шояд мехоҳанд. Акнун ман барои шумо сухан мегӯям, дар ҳоле ки на умеди қудрате ва на тамаъи дунёйе дорам. Яке ҳастам аз миёни шумо ки монанди шумо дар замин заъиф шумурда мешавам ва дар паӣ бартарӣ ёфтан бар шумо ё табоҳӣ ангехтан дар замин нестам. Ҷуз ин намехоҳам ки амри ба маърум ва наҳй аз мункар кунам, то Худованд ҳар киро хоҳад бишнавонад ва ҳар киро хоҳад кар намояд ва шумо чи медонед?! Шояд чизҳоеро дигаргун созад ва аз рӯӣ чизҳое парда баргирад; Чароки Ӯ бар ҳар коре тавоно ва ба ҳар чизе доност ...».
Ин сухани олими сиддиқе аст ки бар хилофи дигарон, мардумро ба сӯӣ худ фаро намехонад, балки ба сӯӣ Худованд ва халифаи Ӯ дар замин фаро мехонад ва бо ин васф, касоне ки дар бораи ному син ва миллияти зоҳирии ӯ муҷодила мекунанд, фарохони ӯро намешунаванд ё мешунаванд ва ношунида мегиранд! Ногузир оқибати ин ношунавоён ҷуз таҳайюр ва гумроҳи нахоҳад буд; Чароки фитнаҳо дер ё зуд домани ононро хоҳад гирифт ва шубҳаҳо аз рӯ ба рӯ ё пушти сар ба онон хоҳад расид ва ҳар кас ба ҷои ҳидояти Худованд аз ҳавои нафси худ пайравӣ кунад, дар торикӣ гум хоҳад шуд ва растгорӣ ҷуз барои парҳезкорон нахоҳад буд.