Панҷшанбе 28 Март 2024 мелодӣ / 17 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Нақдҳо ва баррасиҳо
Рафтан ба
шумораи
<</1/>>
Рафтан ба
саҳифаи

Нақдҳо ва баррасиҳо дар бораи Тақлид

Код Шумора Код Мавзӯъ ва матни нақд Тарихи интишор Таълиқ
7 80
Зарурат ва чигунагии касби илм (иҷтиҳод)
25/12/2018
6 67
Зарурат ва чигунагии касби илм (иҷтиҳод)
3/8/2017
5 60
Вежагиҳои Паёмбари хотам
22/11/2016
4 19
Тақлид
Пас аз мутолиъаи китоб суъолоте барям матраҳ шуд ки ба мизони ҳавсала теъдоде аз онҳоро матраҳ мекунам. Қаблан ба хотири посухгӯйии самимона ташаккур мекунам. Дар матни китоб омадааст: «Ихтилофи онон [олимони мусалмон] бо якдигар дар гуфтаҳо ва кардаҳошон, фоҳиш ва фаровон аст; Дар ҳоле ки ҳақ, мусалламан гуфта ё кардаи воҳиде аст ва қобилияти таъаддуд ва такассур надорад ва бо ин васф, пайравии онон, аз як сӯ мутаноқиз ва бемаъност ва аз сӯӣ дигар, ба ихтилофи мусалмонон меанҷомад; Ҳамчуноки ба он анҷомидааст; Чароки ихтилофи мусалмонон дар ақойид ва аъмолашон, беш аз ҳар чиз, маълули пайравии онон аз олимони мухталиф аст». Ҳол инки ҳамин гуфта нишон медиҳад байни бардошти 2 нафар ки на танҳо аз касе тақлид намекунанд, балки динро бо тафаққуҳ дар оёт ва ривоёт гирифтаанд низ мумкин аст ихтилоф ба вуҷуд биёяд; Яъне наметавон ба таври қатъӣ гуфт мусалмонон бо тафаққуҳ ба як бардошти воҳид мерасанд ва дар натиҷа тибқи истедлоли худи китоб танҳо яке аз ин бардоштҳо саҳиҳ аст ва бақия нодуруст аст ва ин яъне мо боз ҳам мусалмононе хоҳем дошт ки талаққии носаҳиҳе доранд ва инҷо чи тафовуте байни натиҷаи ин 2 равиш аст? Албатта суъоли дигар низ ин аст ки дар китоб омадааст: «Пайравӣ аз онҳо [яъне олимон], мубтани бар занни пайравонашон ба мутобиқати гуфтаҳо ва кардаҳои онҳо бо шаръ аст» ки бо таваҷҷуҳ ба таъкиди нависанда бар яқини ақлӣ, мутаъассифона далили ақлӣ барои ин масъала зикр накардаанд. Албатта ин нуктаи лозим ба зикр аст ки дар сурати муроҷиъа ба мароҷеъи тақлид ва дархости далили ақлӣ аҳком ва фатово ва истинод ба оёт ва ривоёт, онон дариғ накарда ва дар ихтиёр мегузоранд. Ташаккур
23/3/2015
3 17
Тақлид
Дар мабҳаси тақлид агарчи тавзиҳоте ки ироъа шуда дар бархӣ баҳсҳо саҳиҳ мебошад, аммо дар бархӣ ҷиҳат ба дурустӣ тавзиҳ наёмадааст. Худованд дар ҳеҷ як аз ояти китоби осмонӣ пайравӣ аз уламоро дар дин дастур надода балки зимни инки илм ва донишро беҳтарин неъмат дониста аз сӯӣ дигар омили инҳироф дар динро низ олимон муъаррифӣ карда ва мисоли он уламои аҳли китоб ки оёти марбут ба муъаррифии ҳазрати Расулуллоҳро аз китоби Таврот ва Инҷил ҳазф карданд. Аммо Парвардигори оламиён таклифи он даста аз мардум ки саводи хондан надошта ё тавони фаҳми бархӣ оёти Қуръонро надоранд тавсияи муроҷиъа ба рабониюн ва солеҳонро намудааст. Тақлид агар кӯр кӯрона ва пайравӣ бе чуну чаро бошад мардуд [аст] аммо агар аз шахси солеҳ ва муқараби даргоҳи Худованд бошад барои он кас ки тавонои хондан ё дарки дурусти оётро надорад лозим ва муфид аст. Агар назари шуморо бар ин бидонем ки тақлид аз ҳар кас ва ҳар наҳв мардуд аст он вақт чигуна интизор доред ки идае аз шумо пайравӣ намояд ва иҷтимоъи воҳиде шакл бигирад ҳар чанд ки ҳадафи бисёр муқаддас бошад. Лутфан дар сурати имкон ва [барои] рафъи шубҳа посух ба эмейлам ирсол гардад.
22/2/2015
2 16
Зарурат ва чигунагии касби илм (иҷтиҳод)
22/2/2015
1 1
Тақлид
Агар тибқи андешаи Мансури Ҳошимии Хуросонӣ, аҳодис (ба истиснои маъдуде аз онҳо) занни маҳсуб мешаванд, бо ин ҳисоб ман навъӣ аҳкоми шаръиро аз чи ҷойе ғайр аз фатвоҳои муфтиҳои бузургвор тақлид пайдо кунам? Бо таваҷҷуҳ ба инки эшон иҷтиҳодро ҳам қабул надоранд! Аҳкоми намоз ки дар Қуръон омада «إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَوْقُوتًا» (Нисоъ/103) яъне «Бе тардид намоз ҳамвора бар муъминон муқарраре аст воҷиб» ро аз куҷо бигирам? Аҳкоми рӯзаро ки дар Қуръон омада «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ» (Бақара/183) яъне «Эй касоне ки имон овардаед, рӯза бар шумо навишта ва муқаррар шуда» ро аз куҷо бигирам? Ва кулли аҳкоми дигар барои аъмоле ки дар Қуръон воҷиб шудааст. Оё инҳоро феълан раҳо кунам ва биравам худам ва теъдоди зиёдӣ аз инсонҳоро он чунон тарбият кунам то халифаи Худо зуҳур кунад ва он вақт намоз ва рӯза ва ... ро анҷом диҳам? Ин ки аслан мантиқӣ нест!
2/1/2015
Рафтан ба
шумораи
<</1/>>
Рафтан ба
саҳифаи
Донлуди маҷмӯъаи нақдҳо ва баррасиҳо
Нақдҳо ва баррасиҳо; Бозгашт ба Ислом; Мансури Ҳошимии Хуросони