Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Нақд ва барраси
 

Саволоте доштам:

1 . Агар Худованд мехост закотро бар банӣ Ҳошим ҳаром кунад оё онро дар Қуръон намегуфт? Оё нагирифтани закот дар садри Ислом тавассути ин хонадон, нишонаи зуҳд ва қаноъати онон набудааст?

2 . Чи далиле вуҷуд дорад ки нисфи хумс танҳо ба ятимон ва мискинон ва дар роҳ мондагон аз хонадони Ҳошимӣ мерасад?

3 . Оё пардохти хумс ва закот шабеҳ ба сойири аҳкоми ҷазоъии Қуръон аст ки аз назари ҷаноби Мансур, иқомаи онҳо машрут ба хилофати халифаи Худо дар замин аст?

Посухи пурсишҳои шумо ба қарори зер аст:

1 . Ҳаром будани закот бар банӣ Ҳошим мубтанӣ ба суннати мутавотир аст ва мусалмонон аз ҳамаи мазоҳиб бар он иттифоқи назар доштаанд; Чунонки Ибни Қудома[1] ва Нававӣ[2] ва Ибни Ҳаҷар[3] ва Баҳутӣ[4] ва Шавконӣ[5] аз аҳли суннат ва Шариф Муртазо[6], Ҷаъфар ибни Ҳасан маъруф ба Муҳаққиқи Ҳиллӣ[7], Ҳасан ибни Юсуф ибни Мутаҳҳари маъруф ба Алломаи Ҳиллӣ[8], ва Зайнуддин ибни Алӣ маъруф ба Шаҳиди Сонӣ[9] аз Имомия ва Аҳмад Муртазо[10] аз Зейдия ба ин тасриҳ кардаанд ва бо ин васф, рабте ба зуҳд ва қаноъати ин хонадон надоштааст; Чароки Худованд ва Паёмбараш закотро бар онон ҳаром кардаанд, на худашон бо ихтиёри худ; Бо таваҷҷуҳ ба инки Худованд ва Паёмбараш кароҳат доштаанд аз инки онон фузулоти амволи мардумро бихуранд ва ин яке аз фуруъи ояи Татҳир аст ки мефармояд: ﴿إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا﴾[11]; «Ҷуз ин нест ки Худованд мехоҳад ҳар олойишеро аз шумо аҳли байт дур кунад ва шуморо комилан покиза гардонад»; Бо таваҷҷуҳ ба инки хӯрдани фузулоти амволи мардум гунаи «Олойиш» маҳсуб мешавад; Ҳамчунонки яке аз фуруъ ояи Маваддат аст ки мефармояд: ﴿قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾[12]; «Бигӯ ман аз шумо музде наметалабам магар маваддат ба наздиконамро»; Бо таваҷҷуҳ ба инки пардохти хумс покиза ва некуйи амволи худ ба онон ба ҷойи фузулоти он, муқтазои маваддат нисбат ба онон маҳсуб мешавад. Бо ин ҳол, гирифтани закот тавассути онон дар сурати ниёзмандишон ва кофӣ набудани хумс ва низ закоти онон барои ниёзмандоне аз худашон ҷойиз аст ва ин метавонад ба маънои умумияти ояи закот нисбат ба онон бошад; Чароки гирифтани закот барои онон филҷумла ҷойиз аст ва танҳо ҳудуди он тавассути суннати мутавотир табйин шуда, ҳамчунонки ҳудуди намоз ва рӯза ва ҳаҷ табйин шудааст ва ин монеъӣ надорад; Ба далили сухани Худованд ки фармудааст: ﴿وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ﴾[13]; «Ва зикр (яъне Қуръон) ро бар ту нозил кардаем то барои чизе ки барояшон нозил шудаастро табйин кунӣ ва бошад ки онон тафаккур кунанд».

2 . Ҳақ он аст ки мурод аз ятимон ва мискинон ва дар роҳ мондагон дар ояи хумс, чунонки ҳазарати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло фармудааст, ятимон ва мискинон ва дар роҳ мондагони Ҳошимӣ ҳастанд; Чароки аввалан Худованд ононро атфи ба наздикон сохтааст ва мурод аз онон, мутобиқ бо бардоште ки мусалмонон доштаанд, ҳамон наздикони Паёмбар ҳастанд ва ин метавонад ношӣ аз вуҷуди иштирок миёни онон дар наздик будан ба Паёмбар ва аз боби зикри хос баъд аз ом бошад; Сониян Худованд барои ятимон ва мискинон ва дар роҳ мондагони ғайти Ҳошимӣ, закотро қарор додааст ва бо ин васф, ваҷҳе надорад ки хумсро ҳам барои онон қарор диҳад, дар ҳоле ки барои ятимон ва мискинон ва дар роҳ мондагони Ҳошимӣ закотро ҳаром кардааст ва бо ин васф, ҷо дорад ки хумсро барои онон ба унвони ҷойгузин қарор диҳад, то нодида гирифта нашаванд; Солисан ихтисоси нисфи хумс ба ятимон ва мискинон ва дар роҳ мондагони Ҳошимӣ, қавлӣ собит аз аҳли байти Паёмбар аст ва қавли онон бино бар ҳадиси мутавотири Сақалайн ҳуҷҷат аст; Чунонки аз Алӣ алайҳи салом ривоят шудааст: «نَحْنُ وَاللَّهِ الَّذِينَ عَنَى اللَّهُ بِذِي الْقُرْبَى الَّذِينَ قَرَنَهُمُ اللَّهُ بِنَفْسِهِ وَنَبِيِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: ﴿ما أَفاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ ولِلرَّسُولِ ولِذِي الْقُرْبَى والْيَتامَى والْمَساكِينِ﴾[14] مِنَّا خَاصَّةً، وَلَمْ يَجْعَلْ لَنَا سَهْمًا فِي الصَّدَقَةِ، أَكْرَمَ اللَّهُ نَبِيَّهُ وَأَكْرَمَنَا أَنْ يُطْعِمَنَا أَوْسَاخَ مَا فِي أَيْدِي النَّاسِ»[15]; «Ба Худо савганд мақсуди Худованд аз хешовандон ки ононро бо Худ ва Расулаш қарин сохтааст мо ҳастем, онҷо ки фармудааст <Ва ончи Худованд аз аҳли ободиҳо ба Паёмбараш бозгардондааст, барои Худованд ва барои Паёмбар ва барои хешовандон ва ятимон ва мискинон аст> яъне фақат аз мо, ва саҳме барои мо дар закот қарор надода, балки Паёмбараш ва мо аҳли байтро гиромӣ доштааст аз инки фузулоти амволи мардумро ба мо бихуронад» Ва аз Алӣ иби Ҳусейн алайҳи салом ривоят шудааст: «لِيَتَامَانَا وَمَسَاكِينِنَا وَأَبْنَاءِ سَبِيلِنَا»[16]; «Барои ятимон ва мискинон ва дар ро мондагони мо» Ва аз Абу Ҷаъфар ё Абу Абдуллоҳ алайҳи салом ривояти шудааст: «خُمْسُ اللَّهِ لِلْإِمَامِ، وَخُمْسُ الرَّسُولِ لِلْإِمَامِ، وَخُمْسُ ذَوِي الْقُرْبَى لِقَرَابَةِ الرَّسُولِ الْإِمَامِ، وَالْيَتَامَى يَتَامَى آلِ الرَّسُولِ، وَالْمَسَاكِينُ مِنْهُمْ، وَأَبْنَاءُ السَّبِيلِ مِنْهُمْ، فَلَا يَخْرُجُ مِنْهُمْ إِلَى غَيْرِهِمْ»[17]; «Хумси Худо аз они имом ва хумси Паёмбар аз они имом ва хумси хешовандон аз они хешовандони Паёмбар яъне имом аст ва ятимон, ятимони хонадони Паёмбар ва мискинони аз онҳо ва дар роҳ мондагони аз онҳо ҳастанд. Пас аз онҳо ба сӯӣ дигарон хориҷ намешавад» Ва аз Мӯсо ибни Ҷаъфар алайҳи салом ривоят шудааст: «يُقْسَمُ بَيْنَهُمُ الْخُمُسُ عَلَى سِتَّةِ أَسْهُمٍ: سَهْمٌ لِلَّهِ وَسَهْمٌ لِرَسُولِ اللَّهِ وَسَهْمٌ لِذِي الْقُرْبَى وَسَهْمٌ لِلْيَتَامَى وَسَهْمٌ لِلْمَسَاكِينِ وَسَهْمٌ لِأَبْنَاءِ السَّبِيلِ، فَسَهْمُ اللَّهِ وَسَهْمُ رَسُولِ اللَّهِ لِأُولِي الْأَمْرِ مِنْ بَعْدِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ وِرَاثَةً، فَلَهُ ثَلَاثَةُ أَسْهُمٍ: سَهْمَانِ وِرَاثَةً، وَسَهْمٌ مَقْسُومٌ لَهُ مِنَ اللَّهِ، وَلَهُ نِصْفُ الْخُمُسِ كَمَلًا، وَنِصْفُ الْخُمُسِ الْبَاقِي بَيْنَ أَهْلِ بَيْتِهِ، فَسَهْمٌ لِيَتَامَاهُمْ وَسَهْمٌ لِمَسَاكِينِهِمْ وَسَهْمٌ لِأَبْنَاءِ سَبِيلِهِمْ، يُقْسَمُ بَيْنَهُمْ عَلَى الْكِتَابِ وَالسُّنَّةِ مَا يَسْتَغْنُونَ بِهِ فِي سَنَتِهِمْ ... وَإِنَّمَا جَعَلَ اللَّهُ هَذَا الْخُمُسَ خَاصَّةً لَهُمْ دُونَ مَسَاكِينِ النَّاسِ وَأَبْنَاءِ سَبِيلِهِمْ عِوَضًا لَهُمْ مِنْ صَدَقَاتِ النَّاسِ تَنْزِيهًا مِنَ اللَّهِ لَهُمْ لِقَرَابَتِهِمْ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ وَكَرَامَةً مِنَ اللَّهِ لَهُمْ عَنْ أَوْسَاخِ النَّاسِ، فَجَعَلَ لَهُمْ خَاصَّةً مِنْ عِنْدِهِ مَا يُغْنِيهِمْ بِهِ عَنْ أَنْ يُصَيِّرَهُمْ فِي مَوْضِعِ الذُّلِّ وَالْمَسْكَنَةِ، وَلَا بَأْسَ بِصَدَقَاتِ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ، وَهَؤُلَاءِ الَّذِينَ جَعَلَ اللَّهُ لَهُمُ الْخُمُسَ هُمْ قَرَابَةُ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ الَّذِينَ ذَكَرَهُمُ اللَّهُ فَقَالَ: ﴿وأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الأَقْرَبِينَ﴾[18] وَهُمْ بَنُو عَبْدِ الْمُطَّلِبِ أَنْفُسُهُمُ الذَّكَرُ مِنْهُمْ وَالْأُنْثَى، لَيْسَ فِيهِمْ مِنْ أَهْلِ بُيُوتَاتِ قُرَيْشٍ وَلَا مِنَ الْعَرَبِ أَحَدٌ، وَلَا فِيهِمْ وَلَا مِنْهُمْ فِي هَذَا الْخُمُسِ مِنْ مَوَالِيهِمْ، وَقَدْ تَحِلُّ صَدَقَاتُ النَّاسِ لِمَوَالِيهِمْ وَهُمْ وَالنَّاسُ سَوَاءٌ»[19]; «Хумс ба шиш саҳм тақсим мешавад: Саҳме барои Худо, саҳме барои Расули Худо ва саҳме барои хешовандон ва саҳме барои ятимон ва саҳме барои мискинон ва саҳме барои дар роҳ мондагон. Саҳми Худо ва саҳми Расули Худо пас аз Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам аз боби ирс барои улул амр аст. Бинобарин, ӯ се саҳм дорад: Ду саҳм ба ӯ ирс мерасад ва як саҳм баҳраи худи ӯ аз ҷониби Худованд аст ва бо ин ҳисоб, ниме аз хумс ба таври тамом ва комил барои ӯст ва ними дигари он барои хешовандони ӯст; Ба ин тартиб ки саҳме барои ятимони онҳо ва саҳме барои мискинонашон ва саҳме барои дар ро мондагонашон аст ки бар асоси китоб ва суннат миёнашон тақсим мешавад, ба андозае ки ниёзи як солашонро таъмин кунад... Ва Худованд ин хумсро танҳо барои онон қарор дода, на барои мискинон ва дар роҳ мондагони сойири мардум, барои инки ивазе барои онон ба ҷойи садақоти мардум бошад, то ононро ба хотири хешовандишон бо Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам аз фузулоти мардум муназзаҳ гардонад ва гиромӣ дорад. Аз ин рӯ, аз назди Худ чизеро барои онон муқаррар доштааст ки ононро аз қарор гирифтан дар мавзеъи зиллат ва ҳақорат бениёз мегардонад, вале садақоти худашон барои худашон ишколе надорад. Ин касоне ки Худованд хумсро барояшон қарор додааст, ҳамон наздикони Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ҳастанд ки ононро ёд карда ва фармудааст: <Ва хешовандони наздиктаратро бим бидеҳ> ва онон фарзандони Абдул Муталлиб ҳастанд, чи мард ва чи зан ва касе аз сойири тираҳои Қурайш ё Араб дар миёни онон нест ва низ касе аз озодшудагони онон ҳаққе дар хумс надоранд ва садақоти мардум барои озодшудагони онон ҳалол аст ва онон бо бақияи мардум фарқе надоранд».

3 . Пардохти хумс ва закот ба ҳукумати халифаи Худованд дар замин машрут нест; Чароки он аз муҷозотҳои Ислом нест, балки монанди намоз ва рӯза ва ҳаҷ аз фароъизи Ислом аст ва аз онҷо ки мубтанӣ бар Қуръони Карим ва суннати мутавотир аст, пайравӣ аз занн маҳсуб намешавад. Оре, пардохти ниме аз хумс ки саҳми халифаи Худованд аз бани Ҳошим ба шумор меравад, дар замони ғайбати ӯ амалӣ нест ва аз ин рӯ, адами пардохи он барои касоне ки дар робита бо ғайбати ӯ муқассир нестанд, монанди ёрони ҳазрати Мансур, бахида шуда ва дар ин бора ривоёти мутавотире аз аҳли байт расидааст; Чунонки ба унвони намуна, аз Алӣ алайҳи салом ривоят шудааст: «هَلَكَ النَّاسُ فِي بُطُونِهِمْ وَفُرُوجِهِمْ، لِأَنَّهُمْ لَمْ يُؤَدُّوا إِلَيْنَا حَقَّنَا، أَلَا وَإِنَّ شِيعَتَنَا مِنْ ذَلِكَ وَآبَاءَهُمْ فِي حِلٍّ»[20]; «Мардум дар робита бо шикамҳо ва фарҷҳои худ ҳалок шудаанд; Чароки ҳаққи моро напардохтаанд. Огоҳ бошед ки пайравони мо ва падаронашон аз пардохти он маъоф шудаанд» Ва аз Абу Ҷаъфар ё Абу Абдуллоҳ алайҳи салом ривоят шудааст: «إِنَّ أَشَدَّ مَا فِيهِ النَّاسُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَنْ يَقُومَ صَاحِبُ الْخُمُسِ فَيَقُولَ: يَا رَبِّ خُمُسِي! وَقَدْ طَيَّبْنَا ذَلِكَ لِشِيعَتِنَا لِتَطِيبَ وِلَادَتُهُمْ وَلِيَزْكُوَ أَوْلَادُهُمْ»[21]; «Душвортарин ҳоле ки мардум дар рӯзи растохез доранд ин аст ки соҳиби хумс ба по хезад ва бигӯяд: Парвардигоро! Хумсам! Ва мо пайравони худро аз пардохти он ҳалол кардаем то валодаташон пок бошад ва фарзандонашон пок бошанд» Ва аз Абу Абдуллоҳ алайҳи салом ривоят шудааст: «النَّاسُ كُلُّهُمْ يَعِيشُونَ فِي فَضْلِ مَظْلِمَتِنَا، إِلَّا أَنَّا أَحْلَلْنَا شِيعَتَنَا مِنْ ذَلِكَ»[22]; «Ҳамаи мардум бо хӯрдани хумсе аз ҳаққи мо зиндагӣ мекунанд, ҷуз инки мо пайравони худро аз пардохтани он маъоф сохтаем» Ва шакке нест ки мурод аз пайравони онон, касоне ҳастанд ки дар ғайбати онон, заминаи зуҳурашонро месозанд ва аз ин рӯ, касе ки аз заминасозони зуҳури онон нест, дар надодани саҳми онон аз хумс гуноҳкор аст.

Оре, дар ҳоли ҳозир, ёрони Мансур саҳми Маҳдиро аз хумс ба Мансур мепардозанд то дар роҳи заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ ҳазина кунад; Бо таваҷҷуҳ ба инки дар ин замон, агар онро ба Маҳдӣ мепардохтанд низ бидуни шак дар роҳи заминасозӣ барои зуҳури худ ҳазина мекард. Аз ин рӯ, пардохти он ба Мансур дар ин замон, ба манзалаи пардохти он ба Маҳдӣ аст ва ин роҳе аст ки Худованд ба фазли худ барои бандагони шойистааш гушудааст то аз он ба сӯӣ Ӯ тақарруб ёбанд; Чароки Ӯ ﴿يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ﴾[23]; «Ҳар кас боз мегардаро ба сӯӣ Худ ҳидоят мекунад».

↑[1] . Ал-Муғнӣ ибни Қудома, ҷ2, с519
↑[2] . Маҷмаул Шарҳул Маҳзаб Нававӣ, ҷ6, с227
↑[3] . Фатҳул Борӣ ибни Ҳаҷар, ҷ3, с280
↑[4] . Кашшофул Қаноъ Ан Матнул Иқноъ Баҳутӣ, ҷ2, с335
↑[5] . Найлул Автор Шавконӣ, ҷ4, с241
↑[6] . Ал-Интисорул Шариф Муртазо, с222
↑[7] . Ал-Мӯътабарул Муҳақиқи Ҳиллӣ, ҷ2, с583
↑[8] . Таҳрирул Аҳком ибни Мутаҳҳари Ҳиллӣ, ҷ1, с411; Мунтаҳиюл Матлаб ибни Мутаҳҳари Ҳиллӣ, ҷ8, с371; Ниҳоятул Аҳком Фи Маърифатил Аҳком ибни Мутаҳҳари Ҳиллӣ, ҷ2, с397
↑[9] . Масоликул Афҳом Шаҳиди Сонӣ, ҷ5, с410
↑[10] . Шарҳул Азҳор Аҳмад Муртазо, ҷ1, с521
↑[11] . Аҳзоб/ 33
↑[12] . Шуро/ 23
↑[13] . Наҳл/ 44
↑[14] . Ҳашр/ 7
↑[15] . Ал-Кофӣ Кулайнӣ, ҷ1, с539; Таҳзибул Аҳком Тувсӣ, ҷ4, с126
↑[16] . Тафсири Айёшӣ, ҷ2, с63
↑[17] . Таҳзибул Аҳком Тувсӣ, ҷ4, с125
↑[18] . Шуъароъ/ 214
↑[19] . Ал-Кофӣ Кулайнӣ, ҷ1, с540; Таҳзибул Аҳком Тувсӣ, ҷ4, с128
↑[20] . Илалул Шароъ ибни Бобувей, ҷ2, с377; Таҳзибул Аҳком Тувсӣ, ҷ4, с137
↑[21] . Ал-Кофӣ Кулайнӣ, ҷ1, с547; Ман Ло Яҳзарул Фақиҳ ибни Бобувей, ҷ2, с43; Таҳзибул Аҳком Тувсӣ, ҷ4, с136
↑[22] . Ман Ло Яҳзарул Фақиҳ ибни Бобувей, ҷ2, с45; Таҳзибул Аҳком Тувсӣ, ҷ4, с138
↑[23] . Шуро/ 13
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши баррасии нақдҳо
Таълиқот
Нақдҳо ва баррасиҳои фаръӣ
Нақди
фаръии 1
Нависанда: Беҳном
Тарих: 5/6/2015

Хумс ва кӯмакҳои мардумӣ мӯъминон ки ба ҷаноби Мансур ва наҳзатаи Бозгашт ба Ислом таҳвил дода мешавад дар чи мавориде масраф мешавад? Дар китоби «Бозгашт ба Ислом» барои заминасозии зуҳури Маҳдӣ (а) ҳамонгуна ки бар рӯӣ таҷаммуъи нафар ва силоҳ таъкид шуда, бар рӯйи моли ҳам таъкид шудааст. Мешуд бештар дар ин бора тавзеҳ диҳед? Шояд битавонам бо ҷамъоварии кӯмакҳои мардумӣ дар канори таблиғ кори муфиде анҷом дода бошам. Илтимоси дуъо

Посух ба нақди
фаръии 1
Тарих: 6/6/2015

Вуҷуҳоти шаръӣ ва кӯмакҳои мардумии мӯъминон ки барои ҳазрати Мансур ирсол мешавад, тавассути нуввоби он ҳазрат дар кишварҳои мухталиф дарёфт ва зери назари эшон сарфи таъмини ҳазинаҳои таблиғи Исломи ноби Муҳаммадӣ дар ҷаҳон ва таҳияи имконоти лозим барои ҳимоят аз Маҳдӣ алайҳи салом ва низ кӯмак ба муҳоҷирон дар роҳи Худованд ки шаҳрҳо ва кишварои худро барои ёрии он ҳазрат тарк мекунанд мешавад. Аз ин рӯ, бисёрӣ аз аҳли вараъ, додани вуҷуҳоти шаръии худ ба ғайри он ҳазратро ҷойиз намедонанд, балки монанди рехтани он ба дарё медонанд ва аз ин рӯ, хумс ва закоти худро танҳо ба он ҳазрат мепардозанд; Чароки мӯътақиданд ин беҳтарин шева барои пардохти вуҷуҳоти шаръӣ дар ин замон аст, балки дар ҳукми пардохти он ба Маҳдӣ алйҳи салом аст; Бо таваҷҷуҳ ба инки мустақиман сарфи масолеҳи он ҳазрат ва таҷҳизоти ёрон ва дафъи душманонаш мешавад ва заминаи ҳукумататшро фароҳам месозад.

Худованд шуморо ба сабаби нияти хубатон подоши неку диҳад ва ба ҷиҳоди дар роҳаш бо мол ва ҷон муваффақ гардонад.

*Барои тазеҳоти бештар, ба матни арабӣ муроҷиъа кунед.
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши баррасии нақдҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани нақд
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед нақдҳои илмии худ бар осори аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш ба баррасии илмӣ гирифта шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи нақд дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст нақди шумо дар пойгоҳ баррасӣ шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани нақди худ, нақдҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Беҳтар аст аз навиштани нақдҳои мутаъаддид ва ғайри муртабит бо ҳам дар ҳар навбат худдорӣ кунед; Чароки чунин нақдҳое дар пойгоҳ ба тафкик ва эҳёнан дар муддатӣ бештар аз муддати маъмули баррасӣ мешаванд.