Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Пурсиш ва посух
 

Аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло, яке аз мавонеъи аслии такшили ҳукумати Маҳдӣ алайҳи саломро вуҷуди ҳукуматҳои тоғутии феълӣ медонанд, дар ҳоле ки бештари ин ҳукуматҳо монанди ҳукумати Эрон, на танҳо худро монеъи зуҳур намедонанд, бал худро аз пештозони заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом медонанд ва ҳар коре мекунанд, онро заминасозӣ барои зуҳур медонанд.

Аввал инки чи тавр бояд ба ин ҳукуматҳо фаҳмонд ки дар масири дурусте нестанд ва монеъи аз ташкили ҳукумат барои Маҳдӣ алайҳи салом ҳастанд?!

Дуввум ҳол ки ҳокимони ин ҳукуматҳо намехоҳанд худ канор бираванд, вазифаи мардум ва ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ, барои бардоштани ин монеъи бузург чист ва чи коре метавонанд анҷом диҳанд?

Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:

Аввалан заминасонӣ барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом як унвони мубҳам ва сайёл нест, балки маънои мушаххас ва собите дорад ва он ҳамоно даъвати мардум ба итоъат аз Маҳдӣ алайҳи салом ба ҷойи итоъат аз ғайри ӯ ва ташвиқи онон ба эҷод ва ҳифзи ҳукумати ӯ ба ҷойи эҷод ва ҳифзи ҳукумати дигарон аст ва бо ин васф, касе ки акси ин корро анҷом медиҳад, ба ин тартиб ки мардумро ба итоъат аз худ монанди итоъат аз Маҳдӣ алайҳи салом даъват мекунад ва ба эҷоду ҳифзи ҳукумати дигарон ба ҷойи эҷод ва ҳифзи ҳукумати он ҳазрат ташвиқ менамояд, заминасози зуҳури он ҳазрат нест, балки ба рӯшанӣ монеъи зуҳури он ҳазрат аст, агарчи аз фарти беҳаёйи ва авомфиребӣ, худро заминасози зуҳури он ҳазрат бишуморад; Монанди бархӣ ҳокимони минтақа ки итоъат аз худро монанди итоъат аз Маҳдӣ алайҳи салом воҷиб медонанд ва дағдағае ҷуз ҳифзи ҳукумати худ ба ҳар наҳви мумкин надоранд, то ҳадде ки мӯътақиданд ҳифзи ҳукумати онон «Аз ҳифзи як нафар валув имоми аср бошад аҳмияташ бештар аст»[1] ва аз ин рӯ, бо даъвати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло ба сӯӣ ҳукумати он ҳазрат мухолифат мекунанд.

Сониян ҳар ҳокими мусалмоне ки ба сӯӣ Худованд тавба кунад, метавонад заминасози зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом бишавад ва он ба ин тартиб аст ки эълон кунад:

1 . Даъвати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъолоро мепазирад ва бидуни чашмдоште аз он ҳимоят мекунад.

2 . Мардумро муваззаф ба итоъат аз худ намекунад, балки муваззаф ба итоъат аз Маҳдӣ алайҳи салом медонад ва барои худ ҳаққи ҳокимият қоъил нест.

3 . Мутаъаҳҳид ба канорагирӣ аз ҳукумат ва вогузории он ба Маҳдӣ алайҳи салом бидуни қайд ва шарт аст ва ҳукми ӯ дар бораи худро мепазирад.

4 . Ҳаминаи интиқоли ҳукумат ба Маҳдӣ алайҳи саломро амалан ва бо эҷоди бистаҳои иҷройи ва зарфиятҳои қонунӣ фароҳам мекунад.

5 . Тазминҳои лозим барои ҳифзи амният ва озодии Маҳдӣ алайҳи салом дар сарзамини худро ироъа ва барои ҷалби эътимоди ӯ талош мекунад.

6 . Неруҳои мусаллаҳро барои ҳифозат аз Маҳдӣ алайҳи салом дар ҳар нуқтаи ҷаҳон омода ва басейҷ мекунад.

7 . Аз мардум барои Маҳдӣ алайҳи салом байъат мегирад ва ононро барои ҳимоят аз ӯ тарбият ва созмондиҳӣ мекунад.

Рӯшан аст ки ҳаргоҳ яке аз ҳокимони мусалмон ҳамаи ин ҳафт корро бо имон ва ихлоси кофӣ анҷом диҳад, ба наҳве ки аз назари коршиноси одил ва мустақиле монанди аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло муносиб ва қаноъатбахш бошад, замина барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом фароҳам мешавад ва зуҳури он ҳазрат пас аз фароҳам шудани заминааш ҳатмӣ аст. Он гоҳ он ҳазрат дар бораи чунин ҳокими мусалмоне ба суратӣ одилона ҳукм мефармояд ва қатъан тавба ва ислоҳи ӯро дар назар мегирад ва бо дар назар гирифтани он, чи басо ӯро авф ва дар симаташ ибқо мекунад ё кори дигаре анҷом медиҳад ки худ ба он огоҳтар аст.

Солисан ҳар ҳокими мусалмоне ки ба сӯӣ Худованд тавба накунад, ба ин маъно ки пас аз шунидани даъвати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло, бар рӯйкарди пешини худ пой бифишорад ва корҳои ҳафтгонаи фавқро анҷом надиҳад, душмани Худованд ва Паёмбари Ӯ саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ва муфсиди дар замин шумурда мешавад ва табъан муқобила бо ӯ бо риъояти маротиби амри ба маъруф ва найҳи аз мункар, бар ҳар мусалмоне воҷиб аст; Чунонки аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло дар бораи чунин ҳокиме фармудааст:

<Ҳар кас ҷуз Маҳдӣ, мусалмононро ба байъати бо хеш даъват кунад, имоме аст ки ба сӯӣ оташ даъват мекунад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ[2]; «Ва ононро имомоне сохтем ки ба сӯӣ оташ даъват мекунанд», бал тоғуте аст ки ба ҷои Худованд парастиш мешавад ва пайравонашро аз нур ба торикӣ берун мебарад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ[3]; «Ва касоне ки кофир шуданд, сарпарастонашон тоғутанд, ононро аз нур ба торикӣ берун мебаранд, онон ҳамнишинони оташанд ва дар он ҷовидон хоҳанд буд»; Бал ҳар кас ҷуз Маҳдӣ, мусалмононро бо силоҳи худ бизанад то дар байъати ӯ дохил шаванд, бо Худованд ва халифаи Ӯ, ба муҳориба бархоста ва дар замин фасод ангехтааст ва сазои касоне ки бо Худованд ва халифаи Ӯ, ба муҳориба бар мехезанд ва дар замин фасод меангезанд, ҷуз ин нест ки кушта шаванд ё ба дор овехта шаванд ё дастҳо ва пойҳошон ба хилофи ҳам бурида шавад ё аз замин ронда шаванд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ۚ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ[4]; «Сазоӣ касоне ки бо Худованд ва Паёмбараш ба ситез бар мехезанд ва дар замин фасод меангезанд ҷуз ин нест ки кушта ё ба дор овехта шаванд ё дастҳо ва пойҳошон ба хилофи ҳам бурида шавад ё аз замин ронда шаванд; Он барояшон хорие дар зиндагии дунёст ва барояшон дар охират азобӣ бузург хоҳад буд» Ва ман агар дар замин тамаккун ёбам, ононро ба сазоӣ аъмолашон хоҳам расонд; Чароки бардоштани онон аз сари роҳи Маҳдӣ, бар ҳар мусалмоне ки мутамаккин аз он бошад, воҷиб аст.>[5]

Бинобарин, вазифаи мусалмонон дар ҳар як аз кишварҳои Исломӣ он аст ки ҳокими худро бо гуфтори нарм ба сӯӣ корҳои ҳафтгонаи фавқ даъват кунанд. Пас агар даъвати ононро пазируфт, бо ӯ дар анҷоми корҳои ҳафтгонаи фавқ ҳамкорӣ кунанд ва агар даъвати ононро напазируфт, ӯро бо гуфтори сахт ба сӯӣ корҳои ҳафтгонаи фавқ даъват кунанд то даъвати ононро бипазирад ва агар боз ҳам даъвати ононро напазируфт, ӯро бо фаъолиятҳои маданӣ ва аз ҷиҳоти сиёсӣ ва иқтисодӣ таҳти фишор қарор диҳанд то даъвати ононро бипазирад ва агар боз ҳам даъвати ононро напазируфт, ӯро барканор кунанд ва касеро ба ҷойи ӯ бигуморанд ки корҳои ҳафтгонаи фавқро анҷом медиҳад ва агар ҳозир ба канорагирӣ нашуд, бо ӯ биҷанганд то ҳангоме ки ҳозир ба канорагирӣ шавад ё корҳои ҳафтгонаи фавқро анҷом диҳад ва агар касе дар ҷанги бо ӯ кушта шавад, шаҳид аст ва монанди касе аст ки дар рикоби Маҳдӣ алайҳи салом кушта шудааст.

Ин маънои заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом аст ки аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло бунёни онро ниҳода ва дар ҳоли тарроҳӣ ва иҷройи он аст, дар ҳоле ки бархӣ ҳокимони минтақа аз он метарсанд ва пешгирӣ мекунанд. Бо ин васф, ҳар кас мехоҳад ба аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ҳафизаҳуллоҳ таъоло мулҳақ шавад то ба эҷоди ҳукумати Маҳдӣ алайҳи салом ёрӣ расонад ва ҳар кас мехоҳад ба бархӣ ҳокимони минтақа мулҳақ шавад то ба ҳифзи ҳукумати онон ёрӣ расонад; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَى شَاكِلَتِهِ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَى سَبِيلًا[6]; «Бигӯ ҳар кас ба шеваи худ амал кунад, пас Парвардигоратон ба касе ки ҳидоятёфтатар аст донотар аст»!

↑[1] . Саҳифаи нур, ҷ15, с221
↑[2] . Қасос/ 41
↑[3] . Бақара/ 257
↑[4] . Маъида/ 33
↑[5] . Бозгашт ба Ислом, с314
↑[6] . Исроъ/ 84
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Таълиқот
Пурсишҳо ва посухҳои фаръӣ
Пурсиши
фаръии 1
Нависанда: Меҳрубон
Тарих: 16/6/2019

Дар қисмате аз посухи боло омадааст: «Агар (ҳокими золим) ҳозир ба канорагирӣ нашуд, бо ӯ биҷангед то ҳангоме ки ҳозир ба канорагирӣ шавад ё корҳои ҳафтгонаи фавқро анҷом диҳад». Оё ҷангидане ки дар инҷо зикр шудааст, ниёз ба изни имом Маҳдӣ алайҳи салом надорад? Ба таври куллӣ, оё ҷангидан ба василаи силоҳ бо ҳокимони золим дар замони ғайбати имом Маҳдӣ алайҳи салом ҷойиз аст?

Посух ба пурсиши
фаръии 1
Тарих: 19/6/2019

Ҷангидан бо ҳокими золим, ҳаргоҳ барои ҳоким кардани Маҳдӣ алайҳи салом ба ҷойи ӯ бошад, ниёз ба изни Маҳдӣ алайҳи салом дорад; Чароки бидуни изни Маҳдӣ алайҳи салом бенатиҷа хоҳад буд, вале ҳаргоҳ барои водоштани ӯ ба канорагирӣ ё заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом бошад, ниёз ба изни Маҳдӣ алайҳи салом надорад; Чароки бидуни изни ӯ натиҷа хоҳад дошт. Оре, ҷангидан бо ҳокими золим барои водоштани ӯ ба канорагирӣ ё заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом, охарин мартаба аз маротиби амри ба маъруф ва наҳйи аз мункар аст ва танҳо ҳангоме ҷойиз аст ки маротиби қаблии амри ба маъруф ва наҳйи аз мункар муъассир воқеъ нашаванд; Чунонки дар ҳадиси мутавотири Набавӣ ба ин нукта ишора шуда ва дар васфи заминасозони зуҳури Маҳдӣ алайҳи салом омадааст: «يَسْأَلونَ الْحَقَّ فَلا يُعْطَونَهُ، ثُمَّ یَسْأَلونَهُ فَلا یُعْطَونَهُ، ثُمَّ یَسْألُونَهُ فَلا یُعْطَونَهُ، فَيُقاتِلونَ فَيُنْصَرونَ فَيُعطَونَ ما سَأَلوا، فلا يَقْبَلُونَهُ حَتّى يَدْفَعُوا إِلَى رَجُلٍ مِنْ أهلِ بَيتي»; «Пас ҳақро мутолиба мекунанд вале ба онон дода намешавад, сипас онро мутолиба мекунанд вале ба онон дода намешавад, сипас онро мутолиба мекунанд вале ба онон дода намешавад, пас ба ҷанг рӯй меоваранд ва ба пирӯзӣ мерасанд, пас чизе ки мутолиба карданд ба онон дода мешавад вале онро намепазиранд то инки онро ба марде аз аҳли байти ман месупоранд». Ин ҷангидан, мисдоқи хуруҷ бар ҳокими золим аст ки дар китоби «Бозгашт ба Ислом»[1] ҷойиз дониста шудааст; Чароки гунаи дифоъи маҳсуб мешавад, на ҷиҳоди ибтидойи ва ҳадаф аз он маҷбур кардани ҳокими золим ба канорагирӣ ё адолат аст. Бо ин ҳол, ҳақ он аст ки ҳаргоҳ иддаи кофӣ аз мардум, маротиби қаблии амри ба маъруф ва наҳйи аз мункарро анҷом диҳанд, Маҳдӣ алайҳи салом бо онон тамос мегирад ва ба онон барои ҷанг бо ҳокими золим изн медиҳад, балки чи басо худ бо онон ҳамроҳӣ мекунад; Чунонки дар ҳадиси Набавӣ ба ин нукта ишора шуда ва дар васфи парчамҳои сиёҳи Хуросонӣ омадааст: «فَإِنَّ فِیها خَلیفَةَ اللّهِ الْمَهْدِيَّ»; «Ҳароина халифаи Худованд Маҳдӣ дар миёни онҳост».

↑[1] . с64
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши посухгӯйи ба пурсишҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани пурсиш
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед пурсишҳои худро дар бораи осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш посух дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи пурсиш дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст ба пурсиши шумо дар пойгоҳ посух дода шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани пурсиши худ, пурсишҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Аз сабт ва ирсоли пурсишҳои ҷадид пеш аз дарёфти посухи пурсиши қаблӣ, худдорӣ кунед.
3 . Аз сабт ва ирсоли беш аз як пурсиш дар ҳар навбат, худдорӣ кунед.
4 . Авлавияти мо, посухгӯйи ба пурсишҳои марбут бо имом Маҳдӣ алайҳи салом ва заминасозӣ барои зуҳури ӯст; Чароки дар ҳоли ҳозир, аз ҳар чизе муҳимтар аст.