Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Нақд ва барраси
 

Мансури Ҳошимии Хуросонӣ дар китоби Бозгашт ба Ислом ва бисёрӣ аз номаҳо ва гуфторҳояш, мардумро аз азоби Худованд метарсонад ва иддаъо мекунад ки агар ҳукумати Худовандро напазиранд ва заминаи ҳукумати Маҳдиро фароҳам накунанд, ба оқибати Од ва Самуд ва қавми Нуҳ дучор хоҳанд шуд! Дар ҳоле ки медонем яке аз баракоти Набийи Мукаррами Ислом ин буда ки азоби Худованд аз уммати ӯ бардошта шудааст ва оқибати умматҳои гузашта барои ин уммат пеш нахоҳад омад; Ҳамон тавр ки бархӣ аз уламо пас аз зилзилаҳои пай дар пайи ахир дар нуқоти мухталифи Эрон ин нуктаро ёдоварӣ карданд ва гуфтанд ки ҳеч як аз ин зилзилаҳо азоби Илоҳӣ нест; Чароки азоби Илоҳӣ дар дунё барои ин уммат пеш намеояд. Аҷиб аст ки Мансури Ҳошимии Хуросонӣ аз ин нукта бехабар аст!

Бародари гиромӣ!

Чизе ки аҷиб аст бехабарии шумо аз мабноӣ Ислом ва тақлидатон аз олимони хоъин ва дурӯғгӯ бо ин натиҷа ва ҷузъиёт аст; Вагарна Мансури Ҳошимии Хуросонӣ аз ин хурофа бехабар нест ва беъэтиноияш ба он ношӣ аз нодурустии он аст. Бегумон эътиқод ба инки азоби Худованд аз ин уммат –ҳар чанд ба ситам рӯй оварад– бардошта шудааст ва оқибати умматҳои гузашта –ҳар чанд монанди онҳо амал кунад– барои он пеш нахоҳад омад, таваҳҳумӣ беасос ва хатарнок аст; Чароки ҳеч ривояти мӯътабар ва сариҳе бо ин мазмун нарасида ва ривояти расида аз ибни Аббос бо ин мазмун ки ба баракати ﴿رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ[1] касоне ки аз он Ҳазрат пайравӣ накунанд, аз азобҳои умматҳои гузашта маъоф шудаанд[2], ривояти воҳид ва заъиф аст[3] ки бо китоби Худованд зиддият дорад; Чароки китоби Худованд бо умум ва итлоқ фармудааст: ﴿يُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ وَيَرْحَمُ مَنْ يَشَاءُ[4]; «Ҳар касро бихоҳад азоб мекунад ва ҳар касро бихоҳад мебахшояд» Ва фармудааст: ﴿إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَى ذَلِكَ قَدِيرًا[5]; «Агар бихоҳад шуморо мебарад эй мардум ва касони дигареро меоварад ва Худованд бар ин кор тавоност» Ва фармудааст: ﴿أَفَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا بَيَاتًا وَهُمْ نَائِمُونَ ۝ أَوَأَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَنْ يَأْتِيَهُمْ بَأْسُنَا ضُحًى وَهُمْ يَلْعَبُونَ ۝ أَفَأَمِنُوا مَكْرَ اللَّهِ ۚ فَلَا يَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ ۝ أَوَلَمْ يَهْدِ لِلَّذِينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ أَهْلِهَا أَنْ لَوْ نَشَاءُ أَصَبْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ ۚ وَنَطْبَعُ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَسْمَعُونَ[6]; «Оё пас аҳли шаҳрҳо эмин шуданд аз инки азоби мо шабоҳангом ба суроғашон биёяд дар ҳоле ки хоб ҳастанд?! Оё аҳли шаҳрҳо эмин шуданд аз инки азоби мо субҳгоҳон ба суроғашон биёяд дар ҳоле ки бозӣ мекунанд?! Оё пас аз макри Худованд эмин шуданд?! Пас аз макри Худованд эмин намешаванд магар гурӯҳи зиёнкорон! Оё барои касоне ки заминро пас аз аҳлаш ба ирс мебаранд ошкор нашудааст ки агар бихоҳем ононро ба сабаби гуноҳонашон ҳалок месозем?! Ва бар дилҳошон мӯҳ мениҳем, пас онон намешунаванд» Ва фармудааст: ﴿أَفَأَمِنُوا أَنْ تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ[7]; «Оё пас эмин шуданд аз инки фарогирандае аз азоби Худованд ононро биёяд ё қиёмат ононро дар ҳоле ки таваҷҷуҳ надоранд?!» Ва фармудааст: ﴿أَفَأَمِنْتُمْ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ وَكِيلًا[8]; «Оё пас эмин шудед аз инки шуморо дар хок фуру бурд ё бар шумо тӯфоне аз шин бифиристад ва он гоҳ пуштибоне барои худ наёбед?!» Ва фармудааст: ﴿قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ[9]; «Бигӯ Ӯ қодир аст бар инки бар шумо азобе аз болоятон ё аз зери поятон барангезад ё шуморо даста даста кунад ва бархитонро ҷанги бархӣ дигар бичашонад» Ва фармудааст: ﴿قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُهُ بَيَاتًا أَوْ نَهَارًا مَاذَا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ ۝ أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ آمَنْتُمْ بِهِ ۚ آلْآنَ وَقَدْ كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ[10]; «Бигӯ назаратон чист агар азоби Ӯ дар шаб ё рӯз ба суроғатон биёяд?! Гуноҳкорон чи чизеро ба аҷала мехоҳанд?! Оё ҳаногме ки воқеъ шуд ба он имон меоваред?! Он ҳангом?! Дар ҳоле ки онро ба аҷала мехостед», балки бо сароҳат фармудааст: ﴿وَإِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا[11]; «Ва ҳеч шаҳре нест магар инки мо пеш аз рӯзи қиёмат ҳалок кунандаи он ё азоб кунандаи он бо азобӣ шадид ҳастем, ин дар китоб навишта шудааст»; Ҳамчунонки азоби худ дар дунёро танҳо барои кофирон надониста, бал дар камини мунофиқон ки худро мусалмон мешуморанд низ дониста ва фармудааст: ﴿وَمِمَّنْ حَوْلَكُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ ۖ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِينَةِ ۖ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ ۖ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ ۚ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَى عَذَابٍ عَظِيمٍ[12]; «Ва аз бодиянишиноне ки пиромуни шумо ҳастанд мунофиқоне ҳастанд ва аз аҳли шаҳр мунофиқоне ҳастанд ки ту ононро намешиносӣ, мо ононро мешиносем, ононро ду чандон азоб хоҳем кард, сипас ба сӯӣ азобӣ азим боз хоҳанд гашт» Ва фармудааст: ﴿وَإِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَمَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ[13]; «Ва агар рӯйгардон шаванд Худованд ононро ба азобӣ дарднок дар дунё ва охират азоб мекунад ва барои онон дар замин ҳеч сарпараст ва ёваре нест», балки онро дар камини ҳамаи ситамкорон дониста ва фармудааст: ﴿وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ[14]; «Ва ҳароина барои касоне ки ситам карданд азобе пеш аз он хоҳад буд, вале бештари онон намедонанд» Ва фармудааст: ﴿قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ[15]; «Бигӯ назаратон чист агар азоби Худованд ногаҳон ё ошкоро ба суроғатон биёяд оё ҷуз гурҳи ситамкорон ҳалок хоҳанд шуд?!» Ва фармудааст: ﴿فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ[16]; «Пас чун чизе ки тазаккур дода шудандро аз ёд бурданд, касоне ки аз бадӣ наҳй мекардандро наҷот додем ва касоне ки ситам мекунандро ба азобӣ бад гирифтем ба сабаби инки фисқ меварзиданд» Ва фармудааст: ﴿وَتِلْكَ الْقُرَى أَهْلَكْنَاهُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَجَعَلْنَا لِمَهْلِكِهِمْ مَوْعِدًا[17]; «Ва он шаҳрҳоро ҳалок кардем ҳангоме ки ситам карданд ва барои ҳалокаташон мавъиде қарор додем» Ва фармудааст: ﴿وَمَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَى إِلَّا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ[18]; «Ва мо ҳалок кунандаи шаҳрҳо набудем магар инки аҳлашон ситамкор буданд» Ва фармудааст: ﴿وَمَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ[19]; «Ва он аз ситамкорон дур нест»; Ҳамчунонки онро дар камини ҳамаи гумроҳон дониста ва фармудааст: ﴿قُلْ مَنْ كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدًّا ۚ حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضْعَفُ جُنْدًا[20]; «Бигӯ ҳар кас ки дар гумроҳӣ бошад, Бахшойишгар ба ӯ мӯҳлат медиҳад то он гоҳ ки ончи ваъда дода мешавандро бибинанд, ё азоб ва ё қиёмат, пас он гоҳ хоҳанд донист ки чи касе ҷойи бадтар ва сипоҳи заъифтаре дорад»; Ҳамчунонки онро дар камини ҳамаи бадандешон дониста ва фармудааст: ﴿أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ ۝ أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ ۝ أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلَى تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ[21]; «Оё пас касоне ки бадиҳоро тавтиъа мекунанд эмин ҳастанд аз инки Худованд ононро дар замин фуру бурд ё азоб аз ҷойе ки намедонанд ба суроғашон биёяд?! Ё ононро дар ҳоли ҷобаҷойишон бигирад?! Пас онон оҷиз кунанда нестанд, ё ононро дар ҳоли тарс бигирад?! Пас ҳароина Парвардигоратон Раъуф ва Меҳрубон аст»; Ҳамчунонки онро дар камини ҳамаи гуноҳкорон ва нофармонон –ҳар чанд аз ин уммат бошанд– дониста ва фармудааст: ﴿قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ۝ وَأَنِيبُوا إِلَى رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ ۝ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ[22]; «Бигӯ эй бандагонам ки бар худ исроф варзидаед! Аз раҳмати Худованд ноумед нашавед; Чароки Худованд ҳамаи гуноҳонро меомӯрзад, ҳароина Ӯ омӯрзандаи меҳрубон аст ва ба сӯӣ Парвардигоратон бозгардед ва барои Ӯ таслим шавед пеш аз онки азоб шуморо биёяд, он гоҳ ёрӣ намешавед ва аз беҳтарин чизе ки аз ҷониби Парвардигоратон бароятон нозил шуд пайравӣ кунед пеш аз онки азоб ногаҳон шуморо биёяд дар ҳоле ки таваҷҷуҳ надоред», балки ба масобаи як қоъида фармудааст: ﴿وَإِذَا أَرَدْنَا أَنْ نُهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُوا فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا[23]; «Ва ҳаргоҳ бихоҳем сарзаминеро ҳалок кунем зӯрмандонашро ба қудрат мерасонем пас дар он фисқ меварзанд, пас сухан бар он рост меояд, пас онро вайрон мегардонем», бал онро сариҳан дар камини касоне аз ин уммат донистааст ки аз халифаи Ӯ дар замин итоъат намекунанд ва барои ёрияш берун намеоянд ва фармудааст: ﴿فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ[24]; «Пас бояд касоне ки аз амри Ӯ сарпечӣ мекунанд битарсанд аз инки ононро фитнае бирасад ё ононро азобӣ дарднок бирасад» Ва фармудааст: ﴿إِلَّا تَنْفِرُوا يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَيَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلَا تَضُرُّوهُ شَيْئًا ۗ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ[25]; «Агар (барои ёрии ӯ) берун наравед шуморо азобӣ дарднок мекунад ва гурӯҳӣ ғайри шуморо ба ҷоятон меоварад ва ба ӯ зиёне намерасонед ва Худованд бар ҳар коре тавоност» Ва фармудааст: ﴿وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُكْرًا[26]; «Ва чи бисёр шаҳре ки аз фармони Парвардигораш ва Паёмбаронаш сар печид, пас онро муҳосибаи сахт кардем ва азобӣ ношинохта расондем». Бо ин васф, беҳуда нест ки дар ситойиши мӯъминон фармудааст: ﴿وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ۝ إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ[27] «Ва касоне ки аз азоби Парвардигорашон ҳаросонанд; Чароки ҳеч кас аз азоби Парвардигорашон дар амон нест»!

Рӯшан аст ки бархӣ аз ин оёт дар шаъни ин уммат нозил шудаанд ва бархӣ дигар, бо умум ва итлоқи худ ин умматро низ дар бар мегиранд ва илова бар ин, аз суннати Худованд дар умматҳои гузашта хабар медиҳанд ки табъан дар ин уммат низ ҷорӣ аст; Чунонки фармудааст: ﴿سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا[28]; «Суннати Худованд дар касоне ки аз пеш гузаштанд (чунин буд) ва ҳаргиз барои суннати Худованд тағйире нахоҳӣ ёфт» Ва фармудааст: ﴿فَهَلْ يَنْتَظِرُونَ إِلَّا مِثْلَ أَيَّامِ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِهِمْ[29]; «Пас оё ҷуз монанди рӯзҳои касоне ки аз пеш гузаштандро интизор мебаранд?!». Аз ин рӯ, ба ибрат гирифтан аз умматҳои гузашта амр карда ва фармудааст: ﴿قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلُ[30]; «Бигӯ дар замин бигардед, пас бибинед ки оқибати касоне ки дар гузашта буданд чигуна буд» Ва фармудааст: ﴿لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبَابِ[31]; «Ҳароина дар достонҳои онон ибрате барои хирадмандон аст» Ва фармудааст: ﴿إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَى[32]; «Ҳароина дар он ибрате барои касе аст ки метарсад» Ва фармудааст: ﴿فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ[33]; «Пас ибрат бигиред эй соҳибони биниш»; Чунонки дар ҳадиси мутавотир ва машҳури Набавӣ омадааст: «لَتَرْکَبُنَّ سُنَنَ مَنْ کانَ قَبْلَکُمْ حَذْوَ الْقُذَّةِ بِالْقُذَّةِ حَتَّى لَوْ دَخَلُوا جُحْرَ ضَبٍّ لَدَخَلْتُمُوهُ»[34]; «Ҳароина гом ба гом дар пайи суннатҳои касоне ки пеш аз шумо буданд меравед, то ҷойе ки агар онон ба сӯрохи сусморе дохил шуда бошанд, шумо ҳам ба он дохил мешавед» Ва дар бархӣ ривоёт таъкид шудааст: «فَلا یَکُونُ فِیهِمْ شَيْءٌ إِلّا کانَ فِیکُمْ مِثْلُهُ»[35]; «Пас чизе дар онон набуд магар инки монанди он дар шумо низ хоҳад буд»; Ҳамчунонки эътиқод ба доштани дӯстӣ ва нисбате бо Худованд ва маъоф будан аз азоби Ӯ аз эътиқодоти онон буда; Чунонки фармудааст: ﴿وَقَالَتِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَى نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ ۚ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوبِكُمْ ۖ بَلْ أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ ۚ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ[36]; «Ва яҳудиён ва масеҳиён гуфтанд ки мо фарзандони Худованд ва дӯстони Ӯ ҳастем, бигӯ пас чаро шуморо ба хотири гуноҳотон азоб мекунад?! Балки шумо башаре аз офаридагони Ӯ ҳастед, ҳар касро бихоҳад меомӯрзад ва ҳар касро бихоҳад азоб мекунад» Ва фармудааст: ﴿وَقَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْدًا فَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ[37]; «Ва гуфтанд ки оташ ҷуз рӯзҳойи маҳдуди моро ламс намекунад, бигӯ оё аз назди Худованд аҳде гирифтаед ки Худованд аҳдашро хилоф накунад ё бар Ӯ чизе мебандед ки ба он илм надоред?!». Вонгаҳе нузули азоб бар ин уммат монанди нузули азоб бар умматҳои гузашта, метавонад зарурати ақлӣ пайдо кунад ва он ҳангоме аст ки бар истимрор нифоқ, зулм ва фисқ исрор дошта ва бо вуҷуди тазаккур, инзор ва мӯҳлати кофӣ, иродаи тавба ва ислоҳ надошта бошанд; Зеро адами ҳалокати онон дар ин сурат, ба тасалсулӣ ботил ва бениҳоят меанҷомад ки ҷойиз нест[38].

Оре, Худованд ҳузури халифааш дар миёни мардум ва истиғфори ононро монеъ аз нузули азоб бар онон дониста ва фармудааст: ﴿وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ[39]; «Ва Худованд ононро азоб намекунад дар ҳоле ки ту миёнашон ҳастӣ ва Худованд ононро азоб намекунад дар ҳоле ки истиғфор мекунанд», вале мурод аз ҳузури халифааш дар миёни онон, сирф вуҷуди ӯ дар замин нест; Чароки замин ҳеч гоҳ аз халифаи Худованд холӣ набуда[40], дар ҳоле ки азоби Ӯ борҳо ва бар ақвоми мухталиф нозил шуда ва бо ин васф, мурод аз ҳузури халифааш дар миёни онон, ҳузури ӯ дар шаҳре аст ки мустаҳаққи азоб аст; Монанди ҳузури Лут алайҳи салом дар шаҳри Садум ки монеъ аз нузули азоб бар он буд ва аз ин рӯ, Худованд ӯ ва хонаводаашро аз он берун овард ва сипас азобро бар он нозил кард; Чунонки фармудааст: ﴿قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطًا ۚ قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِيهَا ۖ لَنُنَجِّيَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ[41]; «(Иброҳим) гуфт: Дар онҷо Лут аст! (Фариштагон) гуфтанд: Мо ба касе ки дар онҷост донотарем, ҳароина ӯ ва хонаводаашро наҷот медиҳем магар ҳамсараш ки аз ҷомондагон аст» Ва мурод аз истиғфори мардум низ изҳори надомати онон аз коре аст ки муҷиби нузули азоб аст ва ин бидуни тарк ва ислоҳи он маъно надорад; Монанди рӯйгардонишон аз халифаи Худованд ва рӯй оварданашон ба ҳокимони дигар ки муҷиби нузули азоб аст ва изҳори надомат аз он, бидуни рӯй овардан ба халифаи Худованд ва рӯйгардонӣ аз ҳокимони дигар бемаъност; Бо таваҷҷуҳ ба инки мусалламан истиғфор аз гуноҳ дар ъайни исрор бар он, содиқона ва қобили қабул нест[42].

Аз инҷо дониста мешавад ки мардум то вақте халифаи Худовандро дар миёни худ ҳозир насохтаанд ё аз водоштани ӯ ба ғайбат истиғфор ва тавба накардаанд, аз азоби Худованд дар амон нестанд ва бо ин васф, набояд худро аз он эмин пиндоранд ва аз олимони шайтонсифате пайравӣ кунанд ки ононро аз он эмин мешуморанд то дар нифоқ ва зулм ва фисқ нигоҳ доранд, бал бояд аз олимонӣ сиддиқе монанди Мансури Ҳошимии Хуросонӣ пайравӣ кунанд ки ононро аз азоби Худованд бим медиҳанд, бидуни инки ононро аз раҳмати Ӯ ноумед гардонанд ва ба унвони намуна, мефармоянд:

«Ҳон эй мардум! Огоҳ бошед ки азоби Худованд ба шумо наздик шудааст; Ман овояшро мешунавам ва бӯяшро истишмом мекунам ва сояашро мебинам, вале бештари шумо ғофилед! Агар сари наҷот доред, манро бо шумо насиҳате аст; Аз Парвардигоратон омӯрзиш бихоҳед ва ба сӯӣ Ӯ тавба кунед ва аз касе фармон баред ки Ӯ татҳираш карда ва ҳидояташ намудааст, ҳамон ки васфашро дар суҳуфи паёмбарон меёбед ва номашро дар кутуби гузаштагон мехонед, на аз касе ки ақлӣ андак ва иддаъоӣ бисёр дорад ва аз ҳавои нафс пайравӣ мекунад ва бисёр мустабид ва ситезаҷӯст. Он гоҳ хоҳед дид ки замин аз адолат пур мешавад, чунон ки аз зулм пур шуда ва адолат аз асал ширинтар ва аз кара нармтар ва аз барф покизатар аст. Пас агар ибо кардед бидонед ки ҳукумататон шуморо аз Худованд наҷот нахоҳад дод ва артишҳо ва силоҳҳоятон шуморо аз Ӯ ҳифз нахоҳад кард, ҳамон гуна ки ҳукумати гузаштагон ононро аз Ӯ наҷот надод ва артишҳо ва силоҳҳояшон ононро аз Ӯ ҳифз накард, ҳангоме ки хашмаш бар онон афрухта шуд ва азобаш бар онон фуруд омад!»[43]

Ва мефармоянд:

«Пас даъватамро иҷобат кунед ва ба сӯӣ Маҳдӣ бозгардед, то гуноҳонатон омӯрзида шавад ва корҳотон сомон ёбад, пеш аз онки рӯзе бар шумо бирасад ки бар Од ва Самуд ва қавми Нӯҳ расид.»[44]

↑[1] . Анбиёъ/ 107
↑[2] . Табарони, Ал-Мӯъҷамул кабир, ҷ12, с19
↑[3] . Бингаред ба: Ҳайсамӣ, Маҷмаъул завоъид, ҷ7, с69.
↑[4] . Анкабут/ 21
↑[5] . Нисоъ/ 133
↑[6] . Аъроф/ 97-100
↑[7] . Юсуф/ 107
↑[8] . Исроъ/ 68
↑[9] . Анъом/ 65
↑[10] . Юнус/ 50 ва 51
↑[11] . Исроъ/ 58
↑[12] . Тавба/ 101
↑[13] . Тавба/ 74
↑[14] . Тур/ 47
↑[15] . Анъом/ 47
↑[16] . Аъроф/ 165
↑[17] . Каҳф/ 59
↑[18] . Қасас/ 59
↑[19] . Ҳуд/ 83
↑[20] . Марям/ 75
↑[21] . Наҳл/ 45-47
↑[22] . Зумар/ 53-55
↑[23] . Исроъ/ 16
↑[24] . Нур/ 63
↑[25] . Тавба/ 39
↑[26] . Талоқ/ 8
↑[27] . Маъориҷ/ 27 ва 28;
↑[28] . Аҳзоб/ 62
↑[29] . Юнус/ 102
↑[30] . Рум/ 42
↑[31] . Юсуф/ 111
↑[32] . Нозиъот/ 26
↑[33] . Ҳашр/ 2
↑[34] . Мусаннафи Абдурраззоқ, ҷ11, с369; Мусаннафи ибни Абӣ Шейба, ҷ8, с634; Муснади Аҳмад, ҷ2, с327 ва ҷ3, с84 ва ҷ5, с218; Саҳеҳул Бухорӣ, ҷ8, с151; Саҳеҳул Муслим, ҷ8, с57; Сунани Ибни Моҷа, ҷ2, с1322; Сунани Тирмизӣ, ҷ3, с322; Ибни Бобувей, Камолиддин, с576
↑[35] . Мусаннафи ибни Абӣ Шейба, ҷ8, с635
↑[36] . Моъида/ 18
↑[37] . Бақара/ 80
↑[38] . Бингаред ба: Нақд ва баррасии 54.
↑[39] . Анфол/ 33
↑[40] . Бингаред ба: Гуфтори 6.
↑[41] . Анкабут/ 32
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши баррасии нақдҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани нақд
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед нақдҳои илмии худ бар осори аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш ба баррасии илмӣ гирифта шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи нақд дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст нақди шумо дар пойгоҳ баррасӣ шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани нақди худ, нақдҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Беҳтар аст аз навиштани нақдҳои мутаъаддид ва ғайри муртабит бо ҳам дар ҳар навбат худдорӣ кунед; Чароки чунин нақдҳое дар пойгоҳ ба тафкик ва эҳёнан дар муддатӣ бештар аз муддати маъмули баррасӣ мешаванд.