Сешанбе 19 Март 2024 мелодӣ / 8 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Нақд ва барраси
 

Ин гуна ки ман аз китоби «Бозгашт ба Ислом» мутаваҷҷеҳ шудам, барои зуҳури ҳазрати Маҳдӣ навишта шуда:

1. Шумори кофӣ аз мардум ирода кунанд, дар ҳоле ки мутаъассифона мардум ба ғайбати ҳазрат ва лазойизи дунёйи алоқамандтаранд то ба барқарории адолат дар ҷаҳон!

2. Мол, силоҳ ва нафари кофӣ ҷамъ оварӣ шавад то битавон барои зуҳур заминасозӣ кард, дар ҳоле ки мо агар бихоҳем дар ростои касби мол талош кунем, бояд ба куллӣ ақойиди Исломиямонро зери по бигзорем, вагарна бо ин авзоъи кунунии Эрон бо рӯзе 16 соъат кор ҳам наметавон як имрор маъоши рӯзона дошт, чи бирасад ба ҷамъоварии мол барои заминасозии як ҳукумат!

Дар бораи таъмини силоҳ ҳам чанде пеш аз пойгоҳи шумо пурсидам ки ҷинси силоҳи имом Маҳдӣ чист?!! Посухе ки дарёфт кардам маро дилтанги ҳамон имоми замони афсонаи масҷиди Ҷамкарон кард ки меояд ва лабҳои шамшерро бар замин мекӯбад ва адолат дар ҷаҳон барқарор мешавад!

Барои ҷамъоварии нафар ҳам дар фазои маҷозӣ пойгоҳи шумо филтир аст ва ба мо ҳам иҷозаи таблиғҳои маҷозӣ намедиҳанд ва барои таблиғҳои ҳузурӣ мо борҳо китоби шарифи «Бозгашт ба Ислом» ро бо гул оростем ва дохили ҷаъбаҳои тазйинӣ ниҳодем ва мутаъаллиқоте аз ҷинси сикка ва зар ва пул ба ҳамроҳаш кардем ва ба дӯстонамон ҳадия додем, вале афсӯс ки дохили ҳамон ҷаъбаҳо аз он нигаҳдорӣ карданд ва онро нахонданд ва гуфтанд фунти резе дорад ва чашмонамон озурда мешавад ва ба фикри қалби озурдаи имомашон набуданд!!!

Ҳазрати аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ дар саҳифаи 296 китоб мефармоянд: «Дигар хаста ва сархурда шудам; чароки гӯйи замин аз мардумони шойиста холи аст». Мо низ ҳол ва рӯзӣ ин чунине пайдо кардаем.

Чигуна бояд амал кунем то битавонем дар роҳи бозгашт ба Ислом гомҳои устувор дошта бошем?

Бародари мӯъмин!

Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:

1. Ниёзи Маҳдӣ ба хости шуморӣ кофӣ аз мардум ва ҳимояти амалӣ аз ӯ ба василаи мол, нафар ва силоҳи кофӣ барои ташкил ва ҳифзи ҳукуматаш, як ниёзи табиъӣ ва уқалоӣ аст ки аз моҳияти ҳукумат бархоста ва барои ҳар ҳукумате қатъи назар аз кистии ҳокими он зарурӣ аст, то ҳадде ки ҳатто ҳукумати Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам бидуни хости шуморӣ кофӣ аз мардум ва ҳимояти амалии онон аз ӯ ба василаи мол, нафар ва силоҳи кофӣ шакл нагирифт ва маҳфуз намонд ва рӯшан аст ки Маҳдӣ аз Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам беҳтар нест. Бо ин васф, метавон гуфт ки шаклгирӣ ва ҳифзи ҳукумат дар асари ирода ва иқдоми муносиби шуморӣ кофӣ аз мардум, суннати Худованд дар гузаштагон аст ва суннати Худованд дар гузаштагон ҳаргиз тағйире нахоҳад пазируфт; Чунонки фармудааст: ﴿سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا[1]; «Суннати Худованд дар касоне ки пештар гузаштанд чунин буд ва ҳаргиз барои суннати Худованд тағйире нахоҳӣ ёфт»! Бинобарин, касоне ки интизор мебаранд ҳукумати Маҳдӣ ба гунаи мутафовит бо ҳукумати гузаштагон ва бидуни ирода ва иқдоми муносиби шуморӣ кофӣ аз мардум шакл бигирад ва маҳфуз бимонад, интизорӣ беҳуда мебаранд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ ۚ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلًا ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلًا[2]; «Оё интизори чизе ҷуз суннати гузаштагонро доранд?! Дар ҳоле ки ҳаргиз барои суннати Худованд тағйире намеёбӣ ва ҳаргиз барои суннати Худованд табдиле намеёбӣ»!

Аз инҷо дониста мешавад ки ҳаргоҳ шуморӣ кофӣ аз мардум ба ирода ва иқдоми муносиб барои зуҳури Маҳдӣ рӯй наёваранд, Худовандро ногузир ба тағйири суннати худ намекунанд то бар хилофи суннати худ, Маҳдиро бидуни ирода ва иқдоми муносиби онон зоҳир кунад, бал танҳо сабаб мешаванд ки Худованд суннати дигаре аз суннатҳои худро дар пеш бигирад ва он ҳамонон итмоми ҳуҷҷат бар онон аз тариқи барангехтани як бим диҳанда ва сипас бардоштани онон аз рӯӣ замин бо азобӣ нобудгар аст то тасалсулӣ ботил ва бениҳоят шакл нагирад; Чунонки фармудааст: ﴿قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ[3]; «Пеш аз шумо суннатҳое гузоштааст, пас дар замин бигардед ва бубинед ки оқибати такзиб кунандагон чигуна бад»! Ин ба маънои он аст ки даъват мардум тавассути Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ба сӯӣ заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ, яке аз ду натиҷаро хоҳад дошт; Ё бо иҷобати шуморӣ кофӣ аз онон, ба зуҳур ва ҳукумати Маҳдӣ хоҳад анҷомид ва ё бо адами иҷобати шуморӣ кофӣ аз онон, ба нузули азоб бар онон мунҷар хоҳад шуд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَى وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا[4]; «Ва чизе мардумро ҳангоме ки ҳидоят ба наздашон омад боз надорад аз инки имон оваранд ва аз Парвардигорашон омӯрзиш хоҳанд магар инки суннати гузаштагон бар онон биёяд ё азоб бар онон пеш биёяд» Ва ин азоб сабаби нобудии насли онон ва дар ниҳоят пайдойиши наслӣ дигар хоҳад шуд ки ба ирода ва иқдоми муносиб барои зуҳури Маҳдӣ рӯй меоваранд; Чунонки Худованд фармудааст: ﴿إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَى ذَلِكَ قَدِيرًا[5]; «Агар бихоҳад шуморо мебарад эй мардум ва касони дигареро меоварад ва Худованд бар ин кор тавоност» Ва фармудааст: ﴿إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَسْتَخْلِفْ مِنْ بَعْدِكُمْ مَا يَشَاءُ كَمَا أَنْشَأَكُمْ مِنْ ذُرِّيَّةِ قَوْمٍ آخَرِينَ[6]; «Агар бихоҳад шуморо мебарад ва касе ки мехоҳадро ба ҷойи шумо меоварад, ҳамон тавр ки шуморо аз пушти гурӯҳӣ дигар падид овард» Ва фармудааст: ﴿وَكَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ[7]; «Ва чи бисёр сарзамине ки ситамкор будро дар ҳам кӯбидем ва пас аз он қавмӣ дигарро падид овардем» Ва фармудааст: ﴿فَإِنْ يَكْفُرْ بِهَا هَؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ[8]; «Пас агар инҳо ба он кофир шаванд, қавмеро бар он мегуморем ки ба он кофир набошанд»! Бинобарин, даъвати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ба сӯӣ Маҳдӣ, дар ҳар ҳол бенатиҷа нахоҳад буд, бал ногузир яке аз ду натиҷаро хоҳад дошт ки ҳар ду ба зуҳури Маҳдӣ хоҳад анҷомид ва ин мисдоқи сухани Худованд аст ки фармудааст: ﴿قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ ۖ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَنْ يُصِيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذَابٍ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ بِأَيْدِينَا ۖ فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُونَ[9]; «Бигӯ оё барои мо ҷуз яке аз ду хубиро интизор мебаред?! Дар ҳоле ки мо барои шумо интизор мебарем ки Худованд ба шумо азобе аз назди худ ё бо дасти мо бирасонад! Пас интизор баред ки мо низ бо шумо мунтазирем»! Бо ин васф, касоне ки аз иҷобати даъвати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ ба сӯӣ Маҳдӣ сар боз мезананд бидонанд ки Худовандро оҷиз нахоҳанд кард, балки ҳаддиаксари насли худро бархоҳанд андохт; Чунонки фармудааст: ﴿وَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ ۗ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ[10]; «Ва агар рӯйгардон шудед бидонед ки шумо оҷиз кунандагони Худованд нестед ва касоне ки кофир шудандро ба азобӣ дарднок башорат деҳ»!

2. Агарчи инак бештари мардум монанди ҳайвонот танҳо дар андашаи зиндагии дунё ҳастанд ва дағдағае ҷуз хӯрдан, хобидан ва ҷуфтгирӣ надоранд, вале барои ташкил ва ҳифзи ҳукумати Маҳдӣ, ба ирода ва иқдоми муносиби ҳамаи онон ниёзе нест, балки ирода ва иқдоми муносиби шуморе аз онон кифоят мекунад; Ҳамон тавр ки барои ташкил ва ҳифзи сойири ҳукуматҳо дар ҷаҳон, ирода ва иқдоми муносиби ҳамаи мардум вуҷуд надошта, балки ирода ва иқдоми муносиби шуморе аз онон вуҷуд дошта ва ҳамин барои онҳо кофӣ будааст. Рӯшан аст ки ин шумори кофӣ аз мардум, метавонанд бо пайвастан ба якдигар дар сафӣ воҳид ва қарор гирифтан таҳти таълим ва ҳидояти олимӣ комил монанди Мансури Ҳошимии Хуромсонӣ ва сипс иқдомоти муносиби фарҳангӣ, иқтисодӣ, сиёсӣ ва ғайра дар ҷаҳон, бархӣ ҳокимони золимро таҳти фишор қарор диҳанд ва ба канорагирӣ аз ҳукумат ва сойири тамҳидоти лозим барои зуҳури Маҳдӣ водор созанд. Бо ин шева, интизор меравад ки мол, нафар ва силоҳи як кишвар бино бар хости бештари мардуми он дар ихтиёри Маҳдӣ қарор гирад ва ин барои қонеъ сохтани ӯ ба зуҳур ва қабули ҳукумат дар он кофӣ ба назар мерасад, то аз ин тариқ ба тавсиъаи ҳукумати худ то ҳар ҷойе ки Худованд хостааст бипардозад. Ин ба маънои он аст ки рӯйгардонии бештари мардум аз иҷобати даъвати Мансури Ҳошимии Хуросонӣ, то ҳангоме ки шуморӣ кофӣ аз онон онро иҷобат мекунанд, монеъ аз зуҳури Маҳдӣ намешавад ва иҷобати шуморӣ кофӣ аз онон бисёр муҳтамал ва амалӣ аст ва бо ин васф, ҷойе барои ноумедӣ вуҷуд надорад ва шумо бояд бо иқтидо ба Мансури Ҳошимии Хурсоснӣ, ҳамчунон ба даъвати мардум идома диҳед ва паёми ҳаққро ба гӯши ҳамаи онон бирасонед то шояд шуморӣ кофӣ аз онон онро инҷобат кунанд, пеш аз инки азоби Худованд бар онон фуру ояд ва ононро ба ғайри онон табдил кунад.

3. Мансури Ҳошимии Хуросонӣ барои расидан ба ормони Исломии худ бар рӯӣ ҳеҷ як аз ақойид ва аҳкоми Исломи пой нагузошта ва ба ҳамин далил аст ки бо вуҷуди аҳаққияти ошкор ва бархурдорӣ аз маъқултарин ва машрӯътарин гуфтумон дар ҷаҳони Ислом, аз камтарин ҳимоятҳо ва имконот бархурдор аст, дар ҳоле ки агар монанди дигарон барои расидан ба ормони худ, бар рӯӣ бархӣ ақойид ва аҳкоми Исломи пой мегузошт, монанди онон аз ҳимоятҳо ва имконоти давлатҳо ва гурӯҳҳои мухталиф бархурдор мешуд, вале ӯ барои Худованд тақво пеш гирифт ва бар ҳамаи сахтиҳо ва мароратҳои ношӣ аз он сабр пеша карда ва бо ин васф, тардиде нест ки пирӯзии ниҳойӣ барои ӯст; Чароки Худованд ваъда дода ва фармудааст: ﴿فَاصْبِرْ ۖ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ[11]; «Сабр пеша кун; Чароки оқибар барои аҳли тақво аст»! Бинобарин, ёрони Мансури Ҳошимии Хуросонӣ низ бояд ба пайравӣ аз муъаллими хеш, тақво пеш гиранд ва сабр пеша кунанд ва барои расидан ба ормони Исломии худ бар рӯӣ бархӣ ақойид ва аҳкоми Исломи пой нагузоранд, агарчи ононро ба сахтиҳо ва мароратҳои бисёре дучор кунад ва албатта яқин дошта бошанд ки дар ин сурат, пирӯзии ниҳойи барои онон хоҳад буд; Чароки он ваъдаи Худованд аст ва Худованд ваъдаи худро хилоф нахоҳад кард; Чунонки фармудааст: ﴿وَعْدَ اللَّهِ ۖ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ[12]; «Ваъдаи Худованд аст, Худованд ваъдаашро хилоф намекунад, вале бештари мардум намедонанд»!

↑[1] . Аҳзоб/ 62
↑[2] . Фотир/ 43
↑[3] . Оли Имрон/ 137
↑[4] . Каҳф/ 55
↑[5] . Нисоъ/ 133
↑[6] . Анъом/ 133
↑[7] . Анбиёъ/ 11
↑[8] . Анъом/ 89
↑[9] . Тавба/ 52
↑[10] . Тавба/ 3
↑[11] . Ҳуд/ 49
↑[12] . Рум/ 6
Пойгоҳи иттилоърасонии дафтари Мансури Ҳошимии Хуросонӣ Бахши баррасии нақдҳо
Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани нақд
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед нақдҳои илмии худ бар осори аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш ба баррасии илмӣ гирифта шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи нақд дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.
Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:
1 . Мумкин аст нақди шумо дар пойгоҳ баррасӣ шуда бошад. Аз ин рӯ, беҳтар аст пеш аз навиштани нақди худ, нақдҳои муртабитро мурур ё аз имкони ҷустуҷӯ дар пойгоҳ истифода кунед.
2 . Беҳтар аст аз навиштани нақдҳои мутаъаддид ва ғайри муртабит бо ҳам дар ҳар навбат худдорӣ кунед; Чароки чунин нақдҳое дар пойгоҳ ба тафкик ва эҳёнан дар муддатӣ бештар аз муддати маъмули баррасӣ мешаванд.