Лутфан ба нукоти зер таваҷҷуҳ фармойед:

1 . Имомони аҳли байт ба пайравӣ аз ҷадди бузургворашон Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам тилло ва нуқрае дар зиндагии дунё наяндухтанд, магар инки дар роҳи Худованд инфоқ карданд; Зеро беҳтар аз ҳар кас медонистанд ки Худованд дар китоби худ фармудааст: ﴿وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ﴾[1]; «Косоне ки тилло ва нуқраро меандузанд ва дар роҳи Худованд инфоқ намекунанд, ононро ба азобӣ дарднок башорат деҳ». Бо ин васф, анбоштани тилло ва нуқра пиромуни қабри онон, аз моли онон ё ба амри онон набуда, балки аз моли мусалмонон ва ба хостаи худи онҳо будааст ва бо ин васф, хубӣ ё бадии он ба худи онҳо марбут мешавад ва ба имомони аҳли байт рабте пайдо намекунад.

Қадри мусаллам ин аст ки анбоштани тилло ва нуқра пиромуни қабри онон, асле дар Ислом надорад ва бар хилофи суннат аст ва бо ин васф, ибтидоъи ба он ҷойиз нест, вале рафъи он пас аз анҷоми он, дар сурате ҷойиз аст ки иҳонат ба онон шумурда нашавад; Чароки ҳурмати иҳонат ба онон аз ҳурмати анбоштани тилло ва нуқра пиромкни қубурашон бештар аст. Оре, изолаи тилло ва нуқра аз пиромуни қубурашон ба шевае ки эҳтироми онон ҳифз шавад, ишколе надорад ва бо ин васф, шойиста аст ки тавассути дӯстдорон ва мӯътақидони ба фазоилашон анҷом шавад, на тавассути дигарон то шоъибаи беэҳтиромӣ ба ононро надошта бошад.

2 . Амирул мӯъминин Алӣ ибни Абӣ Толиб барои қабри Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам боргоҳе насохт; Чароки Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ба сохтани боргоҳе барои қабри худ амр накарда буд, балки аз сохтани боргоҳ барои қабр наҳй карда буд. Албатта қабри он Ҳазрат дар зери осмон ҳам қарор надошт, балки дар хонаи он ҳазрат қарор дошт, то инки Валид ибни Абдулмалик ибни Марвон дар соли 88 қамарӣ, онро ба масҷид мулҳақ кард. Бо ин ҳол, пас аз инки боргоҳе барои қабри Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам сохта шуд, тахриби он ҷойиз нест; Чароки дар назари урф беэҳтиромӣ ба он Ҳазрат маҳсуб мешавад ва беэҳтиромӣ ба он Ҳазрат аз бузургтарин гуноҳон ва асбоби фитна ва ихтилоф миёни мусалмонон аст, вале тағйир ва ислоҳи он ба наҳве ки бо суннати он Ҳазрат интибоқ ёбад, ишколе надорад ва ин ҳукме аст ки дар бораи боргоҳи қубури аҳли байт ва асҳоби он ҳазрат низ сидқ мекунад; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«سَمِعْتُ الْمَنْصُورَ یَقُولُ: مَنْ هَدَمَ قَبْرَ مُؤْمِنٍ فَکَأَنَّما هَدَمَ دارَهُ! قُلْتُ: أَرَأَیْتَ إِن وَجَدَ فِیهِ خَلَلاً أَوْ نَقْصاً أَ لَهُ أَن یُصْلِحَهُ؟ قالَ: لا بَأْسَ بِأَن یُصْلِحَهُ وَ لَیْسَ الْهَدْمُ کَالْإِصْلاحِ! قُلْتُ: أَرَأَیْتَ إِن وَجَدَ عَلَیْهِ بُنْیاناً مِمَّا لا یَجُوزُ أَن یَکُونَ عَلَى قَبْرٍ أَ لَهُ أَن یَهْدِمَ الْبُنْیانَ؟ قالَ: لَیْسَ لَهُ أَن یَهْدِمَهُ هَدْماً فَیُهِینُهُ وَ لَكِنْ یَأْخُذُ مِنْهُ عَلَى رِفْقٍ حَتَّى إِذا سَوّاهُ جَعَلَ حَوْلَهُ مَوانِعَ لِکَیْلا یَطَئَهُ النّاسُ! قُلْتُ: أَما أَمَرَ رَسُولُ اللّهِ صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ عَلِیّاً بِهَدْمِ الْقُبُورِ؟! قالَ: إِنَّما أَمَرَهُ بِهَدْمِ قُبُورِ الْمُشْرِکینَ لِیُذْهِبَ آثارَ الْجاهِلِیَّةِ وَ أَنْجاسَها وَ لَمْ یَأْمُرْهُ بِهَدْمِ قُبُورِ الْمُؤْمِنینَ! قُلْتُ: فَماذا تَرَى إِنْ کانَ قَبْرُ نَبِيٍّ أَوْ إِمامٍ مِنْ أَئِمَّةِ الْمُؤْمِنینَ؟ قالَ: أَرَى أَنْ لا یُهْدَمَ وَ لا یُؤْخَذَ مِنْهُ شَيْءٌ إِلّا عَلَى وَجْهِ الْإِصْلاحِ لِکَیْلا یَکُونَ فِتْنَةً لِلَّذِینَ آمَنُوا فَیُوقِعَ بَیْنَهُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ وَ لا بَأْسَ بِأَن یَکُونَ الْقَبْرُ فِي بَیْتٍ لَمْ یُبْنَ لَهُ ما لَمْ یُرْفَعْ فَوْقَ أَرْبَعَةِ أَصابِعَ وَ لا أَقُولُ کَما یَقُولُ هَؤُلَاءِ الْأَحْجارُ -یَعْنِي الْوَهّابِیَّةَ! ثُمَّ أَقْبَلَ بِوَجْهِهِ عَلَى عَبْدِ اللّهِ بْنِ حَبِیبٍ وَ کانَ یُصْلِحُ لَهُ قَمِیصاً فَقالَ: یَهْدِمُونَ قُبُورَ الصَّالِحینَ وَ یَعْمُرُونَ قُصُورَ الظّالِمینَ! لا وَاللّهِ ما بِذَلِكَ أُمِرُوا!»; «Шунидам ҳазрати Мансур мефармояд: Ҳар кас қабри мӯъминеро вайрон кунад мисли он аст ки хонаи ӯро вайрон карда бошад! Гуфтам: Назаратон чист агар дар он халае ё нуқсоне биёбад, оё метавонад онро ислоҳ кунад? Фармуд: Ишколе надорад ки онро ислоҳ кунад ва вайрон кардан монанди ислоҳ кардан нест! Гуфтам: Назаратон чист агар бар рӯйи он бинойе биёбад ки ҷойиз нест бар рӯйи қабре бошад, оё метавонад биноро вайрон кунад? Фармуд: Ӯро намерасад ки онро ба як бора вайрон кунад ва ин гуна ба ӯ беэҳтиромӣ намояд, вале бо нармӣ аз он бар медорад то инки онро ҳамвор месозад ва пиромунаш мавонеъӣ қарор медиҳад то мардум бар рӯйи он пой нагузоранд! Гуфтам! Оё Расули Худо саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам Алиро ба вайрон кардани қабрҳо фармон надод?! Фармуд: Ӯро ба вайрон кардани қабрҳои мушрикон фармон дод то осори ҷоҳилият ва олудагиҳои онро аз байн бибарад ва ӯро ба вайрон кардани қабрҳои мӯъминин фармон надод! Гуфтам: Пас назаратон чист агар (бино бар рӯйи) қабри Паёмбаре ё имоме аз аъимаи мӯъминон бошад? Фармуд: Чунин мебинам ки вайрон нашавад ва чизе аз он бардошта нашавад магар аз боби ислоҳ то фитнае барои касоне ки имон доранд набошад пас миёнашон душманӣ ва кина бияндозад ва ишколе надорад ки қабр дар хонае бошад ки барои он сохта нашудааст модоме ки бештар аз чаҳор ангуш баланд нашавад ва намегӯям тавре ки ин сангҳо мегузоранд –яъне ваҳҳобиҳо! Сипас рӯйи худро ба тарафи Абдуллоҳ ибни Ҳабиб гардонд ки дар ҳоли руфу кардани пиромуне барои он ҳазрат буд, пас фармуд: Қабрҳои солеҳонро вайрон мекунанд ва қасрҳои золимонро обод месозад! На ба Худо савганд ин коре набуд ки ба он амр шуданд»!

Оре, ҳамон тавр ки ин олими бузург фармуда, мушкил он аст ки акнун касоне бар боргоҳи қабри Паёмбар ва аҳли байташ хӯрда мегиранд ва ба тилло ва нуқраи он эътироз мекунанд ки дар бораи кохҳои салотин ва бурҷҳои шоҳзодагон чизе намегӯянд ва тиллоҳо ва нуқраҳои онон ки сарфи айёшӣ ва ифсод дар замин мешавадро нодида мегиранд, дар ҳоле ки агар сохтани боргоҳ ва истифода аз тилло ва нуқра барои Паёмбар ва аҳли байташ бо суннат мухолифат дорад, сохтани кохҳо ва бурҷҳо ва истифода аз тилло ва нуқра барои айёшӣ ва ифсод дар замин бо суннат мухолифтар аст ва бо ин васф, талош барои тахриби қасрҳои золимон, аз талош барои тахриби қабрҳои солеҳон сазовортар аст; Чунонки яке аз ёронамон моро хабар дод, гуфт:

«کُنْتُ عِنْدَ الْعَبْدِ الصَّالِحِ فَدَخَلَ عَلَیْهِ رَجُلٌ مِنَ السَّلَفِیَّةِ، فَقالَ: کانَ فِي قَرْیَتِي قَبْرٌ لِفُلانٍ الصُّوفِيِّ وَ کانَ یُعْبَدُ مِنْ دُونِ اللّهِ فَهَدَمْتُهُ! قالَ: وَ هَدَمْتَهُ؟! قالَ: نَعَمْ وَاللّهِ وَ نَفَضْتُ یَدَيَّ مِن تُرابِهِ، قالَ: هَدَمْتَ الْقَبْرَ الْأَصْغَرَ وَ أَبْقَیْتَ الْقَبْرَ الْأَکْبَرَ! قالَ: وَ مَا الْقَبْرُ الْأَکْبَرُ؟! قالَ: قَصْرُ الْحاکِمِ وَ عُبّادُهُ أَکْثَرُ! فَتَأَمَّلَ الرَّجُلُ ساعَةً ثُمَّ قالَ: وَاللّهِ لَوْ أَطَعْناکَ لَحَمَلْتَنا عَلَی الطَّرِیقِ الْواضِحِ وَلَكِنْ ما نَصْنَعُ بِالْمَذاهِب؟! ثُمَّ قامَ وَ خَرَجَ»; «Назди бандаи солеҳ (ҷаноби Мансур) будам, пас марде аз салафия бар ӯ ворид шуд ва гуфт: Дар қарияи ман қабре барои фалон сӯфӣ буд ки ба ҷойи Худованд парастиш мешуд, пас онро вайрон кардам! Фармуд: Онро вайрон кардӣ?! Гуфт: Оре ва дастамро аз хоки он такон додам! Фармуд: Қабри кӯчактарро вайрон кардӣ ва қабри бузургтарро боқӣ гузоштӣ! Гуфт: Қабри бузургтар кадом аст?! Фармуд: Қасри ҳоким ва парстиш кунандагони он бештаранд! Пас мард соъате дар андеша фуру рафт ва сипас гуфт: Ба Худо савганд агар аз ту итоъат кунам моро ба роҳи рӯшан раҳсипор месозӣ, вале чи кунем бо мазоҳиб?! Сипас бархост ва берун рафт».

Оре, қасрҳои золимон, қабрҳои бузургтар ҳастанд ки мурдагонӣ мутаҳаррик дар онҳо ҳукм меронанд ва аз назари аллома Мансури Ҳошимии Хуросонӣ, ба вайрон шудан сазовортаранд, вале бештари мардум аз онҳо ғофил ҳастанд ва ба қабрҳои кӯчактар эътироз мекунанд ва ҳар кас ки Худованд ӯро ҳидоят нафармояд, барои ӯ ҳидоятгаре нест.