Панҷшанбе 28 Март 2024 мелодӣ / 17 Рамазон 1445 ҳиҷрӣ қамарӣ
Мансури Ҳошимии Хуросонӣ
 Дарси ҷадид: Дарсҳое аз он ҷаноб дар бораи инки замин аз мардӣ олим ба ҳамаи дин ки Худованд ӯро дар он халифа, имом ва раҳнамойе ба амри худ қарор дода бошад, холи намемонад; Аҳодиси саҳиҳе аз Паёмбар дар ин бора; Ҳадиси 3. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Гуфтори ҷадид: Гуфторе аз он ҳазрат дар бораи инки фуру бурдани амдии сар дар об ҳаргоҳ сабаби расидани об ба гулӯ шавад, сабаби қазоъи рӯза аст. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Пурсиши ҷадид: Оё ақиқа кардан барои навзод, машрӯъ аст? Барои мутолеъаи посух, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед. Нақди ҷадид: Ман ба унвони касе ки даъвати ҷаноби Мансурро пазируфта ва мусаммам ба заминасозӣ барои зуҳури Маҳдӣ аст, чигуна метавонам таколифи шаъии худам монанди намозу рӯза ва ҳаҷҷу закотро анҷом бидиҳам? Қабули даъвати ҷаноби Мансур сарфи назар аз инки барои зуҳури Маҳдӣ лозим аст, чи фойидае барои ман аз ҷиҳати амали ба таколифи шаръӣ дорад?! Барои мутолеъаи барраси, инҷоро клик кунед. Номаи ҷадид: Фарозе аз номаи он ҳазрат ки дар он дар бораи шиддат гирифтани бало ҳушдор медиҳад ва иллати он ва роҳи пешгирӣ аз онро табйин мекунад. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Нуктаи ҷадид: Нуктаи «Як қадам монда ба субҳ» навиштаи «Илёс Ҳакимӣ» мунташир шуд. Барои мутолеъаи он, инҷоро клик кунед. Барои мутолеъаи муҳимтарин матолиби пойгоҳ, ба саҳифаи аслӣ муроҷиъа кунед.
loading
Мақола
 

Гулистон аст ҷаҳони мо! Дар ҳамаи ҳавзаҳо шукуфоӣ ба авҷ расидааст. Илми пизишкӣ то ҳадде пешрафт карда ки то 500 сола кардани умри инсонҳо роҳе намодааст. Донишмандони ин ҳавза шабонарӯз дар талошанд то беморӣ ва маризӣ бар рӯӣ замин боқӣ намонад ва то имрӯз бисёрӣ аз бемориҳо решакан шудааст.

Анвоъи роботҳо ва мошинҳо метавонанд бисёрӣ аз корҳоро барои башар анҷом диҳанд. Ҳатто ахиран роботҳо эҳсос ҳам пайдо кардаанд ва метавонанд монанди як рафиқ, дорои эҳсосот тарс, шодӣ, ғам ва умед бошанд. Метавонанд бо ту сухан бигӯянд.

Мо фазоро фатҳ кардаем ва то он сӯӣ Миррих ва Муштарӣ рафтаем. Заминаҳои зиндагӣ дар фазо ба гӯш мерасад.

Фановариҳои шаҳрҳои мадерн хира кунанда шудааст. Созмонҳои ғулпекар ва муҷаллал бо болотарин муқовимат дар баробари ҳаводиси табиъӣ сохта мешавад.

Иртиботот ончунон густариш пайдо кардааст ки дар ҳар лаҳза метавон бо ҳар касе ва дар ҳар ҷойи ҷаҳон муртабит бошӣ. Дигар воқеъан фосилаҳо аз миён бардошта шудааст.

Сафарҳо осон шуда ва сатҳи имконот ва рифои иҷтимоъӣ бисёр боло рафтааст. Фарҳанги мардум иртиқо ёфта ва аз фарҳангӣ бадавӣ осори зиёде намондааст. Бесаводӣ бисёр кам шуда ва анвоъи омӯзишҳо, осон ва ҳамагонӣ шудааст.

Хулоса мебинем ки аз пешбинии вазъи ҳаво гирифта то тавлиди мошинҳои эмин ва пурсуръат ва роҳат, ихтироъоти башар, зиндагиро осон ва дигаргун намудааст.

Метавон гуфт бисёрӣ чизҳо сари ҷои худаш аст. Аз ин беҳтар намешавад воқеъан ва рӯз ба рӯз ҳам вазъият беҳтар ва беҳтар мешавад. Чи ғаме дорем пас? Мушкиле надорем. Танҳо як чанд масоъили ҷузийе ҳаст ки гоҳе озордиҳанда аст ва илло дар осудагии нисбӣ умр мегузаронем ва ҷои нигаронӣ нест. Он масоъили ҷузъӣ ҳам кам кам дорад оддӣ мешавад ва ба он одат мекунем. Масалан замин дорад рӯз ба рӯз олудатар ва гармтар мешавад; Яхҳои қутби шимол ва ҷануб об мешавад ва фусул тақрибан дар ҳам омехта мешаванд. Дар тобистон барф мебинӣ ва дар зимистон гармои сӯзон. Ғазоямонро ки дигар ҳеҷ наметавон гуфт; Мамлу аз маводи шимёйи ва биошимёйи шудааст. Сумуми муҳликеро дар миқёси бисёр пойин ҳар рӯз масраф мекунем ва ингуна марги тадриҷӣ ва бемор шудани тадриҷии худро дарк намекунем! Устухонҳо суст ва мафосил бемор, хунҳо олуда ва баданҳо пур аз уфунатҳо. Бемориҳои ношинохта ва навзуҳур ва вирусҳо ва микробҳои муқовим дар баробари дору. Аз дору гуфтам; Доруҳои мутаъаддиди шимёйи ки ҷони одамиёнро хаста ва мардумонро бечора кардааст. Доруе ки 20 сол ҳамагон истифода мекунанд, ногаҳон саратонзо элом мешавад ва доруе ки бо пешрафтатарин текноложии аср сохта мешавад, зудтар мекушад! Аз куштан гуфтам ёдам аз балои ҷонамон афтод. Мошинҳо ва ҳавопаймоҳо ва қаторҳо ва киштиҳо ки солона ва моҳона ва рӯзона ҷони садо танро мегиранд ва хонаводаҳоро доғдор мекунанд. Омори куштагони тасодуфот дорад аз омори куштагони ҷангҳо бештар мешавад!

То хирхира ғарқ дар фасоди ахлоқӣ ва иҷтимоъӣ шудаем ва чизе ба номи ахлоқ дигар на маъное дорад ва на арзише. Оё дар ҷаҳоне ки бо фисқ ва фуҷур тиҷорат мекунанд ва фаҳшоро ҳаққи ҳар кас медонанд, ҷойе барои ахлоқ ҳаст?! Умрҳо кӯтоҳ шуда ва зиндагӣ чунон суръате гирифтааст ки инсон ба хубӣ метавонад маънии таркиби «Бебаракатии умр» ро дар он биёбад. Ҷавонон пир шудаанд ва пирон кӯдак! Занон дигар зан нестанд ва мардҳо дигар мард!

Балоҳо пуршумортар аз ҳар асре аст. Тӯфонҳои аҷиб, бемориҳои ғариб, суномиҳои азим, зилзилаҳои вайронгар, оташсӯзиҳои маҳиб ва селҳои бунёнкун. Балоёи инсонӣ ва фаҷойъи башарӣ ҳам ки барои ҳамагон рӯшан аст. Оё дар ҳеҷ асре, инчунин инсонҳо ба ҷони ҳам афтода буданд? Бо чи силоҳҳое якдигарро мекушанд ва тика тика мекунанд! Корхонаҳои аслиҳасозӣ таҳқиқан 24 соата дар ҳоли тавлид ҳастанд ва силоҳҳои сабук ва сангин ва нимасангинро барои кушторҳои сангин ва сабук ба инсонҳо мефурушанд. Албатта силоҳҳои куштори ҷамъӣ маҳдуд ба аслиаҳо ва мушакҳо ва тонкҳо ва ҳавопаймоҳо ва зердарёиҳо намешавад. Анвоъи муштаққоти тарёк ва ақсоми маводди шимёӣ равонгардон, албатта қаблан ором ором ва алон ки хеле зуд одам мекушад. Ростӣ саратнҳоро мебинед читавр ҳамагир ва фаровон шудааст? Ё вирусҳои муқовим ва аҷиби Онфулонзо ки ҳар сол ҷон мегирад?

Аз осоёиш ва оромиш фаромӯш кардам. Диққат кардаед ки ҳеҷ кас ором нест? Иллаташ ин аст ки мардум ё даргири чархаи коранд ба ин сурат ки аз субҳ то наздики шаб кор ва кор ва кор ва сипас то нимашаб хӯрду нӯш ва айшу кайф ва сипас хобӣ мурдагона то субҳи рӯзи баъд ва дубора ба ҳамин минвол то таътилоти охири ҳафта ва тафриҳоташ. Одаме чашм боз мекунад, мебинад чиҳл сол ҳамингуна зиндагӣ кардааст, пуч ва ҳич. Баъд мебинад бо мурдаи зери хок ҳеҷ фарқе надорад.

Ё дигар чанг ва хунрезӣ ва низоъҳои 5 сола ва 10 сола ва 60 сола ва 70 сола.

Ё даргири фасоданд, аз ҳар навъаш. Аз мухаддирот гирифта то шаҳавот. Неруҳои инсонӣ ва ҳайвонии худро ҳарз медиҳанд ва баъд аз чиҳил панҷо сол зиндагии бебаракат, осори пирӣ ва марг дар зоҳир ва ботинашон ошкор мешавад ва мебинанд ки шояд худкушӣ, ононро аз тарс ва ҳувли идомаи ин зиндагӣ наҷот хоҳад дод.

Ё дар сиёсат ва сиёсатбозӣ зиндагӣ мекунанд ва як лаҳза ором нестанд. Фиреб медиҳанд ва фиреб мехуранд. Дигар мардумаки чашмони камтар касе ором ва қарор дорад ва камтар хоби роҳат ба суроғи касе меояд ва луқмаи гуворое аз гулуи касе поён меравад. Доро нигарони дороӣ ва нодор нигарони нодориаш аст ва ин ду нигаронӣ, то ҳадди марг соҳибашро меозорад.

Касе воқеъан намехандад ва камтар лабхандӣ ҳақиқӣ аст. Ёд гирифтаам хандаро ё шодиро ба тавсияи масхараи равоншиносон ва ба истилоҳ донишмандони рафторшиносӣ ба худ талқин кунем ва инержии муссссссссбат дарёфт кунем. Кадом инержии мусбат?? Ин чи шеърҳое аст ки таҳвили худамон медиҳем?! Кадом инержии мусбат вақте ки ҳеҷ кас Худоро намепарастад?! Кадом инержии мусбат вақте ки ҳаром ва ҳалол аз ҳам шинохта нест. Кадом инержии мусбат вақте дар рибохорӣ ва ҳаромхорӣ ғарқ шудаем? Кадом инержии мусбат вақте ки Худои олим, ҳокими замин нест? Кадом инержии мусбат вақте ки шайтон расман бар замини хокӣ ҳукм меронад??!! Вақте касифтарин инержии манфӣ бар ҳамаи замин ҳукм меронад, чи ҷойе барои инержии мусбат??!! Агар илм исбот кардааст ки таъсири ҳаракати пилки як кӯдак то ситорагон мераванд, пас бубин ҷаҳони мо бо каҳкашон ва осмон чи кардааст?!

Воқеъан ин чи дунёэ аст ки ҳеҷ чизаш сари ҷояш нест? Инсофан чи чизе сари ҷои худаш аст? Кишварҳои Исломӣ ки аслан баҳсе надорад. Сияҳрӯзӣ ва фалокат мавҷ мезанад дар онҷо. Африқо ки маҳди фақр ва маҳрумият аст. Амрикои ҷанубӣ ҳам ончунон нест ки бигӯйем ҳама чиз сари ҷояш аст. Мемонад Аврупо ва Амрико. Аврупо ормони бадбахтоне аст ки дар нуқоти маҳрум ва эҳёнан мусалмон нишин зиндагӣ мекунанд. Ҳамин тавр Амрико. Аммо кадом оқил аст ки аз дардҳои башар дар он ҷавомеъ низ бехабар бошад? Ҳама медонанд ки биҳиштҳои рӯӣ замин яъне ҳамон Аврупо ва Амрикои шимолӣ ҳам ҷаҳаннам аст каме хунуктар. Онҷо ҳам мардум аз пирӣ ва марг ва яъс ва беморӣ ва ҷанг ва фақр ва балоёи табиъӣ ва мушкилоти иқтисодӣ ва фаҷойеъи иҷтимоъӣ метарсанд ва ҳеҷ гоҳ худро дар амон намеёбанд. Намебинем ки ҳар рӯз ба анвоъи роҳҳои дармонӣ ва оромбахшӣ ва мусбатандешӣ ва равондармонӣ рӯй меоваранд ва боз ҳам аз сояи худашон метарсанд?! Имрӯз беш аз ҳар асри дигаре бештар эҳсоси танҳойи мекунад. Хонавода маънояшро дорад аз даст медиҳад ва ором ором гурӯҳҳои инсонӣ ба галлае аз кирмҳо табдил мешаванд ки дар ҳам мелӯланд. Ё монанди галлаи гургҳои ноором ва музтариб ки дӯсту душман ва худиву ғайри худиро тика ва пора мекунанд. Пас чи ифтизо аст авзои инсон ки ормоншаҳраш Калифорниёст ё Ландан ё Порис!

Кӯдакон ҳанӯз қадди худро нашнохтаанд ки мебинӣ фосид шудаанд! Пирони дум маргро мебинӣ ки ҳанӯз аёшӣ мекунанд!

Ва аммо муслимин ва кишварҳои Исломӣ...

Доғ ва дарди инсон даҳ баробар мешавад вақте бар инон назар мекунад. Ҳамашон билъиттифоқ саргардонанд! Ҳеҷ кас намедонад ҳақиқат кадом аст ва наметавонад мутмаъин бошад ки роҳро дуруст меравад. Магар онки дилхуш кунак ё фиреб диҳандае биёбад ва бо он саргарм бошад то натарсад аз торикии гумроҳӣ ва чашмонашро бибандад дар ин зулмат то камтар битарсад.

Ноумед кунанда аст ҳамин тавр нест? Аслан зиндагӣ ноумед кунанда ва сарду беруҳ аст, ҳамин тавр нест? Бале дақиқан ҳамин тавр аст. Худованд чашмони инсонро боз кунад ва ҳама чизро онтавр ки ҳаст бибинад. Паёмбарамон саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам ҳамвора дуъо мефармуданд: «رَبِّ أَرِني الْأَشیاءَ کَما هِيَ»; «Парвардигоро! Бинамо маро чизҳоро онтавр ки ҳаст».

Ин қатраи хурде аз сели мусибате аст ки моро бо худ бурдааст. Аммо оё касе ҳаст ки битавонад моро аз миёни амвоҷи кӯбандаи ин сел берун бикашад ва наҷот диҳад?! Оё касе боқӣ мондааст?! Бале, касе ҳаст. Ҳамеша касе будааст. Худойе ки моро офарида, ҳеҷ гоҳ моро дар торикӣ раҳо накарда ва ба худамон во нагузоштааст! Ҷуз зоти тавонои Ӯ ҳеҷ касро ёрои наҷоти мо нест ва Ӯ барои наҷоти мо халифае дар замин қарор додааст; ﴿إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً[1] ва моро амр кардааст ки ба ҷои чанг задан ба хазаҳо ва ҷӯлбакҳо ва дарахи шикастаи саргардон дар миёни селоб, ба ресмони наҷоти Ӯ чанг занем ва худро ба ӯ бирасонем то наҷот ёбем! Чи дилнишин ва ҳушдор диҳанд ва чи зебо ва такондиҳанда аст гуфтори раҳбарамон Мансури Ҳошимии Хуросонӣ, онҷо ки мефармояд:

«Чигуна бидуни офтоб, рӯзро хоҳанд дид ва чигуна бидуни об, сабзии заминро?! Балки шоми онон то абад идома хоҳад дошт замини онон монанди шӯразор хоҳад буд; Чароки халифаи Худованд бар онон муставлӣ нест ва аҳкоми Ӯ дар миёнашон ҷорӣ намешавад. Бигзор касоне ки ба вуҷуди Худованд имон надоранд ва касоне ки барои Ӯ шарик мегиранд, ба сухани ман истеҳзо намоянд ва дар пайи бозии худ бираванд; Чароки онон монанди кушандаи хеш пушаймон хоҳанд шуд ва монанди хурандаи наҷосат қай хоҳанд кард!...»[2].

Ё онҷо ки мефармояд:

«...Ҳон, эй уммати нодон! Дар паӣ чи мегардӣ?! Ва ба дунболи ки меравӣ?! Пешвои ту Маҳдӣ аст. Оромиши шабҳо ва хуррамии рӯзҳои ту Маҳдӣ аст. Шодии мондгор ва ширинии рӯзгори ту Маҳдӣ аст. Хушбахтии дунё ва растгории охирати ту Маҳдӣ аст. Пас чи чизе туро аз ӯ боз доштааст?! Ё чи касе туро аз ӯ бениёз кардааст?! ... оё мепиндорид ки дар ғиёби ӯ, адолатро хоҳед дид ва ба шукуфоӣ хоҳад расид?! Ё мепиндоред ки дар ғиёби ӯ, амният хоҳед дошт ва хушбахт хоҳед шуд?! На ба Худо савганд, сипас на ба Худо савганд; Балки ин орзуро бо худ ба гӯр хоҳед бурд, ҳамчунонки гузаштагонатон онро бо худ ба гӯр бурданд! Зеро Худованд дар ғайбати гумоштааш хайре қарор надода ва дар ҳукумати ғайри ӯ баракате наёфаридааст! Рост мегӯям ба шумо; Дар ғайбати ӯ, шикамҳотон ба пушт хоҳад часбид ва бар рӯӣ хошок хоҳед хобид! Субҳ ва шом ғазабнок хоҳед буд ва орзуӣ марг хоҳед кард! Хонаҳои шумо ғайри маскун ва бозорҳотон таътил хоҳад шуд! Заминҳои зироъӣ хор хоҳад рӯёнд ва дарахтони мева хушк хоҳанд шуд! Галлаҳои дом пароканда хоҳад гашт ва касе нахоҳад буд ки онҳоро ҷамъ кунад. Сарҳои шумо шипиш хоҳад гузошт ва дастҳотон хокӣ хоҳад буд! Шаҳрҳотон вайрон ва рустоҳотон матрук хоҳад шуд! Аз кӯчаҳои шумо касе убур нахоҳад кард ва дарҳои шуморо касе нахоҳад зад! Қанотҳои шумо об нахоҳад дошт ва дар чоҳҳои шумо мор лона хоҳад намуд! Дар майодинатон гург хоҳад чархид ва бар бурҷҳотон чуғд хоҳад нолид! Бар панҷараҳотон анкабут тор хоҳад танид ва дар ҳавзчаҳотон вазағ хоҳад хонд! Дар дарраҳои торик сокин хоҳед шуд ва ба қаллаи кӯҳҳо паноҳ хоҳед бурд! Дар шикофи сахраҳо пинҳон хоҳед шуд ва бо чалпосаҳои биёбон ҳамнишин хоҳед буд! Аз сарзаминҳои шумо дуд ба осмон хоҳад рафт ва оташи он хомӯш нахоҳад шуд! Душманонатон бар шумо мусаллат хоҳанд гашт ва шаётини ғарб ва шарқ шуморо хоҳанд хӯрд! Гиряи кӯдаконтонро нахоҳанд шунид ва бар пирони замингиратон раҳм нахоҳанд кард! Амволатонро қисмат хоҳанд намуд ва барои номусатон қуръа хоҳанд зад! Мурдагонатонро ба хок нахоҳанд супурд, балки барои сагҳошон хоҳанд гузошт! ...»[3].

Чигуна мӯъмин ба ин сарнавишти шум розӣ мешавад ва чигуна як мусалмон ин ҷаҳаннамро барои худ меписандад??! Вақти он аст ки бозгардем...

Ҳамрасонӣ
Ин матлабро бо дӯстони худ ба иштирок гузоред, то ба густариши илм ва маърифати динӣ кӯмак кунед. Шукронаи ёд гирифтани як нуктаи ҷадид, ёд додани он ба дигарон аст.
Email
Telegram
Facebook
Одноклассники
ВКонтакте
Метавонед ин матлабро ба забонҳои зер низ мутолеъа кунед:
Агар бо забони дигаре ошнойи доред, метавонед ин матлабро ба он тарҷума кунед. [Форми тарҷума]
Навиштани
мақола ё нукта
Корбари гиромӣ! Шумо метавонед мақолот, хотирот ва дилнавиштаҳои худро дар пайванд бо осор ва андешаҳои аллома Мансури Ҳошимии Хуросониро дар форми зер бинависед ва барои мо ирсол кунед то дар ин бахш ба намоиш гузошта шавад.
Таваҷҷуҳ: Мумкин аст номи шумо ба унвони нависандаи мақола ё нукта дар пойгоҳ намоиш дода шавад.
Таваҷҷуҳ: Аз онҷо ки посухи мо ба эмейли шумо ирсол мешавад ва лузуман бар рӯи пойгоҳ қарор намегирад, лозим аст ки одраси худро ба дурусти ворид кунед.