برادر فروتن و آزاده!

همدلی شما با ما در راه مقدّسی که در پیش گرفته‌ایم، از صفای درون شما حکایت دارد و نیّت خوبتان برای ما بسیار ارزشمند است؛ زیرا کسانی که دل‌هاشان در کشاکش تقلیدها و تعصّب‌ها آلوده شده و نیّات‌شان در گیر و دار دنیاگرایی‌ها و خواهش‌های نفسانی پلیدی یافته است، از همدلی با ما در این راه مقدّس دریغ می‌ورزند، بلکه با زبان‌های خود ما را می‌آزارند و با دست‌هاشان ما را به زحمت می‌اندازند و آنان بی‌گمان از زیان‌کارانند. با این حال، توجّه شما برادر همدل را به چند نکته جلب می‌کنیم:

۱ . بی‌گمان «همدلی» با اهل حق ضروری است، ولی کافی نیست؛ زیرا خداوند سه چیز را در رابطه با آنان واجب کرده و آن «همدلی»، «همزبانی» و «همکاری» است که آن را «تولّی»، «تواصی» و «تعاون» نامیده؛ چنانکه فرموده است: ﴿وَمَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ﴾[۱]؛ «و کسانی که خداوند و پیامبرش و کسانی که ایمان آوردند را دوست خود بگیرند، هرآینه حزب خداوند پیروزمندانند» و فرموده است: ﴿وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ﴾[۲]؛ «و یکدیگر را به حق توصیه کنند و یکدیگر را به صبر توصیه کنند» و فرموده است: ﴿وَتَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقْوَى﴾[۳]؛ «و یکدیگر را در نیکی و پرهیزکاری یاری رسانید»؛ بلکه در یک آیه از کتاب خود، هر سه را گرد آورده و فرموده است: ﴿وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ أُولَئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ﴾[۴]؛ «و مردان و زنان مؤمن برخی دوستان برخی دیگرند، به معروف امر می‌کنند و از منکر باز می‌دارند و نماز را بر پا می‌دارند و زکات را می‌پردازند و از خداوند و پیامبرش فرمان می‌برند، آنان را خداوند رحمت خواهد کرد، هرآینه خداوند عزّت‌مند و حکیم است». از اینجا دانسته می‌شود که دوست گرفتن اهل حق، گام نخست و همنوا شدن با آنان در امر به معروف و نهی از منکر گام دوم و همکاری با آنان در اطاعت از خداوند و پیامبرش و زمینه‌سازی برای ظهور خلیفه‌اش در زمین گام سوم مؤمنان شمرده می‌شود و هر سه با هم آنان را به رحمت خداوند می‌رساند.

۲ . از مؤمنان کسانی هستند که خود را از یاری حق ناتوان می‌شمارند، بل کوچک‌تر از آن می‌پندارند که به یاران حق بپیوندند، در حالی که این وسوسه‌ای از جانب شیطان است تا آنان را از انجام وظیفه‌ی‌شان باز دارد و از خیری بزرگ محروم سازد؛ چراکه خداوند در کتاب خود همه‌ی مؤمنان را خطاب کرده و فرموده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصَارَ اللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ مَنْ أَنْصَارِي إِلَى اللَّهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ﴾[۵]؛ «ای کسانی که ایمان آوردید! یاران خداوند باشید، همان طور که عیسی بن مریم به حواری‌ها گفت: چه کسانی یاران من به سوی خداوند هستند، حواری‌ها گفتند: ما یاران خداوند هستیم!». با این وصف، هیچ مؤمنی نباید خود را دست کم بگیرد و از یاری خداوند ناتوان بپندارد؛ چراکه ایمان او به او کرامت خواهد داد و مانند روحی در جوارحش به او نیرو خواهد بخشید؛ چنانکه خداوند فرموده است: ﴿أُولَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ﴾[۶]؛ «آنان هستند که ایمان را در دل‌هاشان نوشت و آنان را با روحی از آن نیرو بخشید». بی‌گمان هر مؤمنی را استعدادی هست که در مؤمنان دیگر نیست و آن او را برای جایی از جهان ضروری می‌گرداند؛ به نحوی که اگر در جای خود حاضر نشود، خلأی در جهان پدید می‌آورد و به کمال آن خلل وارد می‌کند و هیچ کس جای دیگری را پر نخواهد کرد.

۳ . هر مؤمنی در جهان می‌تواند با حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی در این نهضت اسلامی همراه شود تا در زمینه‌سازی برای اقامه‌ی اسلام خالص و کامل و تحقّق حاکمیّت خداوند در زمین، متناسب با توانایی و استعداد خود، نقشی را برعهده بگیرد و برای این کار کافی است که فرم عضویّت فعّال در این پایگاه را پر کند تا ما از طریقی مناسب با او تماس بگیریم و راهنمایی‌های لازم را به او برسانیم ان شاء الله.

خداوند همه‌ی مؤمنان را به راه خود هدایت فرماید و توفیق جهاد در آن با مال و جان را ارزانی دارد؛ چراکه بسیار بخشاینده و مهربان است.