به نظر علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی، فضله‌ی حیوانات گوشت‌خوار یا همه‌چیزخوار نجس است؛ چراکه آن‌ها از مردار و خون تغذیه می‌کنند و با این وصف، چیزی که از آن‌ها دفع می‌شود، مردار و خون است که نجس محسوب می‌شود، ولی دلیلی برای نجاست فضله‌ی حیوانات گیاه‌خوار وجود ندارد و اصل، طهارت آن است؛ چنانکه یکی از یارانمان ما را خبر داد، گفت:

«سَأَلْتُ الْمَنْصُورَ عَنْ رَوْثِ الْحَيَوَانِ يُصِيبُ ثَوْبِي، فَقَالَ: اغْسَلْ ثَوْبَكَ مِنْ رَوْثِ مَا يَأْكُلُ اللَّحْمَ، لِأَنَّهُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ، وَلَا بَأْسَ بِرَوْثِ الْغَنَمِ وَالْبَقَرِ وَالْإِبِلِ وَكُلِّ مَا لَا يَأْكُلُ اللَّحْمَ، لِأَنَّهُ نَبَاتُ الْأَرْضِ»[۱]؛ «از منصور درباره‌ی مدفوع حیوان پرسیدم که به لباسم برخورد می‌کند، پس فرمود: لباست را از مدفوع هر چیزی که گوشت می‌خورد بشوی؛ چراکه آن مردار و خون است، ولی مدفوع گوسفند و گاو و شتر و هر چیزی که گوشت نمی‌خورد اشکالی ندارد؛ چراکه آن گیاه زمین است».

آری، فضله‌ی حیوان گیاه‌خواری که از چیزهای نجسی مانند فضله‌ی انسان تغذیه کرده، نجس است و آن حیوانی است که در اصطلاح «جلّال» نامیده می‌شود.