| نویسنده‌ی پرسش: عباس جعفرزاده | تاریخ پرسش: ۱۳۹۶/۶/۸ |
اخیراً در برخی شهرهای ایران مانند آستارا و یزد، صداهای بسیار عظیم، غیر عادی و مهیبی از آسمان شنیده شده که منشأ آن‌ها معلوم نیست و هنوز کسی توضیح قانع‌کننده‌ای درباره‌ی آن‌ها نداده است. البته برخی ادّعا کرده‌اند که این صداها ناشی از برخورد ابرها در ارتفاع زیاد و تماس امواج و الکترون‌‌ها و فوتون‌های رسیده از خورشید است که در میدان مغناطیسی زمین اسیر می‌شوند و باعث افزایش فشار می‌شوند، ولی این توجیه قانع‌کننده‌ای نیست؛ چراکه چنین صداهایی هیچ گاه قبلاً از آسمان شنیده نمی‌شد! نظر علامه خراسانی درباره‌ی این صداهای عجیب چیست؟ من دو کلیپ در این باره برایتان ارسال کرده‌ام تا ملاحظه بفرمایید و نظر بدهید.
ایران؛ آستارا
ایران؛ یزد
| پاسخ به پرسش شماره: ۱۱ | تاریخ پاسخ به پرسش: ۱۳۹۶/۶/۱۵ |
این صداهای آسمانی پدیده‌ای غیر عادی است که تنها در ایران شنیده نشده است، بلکه -بنا بر گزارش‌های متواتر- از مدّتی قبل در نقاط مختلف جهان -چه در شرق و چه در غرب- با حالاتی کمابیش یکسان شنیده می‌شود و بر خلاف پندار مادّه‌گرایان که اصرار دارند هر پدیده‌ای در جهان را تنها بر مبنای مادّه و انرژی تفسیر کنند، می‌تواند منشأی غیر طبیعی داشته باشد؛ مانند اینکه با اوج گرفتن کفر، ظلم، فساد و خونریزی در زمین، فرشتگان آسمان شیون می‌کنند یا شیپورهای هشدار را به صدا درآورده‌اند یا چیزی را فریاد می‌زنند که برای مردم مفهوم نیست!
هر چند ساکنان زمین در غفلت به سر می‌برند و بسیار بی‌باور و سهل‌انگار هستند، ولی حق آن است که این صیحه‌های آسمانی، آیتی از آیات خداوند است که برای ترساندن آنان از او ظهور کرده؛ زیرا در کتاب او از دو صیحه‌ی آسمانی یاد شده که هر دو شایسته‌ی ترسیدن است: یکی از آن دو عذابی آسمانی است که بسیاری از ستمکاران گذشته را با آن نابود کرده و آن را در انتظار ستمکاران کنونی هم دانسته؛ چنانکه از آن خبر داده و فرموده است: ﴿وَأَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ﴾[۱]؛ «و کسانی که ستم کردند را صیحه گرفت، پس در خانه‌های خود بر روی درافتادند» و فرموده است: ﴿إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ﴾[۲]؛ «آن جز یک صیحه نبود، پس ناگاه آنان بی‌حرکت گردیدند» و فرموده است: ﴿إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ صَيْحَةً وَاحِدَةً فَكَانُوا كَهَشِيمِ الْمُحْتَظِرِ﴾[۳]؛ «ما بر آنان یک صیحه فرستادیم، پس مانند درخت خشکیده گردیدند» و فرموده است: ﴿مَا يَنْظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ﴾[۴]؛ «انتظار نمی‌برند مگر یک صیحه را که آنان را می‌گیرد، در حالی که با هم کشمکش می‌کنند» و فرموده است: ﴿وَمَا يَنْظُرُ هَؤُلَاءِ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً مَا لَهَا مِنْ فَوَاقٍ﴾[۵]؛ «و اینان جز یک صیحه را انتظار نمی‌برند که پس از آن هیچ مهلتی نخواهد بود» و دیگری شاخ و شیپوری آسمانی است که برای میراندن مردم و سپس برانگیختن آنان به سوی حساب در آن دمیده می‌شود؛ چنانکه خداوند از آن خبر داده و فرموده است: ﴿وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۚ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ﴾[۶]؛ «و روزی که در شاخ دمیده شود، پس هر کسی که در آسمان‌ها و هر کسی که در زمین است هراسان شود مگر کسی که خداوند خواهد و همگی با خواری به نزدش بیایند» و فرموده است: ﴿وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۖ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذَا هُمْ قِيَامٌ يَنْظُرُونَ﴾[۷]؛ «و در شاخ دمیده شود، پس هر کسی که در آسمان‌ها و هر کسی که در زمین است بی‌هوش گردد مگر کسی که خداوند خواهد، سپس بار دیگر در آن دمیده شود، پس ناگاه آنان برخاسته می‌نگرند» و فرموده است: ﴿فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ فَذَلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ﴾[۸]؛ «پس هنگامی که در شیپور دمیده شود، پس آن روز روز دشواری است، بر کافران آسان نیست» و فرموده است: ﴿وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ۚ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ﴾[۹]؛ «و گوش به روزی داشته باش که ندا دهنده از جایی نزدیک ندا می‌دهد؛ روزی که صیحه را به راستی می‌شنوند، آن روز خروج است»! با این وصف، این نداهای آسمانی -که به راستی حالت صیحه و دمیدن در شاخ و شیپور دارند- به روشنی می‌توانند از نشانه‌های عذابی آسمانی یا از نشانه‌های قیامت باشند؛ به این معنا که از نزدیک شدن یکی از آن دو خبر دهند؛ مانند صدای چیزی که از جایی دور شنیده می‌شود و به تدریج ﴿مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ﴾؛ «از جایی نزدیک» می‌گردد، تا آن گاه که فرا رسد!
بر این اساس، ما از همه‌ی ساکنان زمین دعوت می‌کنیم که علی رغم وسواس خنّاسان و سهل‌انگاری کسانی که به غیب باور ندارند، این صیحه‌های آسمانی را جدّی بگیرند و هشداری از جانب خداوند و به منزله‌ی آژیر خطر بدانند و با آن از خواب غفلت بیدار شوند و به توبه و اصلاح روی آورند و خود را برای ظهور مهدی و برای روز رستاخیز آماده کنند و بدانند که فرصت کمی برایشان باقی مانده و عذاب خداوند به آنان نزدیک شده؛ عذابی که عقاید و اعمال نادرستشان اقتضا کرده است و البته ناگهان فرا می‌رسد و جایی برای فرار باقی نمی‌گذارد؛ چنانکه فرموده است: ﴿أَفَأَمِنُوا أَنْ تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ﴾[۱۰]؛ «آیا پس ایمن شدند از اینکه ناگهان فرا گیرنده‌ای از عذاب خداوند آنان را فرا رسد یا قیامت آنان را فرا رسد، در حالی که احساس نمی‌کنند؟!» و فرموده است: ﴿بَلْ تَأْتِيهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ﴾[۱۱]؛ «بلکه ناگهان آنان را فرا می‌رسد، پس آنان را غافل‌گیر می‌کند، پس نمی‌توانند آن را برگردانند و مهلت داده نمی‌شوند» و فرموده است: ﴿فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً ۖ فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا ۚ فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ﴾[۱۲]؛ «پس آیا جز قیامت را چشم دارند که ناگهان آنان را فرا رسد؟! پس نشانه‌های آن آمده است، پس کی پند خواهند گرفت هنگامی که آنان را فرا رسد».
خداوندا! گواه باش که ما مردم را از نشانه‌های تو آگاه کردیم و از عذاب تو بیم دادیم و به سوی توبه و اصلاح فرا خواندیم، ولی جز اندکی از آنان به ما اعتنایی نمی‌کنند و به سخنمان وقعی نمی‌نهند! خداوندا! پس ما را از آنان جدا کن و در رحمت خود داخل گردان؛ چراکه تو بسیار بخشاینده و مهربانی و هرگز کسانی که از تو می‌ترسند را مانند بی‌پروایان قرار نمی‌دهی.
* در زیر می‌توانید فیلمی از برخی صیحه‌های آسمانی ضبط‌شده در نقاط مختلف جهان که در پایگاه انگلیسی دفتر علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی منتشر شده است را مشاهده کنید: