نویسنده‌ی پرسش: خالد

تاریخ پرسش: ۱۳۹۶/۲/۱۰

با توجه به اینکه گفتمان علامه منصور هاشمی خراسانی با گفتمان علمای شیعه و اهل سنت و ... متفاوت است و زاویه دارد و این باعث شده که طرفداران این گفتمان سرکوب شوند و تحت تعقیب و تهدید قرار بگیرند و با توجه به اینکه هیچ گونه اقدامی به جز دعوت به اسلام خالص و کامل صورت نگرفته است و اکثر مردم نیز تمایل به این گفتمان ندارند و به دنبال شناخت امام مهدی نیستند، آیا علامه منصور هاشمی خراسانی منتظر اراده مردم و انتخاب مردم می‌مانند یا اینکه تصمیمات جدیدی خواهند گرفت؟

پاسخ به پرسش شماره: ۲۲

تاریخ پاسخ به پرسش: ۱۳۹۶/۲/۱۶

برادر ارجمند!

دعوت به سوی خداوند نیاز به «صبر»، «استقامت» و «مداومت» دارد و با «عجله»، «خستگی» و «ناامیدی» سازگار نیست؛ چنانکه رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم ۱۳ سال در مکّه «صبر»، «استقامت» و «مداومت» کرد تا اینکه سرانجام خداوند او را یاری رساند و در او برای ما اسوه‌ی حسنه‌ای است. این‌ها توصیه‌های خداوند به اوست که فرموده است: ﴿وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى إِلَيْكَ وَاصْبِرْ حَتَّى يَحْكُمَ اللَّهُ ۚ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ﴾[۱]؛ «و از چیزی که به تو وحی می‌شود پیروی کن و صبر پیش بگیر تا آن گاه که خداوند حکم کند و او بهترین حکم‌کنندگان است» و فرموده است: ﴿فَاصْبِرْ ۖ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ﴾[۲]؛ «پس صبر داشته باش، بی‌گمان عاقبت برای پرهیزکاران است» و فرموده است: ﴿وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ﴾[۳]؛ «و صبر پیشه کن؛ چراکه خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نمی‌کند» و فرموده است: ﴿وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُ فِي ضَيْقٍ مِمَّا يَمْكُرُونَ﴾[۴]؛ «و صبر کن و صبرت جز با خداوند نیست و برای آن‌ها غصّه نخور و از چیزی که مکر می‌کنند دلتنگ نباش» و فرموده است: ﴿فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ﴾[۵]؛ «پس بر چیزی که می‌گویند صبر کن» و فرموده است: ﴿فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ۖ وَلَا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ﴾[۶]؛ «پس صبر داشته باش، بی‌گمان وعده‌ی خداوند حقّ است و کسانی که یقین نمی‌دارند تو را بی‌حوصله نکنند» و فرموده است: ﴿فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ۚ فَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ﴾[۷]؛ «پس صبر داشته باش، بی‌گمان وعده‌ی خداوند حقّ است، پس اگر چیزی که به آنان وعده می‌دهیم را نشانت بدهیم یا تو را از دنیا ببریم آنان به سوی ما باز می‌گردند» و فرموده است: ﴿فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ ۚ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ مَا يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ ۚ بَلَاغٌ ۚ فَهَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ﴾[۸]؛ «پس صبر کن همان طور که صاحبان عزم از پیامبران صبر کردند و برای آنان عجله نکن، گویا آنان روزی که آنچه وعده داده می‌شوند را می‌بینند جز ساعتی از روز را درنگ نکرده‌اند، ابلاغی است، پس آیا جز گروه فاسقان هلاک خواهند شد؟!» و فرموده است: ﴿وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا﴾[۹]؛ «و برای حکم پروردگارت صبر کن؛ چراکه تو در نظر ما هستی» و فرموده است: ﴿فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَكْظُومٌ﴾[۱۰]؛ «پس برای حکم پروردگارت صبر کن و مانند صاحب ماهی نباش هنگامی که ندا داد در حالی که سخت اندوهگین بود» و فرموده است: ﴿فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا﴾[۱۱]؛ «پس صبری زیبا پیشه کن» و فرموده است: ﴿فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا ۚ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ﴾[۱۲]؛ «پس چنانکه امر شدی استقامت کن و نیز کسانی که با تو توبه کردند و طغیان نکنید، هرآینه خداوند به کاری که انجام می‌دهید بیناست» و فرموده است: ﴿فَلِذَلِكَ فَادْعُ ۖ وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ ۖ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ﴾[۱۳]؛ «پس برای آن دعوت کن و چنانکه امر شدی استقامت کن و از خواهش‌های آنان پیروی نکن»؛ همچنانکه پیامبران پیش از او و یارانشان نیز از «صبر»، «استقامت» و «مداومت» کمک گرفتند و به سبب مشقّت‌ها و مرارت‌های دعوت به سوی خداوند، دچار «عجله»، «خستگی» و «ناامیدی» نشدند، تا آن گاه که یاری خداوند به آنان رسید و این سنّت خداوند در گذشتگان است که در ما نیز جریان خواهد داشت؛ چنانکه فرموده است: ﴿وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ﴾[۱۴]؛ «و چه بسیار پیامبری که ربّانی‌های بسیاری به همراه او جهاد کردند، پس به سبب چیزی که در راه خداوند به آنان رسید سست نشدند و ضعیف نگشتند و زاری نکردند و خداوند صابران را دوست می‌دارد» و فرموده است: ﴿أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَى نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ﴾[۱۵]؛ «آیا پنداشتید که به بهشت داخل می‌شوید در حالی که هنوز مانند چیزی که به گذشتگانتان رسید به شما نرسیده است؟! آنان را سختی و آسیب رسید و به لرزه درآمدند تا آن گاه که پیامبر و کسانی که با او ایمان آوردند گفتند: یاری خداوند کِی است؟! آگاه باشید که بی‌گمان یاری خداوند نزدیک است»؛ خصوصاً با توجّه به اینکه بنای خداوند بر امتحان بندگان با مشقّت‌ها و مرارت‌ها است تا مؤمنان راستین از مدّعیان دروغین ایمان معلوم شوند؛ چنانکه فرموده است: ﴿أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ ۝ وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۖ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ﴾[۱۶]؛ «آیا مردم پنداشتند که وا گذاشته می‌شوند همین که گفتند ایمان آوردیم و امتحان نمی‌شوند؟! و هرآینه کسانی که پیش از آنان بودند را امتحان کردیم، پس هرآینه خداوند کسانی که راست گفتند را معلوم می‌کند و دروغگویان را معلوم می‌کند»!

با این اوصاف، کسانی که امروز به همراه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی برای تحقّق حکومت خداوند و خلیفه‌اش در زمین مجاهدت می‌کنند نیز نباید توقّع چیزی جز این را داشته باشند یا به سبب سختی‌ها و آسیب‌ها و طولانی شدن مدّت سست شوند و ضعف نشان دهند و زاری کنند، بلکه باید خود را برای امتحان‌های الهی آماده سازند و مانند سلف صالحشان از پیامبران و صدّیقان و شهیدان و صالحان، «صبر»، «استقامت» و «مداومت» پیش گیرند، تا آن گاه که یاری خداوند به آنان برسد و به آرمان خود نائل شوند یا پیش از آن به نزد او بازگردند و پاداش خویش را در بهشت بگیرند و بی‌گمان بهشت به عنوان پاداش کافی است[۱۷].

به هر حال، باید توجّه داشت، جهانی که قرن‌هاست در جهل، تقلید، دنیاگرایی، اهواء نفسانی، تعصّب، تکبّر و خرافه‌گرایی فرو رفته و محکم شده است، به این سهولت و سرعت اصلاح نمی‌پذیرد، بلکه به مجاهدتی فوق العاده و درازمدّت نیاز دارد. با این وصف، می‌توان گفت که «عجله»، «خستگی» و «ناامیدی»، ناشی از ضعف ایمان است و تنها بر کسانی مستولی می‌شود که از عقلانیّت و علم کافی برخوردار نیستند. تنها آنانند که بسیار «کم‌طاقت» و «پرتوقّع» هستند و به قول معروف دیر آمده‌اند و زود هم می‌خواهند بروند و از مشاهده‌ی سختی‌ها و آسیب‌های دعوت به سوی خداوند تعجّب می‌کنند و با گذشت زمان خسته و ناامید می‌شوند و دست از تلاش بر می‌دارند؛ مانند سفیهانی که به اقتضای ضعف عقل خود در اوهام به سر می‌بردند و انتظار داشتند که منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی ناگهان با سپاهی عظیم پدیدار شود و بی‌درنگ از روی ظالمان منطقه عبور کند و در حالی که آنان به نظاره نشسته‌اند زمینه‌ی ظهور مهدی را بسازد، حال آنکه این توهّمی کودکانه و بی‌بنیاد بود؛ زیرا معلوم است که سپاه عظیم ناگهان فراهم نمی‌شود و ظالمان منطقه به نظاره نمی‌نشینند تا منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی بی‌درنگ از رویشان عبور کند و زمینه‌ی ظهور مهدی را بسازد! طبعاً آن جناب نیز باید مانند همه‌ی نیکانی که پیش از او بودند، دعوت خود را از یک جا آغاز کند و به تدریج توسعه دهد و با تحمّل شدائد، خطرات، آزارها و اهانت‌ها در زمانی که خداوند می‌داند، به کمالی که اقتضا می‌کند برساند و در این میان، مؤمنان باید صبور و مقاوم باشند و اسیر اوهام، ظنون و حدسیّات نشوند و تحت تأثیر حوادث و فتنه‌ها قرار نگیرند و تنها بر عمل به تکلیف پای بفشارند و البته مطمئن باشند که تلاش‌های آنان بی‌ثمر نخواهد بود و اثر خود را بر جهان خواهد گذاشت؛ همچنانکه تاکنون نیز بی‌ثمر نبوده و آثار محسوسی را بر جهان گذاشته است؛ چنانکه به عنوان نمونه تحت رهبری آن جناب در برخی کشورهای اسلامی، ظهور مهدی را از یک عقیده‌ی فردی به یک اقدام اجتماعی و زمینه‌سازی برای ظهور او را از یک مفهوم مبهم، به یک واقعیّت مبیّن و عینی تبدیل کرده و در حال وارد ساختن حکومت او به مطالبات عمومی و معادلات سیاسی مسلمانان و گرد آوردن شماری کافی از آنان برای حفاظت و حمایت از او و در یک کلام تغییر دادن شرایط به سود اوست و این علاوه بر آن است که شناخت مردم از اسلام را عمق و وسعت بخشیده و عرصه را بر جریان‌های انحرافی تنگ ساخته و حاکمان ظالم را نگران و سراسیمه کرده و هر روز در حال گسترش و پیشرفت است.

حاصل آنکه دعوت منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی به سوی حکومت خداوند و خلیفه‌اش در زمین، تازه در آغاز راه خود است و هنوز کارهای بسیاری برای انجام دادن دارد و مؤمنان باید «صبر»، «استقامت» و «مداومت» پیش گیرند و از «عجله»، «خستگی» و «ناامیدی» به سبب سختی‌ها، آسیب‌ها و طولانی شدن مدّت بپرهیزند؛ چراکه وعده‌ی خداوند حقّ است و عاقبت برای پرهیزکاران خواهد بود؛ ﴿قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا ۖ إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ﴾[۱۸]؛ «موسی به قومش گفت: از خداوند یاری بخواهید و صبر پیش گیرید، هرآینه زمین برای خداوند است و آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد میراث می‌دهد و عاقبت برای پرهیزکاران است».