گرفتار گروهی هتّاک، فحّاش، متعصّب، متکبّر، لجوج و فاسق شده‌ایم که علم را با جهالت و حکمت را با سفاهت و دلیل را با اهانت و توضیح را با تهمت پاسخ می‌دهند و بزرگان را کوچک و افراد حقیر را بزرگ می‌شمارند و با آنکه اولیّات اسلام را نمی‌دانند، خود را معیار و سخنگوی آن می‌پندارند و هر کس را می‌پسندند، مؤمن و هر کس را نمی‌پسندند، کافر می‌شمارند و از فرط جرأت بر خداوند، یکی را بهشتی و دیگری را جهنّمی می‌خوانند و از فرط حماقت، کوچک‌ترین تردیدی نیز در هدایت خود و ضلالت دیگران به خود راه نمی‌دهند و با آنکه در اعماق جهل غوطه‌ورند، معلّم دیگران شده‌اند و با آنکه استحقاقش را ندارند، دوست می‌دارند که در همه جا ستایش و پیروی شوند!! سفیه، خودرأی، کوته‌فکر، تنگ‌نظر، کج‌فهم، مغرور، حسود، بی‌خبر، بی‌ادب، پرحرف و دروغگو هستند!! هیچ گاه سخنی نمی‌گویند مگر اینکه یکی از پنج چیز در آن یافت می‌شود: توهین، تهمت، طعنه، دروغ و مغالطه!! اگر به چیزی که می‌گویند پاسخ دهی، رهایت نمی‌کنند تا آن گاه که انتقام خود را از تو بگیرند و بی‌حرمتت کنند و اگر به چیزی که می‌گویند پاسخی ندهی، تو را عاجز و مغلوب و خود را بر حق و پیروز می‌پندارند!! آنان به راستی که درد بی‌درمانند!!
خداوند ما را از شرّ این گروه حفظ فرماید و نجات دهد؛ چراکه جز خداوند پناه دهنده و نجات دهنده‌ای نیست!!