خدایا! مرا عفو کن که من گم‌کرده‌راه سال‌هایم...
شب‌های قدرِ سال‌های عمرم را در تاریکی و غفلت گذراندم. بیدار ماندم، امّا بیدار نشدم! دعای فرج خواندم، امّا هر چه بیشتر خواندم کمتر نتیجه گرفتم و مولایم نیامد. من مهدی علیه السلام را سال‌ها در غیبت پسندیدم و به آن عادت کردم و برای ظهورش کاری عاقلانه و عالمانه نکردم و فقط دعا کردم!! قرآن بر سر گرفتم بدون آن‌که آن را عمل کنم و خدا را به امامان پاک از خاندان پیامبرت قسم دادم بدون این‌که آن‌ها را بشناسم و راهشان را بروم.
اما ... اما خدا را شکر که امسال با چشمان و گوش‌های باز و عقلی که موهبت خداوند به جمیع انسان‌هاست، قرآنی را بر سر می‌گیرم که دانسته‌ام چگونه به آن عمل کنم و چنگ به دامان امامی می‌زنم که دیگر او را به برکت معارف و حکمت‌هایی بیدارکننده، شناخته‌ام. امروز با عقیده‌ای صحیح وظیفه‌ی واقعی خویش را برای ظهور او دانسته‌ام و سپس برای فرج او دعا می‌کنم و از این رو، مطمئنّ هستم که دعایم به درگاه خدا مستجاب می‌شود.
خدا را سپاس که بالأخره پس از صدها سال محرومیت از اسلام حقیقی و از لابه لای هزاران دروغ و فریب و نیرنگ و ادعاهای رنگارنگ و باطل و از میان دعوت‌کنندگان ملعونی که با دعوت‌های باطل خود، فضا را تیره و تار کرده‌اند تا حقیقت دیده نشود، نداکننده‌ای صادق ندا داد و وعده‌ی خداوند محقّق شد.
نداکننده‌ای که ندا داد: ای مسلمانان! سال‌های سال راه را کج و بی‌راه رفته‌اید و اسلام راستین را از یاد برده‌اید. پس با ندای او در یافتیم اسلامی که بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نازل شد، دچار فراموشی‌های گوناگون و بدعت‌های فراوان گشته است.
سخن او تنها و تنها سخن خداوند در قرآن و حدیث متواتر و براهین محکم عقلی است که در کتاب شریف «بازگشت به اسلام» گرد آمده است.
ای برادران و خواهران مسلمان! بی‌خبری از اسلام راستین و کامل و نشناختن امام مهدی علیه السلام که حجّت خداوند بر روی زمین است، تقصیری بزرگ و گناهی نابخشودنی است، حتّی اگر زبانمان روزه‌دار باشد و شب‌های قدر را بیدار بمانیم! در این شب و روزهای باقی‌مانده از ماه مبارک رمضان و همزمان با شب‌های مبارک قدر، شما را دعوت می‌کنم بازگردید به سوی دین اسلام، همان دینی که بی‌کم و کاست و به طور کامل بر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم وحی شد.
پس به حکم آیه‌ی شریفه‌ی ﴿فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ ۚ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ ۖ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ﴾؛ «بندگانم را بشارت ده؛ همانانی که هر سخن را می‌شنوند و از بهتر آن تبعیّت می‌کنند؛ آنان هستند که خداوند هدایت‌شان کرده است و آنان هستند که دارندگان عقل‌هایند» سخن این ندا دهنده را در کتاب ارزشمند و گران‌سنگش «بازگشت به اسلام» بخوانید، شاید همان باشد که در تمام سال‌های عمر منتظر آن بودید. شاید او همان کسی باشد که راه را نشان داده است. شاید دیگر فرصتی نباشد و اجل مهلت ندهد. پس ای برادر و خواهر مسلمانم! بترس از آن‌که انذار پیامبرت را نشنوی که فرمود: «هر کس بمیرد در حالی که امام خود را نشناخته، به مرگ جاهلیّت مرده است»! پس مبادا مرگت برسد در حالی که امام خود را نشناخته‌ای و تکلیف خود در قبال او را انجام نداده‌ای!
ای مسلمانان! سرهای خویش را به سوی این عالم ربّانی، حضرت علّامه منصور هاشمی خراسانی برگردانید و کتاب ارزشمند ایشان «بازگشت به اسلام» را مطالعه کنید. شما را به حرمت این ماه قسم می‌دهم و به فرق شکافته‌ی امام علی علیه السلام و دردهای دل بانو زینب کبری، خود را بی‌نیاز از شناخت اسلام و بازگشت به اصل آن ندانید. کلام علامه‌ی بزرگوار را بشنوید و به آن بیندیشید. ایشان به سوی خود دعوت نمی‌کند. به سوی شیاطین و طاغوت‌های متکبّر دعوت نمی‌کند. او دنیا را نمی‌خواهد و برای تصاحب مقامات دنیا برنخاسته است. او از شما مزدی نمی‌خواهد. او سفیری است که برای نجاتمان آمده است و به سوی دین اصیل رسول خدا صلی الله علیه و آله فرا می‌خواند و در این راه، گامی را به غیر اخلاص برنمی‌دارد و همه‌ی این دعاوی تنها با شنیدن کلامش تأیید می‌شود و شناخت پیام و ندایش. پس سخن کوتاه!
اما یک انذار: نکند خداوند با ظاهر ساختن منصور هاشمی خراسانی در میان مسلمین، حجت را بر آنان تمام کرده باشد و دیگر کسی نتواند بگوید کسی من را به سوی مهدی دلالت نکرد و من گمراه شدم، یا بگوید نمی‌دانستم مهدی کیست و کجاست و چگونه ظهور می‌کند؟... در این صورت اگر دعوت او را نپذیریم، باید منتظر عذاب خداوند باشیم!
سخن آخر این‌که: کسانی که سر در آخور قدرت یا ثروت یا شهرت و لذت دارند و به هزار جهل و تعصّب و تکبّر مبتلایند، حقّانیت کلام منصور هاشمی خراسانی را با همه‌ی روشنی و استحکامش نمی‌بینند و نمی‌خواهند که ببینند. آنان اولیایی جز اولیای واقعی خداوند برگزیده‌اند که ایشان را از نور به ظلمت برده است. تبه‌کارانی هستند که خود را نیکوکار جلوه می‌دهند. در تمام تاریخ امثال همینان بودند که در برابر دعوت پیامبران و اوصیای پیامبران ایستاده‌اند و امروز زمین تا این اندازه از ظلم پر شده است. کسانی که دل‌هاشان در کشاکش دنیادوستی و جهل و تعصّب و خرافات و تقلید و ترس و غرور و تکبّر آلوده شده و نیت‌هاشان پلیدی یافته از همراهی با این مسیرِ روشن و راست دریغ می‌ورزند، اما اگر شما برادر و خواهر مؤمن در جرگه‌ی آنان نیستی و روزها را روزه‌های واقعی گرفته‌ای و شب‌ها سر بر سجده‌ی خدای حقیقی می‌گذاری، بدان که این دروازه‌ی نجاتی است که علامه‌ی مجاهد، منصور هاشمی خراسانی به روی امت اسلام در سرتاسر جهان گشوده است.
پس به سوی آن بشتابید. خداوند به شما توفیق دهد.