نظر جناب علامه در رابطه با ادعای برخی افراد (مانند شیخ مفید و آقای ...) در مورد ملاقات با امام مهدی علیه السلام چیست؟ اصلاً آیا دیدار امام با شناخت ایشان نه به عنوان فردی معمولی در دوران غیبت ممکن است؟

پیشاپیش از پاسخ شما متشکرم

لطفاً به نکات زیر توجّه فرمایید:

۱ . بنا بر اعتقاد به وجود امام مهدی علیه السلام در حال حاضر، هیچ منع عقلی از ملاقات با او وجود ندارد، ولی با توجّه به وجوب تقیّه بر او نسبت به دشمنانش و نسبت به دوستان نادانش برای حفظ جانش، امکان ملاقات با او در حال شناختش بسیار محدود است. بنابراین، ملاقات با او بدون شناختش قطعاً امکان دارد و چه بسا واقع می‌شود و ملاقات با او در حال شناختش نیز محال نیست، ولی غالباً غیر ضروری و بر خلاف احتیاط و مصلحت است.

۲ . ملاقات با امام مهدی علیه السلام حتّی در صورت وقوع، غالباً قابل اثبات نیست و از این رو، ادّعای آن وجهی ندارد، هر چند در بسیاری از موارد قابل نفی هم نیست.

۳ . ملاقات امام مهدی علیه السلام با کسانی که انحراف آشکاری از خطّ اسلام دارند، سخت بعید است؛ چراکه ملاقات آن حضرت با این منحرفان از یک سو بر خلاف احتیاط و مصلحت است و از سوی دیگر بدون نهی آنان از انحرافشان ممکن نیست. به علاوه، ادّعای کسانی که قول یا فعلی بر خلاف اسلام را به امام مهدی علیه السلام نسبت می‌دهند، کذب محض است و افتراء بر آن حضرت محسوب می‌شود و این ظلمی است که در میان مدّعیان دروغین و پیروانشان بسیار شایع است؛ تا جایی که برخی از آنان برای اثبات عقاید و اعمالی مخالف با عقل و شرع مدّعی می‌شوند که امام مهدی علیه السلام را دیده‌اند و آن حضرت آنان را به این عقاید و اعمال امر کرده است، در حالی که چنین ادّعایی کذب محض است و افتراء بر آن حضرت محسوب می‌شود. بی‌گمان کسی که عقاید و اعمالی مخالف با عقل و شرع را به آنان آموخته، امام مهدی علیه السلام نبوده، بل شیطان بوده است که به انحاء مختلف برای اولیائش ظاهر می‌شود و آنان را از عقل و شرع منحرف می‌سازد و این واقعیّت هولناکی است که در برخی حکمت‌های منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی از آن پرده برداشته شده است؛ چنانکه به عنوان نمونه، یکی از یارانمان ما را خبر داد، گفت:

«ذُكِرَ عِنْدَ الْمَنْصُورِ أَحْمَدُ الْحَسَنُ، فَقَالَ: أَدْرَكْتُ شَيْطَانَهُ بِمُلْتَقَى الطَّرِيقَيْنِ، فَأَرَدْتُ أَنْ أَقْتُلَهُ فَهَرَبَ مِنِّي! أَلَا وَاللَّهِ لَوْ قَتَلْتُهُ لَارْتَاحَ الرَّجُلُ كَأَنَّمَا نَشِطَ مِنْ عِقَالٍ! قُلْتُ: أَلَهُ شَيْطَانٌ -جُعِلْتُ فِدَاكَ؟ قَالَ: نَعَمْ، وَيُقَالُ لَهُ الْمُتَكَوِّنُ، يَأْتِيهِ وَأَصْحَابَهُ فِي كُلِّ صُورَةٍ فَيُغْوِيهِمْ، إِلَّا أَنَّهُ لَا يَأْتِيهِمْ فِي صُورَةِ الْمَهْدِيِّ»[۱]؛ «نزد منصور از احمد الحسن یاد شد، پس فرمود: شیطانش را بر سر دوراهی یافتم، پس خواستم که او را بکشم، ولی از من گریخت! به خدا سوگند اگر او را می‌کشتم، مرد راحت می‌شد، چنانکه گویی از بند رها شده است! گفتم: آیا برای او شیطانی هست -فدایت شوم؟ فرمود: آری و نام آن <متکوّن> است، با هر چهره‌ای به نزد او و یارانش می‌آید و آنان را می‌فریبد، جز اینکه با چهره‌ی مهدی به نزد آنان نمی‌آید».

به خدا پناه می‌بریم از شیطان و اولیائش که برای گمراه ساختن مردم از هیچ مکری فروگذار نمی‌کنند و از نام امام مهدی علیه السّلام برای پیشبرد اهداف پلید خود و ترویج عقاید و اعمال نادرستشان سوء استفاده می‌کنند.