چند سؤال دارم:

سؤال اول: آیا امام مهدی علیه السلام رشد جسمانی دارند یا به قدرت خداوند متعال همیشه جوان هستند؟

سؤال دوم: آیا امام مهدی علیه السلام ازدواج کرده‌اند و فرزندی دارند یا نه؟

سؤال سوم: یکی از علمای شیعه در ایران گفته است که امام مهدی علیه السلام با دختری ایرانی در تهران ازدواج کرده است. نظر شما درباره‌ی این گفته‌ی او چیست؟

ممنونم از زحمات گرانقدر شما. به امید موفقیت شما.

لطفاً به نکات زیر توجّه کنید:

۱ . امام مهدی علیه السلام بنا بر قاعده‌ی ﴿إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ﴾[۱] از حیث جسمانی بشری مانند سایر مردم است و تبعاً معروض عوارض طبیعی واقع می‌شود؛ همان طور که پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم و پیامبران پیش از او معروض این عوارض واقع می‌شدند، تا جایی که همسر ابراهیم علیه السلام گفت: ﴿يَا وَيْلَتَى أَأَلِدُ وَأَنَا عَجُوزٌ وَهَذَا بَعْلِي شَيْخًا ۖ إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ﴾[۲]؛ «ای وای بر من! آیا فرزند آورم در حالی که پیرزنی هستم و این شوهرم پیرمردی است؟! این بی‌گمان چیز عجیبی است» و برادران یوسف علیه السلام گفتند: ﴿يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ إِنَّ لَهُ أَبًا شَيْخًا كَبِيرًا﴾[۳]؛ «ای عزیز! او پدری پیر و سالخورده دارد» و زکریا علیه السلام گفت: ﴿رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا﴾[۴]؛ «پروردگارا! هرآینه استخوانم سست گردیده و سرم از پیری سپید گشته است» و گفت: ﴿رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا﴾[۵]؛ «پروردگارا! چگونه برای من پسری باشد در حالی که زنم نازاست و خود نیز از سالخوردگی فرتوت شده‌ام؟!» آری، ناگزیر باید امام مهدی علیه السلام در هنگام ظهورش، توانایی قیام به شؤون امامت را داشته باشد. روایاتی از اهل بیت نیز رسیده است که از ظهور او به صورت جوان با وجود کهولت سن خبر می‌دهند؛ چنانکه از حسن بن علي علیهما السلام روایت شده است که فرمود: «يُطِيلُ اللَّهُ عُمُرَهُ فِي غَيْبَتِهِ، ثُمَّ يُظْهِرُهُ بِقُدْرَتِهِ فِي صُورَةِ شَابٍّ دُونَ أَرْبَعِينَ سَنَةً، ذَلِكَ لِيُعْلَمَ أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ»[۶]؛ «خداوند در غیبتش عمر او را طولانی می‌کند، سپس او را با قدرت خود به صورت جوانی که کمتر از چهل سال دارد ظاهر می‌کند. آن برای این است که دانسته شود خداوند بر هر چیزی تواناست» و از جعفر بن محمّد علیهما السلام روایت شده است که فرمود: «لَوْ قَدْ قَامَ الْقَائِمُ لَأَنْكَرَهُ النَّاسُ، لِأَنَّهُ يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ شَابًّا مُوَفَّقًا، لَا يَثْبُتُ عَلَيْهِ إِلَّا مَنْ قَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَهُ فِي الذَّرِّ الْأَوَّلِ»[۷]؛ «اگر قائم قیام کند، مردم او را انکار می‌کنند؛ چراکه او به صورت جوانی برومند به سوی آنان باز می‌گردد. کسی بر اعتقاد به او پایدار نمی‌ماند مگر کسی که خداوند در عالم ذرّ نخستین از او پیمان گرفته باشد» و در روایت دیگری آمده است که فرمود: «وَإِنَّ مِنْ أَعْظَمِ الْبَلِيَّةِ أَنْ يَخْرُجَ إِلَيْهِمْ صَاحِبُهُمْ شَابًّا وَهُمْ يَحْسَبُونَهُ شَيْخًا كَبِيرًا»[۸]؛ «و از بزرگ‌ترین گرفتاری‌ها آن است که صاحبشان به صورت جوانی به سویشان می‌آید، در حالی که آنان می‌پندارند باید پیرمردی سالخورده باشد» و در روایت دیگری آمده است که فرمود: «يَغِيبُ غَيْبَةً فِي الدَّهْرِ وَيَظْهَرُ فِي صُورَةِ شَابٍّ مُوَفَّقٍ ابْنِ اثْنَيْ وَثَلَاثِينَ سَنَةً، حَتَّى تَرْجِعَ عَنْهُ طَائِفَةٌ مِنَ النَّاسِ، يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطًا وَعَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْمًا وَجَوْرًا»[۹]؛ «برای مدتی طولانی غایب می‌شود و به صورت جوان برومندی سی و دو ساله ظهور می‌کند، تا اینکه گروهی از مردم از اعتقاد به او باز می‌گردند. زمین را از عدل و داد پر می‌کند، همان طور که از ظلم و جور پر شده باشد» و از علي بن موسی علیهما السلام روایت شده است که فرمود: «إِنَّ الْقَائِمَ هُوَ الَّذِي إِذَا خَرَجَ كَانَ فِي سِنِّ الشُّيُوخِ وَمَنْظَرِ الشُّبَّانِ، قَوِيًّا فِي بَدَنِهِ حَتَّى لَوْ مَدَّ يَدَهُ إِلَى أَعْظَمِ شَجَرَةٍ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ لَقَلَعَهَا، وَلَوْ صَاحَ بَيْنَ الْجِبَالِ لَتَدَكْدَكَتْ صُخُورُهَا»[۱۰]؛ «قائم کسی است که چون خروج می‌کند، در سنّ پیران و سیمای جوانان است و به قدری نیرومند است که اگر دستش را به بزرگ‌ترین درخت روی زمین اندازد آن را از جای برکند و اگر میان کوه‌ها فریاد زند، صخره‌های آن‌ها از هم بپاشد» و در روایت دیگری آمده است که فرمود: «عَلَامَتُهُ أَنْ يَكُونَ شَيْخَ السِّنِّ، شَابَّ الْمَنْظَرِ، حَتَّى أَنَّ النَّاظِرَ إِلَيْهِ لَيَحْسَبُهُ ابْنَ أَرْبَعِينَ سَنَةً أَوْ دُونَهَا، وَإِنَّ مِنْ عَلَامَاتِهِ أَلَّا يَهْرَمُ بِمُرُورِ الْأَيَّامِ وَاللَّيَالِي حَتَّى يَأْتِيَهُ أَجَلُهُ»[۱۱]؛ «نشانه‌اش این است که از لحاظ سن کهنسال و از نظر ظاهر جوان است، تا جایی که بیننده او را چهل ساله یا کمتر می‌پندارد و از نشانه‌هایش این است که با گذشت روزها و شب‌ها فرتوت نمی‌شود تا آن گاه که اجلش فرا رسد»، ولی این روایات در صورت صحّت، تعارضی با اینکه آن حضرت بشری مانند سایر مردم است، ندارد؛ چراکه افراد کهنسال نیز هرگاه طبعی سالم و مزاجی معتدل و جسمی قوی و رزقی پاکیزه داشته باشند، جوان به نظر می‌رسند. وانگهی ممکن است که این کرامتی برای آن حضرت و نشانه‌ای از جانب خداوند باشد؛ چنانکه روایت شده است که عمرو بن حمق خزاعی به پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم آب داد، پس آن حضرت فرمود: «اللَّهُمَّ مَتِّعْهُ بِشَبَابِهِ»؛ «خداوندا! او را از جوانی‌اش بهره‌مند ساز»، پس هشتاد سال از عمرش گذشت، در حالی که یک تار مویش سفید نشد[۱۲]. به هر حال، قدر مسلّم این است که امام مهدی علیه السلام به هنگام ظهورش، قدرت بدنی کافی برای قیام به شؤون امامت را خواهد داشت، خواه به صورت جوانی باشد و خواه به صورت پیرمردی، ﴿وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ﴾[۱۳]؛ «و خداوند بر هر کاری تواناست».

۲ . ازدواج امام مهدی علیه السلام از لحاظ عقلی و شرعی ممکن است، ولی ثابت نیست. از این رو، گفت‌وگو درباره‌ی آن وجهی ندارد.

۳ . ازدواج امام مهدی علیه السلام با یک دختر تهرانی، محض ادّعا است که دلیلی برای آن وجود ندارد و بعید است که یک عالم مسلمان چنین ادّعایی کرده باشد و اگر چنین ادّعایی کرده، اشتباه کرده است. از شما انتظار می‌رود که به اخبار یقینی و بیّن اکتفا کنید و به اخبار ظنّی و وهمی اهمیت ندهید؛ چراکه اخبار ظنّی و وهمی، اعتباری ندارند و مصداق خرافات و شایعات هستند.