| نویسنده‌ی پرسش: حسن علی | تاریخ پرسش: ۱۳۹۴/۴/۲۰ |
۱ . با عنایت به این که مرگ حق است و سهم هر انسانی بالسویه از آن محفوظ، چنانچه حضرت علامه رحل اقامت به سرای دیگر افکندند! تکلیف کسانی که برای یاری امام مهدی با ایشان بیعت نموده‌اند چیست؟ و آیا شخص دیگری عهده‌دار این مطلب خواهد بود یا به بیعت مجدّد نیازی نیست؟ و یا اگر بسیاری از بیعت‌کنندگان دعوت فرستاده‌ی حق (اجل) را لبیک گفتند و تعداد نفرات یاری‌کننده‌ی امام به یک‌باره کم شدند در آن موقع تکلیف چیست؟
۲ . آیا برای بیعت با ایشان کار خاصی یا شرط خاصی مورد نیاز است یا همین که شخص اعلام آمادگی نماید کافی است؟ و آیا بعد از بیعت باید کار خاصی انجام داد یا می‌توان به زندگی و کار روزمره ادامه داد؟
| پاسخ به پرسش شماره: ۱۴ | تاریخ پاسخ به پرسش: ۱۳۹۴/۴/۲۱ |
با نظر به پرسش اول شما می‌توان گفت:
اولاً پرسش شما مبنی بر احتمال مرگ جناب منصور و مرگ بسیاری از یارانش «به یک باره»، پرسشی غریب و تکلّف‌آمیز می‌نماید که ماهیّتی ذهنی و فرضی دارد و از سوء ظنّ شما به خداوند و ضعف توکّل‌تان بر او بر می‌خیزد؛ چنانکه خداوند به کسانی با این قبیل منفی‌بافی‌ها فرموده است: ﴿بَلْ ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَنْقَلِبَ الرَّسُولُ وَالْمُؤْمِنُونَ إِلَى أَهْلِيهِمْ أَبَدًا وَزُيِّنَ ذَلِكَ فِي قُلُوبِكُمْ وَظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَكُنْتُمْ قَوْمًا بُورًا﴾[۱]؛ «بل احتمال دادید که پیامبر و مؤمنان هرگز به نزد خانواده‌ها‌شان باز نمی‌گردند و این در دل‌هاتان زینت داده شد و گمان بدی را بردید و گروهی بی‌خیر بودید»؛ همچنانکه چنین گمانه‌زنی‌های بدی را «تَرَبُّصُ الدَّوَائِرِ»[۲] یعنی «توقّع پیشامدهای ناگوار» نامیده و از خصائص منافقان شمرده و فرموده است: ﴿الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ﴾[۳]؛ «گمان‌برندگان به خداوندند گمان بد را»، در حالی که مؤمنان به او گمانی نیکو دارند و بر او توکّل می‌کنند و به لطفش امیدوارند.
ثانیاً رحلت جناب منصور حفظه الله تعالی اگر پیش از ظهور امام مهدی علیه السلام واقع شود، مصیبتی بزرگ و ضایعه‌ای جبران ناپذیر است؛ چراکه هیچ کس در علم و فضل مانند آن جناب نیست و از این رو، دعا برای طول عمر او و محافظت از جانش در برابر دژخیمان، فریضه‌ای بسیار مهم است؛ خصوصاً با توجّه به اینکه اگر رحلت آن جناب به سبب تقصیر مردم در محافظت از او واقع شود، تدارک آن بر خداوند واجب نیست، اگرچه به تأخیر در ظهور امام مهدی علیه السلام تا هزار سال دیگر بینجامد و این مراد آن جناب از گفتاری است که یکی از یارانش از او روایت کرده است، گفت:
«رَأَيْتُ الْمَنْصُورَ بِالْأَنْبَارِ عِنْدَ قَبْرِ يَحْيَى بْنِ زَيْدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَهُوَ يَقُولُ لِلنَّاسِ: مَا سَاقَنِي إِلَيْكُمْ إِلَّا مَا سَاقَ ابْنَ عَمِّي هَذَا، فَلَا تَخْذُلُونِي كَمَا خَذَلْتُمُوهُ، فَوَاللَّهِ لَوْ قُتِلْتُ بَيْنَ ظَهْرَانَيْكُمْ لَيَغْضِبُ اللَّهُ عَلَيْكُمْ وَيُرْجِئُ فَرَجَكُمْ أَلْفَ سَنَةٍ، ثُمَّ لَا تَجِدُونَ لَكُمْ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا»[۴]؛ «منصور را در شهر انبار (از ولایت سرپل افغانستان) نزدیک قبر یحیی بن زید بن علیّ بن الحسین دیدم در حالی که به مردم می‌فرمود: من را به سوی شما نکشاند مگر چیزی که این پسر عمویم را کشاند! پس من را بدان سان که او را تنها گذاشتید تنها نگذارید؛ چراکه به خدا سوگند اگر من در میان شما کشته شوم هرآینه خداوند بر شما غضب می‌کند و فرج شما را هزار سال دیگر به تأخیر می‌اندازد و آن گاه نه سرپرستی برای خود می‌یابید و نه پشتیبانی!»
ثالثاً روشن است که جناب منصور حفظه الله تعالی متعهّد نیست که تا ظهور امام مهدی علیه السلام زنده بماند؛ چراکه آن در دست خداوند است، ولی متعهّد است که تا وقتی زنده است برای ظهور آن حضرت زمینه‌سازی کند و این تعهّد میان او و سایر مسلمانان مشترک است و تبعاً با رحلت آن جناب از عهده‌ی آنان ساقط نمی‌شود؛ خصوصاً با توجّه به اینکه آن جناب در زمان حیات خود بنیان زمینه‌سازی برای ظهور امام مهدی علیه السلام را گذاشته و پرچم آن را برافراشته و نقشه‌ی آن را ترسیم کرده و در حال تربیت شاگردانی بزرگ و فرزانه است تا راه او را پس از او در روشنایی چیزی که از او تلقّی کرده‌اند ادامه دهند و با این وصف، تردیدی نیست که ادامه‌ی راه او پس از او تا ظهور امام مهدی علیه السلام واجب است، اگرچه بسیار دشوار باشد و قرن‌ها به طول انجامد.
رابعاً جناب منصور حفظه الله تعالی از یاران خود برای امام مهدی علیه السلام بیعت گرفته و این بدان معناست که از آنان برای حفاظت، اعانت و اطاعت از آن حضرت پیمان گرفته است و با این وصف، بیعت آنان تا هنگامی که آن حضرت زنده است اعتبار دارد و با رحلت جناب منصور حفظه الله تعالی منقضی نمی‌شود. آری، تعهّد به حمایت از جناب منصور حفظه الله تعالی به عنوان زمینه‌ساز ظهور آن حضرت که می‌توان آن را بیعت با آن جناب برای حفاظت، اعانت و اطاعت از امام مهدی علیه السلام تعبیر کرد، با رحلت آن جناب منقضی می‌شود و به ادامه‌دهنده‌ی کار او انتقال می‌یابد و تجدید بیعت با او به این معنا واجب خواهد بود.
امّا با نظر به پرسش دوم شما می‌توان گفت:
بیعت با جناب منصور حفظه الله تعالی برای حفاظت، اعانت و اطاعت از امام مهدی علیه السلام که از فروع و ملزومات بیعت با آن حضرت است، به معنای عقدی شرعی است که به موجب آن بیعت‌کننده متعهّد می‌شود از آن جناب با منتهای توان خود حمایت کند در ازای اینکه او با منتهای توان خود برای ساختن زمینه‌ی ظهور امام مهدی علیه السلام و رساندن او به حکومت تلاش نماید و با این وصف، بدیهی است که صرف اظهار آن کافی نیست، بل واجب است که به مقتضای آن عمل شود؛ چراکه عمل نکردن به مقتضای بیعت شرعی، به معنای پیمان‌شکنی است که از گناهان کبیره در اسلام است؛ چنانکه خداوند فرموده است: ﴿وَالَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۙ أُولَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ﴾[۵]؛ «و کسانی که پیمان خدا را پس از بستن آن می‌شکنند و چیزی که خدا امر کرده است تا پیوسته نگاه داشته شود را می‌بُرند و در زمین فساد می‌انگیزند، آنان برایشان لعنت است و برایشان بد جایگاهی است!». با این وصف، کسانی که به جناب منصور هاشمی خراسانی دست یاری داده‌اند باید خود را برای تغییرات لازم در زندگی دنیا آماده کنند و از این بابت هراسی به خود راه ندهند؛ چراکه زندگی دنیا، گذرا و کوتاه‌مدّت است و زندگی آخرت است که جاودان خواهد بود؛ چنانکه خداوند فرموده است: ﴿وَمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ ۚ وَإِنَّ الدَّارَ الْـآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ﴾[۶]؛ «و این زندگی دنیا جز بیهودگی و بازی نیست و هرآینه سرای آخرت است که همان زندگی است اگر می‌دانستند!». از این رو، یاران جناب منصور کسانی هستند که دنیا را به آخرت فروخته‌اند و خود را از وابستگی به آن آزاد ساخته‌اند و به همراه رهبر صالح و صدّیق خود، در راه خداوند جهاد می‌کنند و امید می‌رود که آنان از رستگاران باشند.
معلومات بیشتر درباره‌ی چگونگی پیوستن به آن جناب، در اختیار کسانی قرار می‌گیرد که با یاران آن جناب در کشورهای اسلامی ارتباط حضوری و مستقیم دارند و آنان کسانی هستند که خیرخواهی خود را به اثبات رسانده‌اند.