أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ حَبِيبٍ الطَّبَرِيُّ، قَالَ: قَالَ الْمَنْصُورُ: الْعِلْمُ ثَلَاثَةٌ: طَلَبُهُ، وَالْعَمَلُ بِهِ، وَنَشْرُهُ بَيْنَ النَّاسِ، فَمَنْ لَمْ يَطْلُبْهُ فَهُوَ جَاهِلٌ، وَمَنْ لَمْ يَعْمَلْ بِهِ فَهُوَ جَاهِلٌ، وَمَنْ لَمْ يَنْشُرْهُ بَيْنَ النَّاسِ فَهُوَ جَاهِلٌ، وَجَاهِلٌ فِي الْقَوْمِ كَثَقْبَةٍ فِي السَّفِينَةِ، إِنْ لَمْ يَسُدَّهَا أَهْلُهَا أَغْرَقَتْهُمْ، وَإِنْ لَمْ تُغْرِقْهُمْ أَفْسَدَتْ مَتَاعَهُمْ.

ترجمه‌ی گفتار:

عبد الله بن حبیب طبری ما را خبر داد، گفت: منصور فرمود: علم سه چیز است: کسب آن، عمل به آن و نشر آن میان مردم. پس هر کس آن را کسب نکند، جاهل است و هر کس به آن عمل نکند، جاهل است و هر کس آن را میان مردم منتشر نکند، جاهل است و یک جاهل میان قوم، مانند یک سوراخ در کشتی است؛ اگر اهل کشتی آن را نبندند، غرق‌شان می‌کند و اگر غرق‌شان نکند، (دست کم) بارشان را خراب می‌کند.